Off day

Heb jij ook wel eens zo'n dagje dat je alles "zat" bent?! Zelfs het typen wil niet lukken.. Ik ben moe van veel-te-veel reclames op alle media, ik ben moe van een incompetente regering die zegt voor het volk te zijn maar intussen zelf hun zakken vullen. Ik ben moe van de belastingsdienst die met de ene hand een toeslag geeft om het met de andere hand weer terug te eisen. Ik ben zelfs moe van het weerbericht dat zon voorspelt terwijl ik alleen maar wolken zie. Ik ben moe van me aanmelden bij de gym en dan een vervangster krijgen die het slecht deed. Ik ben moe van de mol die mijn hele tuin vernield. Ik ben moe van alle machines die heggen snoeien, gras maaien en werken aan fíetspaden die de hele zomer open hebben gelegen. Ik ben de gemeente zat die elke keer weer willen besparen op ...tja...alles. Nou ja, ik zit vandaag gewoon niet goed in m'n vel. Grrrr.

Ik ga de graskanten knippen en we wachten op iets wat de chef besteld heeft om de mol te vergassen. Iemand moet eraan geloven!!!!!

Een puntje aan de feestelijkheden.

Gisteren gingen we eten in Middelfart, bij restaurant Holm's. Met zoon, schoondochter en natuurlijk Philip. Heel gezellig en ook heel lekker. Philip en de chef bestellen altijd hetzelfde; zij hebben echt dezelfde smaak. 

Ook zij hadden weer wat lekkers meegebracht voor ons...Snaps, wijn en koffie en "kijk mama, zelf gemaakt 😄" chutney en jam van de rozenbottels die we vorige week plukten en heerlijke bramenjam.

En zo werd  er een punt gezet achter de feestelijkheden deze week. Zo fijn geweest! 

Het laatste weekend van augustus is er altijd het "midalderfestival" (middeleeuwse) in Horsens en daar reden Sandra, Carl en ik vrijdag heen. Heel veel burgers in de stad kleden zich in middeleeuwse gewaden, er zijn kunstenaars, oude ambachten, vlaggengooiers, riddertoernooi, muziek met oude instrumenten, kramen waar je vanalles kunt kopen en heel veel eettenten. Wij aten middeleeuws vegetarisch- lekkerrr. Met mes en lepel, want vorken gebruikte men niet destijds. 

Het normale dagelijkse...of toch niet.

Gisteren plukte ik de helft van de druiven in de kas. Ze zijn lekker zoet maar klein; ik maakte er druivensap van. Aan te lengen met water 1:1. Wat een prachtige kleur!

Er gaat nogal wat limonade doorheen op deze warme dagen. Ik maak icetea in grote hoeveelheden. Die is veel lekkerder als je hem zelf maakt; drie à vier liter per keer, maar voor ik het weet is het alweer op. 

Carl vindt hem lekkerder dan het druivensap;-) Hij kwam snoeien vanmiddag, en hij heeft het onkruid op de inrit weggebrand.

Vandaag zat ik met de chef in Mølholm Privat Hospital. Hij heeft staar in zijn linkeroog, dat had de oogarts vorige week geconstateerd. De verwijsbrief gaf het ziekenhuis in Vejle aan maar daar kon hij pas midden december terecht voor een onderzoek en dan maar wachten wanneer er geopereerd kon worden.  

Ik ben 22 jaar geleden geholpen in Mølholm en er nog steeds zo blij en tevreden mee en zodoende maakte hij daar een afspraak. Hij belde maandag, vandaag was het onderzoek en de staar operatie zal woensdag plaats vinden. Tja...je moet het wel zelf betalen ;-) en gelukkig kunnen wij dat.

Nu moeten er nog snel een paar orders de deur uit, zodat zijn ogen rust krijgen na de operatie. 

Werken dan maar!

Niet verwacht maar toch gekregen: een prachtig boeket, heerlijke chocolade en marcipanbrød (marsepeinbrood). Dank jullie wel!

Het is (bijna) altijd prachtig weer op 27 augustus.

Hoe ik dat weet? Omdat het onze trouwdag is en zomaar "ineens" nummer negenenveertig. Wij trouwden op een woensdag omdat het op woensdag gratis was. En je kreeg twee extra dagen vrij ;-) Nee, geld hadden we weinig; net genoeg om van te wonen en eten; we leefden van de liefde. Ik had mijn trouwjurk zelf genaaid en we wilden naar het gemeentehuis fietsen. Daar stak mijn schoonvader een stokje voor; hij reed ons met de auto. 's Avonds gingen we eten in een mooi gelegen restaurantje bij het golfpark. Het was een bloedhete dag in Eindhoven. We zaten midden in een hittegolf. En daarom weet ik dat het de 27'ste augustus altijd prachtig weer is. Vandaag ook, al zitten we nu 700 kilometer noordelijker dan destijds.

Negenenveertig viert men niet echt groots. Maar wij gaan lekker eten met dochter en haar gezin; met z'n achten dus. Zaterdag een inhaalslag met zoon en zijn gezin omdat die vandaag niet konden. 

In Denemarken worden bijna alle feestdagen de avond van tevoren gevierd; dus...wat maakt het nu uit om het een jaar van tevoren een beetje te vieren.

De foto links is van onze 40-jarige bruiloft; de rechtse van onze trouwdag in 1975.

Er is niemand die zo'n lekkere Babi Pangang maakt als de chef! Nou ja, niemand is misschien teveel gezegd, maar de laatste keer dat wij "Chinees" aten in Nederland was het er eentje met maar heel weinig smaak. De chef maakt hem lekker pittig; daar hou ik wel van. Zoon en kleinzoon ook, haha want er was geen spatje meer over. 

Terwijl de chef en Philip eten kookten gingen zoonlief en ik rozenbottels plukken. Hij maakt er jam en chutney van. 't Is wel een werk hoor om ze klaar te maken. Ooit deed ik het ook; nu koop ik het liever. 

We reden naar Lyngsbo, aan het strand bij de "Nye Lillebæltsbro" en in korte tijd hadden we drie volle zakken

We zaten nog even langs de kant om te genieten van het uitzicht en omdat we nog tijd hadden voor we even naar Middelfart reden om een sleutel af te geven aan schoondochter. Die was op een yogafestival samen met anderen uit Odense en ze had haar huisssleutel vergeten. (en zij zou eerder thuis zijn als de heren).

We waren net klaar met eten toen dochter ook binnen kwam wippen met drie kilo blauwe bessen (bosbessen). Zelfgeplukt en lekkerrrr! Ik smulde ervan vanochtend op de havermout.

Jeff kreeg ook een zak mee; de rest ligt in de vriezer. Lekker om een "blåbærpie" te maken of in de muffins te doen.

Blåbærpie: blò-beir-pij 😍 blauwe bessen vlaai.

Een zomerstorm

Nee, niks aan zo'n zomerstorm. Ik moest zelfs de auto naar de stad nemen anders was ik van de fiets gewaaid.  Morgen wordt het beter weer zie ik op de radar.

Geen tuinwerk vandaag. 

Die vervelende mol is anders weer bezig met graven in het grasveld. Nu staat er een mollenklem in een van de gangen van het beestje. Ik hoop dat we hem/haar te pakken krijgen voordat we weer zo'n hobbelig grasveld overhouden. We hebben gisteren ook de "wespenman" hier gehad om een wespennest onder het dak bij het keukenraam kwijt te raken. Het heeft geholpen; ze zwermen niet meer. 

Een mol, wespen en een hoop slakken. Wat een dieren (plaag).

De was hangt binnen te drogen vanwege de vele regenbuien en wij bleven ook grotendeels binnenshuis

Dan maar een paar foto's van de voor-en achterkamer. Moet ook kunnen.

Uit de oude doos. Berlin/Berlijn

 

De foto's zijn overgenomen uit mijn album en daarom wat onduidelijk.

In het jaar 1990 reden we met de kinderen naar Berlijn. We wilden het zien; de muur was weg! We vonden een campingplek in de buurt van Potsdam. We arriveerden rond een uur of vier 's middags na een lange rit over vreselijk slechte wegen. De bom van de camping was dicht. Niemand te zien alleen een bord dat ons vertelde dat de camping na drie uur 's middags gesloten was. De caravan zetten we dus maar onder een paar bomen van het bos. Een bos, waar geen leven was. Alles was bruin. Geen vogel die floot. Het meer naast de camping was ook levenloos en je kon/mocht er niet zwemmen. Brr. We konden wel gebruik maken van de samitaire voorzieningen van de camping, maar...zie zelf.

Drinkwater was er niet, daarvoor moesten we naar West Berlijn. En, zoals je op de bovenste kaart kunt zien was dat zeker een uur rijden. Overal die borden: "Berlin, Hauptstadt der DDR".

Ergens heb ik nog een stukje muur ;-)

Oost Berlijn in 1990

De Brandenburgertur in de steigers. 

Hier staan we dan, in Oost Berlijn. Unter den Linden.

Wie had dat kunnen denken :-)

Later zijn de chef en ik nog een aantal keren terug geweest. Daarover kun je lezen in de labels links op mijn blog. Maar deze eerste keer maakte een diepe indruk op ons allemaal.

Ik ruik de bruinkool weer. De restaurants met heel weing keuze. De "winkelstraat" in Potsdam, waar een open riool doorheen liep. De kapot geschoten muren; de ramen met vuile vitrages, Geen bloemen, weinig groen, de enorme troosteloosheid. 

Oh ja, die slechte wegen. De schokbrekers van auto en caravan waren aan vervanging toe toen we thuis kwamen en zoonlief was expert geworden in het nabootsen van de "Trappies" op de camping. Ik denk dat hij het nog steeds kan ;-))