Friends..

Mijn broers en zus wonen ver weg. Mijn hele, ooit zo grote familie woont ver weg. In ieder geval vind ik 750 kilometer best ver weg; als je in de VS woont dan heb je daar misschien een andere kijk op.
De chef heeft maar een hele kleine familie, die we slechts sporadisch zien. 
Dus natuurlijke samenkomsten en verjaardagsbezoekjes zitten er niet vaak in. 
Natuurlijk heb ik mijn kinders en kleinkinderen (Godzijdank!)...maar dan toch: Een mens heeft vrienden nodig. 
Daarom was ik ietwat uithuizig deze week.
Een etentje met de "alten" van het koor. Een koffieuurtje met de buurvrouw en een avondje buurten met mij oudste vriendengroep.

Nu kan ik er weer even tegen.

Heb jij dat ook?

Ik las en las. De dikke driedelige trilogie over Noorwegen. En ik verdiepte me in de geschiedenis. In de tijd voor, tijdens en na de wereldoorlogen. Want was wat het toch een dramatische eeuw!

En nu zit ik er helemaal midden in: die historische romans. Vooral de twintigste eeuw. En daarom kon ik het niet laten om op m'n rondje kringloop weer een roman mee te nemen die in de jaren twintig speelt. Bijna honderd jaar geleden.

De vismarkt in Bergen / Noorwegen / ca.1910

Ik kan ook zo genieten van de tv series die in de twintigste eeuw spelen. Van Agathe Christies verfilmingen met Hercule Poirot tot aan The Midwives en alles wat er tussen in ligt. Tot redelijk grote ergernis van de chef, die mompelt dat ik die al wel vijf keer gezien heb- ha! 

Ik blijf nog maar even hangen in de vorige eeuw...

Breien is zen

Echt, ik kwam weer helemaal tot rust, want Mensch wat was ik enorm geïrriteerd!!

Komt daar zo'n "broker" (een tussen-handelaar, een verkoper voor zijn bedrijf - die bij ons bestellingen legt. Snap je het? Net zoiets als een makelaar).

Hij kwam van een klant vandaan die een heel bepaald soort sticker zocht. Met uitgesneden-hele kleine lettertjes. Een geweldig priegelwerk. De chef zei: "nee, daar begin ik niet aan!" Maar zo'n verkoper blijft aan het zaniken. "Geef me nu een prijs, dan kan ik zien of mijn klant dat wil betalen". De chef: "snap je niet dat het een heel moeilijke opgave is? Dat wil die klant van jou nooit honoreren". Hoeps, de verkoper ziet een opening. "Hoeveel moet je ervoor hebben?". De chef raakt geïrriteerd; ik knars tanden...Hij blijft maar doordrammen, die verkoper. Je zóu hem wat!! Maar hij werkt voor een van onze "beste" klanten.... Grrrr. Ik ging naar binnen. Gloeiend!! Daar stampte ik wat rond, totdat ik de kaarsjes aanstak, Poirot op de tv zette en mijn breiwerk pakte. Zucht en zucht; ik werd rustig.  Breien helpt echt.

Ietsje lichter

Tien minuten over vijf. In de namiddag.

Het wordt al ietsje lichter.

Wij zitten hier net op de sneeuwgrens; in het noorden sneeuwt het, hier wat natte sneeuw, maar merendeels regen.

Verder gebeurt hier niet veel.

Een regen-zondag met een boek op schoot.

Mijn trilogie is bijna uit. Goeie boeken; die kun je niet wegleggen!

Ze spelen in "mijn" tijd - en die van mijn moeder- en mijn grootmoeder en doen me beseffen hoe kort een mensenleven is, maar ook hoeveel impact we op ons nageslacht hebben.

De chef die in de badkamer nieuwe douchekoppen en kraan maakt.

Regen....

Een bezoekje van zoon en kleinzoon.

Handbal op tv. Oh ja, handbal!

 (Wij) de Denen zijn nu wereldkampioen!

Van schaatsen merk je hier niks. Tja, elk land z'n eigen sport.

Het wordt al lichter....

...met kleine stapjes.

Pariserbøf

Gisteren lunchten we in Viborg en namen allebei een Pariserbøf. Op de Deense manier.

Daarvoor heb je nodig:
500 gr. rundergehakt
1 ei
1 eetl fijngehakte kapertjes
zout en peper
2 sneeën brood (het Nederlandse brood leent zich goed hiervoor).

Hoe doe je het:
Roer het gehakt met het ei, de kapertjes, zout en peper.
Deel het in twee (of meerdere) niet te dikke "biefjes", die je op de snee brood legt. 
Verwarm olie in de koekenpan en smelt de boter erbij, braadt de biefjes met de vleeskant onder tot ze klaar en bruin zijn. Bak ze af door om te draaien en bak tot het brood goudgeel en knapperig is.

Opdienen:
Leg een pariserbøf op een bord samen met rode uien in ringen gesneden, wat kapers, geraspte mierikswortel, rode bietjes en een paar fijne blaadjes sla. Leg twee uienringen op de biefjes en daarop een eierdooier. (die laat je op het laatste moment voor je gaat eten over het vlees vloeien).

Dagwerk

Volgende keer even beter nadenken voor ik "ja" zeg. Het was een flink eind rijden naar Viborg, waar ik een tolkopdracht had.
Deens-Nederlands. Een advocaat had mij nodig. 

De chef was zo lief om mee te rijden en we lunchten na afloop op een van de pleintjes dat Viborg rijk is.

Viborg is een van de oudste steden van het land (vandaag was het uitgestorven - het was ook erg kkkkkoud).

We waren om half negen van huis gereden en pas om drie uur weer terug. Da's dagwerk, nietwaar?!

Enfin, even wat anders dan werkplaats-werk.

Wie schrijft die blijft.

Dat zei mijn moeder altijd en verdraaid, het is nog waar ook.  Kijk maar naar degene die de notulen tijdens een vergadering schrijft. 
Of ikzelf als ik de website van het koor bij werk. Degene die schrijft doet dat op zijn/haar manier en een mens hoort nou eenmaal niet alles of interpreteert dingen anders. Het geschreven woord blijft staan - in elk geval zolang er nog iemand is die het leest of bewaart.

Ik schreef eerder dat ik een Noorse trilogie had gevonden bij de kringloop van het Røde Kors. Die trilogie begint in het jaar 1900 en stopt in 1999. De geschiedenis van Noorwegen en Denemarken zijn dicht met elkaar verbonden. De eerste koning die Noorwegen kreeg toen het een zelfstandige natie werd in 1905 was de Deense prins Carl, die als koning Haakon regeerde. Beide landen schrijven de geschiedenis van de twintigste eeuw. Maar die geschiedenis is niet hetzelfde. Er wordt met andere ogen gekeken, ervaren en beschreven. Wat is de waarheid? Die zal wel ergens in het midden liggen. 't Is wel interessant om te lezen!

schilderij : Laurits Tuxen.

Deze foto kwam ik tegen. De bruiloft van prins Carl met Maud van Engeland. Wat een pracht en praal! Destijds zorgden de koningshuizen voor verbindingen tussen landen; nu de EU. Maar....