Serieus?!!

Vorige week was ik naar een brei-event met twee bekende Deense dames, Christine Feldthaus en Lærke Bagger. "Strik og Drik"- oftewel "Brei en Drink" in Vejle Musikteater.. We waren met z'n drieën, Lisbeth had vooraf een fles wijn besteld voor twee -  ik reed en was de BOB...

De wijn was behoorlijk van prijs. Die stond klaar bij de bar in de foyer in een zak plus twee glazen ...maar het was maar een kleine fles, niet eens een half litertje 😄. Het flesje fanta dat ik haalde was bijna net zo groot. 

Afijn, we kwamen voor "the Show". En die viel vreselijk tegen. Twee vrouwen die daar op een bank zaten kwebbelen over huis-tuin-en keuken-dingen. Af en toe een kwinkslag of een joke die iedereen al kende en tja...verder heel simpel. "Wie wil er wat vragen?" en dan gingen ze daarover zitten doorzagen, huh huh.

Maar de toeschouwers, dat was hilarisch om te zien. "Wie  heeft er een vraag? Wie heeft een breiwerk bij? Wie wil er iets laten zien? "Ik - Ik - Ik!". Kijk mij eens, knap hè!  Dat was het meest vermakelijke van de show, voor ons dan. Net kleine kinderen in de speeltuin. Kijk mij eens mama!

"Wie kan er het snelste breien?" Hupsa, ze stonden alweer te dringen om op het podium te komen. Wij schudden meewarrig ons hoofd. 

En met zo'n show verdienen ze hun geld ....Ongelooflijk!   

We hebben er op de terugweg best om kunnen lachen. Gelukkig maar.

Er zijn veel ergere dingen.

Wat is een flinke verkoudheid dan toch een minimaalstukje snot als je bericht krijgt via de vriendinnen app dat Marianne een hersentumor heeft. Oef, dat hakt erin! Even slikken, even bellen, schrijven en afwachten of het geopereerd kan worden en wat dan?!? Er wordt over en weer gebeld... Niemand heeft het eeuwig leven...dan besef je weer dat je elke dag moet genieten van alles.

Carl kwam vanmiddag. Hij heeft geschoffeld en we maakten samen het terras schoon van onkruid en ongewenst gras. 

Hij sproeide het grasveld "in wording", want in een keer is het warm en droog weer. Heerlijk voor ons, maar graszaad moet water hebben.

De duiven pikken nogal wat graantjes mee; foei!

Mijn eettafel is bedolven onder foto albums. Ik moest wat foto's uitzoeken voor een komende verjaardag en ik leegde de hele kast om nu eindelijk eens wat op te ruimen. 

Vandaag komt het er niet meer van; morgen misschien.

De hulptroepen

Huppakee, als je met veel man bent dan gaat het snel. De toplaag ligt op het grasveld. Het is recht getrokken, de gaten zijn gevuld, het is getrommeld en geharkt. Dank je wel allemaal. Jullie zijn kanjers!

We begonnen met "varme hveder", zachte broodjes die geroosterd worden. Het was immers Storbededag (grote gebedsdag) en ook al heeft de regering deze vrije dag afgeschaft (😠boeh!), de traditie met de broodjes blijft bestaan.

En dan aan het werk!

Het eindresultaat.

Zo ziet het er nu uit. Het lijkt een fluitje van een cent maar het was toch een kleine anderhalf uur werken. En toen...was er taart! Want we vierden immers de verjaardag van de chef.

"Zullen we bij jou maar meteen die grote stoeptegels van het terras eruit halen", vroeg Jeff aan zijn zus. "We hebben tijd genoeg tot aan het diner". Zo gezegd zo gedaan. Hij hing de aanhangwagen achter zijn auto en de hele bubs ging mee. Dat was een zwaardere klus, want die tegels wogen een ton. De chef nam de fiets, want hij moest eerder naar huis om het eten af te maken.

Intussen schilde ik de aardappels voor de pruree. Maakte een flinke pan met Red Thai Curry voor de vegetariers en maakte twee salades. De chef had gezorgd voor een volle pan Boeuf Stroganoff en we hadden ook nog twee volle schalen met citroen bavarois voor het toetje.

Casper en Caroline waren inmiddels ook gearriveerd; die waren eerst naar een confirmatie geweest en zo waren we met z'n elleven. Er waren geen restjes...alles ging schoon op. 

Om het grasveld-werk te voltooien kwam er een klein regenbuitje voorbij...

Tuin en meer over zang.

Twee van die bigpacks staan er in de tuin. Bigpacks of bigsacs, you name it, vol met een toplaag voor ons grasveld. Dat is hoognodig, want regen en molshopen hebben er een gatenkaas van gemaakt. Gelukkig konden de zakken met een kraan over de heg getild worden. 

Zaterdag komen de hulptroepen helpen met het verdelen van de toplaag, het aanstampen en nieuw gras zaaien. Wij zorgen voor het fourageren 😄.

Ik hoop echt dat het warmer gaat worden. Ik weet het, heel West Europa heeft het koud, maar ik geloof dat wij de kroon spannen. Zojuist kwam er een hagelbui voorbij..Ik heb mijn dikke trui weer tevoorschijn gehaald en de poezen zijn binnen!

Vanmorgen zongen wij niet in ons eigen lokaal maar in het verpleeghuis Rosenlunden midden in de stad. Het is een tehuis voor dementen. We zongen oude liedjes en een aantal van de bewoners zongen mee uit volle borst. Een enkel een veegde een traantje weg omdat zo'n lied herinneringen oproept, anderen vertelden verhalen over weleer en een meneer zong Elvis songs toen we koffie kregen. Oh, we doen zo graag anderen een pleziertje met ons gezang. 

Maandag is er weer een oefen-avond voor het 4. mei concert. In de krant werd ervoor gereclameerd.

We zullen ons best doen.

Even stilstaan..

 Een blogje aan hand van foto's van de laatste dagen.

Oefenen met de koorzangers en het Fredericia Stadsorkest. Op een zaterdagmorgen.

Terwijl de straaljagers overvlogen en er een fregat en een onderzeeër in de haven lagen.

Vanwege de militaire beurs dit weekend.

Men is druk bezig om het strand op te ruimen. Hier ligt een flinke stapel drijfhout dat aanspoelde tijdens de stormen afgelopen winter.

Nu is het voorjaar. Een koud voorjaar tot nu toe maar de kersenbomen zijn bijna uitgebloeid

Bloesem langs het fiets/wandelpad.

Dochterlief vreesde voor hun vakantie. Er was gisteren een bom-melding op het vliegveld van Billund en alles werd gecanceld. Gelukkig konden ze vandaag wel vliegen; met een flinke vertraging.

Zij (met z'n vieren) een weekje naar Parijs; ik pas op de poezen.

Het jongste katje had een hommel gevangen...die heb ik maar buiten gezet.

Van brand, dokters en ook leuke dingen.

Al het overige nieuws moest wijken afgelopen dinsdag want het beursgebouw "Børsen" in Kopenhagen stond in brand. Het gebouw stamt uit de tijd van koning Christan 4. Het is niet de eerste keer dat er brand uitbrak; deze keer is de torenspits en het gedeelte eronder in elkaar gestort. De burgemeester van de stad heeft getelefoneerd met de burgemeester van Parijs. Die heeft misschien een idee hoe en met wat voor centjes je zo'n historisch gebouw kunt restaureren. Het is namelijk precies vijf jaar geleden dat de Notre Dame brandde.

De torenspits van de beurs, de drakenspits, bestaat uit drie drakenstaarten die zich om elkaar heen snoeren. Een symbool voor het grote koninkrijk Denemarken, Noorwegen en Zweden.

Deze week werd gevuld door doktersafspraken en vroeg opstaan. Twee keer tevergeefs. Ik moest maandag een bloeddrukmeterkastje halen om mijn bloeddruk 24 uur te kunnen controleren, maar bij de dokterspraktijk was alle elektroniek uitgevallen. En aangegezien het "kastje" op de computer moest worden aangesloten kon ik zonder dat weer naar huis. 

De chef moest dinsdag naar het ziekenhuis in Vejle voor een endoscopie. Hij lag klaar toen ze de afspraak aflasten; ze hadden teveel patiënten opgeroepen. De verpleegster had waarschijnlijk ook verkeerd gestoken toen ze een drop aanlegde, want zijn hand is twee dagen dik geweest.

Gisteren was het een gewone dag. De breiclub (bijna voltallig) had het gezellig bij Margrethe.

En de was kon buiten drogen

Het was de laatste musicalavond van het seizoen en als gewoonlijk ging ik erheen samen met Caroline.

En vandaag kreeg ik het controlekastje om m'n nek.

Dat meet (en piept) elk kwartier. Dat wordt wat vannacht...pffft. Maar ja, die bloeddruk van mij is te hoog en dat kan gevaarlijk zijn. Hopelijk kunnen (andere) medicijnen dat verhelpen.

Burgers, buiten-zijn en boek.

Wat is dat toch met al die "burgers" op de menukaarten?!?

Zouden zoveel mensen echt daarvoor kiezen?

Ik had gisteren een etentje met Suzana. Een vriendin die zes jaar geleden naar Sjælland verhuisde en die ik niet zo vaak zie. Ze heeft haar werk in Middelfart aangehouden en als ze weekenddienst heeft gaan we af en toe samen ergens eten en bijpraten. We probeerden twee maal restaurant Mauritz, maar gingen gisteren naar Café Rita, dat overal aanbevolen wordt. De service was dan ook top... alleen.. op de menukaart vulden de "burgers" weer de helft van de kaart. 

Gelukkig was er een salatbowl met warm-gerookte zalm en rookaascrème en die was zalig. (alleen een veel te grote portie voor mij). Enfin, we zijn weer bijgepraat.

Overigens kun je van de weervoorspellingen hier niks op aan. Het was gisteren namelijk mega fijn weer; helemaal niet grauw en koud maar warm en zonnig, Carl de tuinman ;.) kwam en we hebben de struik/boom naast het huis gekortwiekt. Ook een hoop onkruid weg geschoffeld en de zaak naar de stort gereden. Twee bakken vol. Gelukkig maar want vandaag waait het flink en de zon zit grotendeels achter de wolken.

Ik wandelde natuurlijk een van m'n rondjes en zag dat de "miniby" ons kleine plaatselijke Madurodamstadje weer geopend is.

En ik zag de bos-anemoontjes.

Overigens heb ik het boek van Shilpy Somaya Gowda, dat ik op mijn vorige blog zette, in een adem uitgelezen. In het Engels heet het "Secret Daughter". Echt een heel mooi boek.