Hoe simpel kan het zijn.

 

Je kunt hier in dit land geen peperkoek kopen. Die vind ik nou net zo lekker en altijd als ik weer in Nederland geweest ben heb ik er een paar mee naar huis genomen. 

Maar het is schijnbaar helemaal niet zo moeilijk om hem zelf te bakken. Alleen kun je hier geen speculaas kruiden kopen. Die maakte ik daarom ook zelf volgens een receptje van het www.  Die kruiden...dat rook heerlijk! Maar ik las het peperkoek recept niet meer door en in plaats van twee eetlepels gingen er minstens vier in. De koek is nu ingepakt in alu-folie (om een zacht korstje te krijgen) maar ik ben bang dat ik hem veel te sterk gemaakt heb. 

Tja, de volgende keer beter, want ik ga het nog een keer proberen. Om toch iets lekkers bij de zondagse koffie te hebben bakte ik een upside down cake met peren. Die is verrukkelijk. Lekker bij de warme thee na het fietsen, want er stond een ijskoude noorden wind.

Weer thuis kwam de oudste kleinzoon met een vraag over de tweedehands auto die hij gekocht had. Daar is iets met de verbranding niet in orden (waar ik toch niks van snap). De chef wil morgen een automonteur vragen hoe het euvel verholpen kan worden. Het autootje ziet er verder piekfijn uit; z'n ouwe auto - die twintig jaar oud was - kwam niet door de keuring en ging naar de schroot.  

Casper werkt de volgende week nog drie dagen, dan is het paasvakantie in DK. Zondag komt "la familia" naar ons paasbuffet en een paar dagen daarna gaat Casper op reis. Vier weken lang naar o.a. Thailand, Cambodja, Vietnam....spannend! 

Kleine kinderen worden (veel te vlug) groot. 

Zitwerk

Ik heb de hele week al de ene klus na de andere gedaan. Alle ramen van binnen gelapt, kamer goed gepoetst. Badkamer een grote beurt gegeven. Keukenkastjes schoon gemaakt, een klein beetje tuinwerk gedaan en viooltjes geplant. Nu heeft mijn lijf wat rust nodig, kan ik merken. Ergo schreef ik vandaag faktures en deed wat andere boekhoud-dingen. 

En de chef stelde voor om vananvond een pizza te halen. Fast food is hier een zeldzaamheid, maar vandaag heel welkom.

👐👍👌☺

Oh ja, er waren ook genoeg andere dingen. Een gezellige avond met twee oud collegaas, de eerder beschreven lezing en gisterenavond gingen Caroline en ik weer eens naar een optreden van de studenten van de musical academie.

Iemand had afgelopen zondag een wildwaterbad, twee tenten en een sauna op het strand gezet. Alleen voor de genodigden.

Bij goed (droog) weer fietsen de chef en ik en ik wandel met en zonder de wekelijkse interval-club.

Ook hier is het voorjaar op komst. Deze foto is van een weekgeleden. Intussen is er een groene waas over de bomen gekomen

Ik voel dat ik echt een rustdag nodig heb en dan komt het eigenlijk goed uit dat het regent.

Tenenkrommend op het laatst.

Ik had een vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar de lezing van Sara Alfort. Die heeft een interessant boek geschreven over "Dames die te veel waren" .

Een boek over de periode van 1885 tot 1919, het jaar waarin de vrouwen in de Scandinavische landen stemrecht kregen. 

Er waren destijds nogal wat dames die hun recht deden gelden wat betreft, normen en waarden van het vrouw zijn. Ze schreven vrijgevochten over veel onderwerpen die provocaties opriepen. Ze kenden elkaar en steunden elkaar. Ze schreven over de heersende moraal, onbuigzame conventies, sexualiteit en kregen van vele kanten de wind van voren. 

De lezing was echt interessant.

..... en toen was het tijd om wat vragen te stellen.

Ach ach, het hele vragen-halfuurtje veranderde zich in een meningsuiting van diverse vrouwen die met hun litteraire kennis pronkten. Die zo nodig moesten zeggen hoeveel jaren zij een universitaire opleiding hadden gevolgd. En welke hoog litteraire boeken zij hadden gelezen. Ze wilden gehoord worden, nee, ze wilden zichzelf horen. En daar word ik toch zo moe van....

West en Zuid

In de korte vakantie waren we ook in Delft. Dat wilde mijn dochter graag (en ik ook). Wat een mooie, gezellige stad met een overzichtelijk centrum. Er waren maar weinig toeristen en nee, we hebben niets anders van Vermeer gezien dan de straten waar hij zelf ooit gelopen heeft. Er was buitenshuis meer dan genoeg te zien en van te genieten.

Over Delft vertel ik niet meer, daarvoor moet je bij Emie zijn ;-) want die woont in deze prachtige oude stad. 

Ik heb nog veel meer foto´s gemaakt maar daar staan allemaal mensen op en "ge wit maor noojt".

We reden weer terug naar het zuiden en ik verbaas me altijd weer over de drukte op de Nederlandse wegen op een "stille" dag.

We sloten af met een ritje naar "De Rode Haktol" (tussen Moergestel en Oirschot) en aten pannekoeken.

Stad en land.

Baarle Nassau & Baarle Hertog. 

Die enclave bezochten we op verzoek van de kleinzoon. Die vond het leuk om met een been in twee verschillende landen te staan. Het is maar goed dat beide landen hetzelfde betalingsmiddel hebben ;-)

Verder was er niet zoveel te zien. Op een stille weekdag in maart, met een waterig zonnetje, waren er ook geen terrasjes, winkelende "Hollanders" en/of toeristen te bekennen.

Wij reden naar Breda, want dat was heeeeel lang geleden dat ik daar was. Daar was het markt en ik hou van die markten in Nederland.  Al die heerlijke groente, zoveel bloemen, vele soorten vis, specerijen, noten en natuurlijk ook stofjes, riemen, tassen ..noem maar op. Zulke markten vind je hier niet...echt niet!

Ik kocht een kilo kaas voor thuis en we dronken wat op een terras.

In een van de winkelstraten zag ik dit. Een kleinschalige wasserij waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Een leuk idee.  

Wassen, drogen, strijken, vouwen en je kunt je pakketje afhalen. Daar zijn vast klanten genoeg voor!

Op het laatst deden we nog wat boodschappen in Hilvarenbeek.

Van een enclave naar een grote bourgondische stad tot aan het Brabantse platteland.

We hadden Netflix in ons huisje en daar keken we naar "Stranger Tings". 

Een week geleden..

Precies een week geleden was ik in Dordrecht. Samen met mijn zus en jongste broer wandelden we "een rondje Dordt" - onze geboortestad. Niet de hele route, daar was de tijd te kort voor). Het was een voorstel van mijn zus ;-)

We begonnen met een lunch bij "Villa Augustus". Heerlijk zelfgemaakt eten en veel zelfverbouwde biologische groente en granen. Wat ik nam: een pizza met bacon en zuurkool, want de zuurkool in Nederland is immers het lekkerste. We waren vroeg en begonnen met een rondje door de tuinen. Prachtig daar, veel struiken stonden (bijna) in bloei. 

Daarna gezellig wandelen langs grachten, havens en door steegjes .

Het huis waar mijn oudste broer en ik geboren zijn staat er nog. Aan de Nieuwe Haven. Vroeger was het nummer 12, nu is het nr. 19. Het huis kantelt wat naar voren. Wij woonden op de benedenverdieping. 

Na de watersnoodramp in 1953 verhuisden mijn ouders. Ze hadden destijds het water een paar meter hoog in huis staan en wilden waarschijnlijk iets meer zekerheid. Het kan ook zijn dat het huis ook een tijdje onbewoonbaar was of aan de kleine kant; ik kan het niet meer vragen.

Van wandelen krijg je dorst. De zon scheen en we dronken iets op een terrasje.

Het was nog rustig in de stad; de lente was nog niet echt begonnen.

Wat een gezellig dagje was het.

(en wat is Dordrecht een prachtige stad)

Ik was even weg..

..en blogjes kun je van te voren schrijven (knipoog).

Ik was een weekje in Nederland. Want: mijn tante Mien werd 100 jaar en daar moest ik toch echt naar toe. Het werd zondag - op haar verjaardag - gevierd in hotel restaurant "De Wolfsberg" in Groesbeek. Wij hadden voor een weekje een appartement gehuurd ten zuiden van Tilburg en moesten dus een flink stuk naar het oosten rijden. Maar eerst dochter en kleinzoon afzetten in Nijmegen, waar zij een paar uurtjes wilden rondkijken. Halleluja, de hele binnenstad was afgezet vanwege de Stevensloop - een halve marathon en de stad leek een mierenhoop met duizenden mensen. Ik zette de familie ergens in het centrum af, reed drie rondjes om steeds op hetzelfde punt te eindigen totdat ik besloot om dan maar richting Kleve te kiezen....en kwam dus iets later dan verwacht op het feest.

Daar zit ze, in het midden, met twee zussen, een schoonzus en een nicht aan tafel. Haar kinderen en hun families waren er natuurlijk ook.

Wat was het leuk om die nichtjes en neef weer te zien. Dat contact wordt schaarser in de loop der jaren. Jammer eigenlijk. Proost tante Mien; doe er nog maar een jaartje bij!

Wij deden nog veel meer dingen in la Hollande, maar daarover een volgende keer.