Tuin en meer over zang.

Twee van die bigpacks staan er in de tuin. Bigpacks of bigsacs, you name it, vol met een toplaag voor ons grasveld. Dat is hoognodig, want regen en molshopen hebben er een gatenkaas van gemaakt. Gelukkig konden de zakken met een kraan over de heg getild worden. 

Zaterdag komen de hulptroepen helpen met het verdelen van de toplaag, het aanstampen en nieuw gras zaaien. Wij zorgen voor het fourageren 😄.

Ik hoop echt dat het warmer gaat worden. Ik weet het, heel West Europa heeft het koud, maar ik geloof dat wij de kroon spannen. Zojuist kwam er een hagelbui voorbij..Ik heb mijn dikke trui weer tevoorschijn gehaald en de poezen zijn binnen!

Vanmorgen zongen wij niet in ons eigen lokaal maar in het verpleeghuis Rosenlunden midden in de stad. Het is een tehuis voor dementen. We zongen oude liedjes en een aantal van de bewoners zongen mee uit volle borst. Een enkel een veegde een traantje weg omdat zo'n lied herinneringen oproept, anderen vertelden verhalen over weleer en een meneer zong Elvis songs toen we koffie kregen. Oh, we doen zo graag anderen een pleziertje met ons gezang. 

Maandag is er weer een oefen-avond voor het 4. mei concert. In de krant werd ervoor gereclameerd.

We zullen ons best doen.

Even stilstaan..

 Een blogje aan hand van foto's van de laatste dagen.

Oefenen met de koorzangers en het Fredericia Stadsorkest. Op een zaterdagmorgen.

Terwijl de straaljagers overvlogen en er een fregat en een onderzeeër in de haven lagen.

Vanwege de militaire beurs dit weekend.

Men is druk bezig om het strand op te ruimen. Hier ligt een flinke stapel drijfhout dat aanspoelde tijdens de stormen afgelopen winter.

Nu is het voorjaar. Een koud voorjaar tot nu toe maar de kersenbomen zijn bijna uitgebloeid

Bloesem langs het fiets/wandelpad.

Dochterlief vreesde voor hun vakantie. Er was gisteren een bom-melding op het vliegveld van Billund en alles werd gecanceld. Gelukkig konden ze vandaag wel vliegen; met een flinke vertraging.

Zij (met z'n vieren) een weekje naar Parijs; ik pas op de poezen.

Het jongste katje had een hommel gevangen...die heb ik maar buiten gezet.

Van brand, dokters en ook leuke dingen.

Al het overige nieuws moest wijken afgelopen dinsdag want het beursgebouw "Børsen" in Kopenhagen stond in brand. Het gebouw stamt uit de tijd van koning Christan 4. Het is niet de eerste keer dat er brand uitbrak; deze keer is de torenspits en het gedeelte eronder in elkaar gestort. De burgemeester van de stad heeft getelefoneerd met de burgemeester van Parijs. Die heeft misschien een idee hoe en met wat voor centjes je zo'n historisch gebouw kunt restaureren. Het is namelijk precies vijf jaar geleden dat de Notre Dame brandde.

De torenspits van de beurs, de drakenspits, bestaat uit drie drakenstaarten die zich om elkaar heen snoeren. Een symbool voor het grote koninkrijk Denemarken, Noorwegen en Zweden.

Deze week werd gevuld door doktersafspraken en vroeg opstaan. Twee keer tevergeefs. Ik moest maandag een bloeddrukmeterkastje halen om mijn bloeddruk 24 uur te kunnen controleren, maar bij de dokterspraktijk was alle elektroniek uitgevallen. En aangegezien het "kastje" op de computer moest worden aangesloten kon ik zonder dat weer naar huis. 

De chef moest dinsdag naar het ziekenhuis in Vejle voor een endoscopie. Hij lag klaar toen ze de afspraak aflasten; ze hadden teveel patiënten opgeroepen. De verpleegster had waarschijnlijk ook verkeerd gestoken toen ze een drop aanlegde, want zijn hand is twee dagen dik geweest.

Gisteren was het een gewone dag. De breiclub (bijna voltallig) had het gezellig bij Margrethe.

En de was kon buiten drogen

Het was de laatste musicalavond van het seizoen en als gewoonlijk ging ik erheen samen met Caroline.

En vandaag kreeg ik het controlekastje om m'n nek.

Dat meet (en piept) elk kwartier. Dat wordt wat vannacht...pffft. Maar ja, die bloeddruk van mij is te hoog en dat kan gevaarlijk zijn. Hopelijk kunnen (andere) medicijnen dat verhelpen.

Burgers, buiten-zijn en boek.

Wat is dat toch met al die "burgers" op de menukaarten?!?

Zouden zoveel mensen echt daarvoor kiezen?

Ik had gisteren een etentje met Suzana. Een vriendin die zes jaar geleden naar Sjælland verhuisde en die ik niet zo vaak zie. Ze heeft haar werk in Middelfart aangehouden en als ze weekenddienst heeft gaan we af en toe samen ergens eten en bijpraten. We probeerden twee maal restaurant Mauritz, maar gingen gisteren naar Café Rita, dat overal aanbevolen wordt. De service was dan ook top... alleen.. op de menukaart vulden de "burgers" weer de helft van de kaart. 

Gelukkig was er een salatbowl met warm-gerookte zalm en rookaascrème en die was zalig. (alleen een veel te grote portie voor mij). Enfin, we zijn weer bijgepraat.

Overigens kun je van de weervoorspellingen hier niks op aan. Het was gisteren namelijk mega fijn weer; helemaal niet grauw en koud maar warm en zonnig, Carl de tuinman ;.) kwam en we hebben de struik/boom naast het huis gekortwiekt. Ook een hoop onkruid weg geschoffeld en de zaak naar de stort gereden. Twee bakken vol. Gelukkig maar want vandaag waait het flink en de zon zit grotendeels achter de wolken.

Ik wandelde natuurlijk een van m'n rondjes en zag dat de "miniby" ons kleine plaatselijke Madurodamstadje weer geopend is.

En ik zag de bos-anemoontjes.

Overigens heb ik het boek van Shilpy Somaya Gowda, dat ik op mijn vorige blog zette, in een adem uitgelezen. In het Engels heet het "Secret Daughter". Echt een heel mooi boek.

Aprilweer in het hoge noorden...

...Daar is niks aan!  April hier is regenachtig en bewolkt met een temperatuur die blijft schommelen rond de 12 graden. Saai weer, nietwaar. Ik wandelde mijn dagelijkse rondje en ontmoette een pracht van een slak op het wandelpad. Dag slak; lekker weertje voor jou?

We werkten vandaag allebei een beetje in de zaak en ruimden daarna op in de kruidenkast. De chef had een nieuwe voorraad besteld en ik maakte meteen het kastje schoon.

Gelukkig heeft hij jaren geleden glazen deurtjes voor het kastje - dat boven het fornuis hangt - gemaakt; dat helpt heel veel tegen vetafzetting. Kruidenpotjes hebben best veel plaats nodig en die heb ik niet in de keuken. Dan maar boven het fornuis...

Ik heb gelukkig wel een paar hele goeie boeken.  Eentje op mijn tablet (dat ligt even aan het stroom-infuus) en deze twee: 

Het boek links (Pelgrim) is het zesde van een serie. Spannend, weer een thriller. Ik vond dit bij de Kringloop voor een vijfde deel van de prijs in de boekhandel. 

Het andere ( De geheime dochter) is een indrukwekkend verhaal  dat speelt in Indië en Amerika; over armoede en adoptie, over verschillen en over de liefde voor kinderen.

Ik kreeg het van mijn schoondochter met de kerst en het is ook een tweedehands-doorgeefboek. Ik ga me niet vervelen ook al blijft het wat somber buiten.

Hij kwam naar ons en bracht mee:

Een pakje met vijf CD's vol oude Nederlandse liedjes. Liedjes die ik nog ken want ik ben al zoooo lang weg uit mijn oude vaderland. Leuk om te horen en en om mee te zingen.

We gingen de dag na de trail toch nog wandelen. Het was immers mooi weer en zijn benen wilden best.

Natuurlijk langs het strand want dat trekt altijd.

 

Er is oh-zo-veel strand verdwenen met de winterstormen. 

We wandelden ook door een klein parkje en door het nieuw bebouwde gebied bij de haven. Even en selfie, zei mijn broer.Die verwarde haarbos van mij is gisteren (gelukkig) weer gekortwiekt.

Maandag vloog hij terug naar huis. Leuk geweest; Tot de volgende keer.

De laatste foto is van het zonnetje dat vanmorgen binnenscheen toen ik boven stond te strijken.

Kom op voorjaar!!!

Trail in Røsnæs (noordwest Sjælland)

 

Hij was de enigste Nederlander ;.)

Nog vlug even een boterham bij een benzinepomp voor het begin van de trail. Wij tweetjes (broertje en ik) hadden al heel vroeg ontbeten en dat zou te weinig energie geven voor de trail later op de dag.

Het was per slot van rekening 32 kilometer die mijn zoon en broer zouden lopen, door een heuvelachtig gebied met flinke stijgingen en vrij diepe en modderige dalen.

Het had de dagen ervoor vreselijk veel geregend, maar op de dag zelf was het droog en de temperatuur was redelijk.

Tijdens de run, die toch zo'n drie á vier uur duurt gingen wij, de transporteurs, even kijken hoe Kalundborg eruit ziet.

We dronken koffie, keken rond in de winkelstraat en kochten wat kleine dingen.

Daarna gingen we lunchen bij Café Dyrehøj waar ook een wijngaard bij hoort. Natuurlijk proeven in de proeverij, waar de gin en whiskey naar zeggen okay waren (ik dronk niks, want ik was de chauffeur) en de wijn waterig smaakte. Er is gewoon niet genoeg zon en warmte in dit land. Bier brouwen, als van oudsher, past beter met ons klimaat.

Er was ook een kaasproeverij en ik kocht een stuk crèmige gorgonzola voor de chef.

Een kop koffie op een bankje bij het water en toen kwam de eerste melding : Jeff was binnen. Een half uurtje later had Kees ook de eindstreep gehaald.

Wat een prestatie!

Er zit precies twintig jaar leeftijdsverschil tussen deze twee heren. 

De volgende dag: Geeneens spierpijn!