Opruimen en regelen.

Ik ruimde op in niet begonnen of niet afgemaakte breiprojecten. Ik hield er een pijnlijke pols aan over van al dat garen opwinden...ha!

 

Ik liet de poes binnen in het huis van de dochter. Die is op vakantie, Carl ook en Casper moet de hele dag werken.

En deze poes houdt er niet van om buiten te zijn als het hard waait of regent......

Voor vandaag had ik een afspraak gemaakt voor ons beiden met onze bank. Wij en onze vrienden en kennissen worden ouder en het aantal crematies neemt helaas toe (zoals Ritt Bjerregaard- een bekende politici zei : er zijn er niet zoveel meer die voor ons staan). Macaber?! Tja, Zo is het nu eenmaal in een mensenleven. Daarom hebben wij allebei een eigen bankrekening aangemaakt. Want als een van ons het loodje legt dan sluit de bank de gezamelijke rekening af. Boem! En dan sta je daar zonder een cent op zak. En nou ja, een tjek op van diverse andere posten was ook zo gek nog niet. 

Zomerse zaterdag.

Het was ook hier een warme dag, maar ik had mezelf beloofd om de kanten van het grasveld te knippen. En omdat ik dan langs de borders kom dacht ik, ach wat, ik zal maar eens gaan wieden. Met de "franse slag", dat wel, maar ik was tot de middag bezig en had een volle grote zak met onkruid enzo. De tuin is ervan opgeknapt. 

Ik plukte ook de laatste bessen in de groentetuin. Bøjsenbær, een kruising van kroezels en zwarte bessen, en ja, mijn struikje met groene kruisbessen gaf ook een schaaltje vol. De bessen gingen de diepvries in nadat ik ervan gesnoept had. Heerlijk om taarten, cupcakes en zo te vullen van de winter.

De chef moest nog een nieuw handvat maken voor de koelkast bij de dochter. Die ging zelf op vakantie ;-)) maar "Far kan het maken" nietwaar. De poes moest naar buiten, er moest wat gehaald worden bij een "doe het zelf" zaak en voor ik het wist was het vijf uur. Even naar de tour gekeken, want het is spannend  dit jaar. Daarna maakte ik heel simpel "Spaghetti Carbonara". De chef fietst zaterdags altijd naar de markt om heerlijke kaas te halen. En "Guld Mathies" en een "Harvati". Die kaas is binnen een week verorberd op twee kleine stukjes na. Meestal rasp ik die, maar deze keer wilde ik het gebruiken voor de carbonara.

Op de Italiaanse manier:

220 gr droge spaghetti, 100 gr kaas (Pecorino Romano en/of Parmezaan; ik gebruikte dus de overgebleven kaas restjes en wat parmezaan) 50 gr bacon in stukjes, een heel ei en twee dooiers en peper. 

Water opzetten en de spaghetti koken.

Intussen de bacon verwarmen (matige warmte) totdat het vet gesmolten is. Het ei en de dooiers mixen met de kaas en veel vers gemalen zwarte peper. De spaghetti afgieten (bewaar wat vocht!) en bij de bacon doen. 30 seconden roeren, zodat de spaghetti het vet opneemt. Voeg evt meer vocht toe. Neem de pan van het fornuis en roer de massa met ei en kaas door de spaghetti. Roeren tot alles lekker dik en cremig is. Klaar; binnen een kwartiertje. 

Ik had net opgeruimd toen Casper even kwam buurten. Alleen is maar alleen als iedereen op vakantie is. 

Een partijtje dammen met morfar... en toen werd het donker.

Onweer

Afwisselend

Zondag aten we buiten; simpel en gemakkelijk, zoals veel dagen daarvoor.

De laatste dagen hebben we (gelukkig) werk genoeg gehad, want het weer is erg afwisselend. Warme zonnestralen, mooie wolkenvelden die voorbij drijven en dan plotsklaps hevige regenval.

 

Folie behandelen en appliceren,

Wordfeud - wtf!

Áls de zon schijnt moet het rolgordijn in de werkplaats omlaag omdat het licht te fel is.

Gelukkig loopt het water snel weg; de putten zijn schoon, de dakgoten en regenpijpen ook.

Met deze vochtige warmte was het moeilijk om te appliceren. De ont-vochter moest eraan te pas komen.

We  reden ook een dagje naar Holsted om folie op 21 grote platen aan te brengen.

Het is geen fietsweer, tja... dan kijk ik toch gewoon even naar de Tour de France.....Voor een vakantiegevoel, "pas vrai"? 

Vikingmarkt en een luie zondag

 

Vikingmarkt in Jelling gisteren. Er was van alles te doen, te zien, te koop, te eten, te drinken en er was muziek.

Zullen we ja? of nee?. We gingen en namen de rollator mee. Dat bleek een uitkomst want je loopt best veel. Alleen al vanaf de parkeerplaats.

Vlechtwerk. Zouden ze echt al paspoppen hebben gemaakt in de tijd van de vikingen? Tja, waarom niet.

Hieronder zie je een van de grafheuvels. Er zijn er twee. Een voor koning Gorm de Oude en een voor zijn koningin Thyra. 

Jelling is ook bekend van de Jellingstenen. Daar heb ik eerder al over geschreven.

Harald Blåtand was de zoon van Gorm en Thyra. Hij had een pijnlijke tand, die blauw leek. Bluetooth!

 We waren er vroeg en het was niet zo druk. Maar ja, wanneer is het nu druk in Denemarken. De markt was best groot; ik denk dat er meer dan 40 tenten stonden die hun marktwaar aanboden. Leer, houtwerk, pijl en boog, wol, kleding, schoeisel, mjød (mede) drank, sierraden, smeedwerk enz.

We bleven een paar uurtjes, aten een ijsje in het stadje en thuis legde de chef een varkensschenkel op de bbq. Ik ben maar een kleine vleeseter, maar hij genoot!

Vandaag op de fiets naar Høll. Dat is maar iets meer dan 11 kilometer hiervandaan. Høll is van oudsher een gebied vol met zomerhuizen. Niet van die rijen hetzelfde maar allemaal apartstaande. Vele huizen gaan over van generatie op generatie. Leuk om langs te fietsen en naar al die mensen en kinderen met schepnetjes, emmertjes en strandspullen te kijken.

We fietsten voorbij de drukke zandstranden, vonden een eindje verderop een hooggelegen groene oase en keken uit over de fjord van Vejle.

 Het is vakantie hier. Heel rustig op straat en in de winkels. De Denen zijn naar het buitenland of in hun zomerhuis. Wij werken nog een weekje door. 

De zesde juli.

Het bleef rotweer gisteren, maar omdat het een paar uurtjes droog zou blijven in de namiddag gingen we maar weer wandelen. Nu dichter in de buurt, achterom Madsby en langs de nieuwsgierige losgaande koeien.

We maakten er toch weer een gezellige dag van. 

Terwijl wij wandelden had de chef de krieltjes geschild en de kippen op de bbq gelegd. Toen kwamen Caroline en Casper binnevallen. Drie van die jongeren, nou die kunnen flink eten!! Alles was op; ook de aarbeien (een kilo) met (ongeklopte) slagroom.

Maar eerst werd er nog even gedamd en geschaakt.

Het was een echt gezellige avond. 

Vandaag was die arme Philip ziek. Hoofdpijn, overgeven, een beetje koorts en een hele zere keel, wat het slikken moeilijk maakte. Als het mijn eigen kinderen waren dan had ik het rustig nog even aangezien, maar als het een kleinkind betreft ben ik een heel bezorgde oma.We konden gelukkig meteen terecht bij de dokter die een testpind in zijn keel stak en zijn infectiegetal mat. Waarschijnlijk "gewoon" een virus. Op de vraag of hij liever naar huis wilde antwoorde hij dat hij net zo goed hier ziek kon zijn als thuis.

We gingen nog even kijken in de stad, waar de landsoldaat een laurierkrans om had en met een beukentak zwaait.

Er speelde nog een orkest...en de zon scheen.

Het logeetje was maar tam.

En bij nader denken...alleen met de trein naar huis..... 

Ik heb hem maar thuis gebracht met de auto.

Het komt zoals het nou eenmaal komt.

Volop aardbeien te koop. Ik bakte en fabriceerde een aardbeientaart. Die zijn duur in de winkels én bij de bakkers. Het is ook best veel werk, maar allez: Philip komt logeren en de oudste twee kleinkinderen komen morgen eten.

Hij is lekker! Een taartbodem, met daarop een mazarinlaag (deeg met marsepein) chokolade (ik gebruikte gewoon hagelslag) banketbakkersroom, aardbeien en gelei)

De dertienjarige kleinzoon komt tegenwoordig zelf met de trein. Sneller en goedkoper. Na een paar "pølsehorn", die ik nog snel gebakken had, gingen we een flink eind wandelen, Philip en ik. 

Over de stadswallen.

We klommen naar het hoogste punt en daalden af naar het laagste deel bij de stadsgracht. Het paadje dat de hengelaars gebruiken.

Maar ja, toen moesten we ook weer omhoog, en als hij me niet had vastgehouden was ik vast en zeker uitgegleden op de modderige helling. We hebben de rollen omgedraaid. Vroeger hield ik hem vast, nu hij mij.

Toen werd het 5 juli.

De eerste dag van de vestingstad-feesten. Die viel letterlijk in het water. Waar Nederland vocht tegen een storm hadden wij hier regen, regen, meer regen en stormachtige windstoten. Exstreem-weer en beslist geen weer voor openluchtconcerten. Veel van de festiviteiten werden afgelast. 

Regenbuien

De stroom was vandaag gratis. Veel zon en heel veel wind maakte dat er energie in overvloed was. Een perfecte dag dus om twee wassen te draaien. Die harde wind zorgde er helaas ook voor dat de wolken door de lucht raasden en zomaar, plotsklaps een een hevige regenbui loosden. Ik rende af en aan naar de droogmolen. Van de regenradar kon ik niet opaan! Oh, de zon scheen zo fel, maar oeps, binnenhalen die handel; weer een plensbui. Bijna alles is intussen droog. Twee t-shirts hangen op het droogrek boven en een dekbedhoes hangt boven het trapgat.

Het is weer gewoon "Deens zomerweer". 

"Byer som går og kommer,det er den Danske sommer.." (buien die gaan en komen, dat is de Deense zomer).

Maar ik kan nog zeker een maand lang genieten van de lichte nachten. Deze foto nam ik om 11 uur 's avonds en om twintig voor vijf morgenvroeg staat de zon alweer op.

Tja, een weer-dip. Zul je altijd zien dat het net samenvalt met de feestdagen van de stad, de 5 en 6 juli. Vooral woensdag schijnt het los te barsten; jammer.

Philip komt een paar dagen op vakantie. Hij vindt de "vestingstad-feesten" altijd gezellig. Even schrijven dat hij een regenjas mee moet nemen. 

Caroline en Casper komen op het 6-juli menu af. Maar dan woensdagavond de vijfde. Gelukkig hebben we een dak boven ons hoofd; dan maakt de regen ons niks.

Volgens tradtitie eet men de zesde juli (de dag van de overwinning op de Pruisen) gekookte kriel-aardappeltjes met peterseliesaus, gebraden kip en komkommersalade. Als toetje, aardbeien met slagroom. Ik doe de boodschappen, de chef maakt het eten. Okay nietwaar!

Tot slot een fotootje van de - nu van stenen bevrijde - vijver. We hadden een berg chaussee stenen in die vijver liggen en die zijn inmiddels verkocht. Het gras is weer groen, maar onze grasrobot, mr Humperding verschuilt zich onder z'n afdakje met de boodschap : regen vertraging. De luilak. Die heeft net een maand vakantie gehad1