Fastelavnsboller

Ik schreef het al eerder; Carnaval wordt hier niet gevierd, maar Vastenavond is wel een begrip. De kinderen verkleden zich, slaan "de kat uit de ton" en je ziet overal Fastelavnsboller - Vastenavond brood/gebakjes. Ze zijn er in diverse soorten. Hier is er eentje:

Deeg:
600 gr meel/bloem
2 eetl suiker
2 theel kardemom
200 gr koude boter
2,5 dl melk
50 gr verse gist (droge gist kan natuurlijk ook, maar ik ken de verhouding niet)
2 eieren

Vulling/ vanillecrème:
2 eieren
4 eetl suiker
2 eetl maizena
3 dl melk
1 stang vanille (de zaadjes ervan)

Glazuur:
Poedersuiker
Cacao
Water

Meng, de bloem, kardemom en de suiker. Voeg de boter toe en kneed met je vingers tot het kruimelig wordt. 
Verwarm de melk tot vingerwarm en los de gist hierin op. Voeg de eieren toe en roer dit door elkaar.
Voeg het laatste bij het droge meel mm en kneed alles (voeg evt. een beetje meer bloem toe). Laat dit een half uurtje rijzen.

De crème maak je net zoals je pudding maakt. Laat het afkoelen.

Als het deeg gerezen is verdeel je het in 24 delen. Maak de stukjes plat en leg op elk twee theelepels crème. Vouw de kanten eroverheen en leg ze op de braadplaat met de sluiting onder (zorg dat ze goed dicht zijn).
Laat ze weer een half uurtje rijzen, smeer ze met een uitgeklopt ei  en bak ze in de oven bij 200 graden in ca. een kwartier. 

Af laten koelen en versieren met glazuur. 

Fastelavn, er mit navn, boller vil jeg have
Hvis jeg ingen boller får så laver jeg ballade..

Vastenavond, is mijn naam, broodjes wil ik hebben
Als ik dan geen broodjes krijg, dan zorg ik voor ergernis..

Divergens

De pers en de kijkers zijn het lang niet altijd met elkaar eens. Vanavond kijken we weer naar een aflevering van de Deense serie Badehotellet. De serie wordt enorm afgekraakt door de filmpers maar heeft hoge kijkcijfers. Ik vind het een gezellige serie, met een greintje serieusiteit. Mag het alsjeblieft!

Een uitgebloeide orchidee; een zon die achter de wolken verdween, een volle maan en een Deense vlag. Dit zie ik als ik uit het raam van mijn werkkamer kijk. De was is weer gestreken, kleine verstelwerkjes zijn klaar, de chef heeft de ramen beneden gezeemd.. (de buurvrouw kwam even op de koffie en zat gelukkig met haar rug naar het raam. Nu de zon weer naar binnen schijnt zag je dat de ramen vreselijk vies waren. Die wind ook altijd :-))



Caroline is geslaagd voor het theorie-gedeelte voor het rijbewijs.

Fijn! Gefeliciteerd!



En ik had mijn tante Joke aan de telefoon. Ze klonk wat triest, had pijntjes, voelde zich zo oud als Methusalem, maar toen ik zei dat we op de koffie komen hoorde je haar stemming veranderen. Zo blij met zoiets kleins...

Denglish

De Engelse taal wordt bijna overal ter wereld gesproken, maar wel met velerlei variaties en accenten. In New Zeeland bijvoorbeeld werd brood  uitgesproken als "brèh" en de vele immigranten uit Indië spraken Engels met die typisch Indische tongval. En wat dacht je van de Chinezen? Die snapten echter ook niks van mijn Vest-Europese English. Hier in DK kunnen ze er namelijk ook wat van! We noemen het voortaan gewoon Denglish; Deens-Engels. (Eigenlijk komt het van Duits- Engels, maar een kniesoor die daar op let).
Ik kan overigens ook meteen horen als een Nederlander Engels spreekt. Misschien een Nenglishman? Komt allemaal door die vermaledijde Brexit, die woordkoppelingen..
Gift niks allemaal hoor; als we mekare maar verstaan, niewaar?!

Waar ik - en vooral de chef - meer moeite mee heb is het gebruik van "rustiek" als het eten betreft. 
Een rustieke sandwich betekent dat je brood krijgt dat niet te kauwen of te snijden is. Of je krijgt zo'n grote kei harde bol, waar je niet overheen kunt gapen. 
Gewoon een sneetje brood is er niet meer bij. 
Ik denk dat ik een ouderwetse broodjeszaak begin; met kleine zachte broodjes en gewone sneden.
Of nog beter, ik eet gewoon thuis!

Musso en meer.

Ik lees Musso. Guillaume Musso, een van de meest gelezen schrijvers in Frankrijk staat er in het nawoord. Zijn boeken lezen gemakkelijk weg. "Pageturners" zoals dat heet, maar na een dag of wat zijn ze weer je hoofd uit gevlogen. Maar ik heb een gezellige "lees".

Ik brei nog maar een paar sokken; ontspannend.

Eigenlijk had ik weer een tolkopdracht, deze keer in Aabenraa, maar die werd afgezegd. 
Weet je, dan houden we toch gewoon een vrije dag! En gaan we naar de late middag film. Een Deense, met Jesper Christensen in de hoofdrol. Heb je een paar James Bond films gezien dan ken je hem als Mr.White. Een alzijdig acteertalent!

Afgelopen zondag waren we in Jelling. De bakermat van het koninkrijk Denemarken.

Daar, waar de twee Jellingstenen staan, waarop in Runenschrift gebeiteld dat Harald ervoor zorgde dat de Denen gekerstend werden. Hier begroef hij zijn vader Gorm en moeder Thyra.

Dat met het Christendom namen de mensen niet zo nauw. De meeste heiligendagen werden aangepast aan de oude traditionele en men bleef Jul - de winterzonnewende en de midzomernacht vieren. 
De oude Goden leefden voort :hier de weekdagen - de God Tyr = Dinsdag, Odin (Wodan) = woensdag, zijn vrouw Frigg kreeg de Fredag en naar de God met de hamer Thor is de torsdag vernoemd.
En een zielig Christusfiguurtje werd afgebeeld als en stevige Viking; een sterke krijger! (Hij staat afgebeeld op de steen  - zie de tekening boven).

Er zijn ook veel mensen die naar de oude Goden en Vikingen vernoemd zijn:
Thor, Toke, Thorstein, Rune, Erik, Ask, Bjarne, Hjalte, Regnar..
Freja, Aud, Edda, Liv, Nanna, Sigrid, Solvejg, Ingrid, Aase, Gro..

Het museum is gratis, dus als je ooit deze kant opkomt...

Keuvelend bij de mammografie.

Elke twee jaar is er een onderzoek bij de mammografie. In een bus, die op het parkeerterrein van het gezondheidscentrum staat. En zoals die andere keren kwam ik ook dit keer een oude bekende tegen. Kijk, dat vind ik nu zo leuk van al heel lang in een plaats wonen waar ik toch veel mensen ken. "Hej, leuk je te zien. Hoe gaat het met je"?

En dan keuvelen terwijl we wachten. Over het werk, oude collegae, problemen met de buren (de hare), pensioen ja of nee en over die volwassen kinderen die zich hebben gesetteld aan de andere kant van het land. En of ze , als ze met pensioen gaat, ook zou gaan verhuizen....Maarre, je raakt je hele kennissenkring kwijt. Al die vertrouwde stekjes en plekjes. En de kinderen? Ja die hebben toch ook hun eigen leven...Alleen jammer dat je niet zo gauw kunt bijspringen als er opgepast moet worden. Maar ook aan die oppas-fase komt een einde. En dan? Een nieuwe kennissenkring opbouwen is ook niet zo gemakkelijk als je wat ouder bent. Ik zag dat ze het er moeilijk mee had.  Toen werd ik opgeroepen. 

Melodi Grand Prix.

Aan het Melodi Grand Prix, verkort het MGP, in het Nederlands: het Songfestival, wordt hier vrij veel aandacht geschonken. Waren het vroeger liedjes in de Deense taal die niemand verstond (behalve de Denen zelf dan, en natuurlijk de Noren en Zweden), zijn nu de meeste "songs" in het Engels. 
Het songfestival is echt een van de belangrijke evenementen binnen de populaire muziek. Er wordt feitelijk meer aandacht geschonken aan het nationale zangfestijn dan aan het Internationale Songfestival. Beroemd worden in eigen land heeft zo z'n voordelen. We zijn een zingend volkje en gaan graag naar concerten.

Dit jaar doet Rasmus Faartoft mee. Hij was een half jaar de dirigent van ons koor, toen we plotseling zonder kwamen te zitten. Hij studeerde destijds nog aan de Musicalakademi en ik geloof dat hij in dat halve jaar net zoveel van ons leerde als wij van hem!

Enfin, Rasmus doet mee. Met een lied dat geschreven is door de zoon van een vriendin van mij. Hoe leuk is dat wel niet. Behalve Rasmus doet ook Teit Samsø mee met het MGP. Teit is ook afgestudeerd aan de Musicalakademi en woont hier in de stad.
Vandaag gaven ze een voorproefje op het podium van Urbania Streetfood en natuurlijk gingen we luisteren. 
Wát een prachtige stem hebben die heren. 
Poj poj! 

Ik had ook ingezoomd, maar die foto's zijn mislukt.

Goed idé.

Op Facebook heb je ze in alle maten en kleuren: de nostalgische groepen. Hier dus ook : Fredericia nostalgie.

Kijk, toen kreeg de chef het idee om een sticker te maken voor op je auto met hét symbool van onze stad erop: de dappere Landsoldaat.

Hij plaatste het op (mijn) facebook (zelf heeft hij geen account) en hupsakee, de eerste vijftien zijn besteld. 



Ik ben niet zo nostalgisch, maar ik vind het toch een beetje jammer dat onze oude Axeltorv apotheek gaat verhuizen. 

De nieuwe robot, die medicijnen uitzoekt past niet meer in de kelder van de zaak en "de nieuwe tijd..net wat U zegt". Afwachten maar wat er nu in de oude zaak komt.



Wat ik verder doe op een stormachtige zaterdag? Sokken breien!