Tijd voor andere dingen.

De maand mei eindigde gisteren, ergo moest de boekhouding worden bijgewerkt. Die is een stuk minder dan vorig jaar, helemaal volgens de bedoeling. Minder werk in de zaak, minder rekeningen versturen en een kleinere boekhouding. Langzaam, echt langzaam afbouwen.

Maar helemaal zonder werk.....nee, dat zit er nog niet in voor de chef.

 Het is wel fijn dat de stress om deadlines te halen eruit is. Dat geeft tijd voor andere dingen.

Zo reden we vandaag de grens over om weer eens wat boodschappen te doen. De btw op levensmiddelen is in Duitsland 7%; hier 25! Dat scheelt nogal. Er gingen een aantal pakjes boter, flessen rapsolie, wat pakken meel, suiker en koffiekapsels de mand in. Nog een stuk kaas, eieren, wat vleeswaren en een paar pakken melk....we kunnen weer een tijdje vooruit.

Bij de Edeka aten we een broodje met kaas en bij de bakker op het pleintje in Handewitt namen we Kuchen en iedere een kop koffie.

(en natuurlijk een aantal blikjes limonade bij het Scandinavian Park, voor ons en voor onze dochter).

We reden heen en terug zonder in een file terecht te komen en daarmee schenen we geluk te hebben hoorde ik toen we weer thuis waren. Er waren nogal wat protestacties gevoerd met het kiepen van o.a. aardappels op de snelwegen. Protesten vanwege de komende stijging van wegenbelasting voor vrachtverkeer. Een persoon is gepakt en zit nu in voorarrest; tja er kunnen echt gevaarlijke situaties ontstaan als er net voor je auto een lading gelost wordt.

Hier in Fredericia is het heerlijk weer, maar in Flensborg was het frisjes. Daar woei een koude wind en de temperatuur was minstens 7 graden lager dan hier. Het is wel erg droog in heel Denemarken en je hoort de boeren en tuinders al klagen. 

Hier zijn we blij dat we zonneluifels hebben; dat het onkruid in de tuin minimaal is en het gras toch nog ietwat groen aanziet. 

Zonnig pinksteren.

Heb je de pinksterzon zien dansen?

Dat vragen ze hier en eigenlijk is het bedoeld voor de mensen die tot in de lichte uurtjes hebben gefeest en de zon alweer zien opkomen. Het is nu inderdaad heel vroeg licht 's morgens. Ik hou zo van die lichte nachten. 

Gisteren hebben we een flinke opschoonbeurt gehouden op het terras achter. Dat ziet er nu weer keurig uit.

Na hard werken is het goed rusten. Dat deden we niet; we fietsten naar Middelfart voor een heerlijke lunch. "Smørrebrød-tapas" bij restaurant Guldkronen. 

Op de terugweg dronken we koffie op het terras van een paar van onze vrienden. Zomaar spontaan en heel gezellig.

Pinksterzaterdag

We waren in Odense gisteren waar de chef zijn verjaardagscadeau inlostte. Een heerlijke uitgebreide lunch met de zoon. Bij "Den Gamle Kro" midden in de stad.

Het schijnt erg goed te zijn geweest; ze kwamen na twee uurtjes in hoog humeur terug. Het eten was uit de kunst.

Schoondochter en ik namen een lichte lunch thuis. Met zelfgebakken maisbrood, tomaten, mozarella en basilicum.

Philip was flink verkouden en niet oppie-toppie. Arm jochie (van een meter tachtig).

Toen de heren weer thuis waren en languit op het terras lagen om bij te komen, wandelen Ivona en ik door de omgeving. Wat wonen ze toch mooi en overal dichtbij. 

We liepen door de gezellige Skibhusgade en sloegen rechts af naar een ware oase in de binnenstad. Een heerlijk plein, omzoomd door mooie bomen. Prachtige huizen er omheen; sommige met Engelse alure.

We wandelden naar de haven waar HC Andersen nog steeds in het water staat. 

De beeldhouwer Jens Galschiøt maakte een standbeeld ter ere van de 200'ste verjaardag van de dichter, maar plotseling bleek het geld voor het standbeeld te zijn verdwenen. Jens Galschiøt maakte er een happening van en begroef het standbeeld in de haven. Helaas ging het kapot door bevriezing. Hij maakte later een nieuwe torso die op een soort vlonder staat en met een anker op de bodem is bevestigd. Hij heeft een haak in z'n hoofd, zodat hij een maal per jaar uit het water wordt gehesen. Misschien op zijn verjaardag, de 2. april;-)

Wat is er veel gebouwd in Odense de laatste paar jaar. Hier bij de haven is er volop leven in de brouwerij. Een open sportplaats waarvan vlijtig gebruik gemaakt wordt, cafeetjes, een havenbasin en nog veel meer. De volgende keer kom ik met de trein en neem m'n fiets mee. Dan gaan we nog veel meer bekijken.

Nu liepen we terug en belanden bij een hele grote kringloop-kledingwinkel. Ik kocht er een jurk van een bekende designer plus een cashmeretrui voor samen omgerekend 30 euro.

Weer thuis op het terras kregen we lekkere rabarbercrumble met ijs. En toen was het ineens bijna zeven uur in de avond en tijd om naar huis te gaan. We reden over heel rustige wegen. Dat is zeldzaam .

Het was een heerlijke dag met ook nog eens volop zon!

Zojuist heeft de chef Jeff van de trein gehaald. Hij gaat "even" helpen bij Sandra met een balk bij het dak die vernieuwd moet worden. Wat heb ik toch lieve kinderen.

PS: af en toe gaat alles sneller en goedkoper met de trein. Vaak kun je een zgn oranje-kaartje kopen en dan reis je voor 4,50 Euro van Odense naar Fredericia. 

Niks bijzonders, gewoon de tuin in.

Gisteren werkte ik een aantal uren in de voortuin en zelfs al ben ik nu al maanden bij de gym, het zijn toch andere spieren die je gebruikt bij tuinieren. Enfin, het gedeelte vóór het huis is weer netjes. 

Hieronder de seringenboom en de "vaderdagsplant" die de vader der kinderen vorig jaar kreeg, de witte "koninginnestruik" noem ik haar en de margrieten. Zie eens hoe droog de grond is!

In de kas heb ik dit jaar kruiden geplant. Peterselie, soep-selderij, estragon, oregano en munt. In de rechterbakken komt sla in diverse soorten. 

Slechts twee tomaatplanten zette ik. Tomaten, komkommers, paprika en uien zijn hier vlakbij te koop bij de boer. Voor weinig geld en van heel goede kwaliteit. 

Bovenin de kas groeien de druiven. 

 In de groentetuin worden de bessen al groot.  Ook de kruisbes van vorig jaar gedijt goed. Hier heb ik ook kruiden staan, maggieplant, thijm, bieslook, citroenmelisse en daslook.

Ik ga maar even een rondje doen met de tuinslang.

Boller i karry

We aten: 

 Gehaktballetjes in kerriesaus.

Daar was het ook echt weer voor vandaag. Regenachtig, de hele dag bewolkt en een stevige wind. De temperaturen zakten ook weer naar een graad of veertien. Toch maar de moed bij elkaar gezocht en mijn dinsdagse intervalwandeling gemaakt. Nog een paar dinsdagen in mei, dan is het seizoen afgelopen. Dan kríjg ik mijn beweging wel met werken in de tuin.

Op de tv houdt de regering weer eens een persconferentie. Dat schijnt vaste prik te zijn geworden na de coronapandemie. Ik vind het een macht-demonstratie; het lijkt verdikkeme Rusland wel! Nou ja, we hebben hier nog de vrijheid om je mening te uiten. Enfin deze keer ging het over de kanker-behandeling. In de regio Midden Jutland hebben heel veel patiënten veel te lang moeten wachten op een operatie/behandeling. Dat leverde zoveel critiek op dat twee directeuren hun ontslag namen. Ze kregen wel ieder een gouden handdruk mee. 😠😠😠 en niet zo'n kleine! Als de gewone mens zijn/haar baan niet goed beheerde werd hij/zij op staande voet ontslagen en als het om echte nalatigheid en gulzigheid ging dan ging hij/zij vast en zeker een paar jaar achter slot en grendel. Deze heren niet; die zijn vast alweer op zoek naar een andere functie.... Ik snap het niet....! 

Enfin, nu wil de regering een paar miljarden kronen investeren in de gezondheidszorg, met name de kankerbehandeling. Maar de ziekenhuizen roepen juist om meer personeel! Er zijn een hoop mensen uit de verpleging vertrokken vanwege het lage salaris. Zij worden gemist. Ondanks de stakingen van het verplegende personeel twee jaar geleden is er geen centje bijgekomen en dat zit ook nu in een wijde zak. 

Laten we maar hopen dat we niet ziek worden. 

En we hopen hier dat het mooie weer morgen weer terug is.

Niet druk.

Wij fietsten gisteren naar de "Hemelvaartsmarkt" in Middelfart. Meer dan 30 kilometer in totaal. 

In Nederland draai je je hand er niet voor om, 30 kilometer, da's nie veul, maar hier is het heuvelig, er is altijd wind voor-en tegen en dan moet je ook nog eens die lange brug over.

Het was de derde marktdag en het was er helemaal niet druk. Een beetje saai zelfs ;-). We aten een frietje en dronken onze meegebrachte limonade. 

Ik denk dat er markten en rommelmarkten in overvloed zijn. Plus al die zaken met tweedehands spulletjes. De mensen hebben genoeg denk ik. Ik kocht helemaal niks. (godzijdank, mompelde de chef). Wij hebben al genoeg dat ooit de deur uit moet. 

De meeste mensen zaten in of bij de bier-en eettenten, waar allerlei bandjes optraden. 

De "raps" het raapzaad staat hoog en bloeit nog steeds. Het ruikt heel intens; dat wordt vast goede olie! Koudgeperste rapsolie doet aan kwaliteit weinig onder voor olijfolie. Van die olijfolie hadden we overigens een aantal blikken in de koffer. Lekker hoor, die Griekse.  

24.05.1924

Dat is 99 jaar geleden; het is mijn moeders geboortedatum.

Op de salontafel staat een vaas met seringen. De boom staat in volle bloei en ja, ik weet echt wel dat ze maar van korte levensduur zijn als je ze afknipt maar ze ruiken oh zo lekker. En die boom is groot genoeg; die mist dit boeketje niet. 

Een vaas met bloemen op tafel. Ook een beetje voor "ons" moeder, die vijf jaar geleden haar laatste verjaardag vierde en kort daarna overleed.

 Onder de tafel ligt het oude vloerkleed. "Een echte pers", haar trots waar ze zo zorgvuldig voor gespaard had. Een kleed dat jarenlang bij ons thuis lag. Nu ligt het hier in onze woonkamer, voorzien van lichte slijtplekken en herinneringen.

Deze foto is uit het album van 2011

Wat zag ze er toen nog fris uit;  op 87' jarige leeftijd.

Wat hebben we toch veel verjaardagen gevierd. Vroeger met haar eigen grote familie én de nog veel grotere schoon-familie zat het huis vol. We hebben wat aangesleept mijn zus en ik   (waar waren de jongens eigenlijk?) met koffie, gebak, een citroentje met suiker, een bessenjenever, een biertje of een cognacje. Vele jaren later werden de meeste verjaardagen alcohol-vrij. "Ik moet nog rijden"; "Anders slaap ik zo slecht vanacht"; "Het mag niet van de dokter". zuchten de gasten. "Hoe kun je nu feest vieren op een glaasje water" mompelde mijn moeder dan.

Later, toen wij kinderen al lang het huis uit waren kwamen "de tantes" (haar zussen en schoonzus) in de loop van de ochtend en vertrokken rond een uur of vier, na de koffie met gebak, de vruchtenbowl, de snacks en een glaasje met? en tot slot de broodjes met ham of kaas.

Ach, er zijn er nog maar weinig over van die oude generatie. En de nazaten ervan...tja, ik denk niet dat ik ze zou kennen als ik ze op straat tegen zou komen, alhoewel Facebook een handje helpt met het contact met een aantal van mijn neven en nichten. 

En eerlijk is eerlijk...ik mis het best een beetje... Dat had ik vroeger nooit gedacht.