We hadden bijna...

We hadden bijna de hele werkplaats te koop gezet, zo stil is het geweest. Je zou denken dat we niet meer "in koers" waren. Rust, stil, geen haast-opdrachten. Eigenlijk kwam het goed uit omdat de chef toen net die longontsteking had. Maar vreemd was het wel. Totdat woensdag de telefoon begon te rinkelen...

Zo zaten we gisteren weer met z'n tweeën een hele dag te werken. Kacheltje aan, een muziekje op de achtergrond, dan gaan de uren snel voorbij. Net na de lunch hielden we een uurtje pauze en fietsten naar de stad waar ik een paar boodschappen had. Onder andere een lilla shampoo, die de kapper mij had aanbevolen. Mijn haar is saai van kleur. Grijs laten worden gaat helemaal niet zoals bij mijn vriendinnen die prachtige grijze kapsels hebben. Het mijne is peperkleurig met een paar grijze lokjes vooraan. En van achteren is het heel donker.. Vroeger was ik blond, vreemd hoor. 

Vandaag gaat er niet zoveel gewerkt worden. De chef gaat aan de kokerij; hij wil zult en worst maken ;-).

Ik ga dadelijk naar m'n koor, oefenen voor zondag waar we meewerken aan een samenzang- middagje.

En daarna heeft Inge mij en haar oude vriendinnen uitgenodigd voor een lunch bij restaurant Carlos.

Leuk vooruitzicht nu het buiten bewolkt, saai en donker is. 

"Mørk er november" - November is donker - zoals we zingen.

Sindsyg - een zieke geest?

Zondag was het miezerig en saai weer. We gingen eens kijken in het kleine museum - net over de brug - in Middelfart. 

Het museum ligt in een van de gebouwen van het vroegere sindsyge-hospital, het hospitaal voor geesteszieken (wat we als kind het gekkenhuis noemden). 

Eerst heette het gesticht, later pas hospitaal.

"Sindsyge-hospital".

Sind-syge = een zieke geest. 

Het museum heeft een "Psychiatrische verzameling". Een fascinerende reis in de alledag  van zowel patienten als personeel.

De tentoonstelling ligt in een van de vroegere afdelingen van het ziekenhuis en geeft een kijkje in de behandeling van "geestes"zieken in Denemarken in de 19- en 20.ste eeuw. De tentoonstelling heeft ook een geluidsspoor: "hoort U stemmen?"(je kon ze horen) en gerammel of geschreeuw in de gangen en kamers. Niet voor kinderen dus.

Er waren ook beroemdheden in behandeling. De schilder P.S.Krøyer bijvoorbeeld die manio-depressief was (dat heet nu bipolair) was er drie maal in zijn leven. Maar natuurlijk als patient eerste klas. Tweede klas hadden ze ook en een derde. Die was voor de armoedigen. 

Het hele hospitaal waar ook de direkteur woonde (natuurlijk in een prachtig appartement met uitzicht op het water), had naast de zieken- en behandelingskamers een operatieruimte,  een feestzaal, een kapel, werkplaatsen, stallen en een kerkhofje. Later kwam er ook een afdeling voor tuberculoze patienten bij. 

Het was gewoon een hele stad op zich.

 

De behandelingen? Van warme baden tot electroschok en na 1950 met psychofarmica. Rust, regelmaat (zeven maaltijden per dag) en hygiëne. En natuurlijk iets onderhanden hebben. Er werd gewerkt in huis en tuin, in de wasserij en keuken, er werd geschilderd, geboetseerd enzovoort. Pas in 1999 sloot de laatste afdeling van dit oude ziekenhuis. 

Het nieuwe ziekenhuis ligt een paar straten verderop. 

De gebouwen zijn nu allemaal gerestaureerd en in hoge koers bij vooral firma's en kantoren. 

Het was zeer interessant! 

Herfst-samenkomst.

Ooit ging ik hier in deze zaal naar Jazz-ballet, nu hoort het allemaal bij de biblioteek. KFUF (de vrouwelijke plaatpoetsters) hadden hun najaars-uitje, waarbij een vertelling over de mogelijkheden en de opgaven van een moderne bibliotheek. We waren met z'n twintigen dus er was plaats genoeg. Weer wat wijzer geworden.

De bibliotheken met al hun bijhorende diensten (E-boeken, luisterboeken, papierboeken, tijdschriften, films, muziek, lezingen enz) zijn GRATIS in dit land.  Fijn voor mij want ik maak nogal veel gebruik van hun diensten!

Daarna was er een heerlijke en gezellige lunch. We hadden allemaal 150 kronen (20 euro) betaald en het was zooo lekker! Geen centje teveel. 

Het uitzicht van boven af was en is nog steeds mooi.....

....en het gezelschap ook. We zien elkaar maar een of twee keer per jaar en tja...de jaren gaan niet ongemerkt voorbij. Voor velen was het maar goed dat er een lift was.

Vrouwen aan de macht

Ze zijn er nog lang niet uit en het is niet eens zeker dat er een regering kan worden gevormd, maar het heugelijke feit is dat er van de 179 zetels in het parlement 79 vrouwen gekozen zijn. Hoera! Nee, ik ben geen voorstander van een "vrouwen-quote", maar vind dat degenen die de beste intenties en kwaliteiten lijken te bezitten een plaatsje moeten krijgen. Fijn dat er nu 79 vrouwen zijn, 44,5 %. ! Heb ik toch niet voor niks in mijn jeugd op de barricades gestaan (ook al was dat in Nederland).

Ik bakte een bier-cake. De gemakkelijkste cake ooit gebakken. Bruine suiker, meel en diverse kruiden door elkaar roeren en een flesje donker bier of Hvidtøl erbij. Een uurtje in de oven en klaar. Er zit wel een dikke korst om; die heb ik er nu afgesneden. Het smaakt.....net als peperkoek ;-) en dus gaat er boter op. 

Bij de Aldi vond ik zuurkool! Wat kan een vroegere Nederlander daar blij van worden. Aan zuurkool doen de Denen niet. 

Parlementarisch.

De bewoners van de Færøerne stemmen ook.

Ze zijn nog steeds een deel van het Deense rijk; de Færøerne en Groenland. Ze hebben allebei twee zetels in het Deense parlement, "Folketinget", en daarom mochten zij gisteren ook stemmen. Eigenlijk willen ze zich niet bemoeien met de zaken in Denemarken, net zoals ook zij verlangen dat DK zich niet bemoeit met hun land. Omdat hun stemmen de doorslag kunnen geven gaven de Færøerne hun stem met een op blauw blok en een op het rode.

Groenland stemt ook. Die zetten hun kruisjes allebei op rood blok, waarmee dit blok net de 90 zetels haalt om de meerderheid te hebben. Maar het is wel een "miksmoes" van partijen wat het moeilijk maakt om een gezamelijke koers te volgen de komende vier jaar. Enfin, staatsminister Mette Frederiksen stapt naar de koningin om de oude regering op te heffen en een nieuwe regering samen te stellen "over het midden heen". Dat zal wel even duren neem ik aan. 

In een dag uit.

Ik had een beetje een "shit"dag gisteren. Kan gebeuren, nietwaar. Wat te doen? Ik kroop met een boek in m'n stoel en las het in een ruk uit. 450 bladzijden en oh-zo-spannend

Op mijn tablet las ik: De dochters van Foxcote Manor. Een heel ander boek dan ik had verwacht maar mooi en ook spannend.

Nog twee heb ik er ongeopend liggen. Verjaardags-kadootjes. Plus een boekebon!

Ik hoef me niet te vervelen nu de avonden langer worden.

Ik nestel me weer lekker in m'n stoel. Ook goed voor m'n lijf want de training/gymnastiek + dans was heftig vandaag!

De afgelopen week...

De afgelopen week is er bijna geen wind geweest. Oef, geen "groene stroom" als de windmolens stil staan en dat betekent duurdere elektriciteit. We gingen van een vaste el-prijs naar een variabele. Ik heb zo'n app op m'n telefoon die aangeeft wanneer stroom het goedkoopste is; dan was ik of strijk en doe dingen die veel elektriciteit gebruiken. Of het veel verschil maakt voor ons? Ik zou het echt niet weten. Maandag komt de maandrekening...

Warm voor de tijd van het jaar. Ik zou bijna mijn zomerdekbed weer tevoorschijn halen. Lekker fietsweer. Veel erop uit als we (ik) er de tijd voor heb. De achterband van de chefs fiets was totaal versleten, maar wij hebben een super fietsenmaker hier vlakbij die er meteen een nieuwe band opzette. Vroeger ja, dan deed de chef het zelf, maar de flinke longontsteking die hij net te boven is heeft zijn energie op een laag pitje gezet. Gelukkig gaat het langzaamaan weer beter...

De fietsenmaker heeft ook andere klanten. Even wachten dus.

Donderdagmorgen kwamen mijn vriendinnen op een verlate verjaardagskoffie. Het kon niet eerder vanwege allerlei andere afspraken en een herfstvakantie die er tussenin zat. We waren met z'n achten. Ze kwamen om tien uur en gingen om twee uur weer naar huis. Het was oergezellig! Ik mag opruimen..

Nu weet ik ook wat een scheut azijn kan doen. Omdat het een koffietafel-afwas was zette ik het programma op standje 3. Echt vuil was het immers niet. Maar het eierdopje waar ik altijd een scheut azijn in doe pastte er gewoon niet meer bij. Helaas kwamen vooral de glazen er nogal mat uit, normaal blinken ze. (En ja, ik heb er altijd spoelmiddel inzitten). Niet meer doen dus. Ik doe overal azijn bij. Bij de was, afwas, het schoonmaakmiddel, de ramen lappen enz. Miljeuvriendelijk en goedkoop.

Gisteren ging de jongste van m'n vriendinnen met pensioen. Bijna veertig jaar in het pedagogische vak vond ze genoeg en nee, ze wilde niet wachten op het koninklijke lintje dat je hier kunt krijgen na veertig dienstjaren. Het was mooi geweest. Zoals ze zei: "ik hou veel van lekkere toetjes, maar op een gegeven moment is het genoeg geweest".

Natuurlijk was er een mooi afscheidsfeest. Hier staat ze met de "Ja-hoed" op en met een kleinzoon.

Er ligt hier momenteel een schip voor de kust dat vastgelopen is. Een Duits containerschip waarvan de kapitein vast genomen is omdat hij een glaasje teveel op had. Normaal vaart er altijd een loods mee (ik geloof zelfs dat het verplicht is) maar dit schip voer midden in de nacht af en tja...boem. Nu is het maar de vraag wanneer het kan vertrekken.

Vanmiddag zijn we uitgenodigd in Odense. Jeff viert zijn verjaardag alvast en wil trakteren op een rebout. Hij kent een paar jagers... Ik zal wat appelgelei meebrengen (en natuurlijk een cadeau).