Caviaar en contrôle.

Dag 2 van het nieuwe jaar zaten we weer bij de hart-kliniek. De chef wordt goed in de gaten gehouden. "U ziet er al veel beter uit dan de laatste keer" zei de verpleegster. En dat doet hij ook. Maar ach, hartfalen is en blijft het. Deze keer hadden we een lang gesprek over de vervolg behandelingen en chek-ups. De medicijnen werden aangepast. Alles is een beetje een gok en een proef. Fantastisch hoeveel tijd er wordt uitgetrokken voor de patiënt. We hadden een afspraak om kwart voor éen en stonden pas om half drie weer buiten. Mensen die een slecht hart hebben zijn erg angstig. Logisch toch! Maar als je precies het wat en hoe weet, als je weet dat je over een kleine maand weer op contrôle komt, dat je hart na drie maanden weer gescand wordt, dan helpt het een beetje. 

Jaja, de ouderdom komt met gebreken. Het is dus ook belangrijk om zo fit als mogelijk te blijven. Ergo zat ik om half tien op de fiets om naar mijn gymnastiek te rijden. Of ik er zin in had? Van geen kanten. Donker, regen, matje mee, omkleden...buh. Morgen heb ik spierpijn; zeker weten!

Tja, een paar kilootjes mogen er weer af na de feestdagen. Met oud en nieuw heb ik voor de eerste keer in m'n leven echte caviaar gegeten. De chef had een klein doosje meegebracht dat in de aanbieding lag bij Lidl. 15 euro voor 20 gram ;-)

We aten twee blini's ieder en toen was het op. Maar oh wat lekker! Heel iets anders dan de goedkopere vis-eitjes die je hier kunt kopen (van forel, kabeljauw of zalm). Echte caviaar-smelt op je tong...mmmm.

En zo begon het nieuwe jaar. Met de nieuwjaars-rede van de koningin op oudejaarsavond en die van de premierminister de dag erna. Waar de kongingin de jeugd opriep om een nieuwe agenda te creëren, sprak de premietminister van een hoognodige uitbreiding van. arbeidscapaciteit. Twee uiteenlopende standpunten: Ik hou me aan Daisy, zo wordt dronning Margrethe ook genoemd. Een wijze vrouw.

Op nieuwjaarsdag keek en luisterde ik natuurlijk naar het nieuwjaarsconcert uit Wenen. 

PS de kerst heb ik vandaag opgeruimd. Dat duurde wel een paar uurtjes. Morgen maar schoonmaken!

Er staat nu soep te trekken op het fornuis. Groentesoep. Van alle overgebleven groenten van de feestdagen. Dan kan de koelkast ook een grote beurt krijgen. Morgen...want ik voel de spierpijn al opkomen...

"Rent bord", zeggen we hier

"Rent bord" - uitspraak "reent boord", betekent "schone tafel". Dat wil zeggen dat uitgestelde zaken en dingen die vandaag nog gedaan moesten worden klaar zijn. Schoon schip zou je het in het Nederlands noemen.

Ergo: de boekhouding is bijgewerkt en kan de tweede januari worden afgesloten. De laatste rekeningen zijn verstuurd en de print meldt precies hoeveel BTW er betaald moet worden. De laatste was van het jaar hangt te drogen en er staan verse bloemen op tafel.

We bakten kransekage (marsepeinkoekjes met bastersuiker) want dat hoort hier bij Nieuwjaar. Ze zijn al bijna op, want we hadden oude vrienden op bezoek gisteren en zojuist wipte Sandra even binnen. 

Kransekage - hoort bij Nieuwjaar.

Ik haalde een fles - op champagne lijkende wijn - voor morgen en was maar wát blij dat ik op de fiets was. Mensen lief, wát een drukte bij de winkels. Er was geen enkele parkeerplaats vrij. 

Met oud-en nieuw blijven wij lekker thuis. Dat doen we al jaren....en we eten zoals elk jaar alleen maar liflafjes...verspreid over de hele avond, en drinken daar champagne bij. Skol, Prosit Neujahr, Santé, op je gezondheid! 

Ik kreeg van de chef een set breinaalden met losse snoeren. Alle maten...nu kan ik vooruit. Ik ben begonnen aan een trui op dikke naalden. Een makkelijk patroontje, zodat het lekker wegbreit bij de tv.

De winter kan lang zijn, ook al voelt het niet echt als winter. Het is hier 6 plus-graden en al vier minuten langer licht 😁. Ik kocht ook een puzzel (want dit jaar kreeg ik best veel cadeautjes met de kerst, maar geen puzzel ;-)) Mijn gewoonlijke bezigheid in januari ligt weer klaar.

En facebook liet me een foto zien van de tekening die Caroline lang geleden maakte; (in 2011 - want de nieuwe kalender voor 2012 ligt onder de tekening). Wat gaat de tijd...de tijd...de tijd... toch snel.

Al mijn lezers wens ik
een gezellig uiteinde en een gelukkig Nieuwjaar.

En vandaag..

Vandaag schijnt de zon, eindelijk. Met de kerst was het buiten donkerder dan donker maar gelukkig was het binnen warm, licht en gezellig. De chef is allang blij dat kerstmis weer voorbij is; hij vindt het altijd "een verzoeking". Ik hou er wel van. Zo zie je maar weer, iedereen is anders. Ik vind het heerlijk als de kinderen en kleinkinderen komen opdraven zowel op kerstavond als de twee kerstdagen daarna. We brengen veel tijd door met tafelen, ergo: ik moet weer gaan minderen ;-)

Kerstavond

 24 december.

Alle winkels en restaurants zijn dicht. Het is stil op straat; geen auto's te zien of te horen. De kerstrust is hier nedergedaald. Drie dagen rust.

De flæskesteg (varkensroast met zwoerd) is gekerfd en gezouten. De rijstebrij staat koud en kan worden omgetoverd tot risalamande. De frambozen en kersensauzen staan klaar in de pannetjes en zo dadelijk doe ik de cadeautjes die meegaan naar het kerstfeest in de zak.

De rest van het eten maakt onze dochter. Het eten op kerstavond, hét kerstdiner is heel traditioneel. Kijk maar mee in de winkel...

eend of gans

en flæskesteg

Denen blijven thuis met kerst. Of bij familie. Of ergens waar mensen bij elkaar komen om gezamelijk kerst te vieren. Eenzamen, ouderen met of zonder familie, daklozen, vluchtelingen....

Kerstmis, midtwinter. Hier ter land vieren we nog steeds de oude vikingen (en boeren) Jul. Met eten en drinken.     

In het voorchristelijke Scandinavië werd midwinter gevierd met grote hoeveelheden sul (vlees), bier en mede .[11] De feesten werden jól (Oudnoors), Yule (Engels), juovla (Sami) en joulu (Fins) genoemd.  (Wikipedia)

Die kerstman met cadeautjes kwam pas veel later.

                                                      GLÆDELIG JUL!

Julen er hjerternes fest.

 

Ooit schreef Lise Nørgaard het boek "Julen er hjerternes fest" - vertaald -"Kerstmis is het feest der harten" en sindsdien is het een vaak gebruikte tekst in deze dagen. Je ziet het op kerstkaarten, in slogans, ja eigenlijk overal. Met de kerst denken veel mensen immers meer met hun hart dan anders. Dan kunnen zelfs oorlogen eventjes staken en vijanden elkaar een hand geven. 

Deze foto zag ik op FB. Veelzeggend...

Op de bovenste foto zie je een gevlochten hart. Die hangen hier overal, groot en klein en ook in de kerstboom. Je vlecht ze zelf. Wil je het ook proberen? Klik op deze link voor een skabeloon.

Ach, m'n haar!

Ik ben snip verkouden, dat zie je ook aan m'n haar. Het hangt in slierten, saai en triest. Niks mee te beginnen. Nou hoef ik gelukkig ook nergens heen waar er op mijn uiterlijk gelet wordt. Zelfs het sporten sloeg ik vandaag over.  

Gisteren waren dochter en ik in Vejle centrum voor wat laatste kerstcadeautjes. We schuifelden door de binnenstad over natte sneeuw. We dronken warme chocolademelk en "kaffe latte", kochten een paar dingen, keken rond en namen een zak bevroren æbleskiver mee voor thuis. 

Vrijdagavond mochten Sandra en ik mee als begeleider naar het kerst- en jubileumsfeest van de schiet-vereniging waar manlief en kleinzoon lid zijn. De uitslagen van de eerdere gehouden competitie werden bekend gemaakt en een aantal prijzen werden uitgereikt. De chef won een cadeaubon van 100 Dkr en Carl won er een van 500! Trots dat ie was! En daar bovenop kwam ook nog een prijs van ook weer 500 kronen te gebruiken in een speciaalzaak voor schietverenigingen. "Daar gaan we een geweerstandaard voor kopen" hoorde ik ze zeggen.

Er was voor ons allen een heerlijk en uitgebreid kerst-buffet met koffie en gebak na.                                    

Elke vereniging hier heeft een vlag waarop een bronzen plaatje met de naam van de club. Nieuwe verenigingsvlaggen worden altijd op Waldemarsdag (15 juni) overhandigd, de dag waarop volgens de legende de Dannebro, zo heet de Deense vlag uit de hemel viel en koning Waldemaar zegevierde. 

Die vlag stond natuurlijk in de zaal. 

Leuk vind ik het dat ze allebei zo'n plezier in deze sport hebben. Je moet er wel oog voor hebben....en geduld.

Weer terug in het gewone leven

Gelukkig maar; terug naar de dagelijkse - gewone - dingen. Wat fijn toch!

Ik schreef de rekening voor de rijvergoeding. Van een heel jaar! dus dat gaf wat extra centjes in de portemonnai, of nou ja, op de creditkaart. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik een heel jaar vergoeding te goed had (van onze eigen zaak naar de privé rekening).  "Ordnung muss sein", nietwaar. We reden niet veel, vooral niet toen de corona ons nog in de greep had. Gelukkig had ik alles netjes in het kassaboek genoteerd, dus was het alleen een kwestie van edb werk. 

Zoals ik al schreef kocht ik hier en daar kerstcadeautjes en wonder boven wonder heb ik alles binnen, Ik hou erg veel van cadeautjes kopen maar vind het inpakken ervan een vervelende klus. 

Alles is ingepakt! Hoezee!

In de slaapkamer vond ik de laatste vlinder van het seizoen. Het arme beestje zocht de warmte op. Ik zette haar in het zonnetje op de vensterbank, maar vanmorgen lag ze dood op het matje. Dag vlinder...

De kerstboom staat, met de ster van Bethlehem in de top.  Ik zal dit weekend het stalletje naar beneden halen. Dat hoort immers bij mijn brabantse roots. De kerstkabouters kunnen zo langzaam aan de kast weer in.

Ik ging eindelijk weer naar het koor vandaag. De twee laatste vrijdagen zaten we in een van de ziekenhuizen, We zongen eerst een paar kerstliedjes en daarna was er koffie met veel verschillende kerstkoekjes en chocola, meegebracht door verschillende koorleden. Een van de heren gaf een soloconcert samen met onze dirigente. Ik vond het moedig. Het klonk niet allemaal even zuiver maar het verhaal erachter dat hij mij later vertelde was ontroerend. Hij had een paar jaar eerder een flinke beroerte gehad wat hem invalideerde. Hij moet weer leren lopen, zijn handen en hoofd leren gebruiken en opnieuw leren spreken. Eerst bij de spraaktherapeut, die hem na verloop van tijd aanraadde om te gaan zingen. Zo werd hij lid van het koor en heeft daarnaast ook nog een half uurtje zangles. Ik vind zoiets bewonderingswaardig en zoals ik schreef, moedig om een optreden aan te durven.

Ik ben snipverkouden. Misschien van al die ziekenhuizen (of gewoon in de supermarkt opgelopen). Het is hier ook zo kkkoud...brrr. De sneeuw kraakt onder je voeten en de auto moest vanmorgen twintig minuten met de moter aanstaan om te ontdooien. Vannacht nog echt koud, maar vanaf morgen wordt het warmer zegt de "meneer van het weer".

De tulpjes bij de supermarkt, die hier met de kerst op de graven van geliefden worden gezet piepten in hun potjes net boven de sneeuw uit.