Na regen komt....

... nog meer regen zegt het weerbericht. Gisteren was het toch even droog en kon ik een boek ruilen dat ik voor mijn verjaardag kreeg, maar al had gelezen. Ik fietste terug langs de stadswal.

Nu ligt er weer een fijne stapel boeken. Het bovenste heb ik uit. Het was nr drie, het laatste van de serie om Oxen. Heel spannend en interessant. Geschreven door de journalist Jens Henrik Jensen. Het boek wordt momenteel verfilmd. Ik zag het eerste deel van de serie....Ik denk dat het geschreven verhaal beter is.  Zo is het vaak, nietwaar?!

Herfst. 

Lang donker 's morgens en vroeg donker 's avonds..

Ik vind het eigenlijk best fijn dat de wintertijd ingaat.

Ik bakte een echte "hollandse" appeltaart. 

Vanmiddag ga ik naar de "Krea-Messe", de grootste creatieve beurs van het noorden. Het beursgebouw, het messecenter, ligt hier bijna om de hoek; op loopafstand.

Zo'n dagje waarop niks werkt zoals het moet.

Er zijn van die dagen dat niks werkt zoals het moet. Zo'n dagje was het gisteren. Het regende en regende en het was natter dan nat. De wifi van de pelletkachel kon de eco-stand niet vinden. De on-line bibliotheek had opdates, zodat m'n app niet werkte. Het druppelde weer iets in de gang ook al heeft de chef het onderste gedeelte voorzien van een extra plaat met silicone erachter. En ik was meer dan nat toen ik thuiskwam van het interval-wandelen. 

Maar vanmorgen keek een waterig zonnetje door de wolken.

Ik kocht een regenpak. De chef belde naar een servicemonteur voor de pelletkachel. (Die wist niks van wifi, dus de chef ging zelf maar wat proberen). De eco-stand werkt weer! Hij dichtte de bovenkant van het kozijn aan de buitenkant. Nu houden we hopelijk alle regen buiten. En de bibliotheek-app werkt ook weer.

Vandaag werd zijn pacemaker gecontroleerd. De artsen in het ziekenhuis van Vejle spreken een taal die de chef beter begrijpt; veel technischer. "Het hart is een soort circulatiepomp, ledematen zijn leidingen". Dat snapt 'ie beter dan "we pakken uw hart in", wat de pedagogische staf in Kolding zegt. De twee ziekenhuizen werken samen als een, gebruiken dus ook elkaars journalen, maar je moet ze er wel even opmerkzaam op maken. 

Ik kocht mijn regenpak bij Harald Nyborg. Daar is het al kerst..... Maar eerst Halloween, dat vieren vooral de kinderen hier. 

Carl kwam vanmiddag de afgewaaide bladeren opruimen. Drie volle vuilniszakken gingen in de aanhanger. Nu kan ik door de bomen het bos weer zien en als er wat drogere dagen komen zal ik eens gaan snoeien. 

Spierpijn.

Een andere instructeur bij de gym vandaag: Monica. Ze deed het goed hoor, applaus. Maar het waren wel nieuwe oefeningen. Vooral mijn schouders en nek moesten eraan geloven. "Knak-knak" zei m'n nek, wat heel goed was want ik had al een paar dagen last van een stijve nek. Wat oefeningen al niet kunnen doen!

Nou heb ik spierpijn 😄😄😄 in m'n schouders en armen. 

Zaterdag gingen er een hoop appels in de sapkoker. Maar er staat nog een halfvol krat. Ik maak nog een keer appelgelei (nee, dat is geen appelstroop) nog wat appelmoes voor de vriezer en misschien appelsap van de rest.

Ik pikte een foto uit de krant waarop je kunt zien hoeveel strand(zand) de storm heeft weggenomen.. Toch is dit een te overziene "schade". Ook de cirkelbrug heeft het overleefd. 

 

De dag na de stormvloed

Gisterenmiddag stond het water bij het Østerstrand tot aan het wandel/fietspad. De golven werden alsmaar hogen en wilder. Rond middernacht culimineerde het. Waterstand 2,05 meter boven normaal.

Wat een ravage laat zo'n stormvloed achter. Waar dat grote blok hout bovenaan op de foto vandaan komt? Joost mag het weten..

Er zijn nogal wat (zomer) huizen die veel water binnen kregen, De telefoon van de verzekeringsmaatschappijen staat op roodgloeiend.

En inderdaad; bij Sandra waaiden alle appels uit de boom! Nu wil ik er appelgelei van maken, maar de appels zijn lang niet zo sappig als de voorgaande jaren.

Te droog in mei en juni; te nat in julie en half augustus..

Het ligt aan de weergoden en die doen altijd wat ze zelf willen.

Wat een weer zeg!

 

Het cadeautje voor Philip ligt klaar, maar het is nog maar de vraag of we heen-én terug kunnen naar Odense. Het weer is bar en boos. Heel harde windvlagen,verhoogde waterstand in de Lillebælt en zelfs stormvloed vanavond aan de zuidelijke oostkust. Wij worden pas later op de middag verwacht, dus we wachten het nog eventjes af en volgen het weer op ons mobieltje.

Gelukkig zijn alle vakantiegangers weer thuis en de poes wordt weer verzorgd door haar eigen baasjes. Gisteren wilde ze al niet naar buiten. Harde wind is niks voor Daisy. Ik was een weekje poezen-oppasser.😸

De appels vallen in grote getale van de boom bij Sandra. Ik heb nu al een hoop appelmoes gemaakt; de volgende appels kunnen worden verwerkt tot appelgelei. Dan hoef ik ze niet eens te schillen ;-).

En dan al die bladeren rondom het huis! Er ligt nu al een flinke hoop op het terras achter. Dat ligt op het westen en daardoor beschut. Dat wordt opruimen over een paar dagen, want de voorspelling is dat het blijft "stormen" tot zondagmiddag. 

Stormende kuling (koeling) wind 22 m/s. uit het Oosten! Nr. 9 op het Beaufort schema. 

De meeste veerboten zijn uit de vaart genomen. Die tussen Esbjerg en Fanø (aan de westkust) kunnen niet varen omdat de waddenzee bijna droog ligt. Al het water is naar de Oostzee gestuwd. 

Maar een ding is zeker: er zijn veel ergere dingen dan een "beetje" wind. 

Doe maar wat moois....

😡😠😢"Oef, er is veel te veel shit in de wereld" hoorde ik de speaker op de radio zeggen. Ja, het is inderdaad om te huilen. Oorlog, kidnapping, terreur, moord en doodslag. Droevig, angstig, wreed...

Gelukkig zijn er ook mooie dingen.

Zoals die meer dan tweehonderd jonge mensen die waren uitgenodigd op het feest van prins Christian die 18 werd. Alle Deense gemeentes (dat zijn er 98) mochten twee jongeren van 18 uitkiezen die er naar toe mochten. De jonge troonvolgers van Europa waren er ook.

Plus een flink aantal mensen uit de sport, film en muziekwereld. Ook de jeugd uit diverse organisaties, handicapzorg, rode kruis en noem maar op waren uitgenodigd.

Ze mochten naar en echt galla-diner (gallataffel) in de ridderzaal van Christiansborg. Maar zo'n galla vergt feestkleding (lange jurk en smoking of pak) wat gelukkig door vele winkeliers en/of gemeentes werd gesponsord.

De koninklijke familie en andere gekroonde hoofden zaten door de zaal verspreid tussen de jongeren. Na het diner was er nog een band en er werd gedanst. De 18-jarigen hadden de dag van hun leven (naar zeggen). Een meisje had haar gouden schoentje achtergelaten als een ode aan Assepoester. Maar de schoen is netjes geretourneerd. Sprookjes bestaan helaas niet echt. 

Natuurlijk gaat het ook om publicity. Om te vertellen dat het koninklijk huis er is. Een soort reclamestunt...maar het werkte. Het sprookje van het kleine landje in het hoge noorden met pt de langst zittende "regerende" koningin van Europa. "Geef mij maar een president", zucht de eega. Maar ja, dat is toch een bietje saaier, nietwaar. Minder feestelijk.

Iets té blijde laarsjes.

Een bijna-buurtje maakte deze foto en stuurde hem naar mij.

 "Kijk, jullie huis, met een regenboog eroverheen".

"Ik ga meteen de pot met goud zoeken" schreef ik terug.

Helaas; niet gevonden.

Nog meer regenboogkleuren. 

Ik kocht nieuwe laarsjes in vrolijke kleuren. Iets te vrolijk vond ik toen ik thuiskwam. het was net alsof ik hele grote voeten had; zo'n soort clownenvoet.

Geen probleem, ik (nou ja, de chef dan) verfde het gele zwart en nu "schreeuwen" ze niet meer. 

Jullie denken natuurlijk dat dat gele nou juist zo leuk was. Dat vond ik ook toen ik ze kocht, maar toen ik ze droeg niet meer. 

Maar zitten oh zo heerlijk!