Nou heet ze Pia

Pia, zo heeft men de komende storm genoemd. Hier in ieder geval, waarschijnlijk heet ze anders in Nederland. Deze keer is men goed voorbereid; zo goed zelfs dat er al een aantal veerboten uit de vaart zijn genomen en er wordt gewaarschuwd dat er een aantal treinen óf niet rijden óf met vertraging. Vanaf vannacht gaat het los....ach je weet maar nooit of het een storm in een glas water wordt.

De vorige storm kwam vanuit het oosten en dat gaf zelfs bij ons waterschade. Het werd niet eens een storm genoemd maar "Kuling"  wat harde stormachtige wind betekent. Hij heette overigens Carl, Kuling Carl, haha. Hoezee ende hoera; de verzekering betaalt de schade bij ons en de timmerman komt woensdag na Nieuwjaar om aan de nieuwe vloer in de gang te beginnen 😍 . 

Ik moest iets opzoeken in de "foto"kast en kwam dit tegen. De foto is gemaakt toen we pas hier woonden; in de vorige eeuw; een tijdperk geleden. Aan het einde van de jaren 80. 

We wonen hier nog steeds maar, om het met Willy en Willeke te zeggen "Alleen de lelijkheid die blijft, Daar mot je maar aan wennen" (Omdat ik zoveel van je hou).

PS: ik heb twee paar sokken gebreid binnen een week! 

Er kwam elke keer iets tussen..

 ..maar nu komt er een blogje.

Donderdag hadden we de afsluiting van het najaarsseizoen bij ons koor. Kirstíne, onze dirigent kon niet komen omdat haar zoontje geopereerd werd, maar een koor kan altijd zingen, wat we dan ook deden. Zonder muzikale begeleiding eindigden we allemaal in het bas-niveau. Net als het zingen rond de kerstboom gewoonlijk gaat. We beginnen in de juiste toonaard om op het eind een octaaf lager te eindigen. Enfin, er waren cake, koekjes, chocolade en snoepgoed en praats. Het was gewoon gezellig.

De kerstboom is gezet en het oude kerststalletje staat er ook weer. Ik had mijn tante aan de lijn en we moesten allebei lachen om het feit dat er nog steeds "gespeeld" wordt met de figuurtjes. Per had bijvoorbeeld alle schapen op een rij gezet ;-).

De timmerman kwam en heeft de afdeklijst bij het bovenraam gemaakt. Er zijn nog wat volg-schades vanwege de novemberstorm, maar die komt hij maken als het warmer en beter weer is. Hij confereert nu zelf met de verzekering. 

Sandra en ik gingen luisteren naar het Snoghøjkoor, dat in Lyngskirke een klein concert gaf (fijn dat ze mee ging) en toen was het alweer weekend. 

Ik pakte de cadeautjes in. Het is al snel kerstmis, eerder dan gedacht. De vierde zondag van de advent is het kerstavond. 

Ik wandelde regelmatig een paar rondjes om mijn knie in beweging te houden. Het is schijnbaar geen artritis maar de meniscus, veroorzaakt door een oude schade?? Enfin, zolang het kraakt houdt het nog, zullen we maar zeggen. 

Nog een bezoekje aan mijn oude buurvrouw Ruth, die zich opmerkelijk goed red met die Alzheimer in haar rugzak. Ik had "juleboller" meegebracht en we hadden een paar gezellige uurtjes. Ruth woonde in haar jongere jaren een paar jaar in Engeland en ze spreekt nog steeds vloeiend Engels. Ze zegt zelf: "Ik weet niet meer wat ik gisteren deed, maar ik kan echt genieten van al mijn oude herinneringen en de verhalen die dan opduiken." 

In de donkere na-middaguren hebben we nu eindelijk de hele serie Outlander gezien. Daar raak je aan verslaafd. Nu zullen we een andere serie moeten vinden. 

Het is miezerig "binnen-weer" en het breit zo lekker weg bij de tv.

Ik ging naar de winkel en ik kocht.....

Oeps! Ik ging naar de winkel van het Rode Kruis. Er zijn altijd mensen die breien voor het gode doel en het Rode Kruis verkoopt o.a. sokken. Ik ben aan de (veel te) late kant om ze zelf nog voor de kerst klaar te kunnen hebben. Maar helaas, er waren geen sokken meer. Ik snuffelde wel even rond in de boekenafdeling en plotseling lagen er twee boeken in mijn mandje.

Ik ging naar de kringloopwinkel ernaast. Ook hier geen gebreide sokken te vinden. Tja, wel weer een boek dat ik in de bibliotheek gereserveerd heb maar ook dat verdween in mijn tas. 

Drie fijne boeken, maar geen sokken. Dan toch maar zelf breien!

Het was/is deze week "reparatie-week", denk ik. De versnelling van mijn fiets werkte heel slecht en onze fietsenmaker hier in de buurt is ermee opgehouden. Toen ging de chef zelf aan de gang. De ketting was te los en die werd gestremd en de versnelling opnieuw ingesteld. Helaas iets te strak in het begin, maar ook dat is weer verholpen en ik fiets weer heerlijk weg. 

Er zit een lek in de gang, dachten we. Toch de voordeur of het zijraam ook al heeft de chef alles gevoegd en gedicht? Maar toen keken we naar het plafond van het toilet. Oei, grote vochtkringen. Het water kwam van bóven. De timmerman kwam erbij en we constateerden dat het aan het bovenraam ligt. Daar moet een aluminum afdeklijst onder. Dat komt hij morgen maken (zegt hij). De vloer in de gang ziet er slecht uit vanwege het lek, maar de verzekering zegt dat ze de vervolgschade vergoeden. We zullen het zien, hoop ik.

Ook de doorstroomverwarming voor warm water lekte (wij hebben stadsverwarming). Dit kwam Jakob maken; gelukkig maar een peulenschilletje.  

Het is vandaag de donkerste dag van het jaar.  

13 december: Lucia-dag.

Om zes uur vanavond is er een Lucia-optocht in de stad. Maar het is vreselijk koud, met een gure noordoostelijke wind....ik denk dat ik thuis blijf. 

Enfin, ik ga vanmiddag naar Inge's verjaardag. Op de fiets, door de kou.

Kerst cadeautjes kopen en een concert.

Toch wel fijn als dochter meegaat om "julegaver" (kerstcadeaus) te kopen. We reden naar Vejle, net als vorig jaar, want Vejle is oh zo gezellig. Er zijn best veel winkelstraten en ik zag maar één winkel waar het bordje "te huur" opgeplakt was. Ook cafeetjes, koffiebars en eetgelegenheden zijn talrijk aanwezig.

We slaagden goed, bijna alles is binnen ;-)

Een heerlijk stuk smørrebrød ging er in bij Conrads, waar we het laatste lege tafeltje kregen. Ik snap best dat het druk was; het smaakte echt lekker.

We gingen nog even binnen kijken bij de FDB showroom. FDB heeft door de tijden heen design meubels verkocht; vooral van Børge Mogensen en Mogens Koch. Denen zijn gek op design en ik moet eerlijk zeggen dat zulke meubelstukken hun waarde ook bewaren. Sandra was allang "verliebt" in deze module opgebouwde boekenkast. Maar ja, met die prijs moet je heul veul centen hebben. "Misschien kan far zoiets maken??" Misschien, ik maakte diverse foto's, want je weet maar nooit. Maar hout is duur.

Eenmaal thuis belden we de jongens of ze zin hadden in æbleskiver, een soort flensjes. Daar hadden die wel trek in. Warme chocolademelk erbij; smullen maar.

Gisterenmiddag waren de chef en ik naar het jubileums kerstconcert van Fredericia Post-orkest. Met de solist, een echte "crooner-zanger" Michael Carøe. Heel gezellig en heel feestelijk.Het concert eindige met...ja natuurlijk...samenzang. Iedereen zong mee met de drie, in het programma gedrukte, kerstliederen. Als laatste...altijd..:"Dejlig er Jorden" (heerlijk is de aarde).

Eigenlijk is het geweldig dat we hier, in onze kleine stad van 50 duizend mensen op zoveel plaatsen naar muziek "met meer" kunnen gaan. Dit concert werd gehouden in het Ekserceerhuis, de vroegere oefen-rijhal van de nu gesloten kaserne. Dan is er het Tøjhus, waar ik met Caroline vaak een optreden van de Musicalacademie volg. We hebben het Bruunske Pakhus voor kleine intime concerten of theaterstukken. En natuurlijk de schouwburg, het Fredericia musical Theater, die twee zalen hebben. Niks mis mee.

Kerstlied? en wegglijden.

Stilletjes is ze aan her verdwijnen. Alzheimer. Onze oude vrienden waren gisteren op bezoek ( en natuurlijk op het lekkere eten) en tjeetje, wat kan die ziekte toch voor sommigen snel gaan. Het ligt er natuurlijk aan welk deel van de hersenen wordt aangegrepen. Bij Vivian is het spraak- en het logische gebied de grootste doodsdoener. Ik had haar voor het laatst gezien toen ze 70 werd en nog in staat was om de gasten te representeren. Nu was haar blik leeg; haar geheugen kapot en haar tranen waren op, zei ze. Ze kon de wc niet vinden, vergat de kraan dicht te draaien, was haar tas met telefoon kwijt. Moeilijk voor man en kinderen....maar je doet er niets aan.

Goede tijden, slechte tijden. Luister maar naar dit nummer ;-)

Op 30 november overleed Shane MacGowan, beter bekend als zangschrijver en voorzanger van de Celtic Band the Pogues. Ieder jaar in december luister ik weer naar the "Fairytale of New York".

In de clinch en chatGPT

Wij moeten ALLES sorteren. Papier, hard plastic, zacht plastic, flessen, blik en ga maar door. Alles moet in plastic zakken die we van de gemeente "krijgen". En een keer per maand wordt dit door een grote wagen opgehaald.Maar dat ging al twee keer mis bij ons. Dan ga ik bellen! En wordt aan het lijntje gehouden. "Ja, ja mevrouw, ik hoor wat je zegt. Ik zal contact opnemen met de wagen en dan bel ik je. Of stuur een sms". Nou mooi niet. Weer  bellen. De volgende ochtend een sms  "de wagen is langs geweest maar er stond niets buiten" Uh??? Als we hetzelfde beleven volgende maand dan stuur ik ze een rekening. We betalen immers voor deze "service".

Eindelijk kon ik naar de kapper en dat was hoog nodig.

Van de adventskrans daar moest ik gewoon een foto maken. 

Toen Jeff en Philip hier zondag waren hadden we het over ChatGPT. Eigenlijk heb ik dat helemaal niet nodig maar het is wel een leuke gadget. Tjeetje, wat gaat dat snel met antwoorden. Je kunt schrijven wat je wilt weten, maar je kunt ook mondelijk vragen stellen. Wat hebben we gelachen, want in het begin kon de GPT mij niet verstaan. Daar kwamen hele rare antwoorden op. 

Het leuke is dat "hij" alle talen verstaat; je "hem" kunt voeden met een aantal hints als je bv een speech of een gedicht moet maken. Hij kan vanalles vertalen in een oogwenk. 

En natuurlijk mag "hij" niet gebruikt worden bij schoolwerk. Logisch toch?!

Ik kocht "voor de fun" een kersttrui bij Lidl voor nog geen 7 Euro.

En ik haalde mijn snowboots uit de diepe kast. Het sneeuwt, het dooit, het is sjap, sjap!

Snoepen van lekkers en muziek

 

Dan maar de kast in!

Mmmm. Ik hou van pepernoten en als dat schaaltje op de tafel staat dan stop ik er elke keer eentje in m'n mond als ik er voorbij loop. Dat is niet goed voor mijn (toch al ietwat afwezige) lijn...dus het schaaltje wordt verbannen naar de kast. Uit het oog uit de mond zullen we maar zeggen.

December is sowieso in dit land een snoep- en eetfestijn. Dat komt vast nog uit de tijd der vikingen; die konden er ook wat van. 

 En wat er aankomt moet er ook weer af! 

Hier staat mijn notenkraker.

Die hoort bij december, want ieder jaar weer hoor ik die heerlijke muziek van Tjaikovskij bij het verhaal van Hoffman. Alexandre Dumas schreef een nieuwe versie, die door de componist op muziek gezet werd.

Ik hoop nog ooit het de Notenkraker in levende lijve te mogen zien. 

Hier een voorproefje:

Wil jet hele ballet zien? Klik op de link.