Zo hoor je nog eens wat.

Als je bij de kapper zit dan hoor je nog eens wat. Bij de herenkapper, daar waar de chef geknipt wordt is het bijna altijd stil. Af en toe mompelt er iemand "doe maar kort" maar dan heb je het ook gehad. Bij de kapper waar ik vandaag zat wordt er heel wat afgekwebbeld. Maar zo hoor je nog eens wat. De vrouw die naast mij zat liet vol trots een foto zien hoe ze er een jaar geleden uitzag. Net nadat ze een maagverkleining had gekregen. "Ik ben 62 kilo afgevallen!" Nou zeg, dat is niet mis. "Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld", vertelde ze. En dan babbelen we door over kleding- en schoenmaten. Er zaten zelfs waren mannen die praten! Kijk, dat maakt dat wachten niet zo lang duurt, want ik ging vandaag naar een kapper zonder tijdbestelling, een Drop-In-Kapper. Mijn haar kan er weer even tegen. (ik was er wel een paar uurtjes zoet mee).

En dan even iets heel anders:

Deze foto stuurde een kennis van mij. Een gedenkteken van de mensenketen in 1989 in de Baltische landen.

Letlanders, Litouwers en Estlanders vormden een lange menselijke keten (2 miljoen mensen) die zich over 600 kilometer uitstrekte. De keten begon in Tallinn, Estland, ging verder naar Riga, Letland, en eindigde in Vilnius, Litouwen. De Baltische staten wilden de  aandacht vestigen op hun situatie onder het Sovjetbewind.

Wij delen de Oostzee met de Baltische Staten (plus Zweden, Finland, Duitsland, Polen --- en Rusland) . We volgen mee in hun wel en wee en hebben er altijd troepen gestationeerd. Want je weet maar nooit...

Fabriekswerk.

Vorige week stonden we bij Moldow, een fabriek die filtersystemen, ventilatiesystemen en zoalmeer produceert en deze producten over de hele wereld verkoopt. Daar hoort natuurlijk een reclamebord bij om te vermelden wie de makers zijn. Ergo: wij decoreerden 25 grote metaalplaten.

 

Zo kom je nog eens ergens ;-)

Gisteren is er weer een verjaardag afgevinkt; de mijne deze keer. Caroline kwam op bezoek met nog meer cadeautjes. Lekkere reukjes van Ritual. Deze dame weet wat mormor fijn vindt.

Later kwam haar vriend Mark ook; de chef ging naar de schietvereniging met Carl en Sandra kwam even buurten.

Ik was best moe na een dag met heel veel telefoontjes, sms'jes en messinger-berichtjes. En fijne bezoekjes!

Ik had een appelcrumble taart gebakken en een kleine cake. Volgend jaar haal ik gewoon iets bij de bakker. Wel zo gemakkelijk. Ik tel er weer een jaartje bij.

Lijstjes oftewel "en slagplan".

Ik ben niet zo van lijstjes maken, maar als ik een verjaardags-lunch moet voorbereiden is het toch wel practisch. Bij alle lunchgerechten in dit land horen namelijk specifieke dingen.

Gekookte eieren, mayonaise en nep-kaviaar bij de garnalen; gebakken bacon, pekelvlees, "sky" en rode ui in het zuur bij de paté; bij gerookte zalm horen schijfjes acocado en mierikswortelcrème; Roastbeef wordt voorzien van remoulade, gebakken uitjes en cornicons om even de meeste gerechten te noemen.

Ik maakte een lijstje - en slagplan noem ik het, een strijdplan. Dan wist ik tenminste wat voor boodschappen ik moest halen.

Met alles in huis dacht ik dat we de hele zaak binnen een uurtje op tafel kregen, maar er ging toch wat meer tijd in zitten. Het werd een buffet - maak je eigen smørrebrød. 

Even geparkeerd in de werkplaats

 Er was roggebrood en sandwichbrood en natuurlijk was er op het laatst een kaasplank.

met wat huishoudfolie erover.

Vandaag vierde ik mijn verjaardag. We waren maar met z'n zevenen. Een kleinzoon moest werken, kleindochter moest naar een andere verjaardag en Carl was bij z'n vader.

deze taart in de extra koelkast van de werkplaats

De chef had een heerlijke verjaardagstaart gemaakt. Ook al waren we "maar" met zeven man...alles ging op. 

Ik ben dinsdag pas jarig; dan komt Caroline op de koffie (met iets lekkers erbij), en wie weet nog meer ;-).

Mijn cadeautjes heb ik al gehad: een nieuw mobieltje, een fietslamp, bloemen en wijn en van de kinderen en kleinkinderen een lieve kaart met een dikke cadeaubon voor het musicalteater hier! 💓

Van een koopje dat je bezig houdt.

Er zijn van die dagen die met een kleinigheidje beginnen en later uitlopen tot een hele klus. Ik wilde boven de was opruimen. Vouwen en strijken voordat het de kast in kan. Dan zet ik meestal de kleine tv aan, maar hé, mijn telefoon kon geen streamingsapp vinden. Ik haalde alle kabels en snoertjes los en weer vast, starte mijn mobiel opnieuw en nog een keer. Niks hielp. De chef kwam erbij en prutste ook mee; zette de chromecast opnieuw op en ja, op zijn mobiel werkte alles. Na wat gegoogle lazen we dat mijn model mobiel, een Motorola, niet langer ondersteund wordt door diverse media. 

Weet je wat, zei de chef, rij naar Yousee in Kolding en koop een nieuwe. Je bent binnenkort toch jarig ;-). Hij kon zelf niet mee; te druk op de zaak, maar Lisbeth wilde best mee. Zij is aan het herstellen van een virus dat vocht in de longen en rond het hart geeft. Ze mag zich niet teveel inspannen, maar haar dagen kunnen best saai zijn en ze had er wel zin in om een paar uurtjes met mij door te brengen.

Een heel aardige jonge man "hielp" mij in zoverre dat hij meer verstand van mobieltjes heeft dan ik. Ik heb genoeg aan een gewone, eentje die foto's kan maken, een lange batterijtijd heeft..zoiets. Het werd een Samsung. Die was heel veel afgeprijsd. Nou mevrouw, U hebt geluk. We voeren net een campagne dus U krijgt er gratis een Samsung tablet bij. En een goedkope Sim kaart. Okay, niks mis mee. Ook de covers waren afgeprijsd, er kwam panserglas bij en ook nog eens van die moderne "in-ear"oordopjes (die ik vast niet ga gebruiken). Ik had een tas vol! voor 266 Euro!! Wat een koopje!

Na de euforie komt het werk. Alles moet worden overgezet. Denk maar niet dat dat zomaar gaat met die "phone-clone"; codes moeten weer worden ingevoerd en weet ik wat al meer. Enfin, de tablet is klaar. Ingesteld. Apps op de goede plaatsen gezet. Waar zit die vedr.#!tast om het geluid af te zetten!? Weer opnieuw opstarten...Daar is een mens veel tijd aan kwijt!! De telefoon is alleen maar opgeladen; die moet wachten tot ik rustig de tijd heb. 

Want natuurlijk is er dan het ene en dan het andere. M'n fietsband was plat en ik hielp de chef met er een nieuwe binnenband in te zetten. Hij zette er meteen ook een nieuwe koplamp op want die er opzat gaf heel weinig licht. In de zaak ligt ook een hoop werk, ik pluk letters en knip banen enz.. Morgen ga ik mee naar Holsted om grote platen te beplakken met logo's. 

De zoon had afgelopen zondag een volle tas met groene druiven meegebracht. Die heb ik verwerkt in een aantal potten druivengelei, druivenjam, druiven pickles, ingemaakte druiven en druivensap. Er staat weer een mooie voorraad in de schuur. Behalve het sap; dat is al bijna op.

Maar vandaag ging ik eerst nog even koffie drinken bij Ruth, ook al weet ze morgen vast niet meer dat ik geweest ben. Maar als ik kom is ze altijd blij en keuvelt heel wat af. Voor haar is die Alzheimer niet zo erg meer, voor mij is het triest om mee te maken.

Een jarige.

 ...en toen werd Carl 15 jaar! Wij waren uitgenodigd op koffie/thee met door Carolines gebakken kanelsnurrer, drømmekage in vierkantjes en banoffee pie. De laatste twee had zijn moeder gebakken.

Maar eerst moest er nog even een metalen kast in elkaar worden gezet. Die had Carl voor zijn verjaardag gekregen, dus de mannen gingen aan de slag.

Hier de jarige, op de leuning van de bank.

Later ging hij zelf de keuken in om voor ons allemaal burgers te maken. Met vlees en met zalm; voor ieder wat wils. 

Hij kreeg wat assitance van zijn broer en zus.

Volgend jaar doen we het (misschien) wat anders. We hebben veel verjaardagen in september en oktober. Kunnen we misschien een gezamelijk verjaardagsfeest vieren. Wie weet.

Liever geen pakjes.

Toen ik opruimde in de voorraadkast vond ik een pak met broodmix. Nog goed tot -oeps- vandaag. 

Ik bakte er zes broodjes van die totaal niet smaakten. 

Vandaag bakte ik broodjes volgens mijn oude vertrouwde recept. 18 stuks in totaal, waarvan ik er zes meenam naar dochters huis, waar de mannen bezig waren met een nieuw raam in de zijvleugel te zetten. Die broodjes gingen er in als koek.

Nee, koken met pakjes is aan mij niet besteed. Óf ik doe het fout óf ik vind het gewoon niet lekker. Er stond namelijk ook een pak met "macronionette" i de kast. Nou vooruit, omdat we die dag weinig tijd hadden kookte ik het. Maar nee, we namen beiden een heel kleine portie en de rest ging de vuilnisbak in. 

En nu madame, leert uw les: Nooit meer pakjes!

Het heeft hier twee dagen enorm veel geregend. Hele dagen. Wat doe je met zo'n dagen? Ik ging de keuken in; maakte appelcompôte, soep en een kruimelcake.

Anna

Op maandag ga ik naar de gymnastiek, oftewel "Idræt i dagtimerne" (sporten overdag). Een paar weken geleden kwamen er twee nieuwe leden net achter mij staan. Kennisen van een kennis van mij enzovoort. En omdat ik een naam heb die hier in Denemarken zelden voorkomt en mijn vriendin Helle mij riep hoorde een van de nieuwe leden dat. 

"Even en vraagje" zei ze, "kan het zijn dat jullie buren waren van mijn ouders? Die woonden namelijk op nr. 2". En ja hoor; Anna en Carl woonden er toen wij ons huis kochten. "Hoe gaat het met je moeder? Woont ze nog steeds in die blauwe flat? Misschien vindt ze het wel leuk om een bakje koffie te doen".

Afgesproken! Gisteren kwamen ze hier. Anna is intussen 88 en kwam samen met haar dochter, die dochter die bij mij op de gym zit. Zij was al het huis uit toen wij hier kwamen wonen en haar heb ik dus nooit echt gekend. Haar jongere zus wel, maar die is een paar jaar geleden gestorven.

Anna is nog zo fit als een hoentje met een geheugen om U tegen te zeggen. We hebben een paar fijne uurtjes gehad. De chef kwam er gezellig af en toe bij zitten.

Gisteren was het een bezoekjes dag. 's Morgens de breiclub. Voor hen had ik verse broodjes gehaald. Het bezoek 's middags kreeg hindbærsnitter (frambozenkoek) en wat chocolaatjes. 

"Is de audience voor vandaag voorbij?", vroeg de chef met een scheve glimlach.