Het ruikt zo lekker.

Ieder jaargetij heeft haar eigen geuren. In mei en juni overheersen die heerlijke  bloemengeuren. 

De wilde caprifolie, die ik vlijtig snoei want die verspreidt zich anders over de hele tuin, ruikt heel sterk in het begin van de avond. De frisse geur van de vlier in de heg, die daar helemaal niet tussen hoort te staan. De rozarode roosjes die ik ooit van Sandra kreeg, de oudste witte rozen, de ligusterheg in de groentetuin en zelfs de thijm bloeit nu en ruikt naar Griekenland.

Rozen houden van warmte; de rest van de tuin minder. Ik sleep wat aan met m'n gieter en tuinslang.

Het is nu zo droog dat de jaarlijkse kampvuren met Sankthans (23 juni) verboden zijn. 

Tja, dan moeten de heksen dit jaar maar in eigen land blijven.

PS; ik was de jasmijn vergeten. Die staat vooraan de inrit en een beetje uit zicht voor mij. Maar in volle glorie en geur voor iedereen die voorbij komt. 

Nog een PS: mijn zus maakte mij attent op dat caprifolie kamperfoelie heet in het Nederlands. De slimmeriken onder jullie wisten dat misschien al ;-). 

Lekker weertje, nietwaar?!

Zo heerlijk warm als het nu is, dat komt niet zo vaak voor in dit verwaaide landje. De wind uit het oosten zorgt voor zon, maar ook voor een fris briesje uit de Lillebælt. Ik hou van de warmte en kan er, vind ik zelf, goed tegen.

Gisteren waren we naar de verjaardag van een vriendin. Een uitgebreid morgen-complet of eigenlijk een brunch. Binnen, want het was buiten te warm.

Op de feestelijk gedekte tafel lag deze loper. Die had haar oma ooit geborduurd...een verjaardags/feest-loper. Wat een werk, maar zeker een leuke herinnering ieder jaar. 

Het strand wordt deze dagen goed bezocht. De uitkijkpost is weer opgezet zodat er een oogje kan worden gehouden op de zwemmers. 

De naam Telegraftropperne is in 2019 veranderd in Føringsstøtteregimentet.

Telegraaf, telefoon en morsecodes worden (bijna) nooit meer gebruikt; maar zijn vervangen door computers, gps en andere comunicatie-en sporingsapparaten. 

Het telegraaf-regiment heeft een klein en tijdelijk museumpje ingericht in de oude hoofdwacht en die was afgelopen woensdag open toen we er voorbij fietsten. We gingen even een kijkje nemen. Wie meer wil lezen kan op de links klikken. En als het goed is kan Wikipedia ook in het Nederlands worden vertaald. 

Op de fiets kwamen we ook langs de haven waar weer vanalles te koop was en waar dit aanplakbillet te zien was. 

Het lijkt wel het Engeland van Barnaby 😍 : Wedstrijd in "Taartbakken". 

Inleveren de 8. juli. 

Wie bakt de lekkerste 6.juli taart?  Zes juli is nl dé feestdag van de stad.

Nee hoor, ik doe niet mee...pfffft.

Zomerse foto's.

 

Omdat het nog steeds erg droog is laat ik zoveel mogelijk groen staan om de grond te beschermen. Maar deze clematis wil naar het licht en in plaats van op het hek te klimmen steekt ze haar kopje naar voren.

Ondanks een brandende zon wilde de chef toch graag de bank verven. We zetten hem op het tafeltje om het hem iets gemakkelijker te maken.

Ik laat nog even wat bloemen uit de tuin zien. Er zit nog water in de ondergrond vermoed ik, want ik sproei echt niet.  (behalve de potten).

Zomerser kan het niet! We aten koldskål met aardbeien en kammerjunkere. Lekker !!!

Afgelopen woensdag was het 's morgens bewolkt en de chef besloot dat het aanrechtblad nodig geschuurd moest worden, zodat er een nieuwe laag olie kon worden ingewreven.

Omdat alles verwijderd moest worden zeepte ik maar meteen alles af. Uhhh, er staat eigenlijk veel te veel op dat aanrecht, maar ik kan niks missen 😏.

Carl had nog een cadeaubon liggen die hij gewonnen had bij het jubileumsfeest van de schietvereniging. Die bon moest omgezet worden in een statief om de luchtbuks op te laten rusten. Zodoende reden de heren donderdag naar Vingsted. Natuurlijk moest het statief naderhand ingesteld en getest worden.  Nu schieten ze gelukkig op kartonnen schijven laag bij de grond en de hagel valt in een bakje eronder zodat het niet in die grond verdwijnt. Het is hier trouwens vreselijk droog. Het heeft al in geen weken geregend en als het zo doorgaat worden de Sankthans (midzomer) vuren vast en zeker verboden. Het gras is geel en het robotje (Humperding) is werkeloos. Ik geef alleen de bloembakken water.

Overal laten de zwanen hun jonkies zien. Zelfs hier in de haven.

Sandra moest gisteren naar een verjaardag en Carl kwam gezellig een dagje hier. Housa! Er werd gewerkt. De vijver, die twintig jaar geleden kindvriendelijk dicht gemaakt werd mocht weer open. Er lagen alleen een onnoemelijke hoeveelheid stenen in. Echt van die zware kanjers. Carl heeft hard gewerkt (wij ook een beetje 😎) en alles verdween naar de stort.

Daarna werden bladeren, wier en meer "vuiligheid" er uit gezeefd..

..Casper, die zijn vrienden had weggebracht kwam mee eten. 

We werden geaccompagneerd door de muziek van het festival "Rock under Broen".

Gezellig (en gelukkig) op de achtergrond.

Zomergenot!

Er ligt van alles in de haven...alleen foto's deze keer.

Een cruise-schip (wij noemen het gewoon "et krydstogt-skib")

Een oorlogsschip / gebruikt bij inspectie

Een marine vaartuig; dat ligt hier altijd

Een van de sleepboten; we hebben er twee.

Vier schepen van Mærsk; die eigenlijk opgeruimd moeten worden.

Er was bezoek van een aantal hoge pieten van de Rye's kaserne hier in de stad. Die kwamen in zwarte auto's...

 

Vaderdag, vriendinnen en de tijd die voortkabbelt.

De tijd die voortkabbelt schrijf ik, maar eigenlijk bedoel ik de tijd die met een sneltreinvaart voorbij roetsjt. 

Vaderdag valt hier altijd op de vijfde juni. Omdat dat meestal een gewone doordeweekse dag is wordt het vaak in het weekend gevierd. Vader hier werd verrast met een heerlijke BBQ. We aten en grillden hier, maar Sandra en Per kwamen met alles wat er bij een BBQ hoort. Het was heerlijk! Nu zijn we ook een echt "jeu de boules" spel rijker 😎. Dat probeerden we natuurlijk uit en het was een uitdaging om daarvoor ons grasveld te gebruiken. Met al die oneffenheden weet je nooit waar de bal eindigt. Maar toch heel leuk!

De vijfde juni is de "Dag van de Grondwet". Vroeger was het een halve vrije dag, nu is het een hele voor sommigen terwijl anderen moeten werken. Dat ligt aan de CAO waar je bij hoort. Het schept wel verwarring. De winkels én supermarkten zijn dicht, de scholen weer niet. 

Voor ons die gepensioneerd zijn maakt het niks uit. Wij hielden als gewoonlijk onze vriendinnen-dag. Vanaf 12 uur en tot een uur of zes zaten we heerlijk buiten in de binnentuin bij Liller (die eigenlijk Lillian heet). We zouden met zevenen kunnen zijn, maar Lisbeths man is heel ziek en Elin zat in een zomerhuisje. Wij vijven genoten van een heerlijke middag met volop zon en aten al het lekkers wat ieder van ons had meegebracht. We spreken nooit af wie wát meebrengt maar slagen er altijd in om een heel gevariëerd menu te hebben. 

De laatste foto maakte ik gisterenavond om half twaalf vanuit het bovenraam. Dit is de noordkant. Zo licht kan het nog zijn 's nachts ook al gaat de zon om tien uur onder.  

Reikwijdteangst

Ik dacht echt dat ik mijn fietsbatterij had opgeladen...Maar ik was vergeten dat ik daarna nogal een aantal keren op de fiets ergens heen geweest was. Toen we gisteren middag besloten om naar TreldeNæs te fietsen om bij de camping een ijsje te eten had ik slechts drie "prikken". Normaal gesproken moet dat meer dan dertig kilometer reiken. Alleen zat de wind tegen. Er was maar weinig wind hier in onze beschutte tuin, maar best veel op de route naar Trelde. Oef, dan ben ik een echte schijtluis en bang dat ik misschien te weinig stroom zal hebben voor de terugweg. Ergo, ik ga "sparen", zet een heel lage ondersteuning op en de versnelling op twee. Met het gevolg dat ik pijn krijg in m'n nek van de inspanning en zware benen. Poeha, ik heb het gehaald! Nog net stroom genoeg om thuis te komen...met de wind in de rug is het een fluitje van een cent.

Deze video komt uit Noorwegen. Er staat een Deense tekst bij. Misschien kun je het lezen...of verstaan. Misschien heb je het al gezien. Bereik-angst....