Afsluiten en opnieuw beginnen.

 

De kalender/agenda van 2023 kan dicht.  Een boek vol met oude afspraken, herinneringen en reminders kan ik mijn grote kist achter de kast boven. Over een tijdje zal ik ze toch maar eens allemaal opruimen. Ze liggen er al vanaf het jaar 1986. Waarom eigenlijk? Tja...

Ik schreef alle nieuwe uitjes, verjaardagen en afspraken in het nieuwe "boek".

Op 7 maart kan ik dit verzilveren; mijn kerstcadeau van Caroline. Een toegangskaart voor de voorstelling "Avenue Q", samen met haar. Dat vind ik nou echt erg lief!

Aan de kaart kun je zien dat kleindochter linkshandig is. 

Er liggen ook twee toegangsbewijzen voor een avond met een Deense conferencier op 13 maart, gekregen van onze dochter en de chef heeft twee kaartjes gekocht voor een nieuwjaarsconcert in januari.

Fijn om naar uit te kijken.

De nieuwe scheurkalender kan weer aan het haakje in de keuken en die "saaie" gewone 2024 agenda is voor de firma. Hier schrijf ik o.a. het gedane werk in zodat ik later de faktura kan schrijven. De rechtse ligt altijd op het bureau voor privé dingen..

De boekhouding is ook bijgewerkt en 2024 kan worden afgesloten. 

We beginnen met een schone lei voor zover dat mogelijk is en ik wens al mijn lezers en Gelukkig Nieuwjaar.

Surviving of the friendliest

We weten dat het Darwins theorie is dat de sterkste winnen. De "survival of the fittest". Maar misschien is het toch anders...... 

In ieder geval als het om bacteriën gaat. Een aantal microbiologen aan de universiteit in Kopenhagen hebben pas een onderzoek gepubliceerd in het wetenschappelijke blad ISME Journal waarin ze een proces beschrijven als "survival of the friendliest". Dit proces beschrijft wat er gebeurt als groepjes bacteriën willen overleven in een gevaarlijke omgeving; daar waar bv antibiotica gebruikt wordt, en gaan samenwerken. 

"Wij hebben ondervonden dat bacteriën gaan samenwerken in plaats te concurreren", zegt professor Søren Johannes Sørensen. "De bacteriën geven elkaar de ruimte en bouwen een zogenaamde biofilm op, een beschermende film. Dat maakt ze samen 300% sterker."

"Misschien", zegt hij, "geldt dat ook voor mensen":

"Het kan best zijn dat Henry Ford de lopende band band uitvond en de specialisten daarom beter konden samenwerken, maar die strategie hebben de bacteriën al miljarden jaren gebruikt"

Ik denk dat hij best gelijk kan hebben. Als wij samenwerken in bv.groepen zijn we veel sterker dan alleen en kunnen ineens veel meer bereiken. Elkaar bevechten voert meestal tot nederlagen. Samenwerken, openstaan, vriendelijk en bescheiden zijn (je kunt het mis hebben) ...Oh wat zou dat een verschil maken, denk je ook niet. Geen oorlogen meer; samenwerken aan een oplossing; vriendelijk zijn en open staan voor andere ideeën. 

Want zeg nou zelf: samenwerken en samenzijn met vriendelijke mensen is het leukste wat er is! En wat een resultaten kunnen er dan bereikt worden.

PS: Het onderzoek was voornamelijk gebaseerd op infecties en ziektes. O.a  heeft het waarschijnlijk een grote betekenis als het gaat om te voorkomen dat  kinderen astma krijgen.

Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat er tien bacteriën in het lichaam van een kind van 1 jaar belangrijk zijn, om er voor te zorgen dat men als vijf-jarige geen astma ontwikkelt. Geeft men de juiste bacteriën aan een kind in de risicogroep is het belangrijk om de "vriendjes" van de bacteriën te kennen.

De laatste "Juledag".

Op tweede kerstdag waren we allemaal uitgenodigd bij Jeff en Ivona en ook dat was weer een oer-gezellige dag. Ik heb de foto's maar weer verzameld in een collage.

Vandaag maakte ik de keuken schoon. Ook al hadden wij zelf alleen eters op eerste kerstdag was de keuken nogal veel in gebruik geweest de laatste weken. Er werd gebakken en gebraden. De chef maakte zult; zo lekker als je het zelf maakt, hij kookte een kalventong voor beleg en ga maar door. Ouderwetse gerechten voor een ouderwetse kerst. 

Ik heb zonet een groentesoep gemaakt van de overgebleven groente en aardbei-ijs van de overgebleven slagroom. De soep is voor vandaag; het ijs kan wachten tot ik mijn spijkerbroek weer dicht kan knopen; hie-ha!

De radio heb ik uitgezet want ze blijven zeuren over vuurwerk. Ik vind het eigenlijk ook niks, maar om daar de hele dag over te "ouwehoeren" ....alsof er geen ander nieuws is wat veel belangrijker is. 

Lillejuleaften; så er Julen kommet...

Ik heb een collage gemaakt van, de oh zo gezellige "Julefrokost" bij Sandra. Met en overdadigheid aan heerlijk eten en drinken, met cadeautjes onder de kerstboom en het zo traditionele pakjesspel. Die hoedjes zorgden voor een hoop hilariteit. 

Gelach, gepraat, genieten.

Dit was op "lillejuleaften", de avond voor kerstavond. Op kerstavond waren de pakjes dus "vergeven" maar Sandra en Per kwamen op het kerstavond diner. Met het fantastische hertengebraad en de sublieme sauce van "le chef" daarbij. 

Ik ga elke dag minstens een uur flink wandelen om toch maar iets van al dat lekkers te kunnen genieten. Gisteren waaide het weer eens keihard en dan gaat de gebreide muts op.

Ach ach, ik ben al drie oorbellen kwijtgeraakt, snuf. Die blijven in de wol hangen. Zelfs al haal ik de muts pas van m'n hoofd als ik weer thuis ben zijn ze onvindbaar. Gelukkig zijn het (tor nu toe) maar goedkope dingen. 

Vanmorgen was het bijna windstil. Vijf graden en op een enkel buitje na zou het droog blijven.

Wij rijden rond de middag naar Odense waar Jeff en Ivona ons allemaal hebben uitgenodigd voor nog een Julefrokost. 

In de Scandinavische landen vieren we nog steeds Jul op de viking-manier ;-)

De storm luwt af.

Van storm word ik onrustig. Bij elke windstoot springt mijn hart een slag over. En het heeft gestormd en flink ook! Ik werd om het uur wakker vannacht. 

Gelukkig is hier niets ergs gebeurd, we waren voorbereid. Een paar afvalbakken voor de recycling zijn naar de knoppen; het vogelhuisje is kapot gewaaid, da's alles. Ook geen waterschade want de wind kwam uit het noordwesten.

Als de stormwind uit noordwest waait dan wordt het water door de "smalle ingang naar het Kattegat en de wateren van Store- en Lillebælt gestuwd en dat geeft verhoogde waterstand aan de oostkust van Jutland en de westkust van Sjælland. Op sommige plaatsen met flinke overstromingen.

Hieronder zie je dat het water de houten cirkelbrug bij het Østerstrand overspoeld heeft en er is weer een stuk strand ingepikt.

Enfin, rond de middag nam de wind af en de chef en ik fietsten zelfs even naar de haven om de waterstand te bekijken.                                    

                                                                                                                                                      Daarna dronken we en kop warme chocola met slagroom bij Café Kurt.                                                                                                                                                                                                  Koud is het namelijk nog steeds, maar met de kerst wordt het - naar vermeld - warmer.

Met deze oude kerstkaart, waarop het station van onze stad, wens ik jullie allemaal een paar fijne dagen.

 

Nou heet ze Pia

Pia, zo heeft men de komende storm genoemd. Hier in ieder geval, waarschijnlijk heet ze anders in Nederland. Deze keer is men goed voorbereid; zo goed zelfs dat er al een aantal veerboten uit de vaart zijn genomen en er wordt gewaarschuwd dat er een aantal treinen óf niet rijden óf met vertraging. Vanaf vannacht gaat het los....ach je weet maar nooit of het een storm in een glas water wordt.

De vorige storm kwam vanuit het oosten en dat gaf zelfs bij ons waterschade. Het werd niet eens een storm genoemd maar "Kuling"  wat harde stormachtige wind betekent. Hij heette overigens Carl, Kuling Carl, haha. Hoezee ende hoera; de verzekering betaalt de schade bij ons en de timmerman komt woensdag na Nieuwjaar om aan de nieuwe vloer in de gang te beginnen 😍 . 

Ik moest iets opzoeken in de "foto"kast en kwam dit tegen. De foto is gemaakt toen we pas hier woonden; in de vorige eeuw; een tijdperk geleden. Aan het einde van de jaren 80. 

We wonen hier nog steeds maar, om het met Willy en Willeke te zeggen "Alleen de lelijkheid die blijft, Daar mot je maar aan wennen" (Omdat ik zoveel van je hou).

PS: ik heb twee paar sokken gebreid binnen een week! 

Er kwam elke keer iets tussen..

 ..maar nu komt er een blogje.

Donderdag hadden we de afsluiting van het najaarsseizoen bij ons koor. Kirstíne, onze dirigent kon niet komen omdat haar zoontje geopereerd werd, maar een koor kan altijd zingen, wat we dan ook deden. Zonder muzikale begeleiding eindigden we allemaal in het bas-niveau. Net als het zingen rond de kerstboom gewoonlijk gaat. We beginnen in de juiste toonaard om op het eind een octaaf lager te eindigen. Enfin, er waren cake, koekjes, chocolade en snoepgoed en praats. Het was gewoon gezellig.

De kerstboom is gezet en het oude kerststalletje staat er ook weer. Ik had mijn tante aan de lijn en we moesten allebei lachen om het feit dat er nog steeds "gespeeld" wordt met de figuurtjes. Per had bijvoorbeeld alle schapen op een rij gezet ;-).

De timmerman kwam en heeft de afdeklijst bij het bovenraam gemaakt. Er zijn nog wat volg-schades vanwege de novemberstorm, maar die komt hij maken als het warmer en beter weer is. Hij confereert nu zelf met de verzekering. 

Sandra en ik gingen luisteren naar het Snoghøjkoor, dat in Lyngskirke een klein concert gaf (fijn dat ze mee ging) en toen was het alweer weekend. 

Ik pakte de cadeautjes in. Het is al snel kerstmis, eerder dan gedacht. De vierde zondag van de advent is het kerstavond. 

Ik wandelde regelmatig een paar rondjes om mijn knie in beweging te houden. Het is schijnbaar geen artritis maar de meniscus, veroorzaakt door een oude schade?? Enfin, zolang het kraakt houdt het nog, zullen we maar zeggen. 

Nog een bezoekje aan mijn oude buurvrouw Ruth, die zich opmerkelijk goed red met die Alzheimer in haar rugzak. Ik had "juleboller" meegebracht en we hadden een paar gezellige uurtjes. Ruth woonde in haar jongere jaren een paar jaar in Engeland en ze spreekt nog steeds vloeiend Engels. Ze zegt zelf: "Ik weet niet meer wat ik gisteren deed, maar ik kan echt genieten van al mijn oude herinneringen en de verhalen die dan opduiken." 

In de donkere na-middaguren hebben we nu eindelijk de hele serie Outlander gezien. Daar raak je aan verslaafd. Nu zullen we een andere serie moeten vinden. 

Het is miezerig "binnen-weer" en het breit zo lekker weg bij de tv.