Lotjes en iPodjes.

Een ieder die de eer heeft Oma te zijn, weet ook dat je portemonnai regelmatig wordt aangesproken om lotjes, kalenders, postzegels en andere spullen te kopen om "het goede doel" te steunen. Ach ja, het kind moet het leren en niet ieder is een geboren verkoper, die zijn of haar spullen aan alleman kan verslijten. Daarom staan oma's en opa's bovenaan de verkoopslijst. Graag gedaan hoor! Nu heb ik dus 50 etiketjes voor de komende kerstcadeautjes. Een pakje wordt hier altijd vergezeld van een kaartje, waarop de gever vermeldt staat. Voor de allerkleinsten is dat natuurlijk de kerstman:-) Da's genoeg voor een paar jaar!

Het is hier nog steeds miezerig en mistig. Niet koud, nee hoor, maar bij lange na niet dat mooie weer als in NL. De baas is nog steeds niet helemaal ok. Het gaat wat beter, maar hij blijft nog maar liever binnen. Ik heb nog steeds mijn stappenteller en stap wat meer in de weekends. Ons team is in Berlijn....ik bijna....!! Omdat ik toch vaak dezelfde route volg zou dat misschien gaan vervelen als ik niet een boek in mijn oren had. Met de iPod ben ik al bezig aan boek nummer vijf! Tjonge, jonge, dat loopt lekker! Ik koop ze op CD (goedkoop), of ik download ze van Danmarks Radio, die een aantal keren per jaar e-boeken plaatst die je gratis kunt "afhalen". Meestal zijn het deense of scandinavische schrijvers en tot nu ben ik helemaal niet teleurgesteld. Ik luister alleen als ik wandel; dat geeft voldoende incitament om de deur uit te stappen; ook als het miezert!

Geweldige service.

De recykling kalender voor 2012 lag vandaag weer in de bus. Daarop vermeldt de dagen dat de ophaaldienst langs komt om alles op te halen dat weer hergebruikt kan worden. Wij verzamelen: oud papier, karton, blik en alluminium, flessen, oude kleren, plasticfolie, flamingo en millieu-afval (batterijen, lampen enz). Een keer in de maand komt de wagen van "Genbrug" langs om de doorzichtig plastic zakken op te halen, waarin onze maandverzamelingen zitten. Dat is toch een geweldige service! Je hoeft er zelf niet mee te slepen; alleen vanuit de schuur of de binnen plaats. Het vergt natuurlijk wel plaats om al dit afval gescheiden te houden. Wij hebben 3 statieven op het plaatsje achter de schuur, twee binnen in de schuur en daarnaast nog een gewone vuilnisbak en een composthoop.

We doen het nu al jaren en het is een gewoonte geworden. In de bijkeuken staat een mand waar alles in gegooid wordt en die mand wordt een keer per dag leeggemaakt. Het geeft een goed gevoel en weet je wat: onze "Genbrugsdienst" werkt met een flinke winst.


Zoals manlief zegt: "Stront heeft altijd geld opgeleverd".

Dezelfde manlief is nog steeds helemaal niet lekker. Veel slapen, moe, geen eetlust, hoesten.....Naar de dokter? "Nee toch!! Die doet er toch niks aan". Nu lijkt het ook meer op een virus dat hier heerst. Bij dochter thuis zitten er ook drie in de lappenmand.

Rijen, rijen, rijen in een wagentje...

Ik moest naar Hammel Neurocenter vandaag, een ritje van anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. Er was om mijn assistance gevraagd in verband met onderwijs/opleidings mogelijkheden voor een 17 jarig meisje met een hersenletsel. En daar zit je dan met een hele hoop mensen rond de tafel........De maatschappelijk werkster, die over de financien gaat, de handicapraadgever, die voor ekstra steun kan zorgen, de psycholoog, de arts, de ergoterapeut, de fysioterapeut, de verpleegster, ik, als onderwijsconsulent en natuurlijk de ouders van het kind. Ik hoop dat er een goed plan uit is gekomen: Eerst rehabilitering, dan proberen om bij te scholen en hopelijk later een opleiding. Vol hoop rij ik weer terug door een, nog steeds, mistig landschap.

Oh ja, hier nog wat foto's die Philip heeft gemaakt (met een klein beetje hulp van mij):

de jarige

allebei

Over een verjaardag, allerheiligen en een zieke man.

De zoon was gisteren jarig!! Hoera, hoera. Geboren op één november, de dag van Allerheiligen. Ik heb een goede katholieke opvoeding genoten en daar was deze dag toch iets bijzonders. Maar wat zijn heiligen nou eigenlijk? De mooiste uitspraak die ik ooit hoorde was in verband met een bezoek aan een kerk met prachtige glas in lood ramen waarop uitbeeldingen van diverse scenes uit de bijbel. De zon scheen buiten en dat gaf een mooi effekt door de ramen. "Weet je wat heiligen zijn?" was de vraag. En het kind zei: "Ja, dat zijn mensen waar licht doorheen schijnt". Een betere benaming is , denk ik, niet te vinden.
Mijn zoon is geen heilige....maar wel een hele lieve zoon! Wat wil je dan nog meer. Philip en ik hebben foto's gemaakt; die zet ik er morgen op.

Die Philip, die Philip. Er is geen apparaatje veilig voor hem. Hij drukt op alle knoppen, draait aan alle hendeltjes, schroeft aan alles en haalt zijn speelgoed uit elkaar om te zien of het mogelijk is. Die wordt vast ingenieur (of klusjesman). Vandaar dat hij het fototoestel wilde bedienen. "Zellef doen!".

Ik was alleen naar de verjaardag want de grote baas was en is nog steeds ziek. En dan is de grote baas maar een klein baasje...Hij heeft het flink te pakken. Koorts, hoesten, rillerig, geen eetlust. Ochgerrem toch.

Weet je weetje.

Wereldburger nummer 7.milliard is afgelopen nacht geboren. Zeven milliard mensen; da's een hele hoop! Toch zegt men dat alle mensen van de wereld op het eiland Bornholm passen als ze schouder aan schouder gaan staan. Zou dat nou echt waar zijn??
Ik heb nagekeken welk nummertje ik zelf ben in de wereld : nummer 2,544,658,901. Toen ik toch bezig was zocht ik de meiden op in lijn: Oma was nummer 1,938,928,312; Dochterlief was nummer

4,114,911,949 en kleindochter 6,129,297,455. Dan zie je inderdaad dat de ooievaar heel vaak heen en weer vliegt.

De supermarkt van de toekomst.

Zondags is dé dag om het lezen in te halen. Kranten en tijdschriften die door de week zijn blijven liggen worden doorgebladerd en de interessante artikelen bestudeerd. Zo "viel" ik over een artikel met daarin een verslag over de nieuwste vorm van supermarkt, die op dit moment in Seoul (Zuidkorea) gelanceerd wordt. Wij hebben hier al supermarkten waar je zelf je boodschappen moet inscannen en die vervolgens betaalt met je credietkaart (ook in NL gezien).
In Seoul hebben ze nu, in de metro, een foto hangen van alle de te kopen waren. Je scant ze met je mobile telefoon, je betaalt via e-banking en je boodschappen worden thuisbezorgd. Er staat ook in het artikel dat de koreanen het hardst werkende volk ter wereld is. Ja, dan is het natuurlijk een uitkomst dat je boodschappen "onderweg" kunt doen.....

Veel te veel mensen!

We gingen naar de beurs "Kreative dage 2011", dochter, kleindochter en ik. De beurs ligt hier maar vijf minuten vandaan dus ik had allang gezien dat het een drukte van jewelste was. Maar we hadden ons erop verheugd. Leuk, mooi, interessant en spannend? 't Zal best wel, maar het was jammer genoeg veel en veel te druk! Je kon nergens bij komen, je kon niet veel zien en kleindochter, die niet bij de grootsten hoort moest gewoon naar adem snappen.......en dat in DK...!!

Ik heb toch de hoofdtema's kunnen volgen. Handwerken is weer helemaal in. Breien en haken, veel stof, glas branden, kralen verkoop, sieraden en keramiek, heel veel schildersartikelen en schilderijen. Huisvlijt bloeit volop.

Wij hebben niks gekocht maar zijn lekker thuis gaan lunchen. We hadden een hele dag gepland....het werd anderhalf uur. Nou ja......