Vaderdag, vriendinnen en de tijd die voortkabbelt.

De tijd die voortkabbelt schrijf ik, maar eigenlijk bedoel ik de tijd die met een sneltreinvaart voorbij roetsjt. 

Vaderdag valt hier altijd op de vijfde juni. Omdat dat meestal een gewone doordeweekse dag is wordt het vaak in het weekend gevierd. Vader hier werd verrast met een heerlijke BBQ. We aten en grillden hier, maar Sandra en Per kwamen met alles wat er bij een BBQ hoort. Het was heerlijk! Nu zijn we ook een echt "jeu de boules" spel rijker 😎. Dat probeerden we natuurlijk uit en het was een uitdaging om daarvoor ons grasveld te gebruiken. Met al die oneffenheden weet je nooit waar de bal eindigt. Maar toch heel leuk!

De vijfde juni is de "Dag van de Grondwet". Vroeger was het een halve vrije dag, nu is het een hele voor sommigen terwijl anderen moeten werken. Dat ligt aan de CAO waar je bij hoort. Het schept wel verwarring. De winkels én supermarkten zijn dicht, de scholen weer niet. 

Voor ons die gepensioneerd zijn maakt het niks uit. Wij hielden als gewoonlijk onze vriendinnen-dag. Vanaf 12 uur en tot een uur of zes zaten we heerlijk buiten in de binnentuin bij Liller (die eigenlijk Lillian heet). We zouden met zevenen kunnen zijn, maar Lisbeths man is heel ziek en Elin zat in een zomerhuisje. Wij vijven genoten van een heerlijke middag met volop zon en aten al het lekkers wat ieder van ons had meegebracht. We spreken nooit af wie wát meebrengt maar slagen er altijd in om een heel gevariëerd menu te hebben. 

De laatste foto maakte ik gisterenavond om half twaalf vanuit het bovenraam. Dit is de noordkant. Zo licht kan het nog zijn 's nachts ook al gaat de zon om tien uur onder.  

Reikwijdteangst

Ik dacht echt dat ik mijn fietsbatterij had opgeladen...Maar ik was vergeten dat ik daarna nogal een aantal keren op de fiets ergens heen geweest was. Toen we gisteren middag besloten om naar TreldeNæs te fietsen om bij de camping een ijsje te eten had ik slechts drie "prikken". Normaal gesproken moet dat meer dan dertig kilometer reiken. Alleen zat de wind tegen. Er was maar weinig wind hier in onze beschutte tuin, maar best veel op de route naar Trelde. Oef, dan ben ik een echte schijtluis en bang dat ik misschien te weinig stroom zal hebben voor de terugweg. Ergo, ik ga "sparen", zet een heel lage ondersteuning op en de versnelling op twee. Met het gevolg dat ik pijn krijg in m'n nek van de inspanning en zware benen. Poeha, ik heb het gehaald! Nog net stroom genoeg om thuis te komen...met de wind in de rug is het een fluitje van een cent.

Deze video komt uit Noorwegen. Er staat een Deense tekst bij. Misschien kun je het lezen...of verstaan. Misschien heb je het al gezien. Bereik-angst....

Tijd voor andere dingen.

De maand mei eindigde gisteren, ergo moest de boekhouding worden bijgewerkt. Die is een stuk minder dan vorig jaar, helemaal volgens de bedoeling. Minder werk in de zaak, minder rekeningen versturen en een kleinere boekhouding. Langzaam, echt langzaam afbouwen.

Maar helemaal zonder werk.....nee, dat zit er nog niet in voor de chef.

 Het is wel fijn dat de stress om deadlines te halen eruit is. Dat geeft tijd voor andere dingen.

Zo reden we vandaag de grens over om weer eens wat boodschappen te doen. De btw op levensmiddelen is in Duitsland 7%; hier 25! Dat scheelt nogal. Er gingen een aantal pakjes boter, flessen rapsolie, wat pakken meel, suiker en koffiekapsels de mand in. Nog een stuk kaas, eieren, wat vleeswaren en een paar pakken melk....we kunnen weer een tijdje vooruit.

Bij de Edeka aten we een broodje met kaas en bij de bakker op het pleintje in Handewitt namen we Kuchen en iedere een kop koffie.

(en natuurlijk een aantal blikjes limonade bij het Scandinavian Park, voor ons en voor onze dochter).

We reden heen en terug zonder in een file terecht te komen en daarmee schenen we geluk te hebben hoorde ik toen we weer thuis waren. Er waren nogal wat protestacties gevoerd met het kiepen van o.a. aardappels op de snelwegen. Protesten vanwege de komende stijging van wegenbelasting voor vrachtverkeer. Een persoon is gepakt en zit nu in voorarrest; tja er kunnen echt gevaarlijke situaties ontstaan als er net voor je auto een lading gelost wordt.

Hier in Fredericia is het heerlijk weer, maar in Flensborg was het frisjes. Daar woei een koude wind en de temperatuur was minstens 7 graden lager dan hier. Het is wel erg droog in heel Denemarken en je hoort de boeren en tuinders al klagen. 

Hier zijn we blij dat we zonneluifels hebben; dat het onkruid in de tuin minimaal is en het gras toch nog ietwat groen aanziet. 

Zonnig pinksteren.

Heb je de pinksterzon zien dansen?

Dat vragen ze hier en eigenlijk is het bedoeld voor de mensen die tot in de lichte uurtjes hebben gefeest en de zon alweer zien opkomen. Het is nu inderdaad heel vroeg licht 's morgens. Ik hou zo van die lichte nachten. 

Gisteren hebben we een flinke opschoonbeurt gehouden op het terras achter. Dat ziet er nu weer keurig uit.

Na hard werken is het goed rusten. Dat deden we niet; we fietsten naar Middelfart voor een heerlijke lunch. "Smørrebrød-tapas" bij restaurant Guldkronen. 

Op de terugweg dronken we koffie op het terras van een paar van onze vrienden. Zomaar spontaan en heel gezellig.

Pinksterzaterdag

We waren in Odense gisteren waar de chef zijn verjaardagscadeau inlostte. Een heerlijke uitgebreide lunch met de zoon. Bij "Den Gamle Kro" midden in de stad.

Het schijnt erg goed te zijn geweest; ze kwamen na twee uurtjes in hoog humeur terug. Het eten was uit de kunst.

Schoondochter en ik namen een lichte lunch thuis. Met zelfgebakken maisbrood, tomaten, mozarella en basilicum.

Philip was flink verkouden en niet oppie-toppie. Arm jochie (van een meter tachtig).

Toen de heren weer thuis waren en languit op het terras lagen om bij te komen, wandelen Ivona en ik door de omgeving. Wat wonen ze toch mooi en overal dichtbij. 

We liepen door de gezellige Skibhusgade en sloegen rechts af naar een ware oase in de binnenstad. Een heerlijk plein, omzoomd door mooie bomen. Prachtige huizen er omheen; sommige met Engelse alure.

We wandelden naar de haven waar HC Andersen nog steeds in het water staat. 

De beeldhouwer Jens Galschiøt maakte een standbeeld ter ere van de 200'ste verjaardag van de dichter, maar plotseling bleek het geld voor het standbeeld te zijn verdwenen. Jens Galschiøt maakte er een happening van en begroef het standbeeld in de haven. Helaas ging het kapot door bevriezing. Hij maakte later een nieuwe torso die op een soort vlonder staat en met een anker op de bodem is bevestigd. Hij heeft een haak in z'n hoofd, zodat hij een maal per jaar uit het water wordt gehesen. Misschien op zijn verjaardag, de 2. april;-)

Wat is er veel gebouwd in Odense de laatste paar jaar. Hier bij de haven is er volop leven in de brouwerij. Een open sportplaats waarvan vlijtig gebruik gemaakt wordt, cafeetjes, een havenbasin en nog veel meer. De volgende keer kom ik met de trein en neem m'n fiets mee. Dan gaan we nog veel meer bekijken.

Nu liepen we terug en belanden bij een hele grote kringloop-kledingwinkel. Ik kocht er een jurk van een bekende designer plus een cashmeretrui voor samen omgerekend 30 euro.

Weer thuis op het terras kregen we lekkere rabarbercrumble met ijs. En toen was het ineens bijna zeven uur in de avond en tijd om naar huis te gaan. We reden over heel rustige wegen. Dat is zeldzaam .

Het was een heerlijke dag met ook nog eens volop zon!

Zojuist heeft de chef Jeff van de trein gehaald. Hij gaat "even" helpen bij Sandra met een balk bij het dak die vernieuwd moet worden. Wat heb ik toch lieve kinderen.

PS: af en toe gaat alles sneller en goedkoper met de trein. Vaak kun je een zgn oranje-kaartje kopen en dan reis je voor 4,50 Euro van Odense naar Fredericia. 

Niks bijzonders, gewoon de tuin in.

Gisteren werkte ik een aantal uren in de voortuin en zelfs al ben ik nu al maanden bij de gym, het zijn toch andere spieren die je gebruikt bij tuinieren. Enfin, het gedeelte vóór het huis is weer netjes. 

Hieronder de seringenboom en de "vaderdagsplant" die de vader der kinderen vorig jaar kreeg, de witte "koninginnestruik" noem ik haar en de margrieten. Zie eens hoe droog de grond is!

In de kas heb ik dit jaar kruiden geplant. Peterselie, soep-selderij, estragon, oregano en munt. In de rechterbakken komt sla in diverse soorten. 

Slechts twee tomaatplanten zette ik. Tomaten, komkommers, paprika en uien zijn hier vlakbij te koop bij de boer. Voor weinig geld en van heel goede kwaliteit. 

Bovenin de kas groeien de druiven. 

 In de groentetuin worden de bessen al groot.  Ook de kruisbes van vorig jaar gedijt goed. Hier heb ik ook kruiden staan, maggieplant, thijm, bieslook, citroenmelisse en daslook.

Ik ga maar even een rondje doen met de tuinslang.

Boller i karry

We aten: 

 Gehaktballetjes in kerriesaus.

Daar was het ook echt weer voor vandaag. Regenachtig, de hele dag bewolkt en een stevige wind. De temperaturen zakten ook weer naar een graad of veertien. Toch maar de moed bij elkaar gezocht en mijn dinsdagse intervalwandeling gemaakt. Nog een paar dinsdagen in mei, dan is het seizoen afgelopen. Dan kríjg ik mijn beweging wel met werken in de tuin.

Op de tv houdt de regering weer eens een persconferentie. Dat schijnt vaste prik te zijn geworden na de coronapandemie. Ik vind het een macht-demonstratie; het lijkt verdikkeme Rusland wel! Nou ja, we hebben hier nog de vrijheid om je mening te uiten. Enfin deze keer ging het over de kanker-behandeling. In de regio Midden Jutland hebben heel veel patiënten veel te lang moeten wachten op een operatie/behandeling. Dat leverde zoveel critiek op dat twee directeuren hun ontslag namen. Ze kregen wel ieder een gouden handdruk mee. 😠😠😠 en niet zo'n kleine! Als de gewone mens zijn/haar baan niet goed beheerde werd hij/zij op staande voet ontslagen en als het om echte nalatigheid en gulzigheid ging dan ging hij/zij vast en zeker een paar jaar achter slot en grendel. Deze heren niet; die zijn vast alweer op zoek naar een andere functie.... Ik snap het niet....! 

Enfin, nu wil de regering een paar miljarden kronen investeren in de gezondheidszorg, met name de kankerbehandeling. Maar de ziekenhuizen roepen juist om meer personeel! Er zijn een hoop mensen uit de verpleging vertrokken vanwege het lage salaris. Zij worden gemist. Ondanks de stakingen van het verplegende personeel twee jaar geleden is er geen centje bijgekomen en dat zit ook nu in een wijde zak. 

Laten we maar hopen dat we niet ziek worden. 

En we hopen hier dat het mooie weer morgen weer terug is.