Zoemende zondag.

 Het zondagse fietsrondje ging door de stad, over de stadswallen.....

... en eindigde bij het nieuwe geopende café-restaurant Mauritz. Even testen wat de pot schaft en of de brunch goed is. Die was lekkerrr!

We waren net thuis toen Caroline verhit aankwam. Ze had zichzelf buitengesloten. Haar mobieltje lag natuurlijk ook binnen. Het was maar goed dat het redelijk warm en zonnig was want ze had alleen een sweatshirt en een joggingbroek aan. Ze was eerst bij haar moeder langs geweest voor de reservesleutel, maar moeders was niet thuis. Wij wel en wij hadden gelukkig een sleutel van dochters huis, waar we Carolines sleutel ophaalden (en de poes naar buiten lieten) en zodoende kon kleindochter even later weer in haar eigen appartement. En nu we dan toch de auto mee hadden konden we net zo goed de grote zware doos (30 kilo) ophalen bij Silvan. Caroline had een lounche setje gekocht via "click & collect". We haalden eerst de chef op, want die doos moest leeg en de inhoud naar boven gesjord worden (4 hoog). En toen moest het zaakje ook nog in elkaar gezet worden wat voor het nodige gezwoeg en gezweet zorgde. Enfin, een paar uurtjes later konden we koffie op haar balkonnetje drinken.

Ondertussen stuurde de zoon een foto mét medaille. Hij had de marathon gelopen! In Hamburg! Goeie tijd en zonder blessures. Proficiat!

Marktonderzoek met een knipoog.

Caroline en ik reden gisteren de grens over om wat boodschappen in te slaan. Het was de bedoeling dat de chef meeging, maar hij was vreselijk misselijk en besloot om thuis te blijven.

Wij kochten limonade en reden daarna naar Handewitt. Een klein plaatsje met een klein pleintje waar toch van alles te koop is. We keken binnen bij KIK (zoiets als Zeeman), bij Rossmann, aten een durum bij de Döner hut en waren even in de Aldi. Caroline is altijd geïnteresseerd in wat er verkocht wordt in andere supermarkten en hoe het gepresenteerd wordt. 

Het was nog niet druk; we waren vroeg.

Maar het werd drukker vooral op de snelweg toen we naar huis reden. Vooral Duiters die naar de vakantiehuisjes wilden, Nederlanders die aan de mei-vakantie begonnen waren en een paar Denen die net als wij inkopen gedaan hadden.

Intussen was de chef redelijk opgeknapt (ik denk dat hij kou gevat heeft) en zo zaten we lekker op het terras in de zon.

Ik keek even in de moestuin waar de bessenstruiken al besjes aan het vormen zijn. De maggieplant die ik voor dood verklaard had steekt toch weer dertig centimeter boven de grond en de kruisbessenstruik groeit aardig.

Jeff stuurde foto's van de start van de marathon in Hamburg vandaag. Ze (hij is er samen met een vriend) hebben het weer mee! 15 graden en licht bewolkt met af en toe zon. Dat weer hebben wij hier ook. Voor morgen is er een regendagje voorspeld wat goed uitkomt want ik heb beloofd om koekjes te bakken. 

Garderobe...

 

"Jij bent de enigste die ik ken die er nog een zomer-en wintergarderobe op na houdt", zei mijn dochter. "De temperatuur is tegenwoordig bijna hetzelfde zomers en 's winters, op een paar extra warme en/of koude dagen na". 

Tja, misschien wel, maar ik doe het ook om op te ruimen in kleding die al lang niet meer gedragen wordt, want ik ben geen weggooier...helaas. Dus haalde ik alles uit de kast en had een zak vol voor "Kirkens Korshær".

Misschien toch goed dat ik niet zo'n grote kledingkast heb. Maar hij hangt nog steeds (te) vol...zucht.

Weet je wat ik niet snap? Dat wij hier ooit met z'n vieren hebben gewoond en al onze kleding in die kasten hadden. Ongelooflijk. Er zal nog meer wegmoeten! Misschien bij de volgende kledingwissel...;-)...

Gisteren was ik even op bezoek bij kleindochter. Wat heeft ze het toch gezellig gemaakt in haar appartement. Zo opgeruimd en schóón dat het is! We kletsten wat, dronken een kop koffie en wandelenden naar het Tøjhus, waar de studenten van de musical-academie een uitvoering hadden om hun zangschat te presenteren. Altijd weer een fijne avond met goede stemmen en een schat aan muziek. Daar genieten wij van. En ik beloofde om de tegenwoordig zo gewilde Sophia Scarf te breien. Dat doe ik met liefde 💓

Van ups en downs.

Oef, de gym was zwaar vandaag. Het heet niet voor niets "puls & styrke"(pols en kracht). Ik voel het nu al in mijn kuiten en mijn schouders. Dat wordt spierpijn morgen. En dat na een weekje overslaan vanwege tweede paasdag. 

"Nee, ik ga niet mee fietsen vandaag", zei ik toen de chef vroeg of ik meeging. Ik ken mijn grenzen 😄. Maar ja, hij was bij de garage om de winterbanden te laten vervangen door zomerbanden en hij had zijn beurs vergeten. Kom je hem even brengen, op de fiets. Dus.....🚲.....🚘

Vorige week verkochten we een printer; die linkse op de foto. Drie printers hebben we niet nodig nu we aan het minderen zijn en die linker was de oudste. Maar alsof de duivel er mee speelde ging de andere printer in staking. De chef probeerde van alles. Ook onze zoon kon slechts bevestigen dat het niet aan de pc lag, maar waaraan dan wel? De usb poorten? Getest! Niks nie. Tot vanmorgen toen de chef het nog een keer probeerde en hoezee, het zaakje werkt weer. Hij kreeg er zoveel energie van dat er intussen drie orders klaarliggen.

Een gewone zaterdag.

Dat betekent dat we verse broodjes bij de bakker haalden. Een keer in de week, want het is niet goed voor de lijn, ook niet voor de chef (te vet) en eerlijk is eerlijk, het voedt ook niet zo goed als een bordje pap of yoghurt. 

De regen blijft hier netjes 's nachts vallen dus vandaag wilde ik een uurtje in de tuin werken. Dat werden er drie;-) Ik heb gesnoeid, geknipt, geharkt en het pad geveegd. Om echt in de grond te wroeten is het te nat; kleigrond hier. Er staan een heleboel erantis en gele bloemetjes. De chef vindt het onkruid; ik laat het mooi staan. De hyacinten, paaslelies en de forsytia bloeien nog steeds en de tulpen steken boven de grond. 

"Hou eens even vast Mamalou". Er moest nog een kastje in elkaar gezet worden voor in de bijkeuken. Er moesten blikjes en flessen worden ingeleverd. Er moest een plank worden gehaald bij de bouwmarkt en een paar boodschappen moesten er ook gedaan worden.

Het bureau werd opgeruimd en ik kocht twee paar nieuwe schoenen. Niks spectaculairs te vermelden van het thuisfront. Ben ik heel tevreden mee 😄

Na Pasen..

 

Na een paar luie relaxte paasdagen was er weer werk aan de winkel. De order waar we in de paasweek mee waren begonnen, waar Philip hier even meehielp, moest afgerond worden.

Dat lukte vandaag, ondanks het feit dat ik met de chef meeging naar de pacemaker contrôle en we een paar uurtjes weg waren. Die contrôle is in het ziekenhuis in Vejle, een deel van "sygehus Lillebælt".

We moesten even wachten; het is altijd een drukte van belang in dit ziekenhuis.

Dit zijn maar een paar van de "snoeren"die hij opgeplakt kreeg, er kwamen er nog een stuk of vijf bij om direct aan een computer te worden aangesloten.

Het bleek dat de pm op te veel volt stond, dat moest gewijzigd worden. Er was een arts en een speciaal verpleegster. Ze maten en testten en maten en voerden stroom op en neer totdat zij en de chef voelden dat het goed was. De chef kreeg weer wat vertrouwen in de goede afloop. 

"De man van zes miljoen", noem ik hem een beetje plagend.. Ken je die oude tv serie nog ;-)

Hij kreeg het directe telefoonnummer van de afdeling mee naar huis en de verzekering van een nieuwe afspraak over een half jaar. 

Morgen weer een contrôle - dit keer in Kolding. Daar passen ze de medicijnen aan en kijken naar de "niet technische kant" van de patiënt, maar naar zijn algehele hart-problemen-en gezondheid.

Ik vind dat wij een fantastisch ziekenhuis hebben hier in het "Trekantsområdet", het driehoeksgebied in het noordelijke deel van zuid Jutland. Petje af; heel geruststellend. Nee, ze kunnen een mens niet nieuw maken, maar er wel voor zorgen dat hij/zij zo goed mogelijk verder door het leven kan gaan.

Daarom hier een foto van bloemen; de bloemen die wij met Pasen kregen. 

Voor al die mensen in de ziekenzorg.

(en een fotootje van de hartige taart/quiche die ik maakte van restjes brie en rochefort omdat die anders liggen te verpieteren in de koelkast en wat voor een makkelijk avondetentje zorgde. De chef gaat immers elke woensdagavond naar de schietvereniging met kleinzoon Carl. In iedergeval in het winterseizoen.

Geluk zit in de kleine dingen.

Geluk is om op kousenvoeten en in ochtendjas naar buiten te lopen om bieslook te knippen. Een van de laatste voorbereidingen van het paasmaal, oftewel påskefrokost.

De tafel was gedekt - voor twaalf man; Er kwamen er nog twee bij dus eentje moest genoegen nemen met een kruk uit de werkplaats. Het ging "net" allemaal aan tafel. 

Zes jonge mensen aan de ene kant, acht "grote" mensen aan de andere..

Voor voedsel-overschot hoeven wij niet bang te zijn. Op de kaas na ging alles op! Fijn dat iedereen zo genoot van het eten en van elkaars gezelschap. (de chef was niet helemaal aan top; jammer)

Na het eten opende Casper spontaan "de bar" en mixte drinks en cocktails, bijgestaan door Caroline.

Ik kreeg een gin-hass, de chef een black russian en verder was er voor ieder wat wils.

De heren gingen even naar buiten; benen strekken en genieten van het zonnetje.

Na afloop was er koffie en thee en ik had twee taarten gebakken. Tot algemeen genoegen.

Het was een vrolijke pasen.