Over dingen en doetjes in Denemarken.

zaterdag 30 maart 2019

Fiskefrikadeller

Van gehakt maak je gehaktballen.
Hoe zouden ze het in het Nederlands zeggen als je in plaats van vlees vis gebruikt? Visballetjes? Viskoekjes? 
Wij noemen ze Fiskefrikadeller.



En zo maak je ze:

300 gr. kabeljauw
300 gr. zalm
(andere vis mag ook!!)
zout en peper
2 eieren
1 ui
(evt. wat geraspte wortel)
2 eetlepels bloem (of volkoren meel)
1 dl melk/room

De vis heel fijn hakken, de andere ingrediënten toevoegen en flink roeren met de mixer.
Laat het een half uurtje rusten in de koelkast.
Platte balletjes/koekjes vormen en bakken/braden in olie en/of boter.



Hierbij hoort remoulade!

Die kun je zelf maken van:
2 eetlepels mayonaise
1 dl. yoghurt naturel
2 eetlepels pickles
een halve theelepel kerriepoeder
zout en peper.

Lekker eten met een sneetje roggebrood of een rauwkost salade.


vrijdag 29 maart 2019

Koopjes en communicatie.

Ik nam de fiets met dit mooie weer en belandde bij een van de - intussen flink uitgebreide - tweedehands zaakjes. Zo eentje waar je een rek of een stand kunt huren om je persoonlijke spullen te koop te zetten.




Zoveel leuke dingen!!

Maar ja, ik heb net een hoop opgeruimd en me voorgenomen dat er voorlopig niets meer binnen komt!



Maar er hangt ook kleding....

En ik vond een rokje en een blouse ....






...en een windjack voor op de fiets.

De prijs?
120 kronen = 16 Euro alles bij elkaar.


Dat is toch een koopje?!!



Over communicatie - in the modern way:

SMS'en met mijn kleinkinderen....

Met Caroline kan ik schrijven; ik krijg een antwoord terug, vaak vergezeld van diverse emojis.
Van Philip krijg ik af-en-toe antwoord als hij niet is vergeten om z'n telefoon op te laden.
Casper antwoord als het heel noodzakelijk is; want wat moet je nou toch schrijven.
En als ik een vrij uitvoerige vraag stel aan Carl dan antwoord hij met "ja".


Communicatie .... love it!








woensdag 27 maart 2019

Het ziet er al aardig uit.


Kijk, een vloerkleed, een schilderijtje en een bloem doen al veel.



Een fijn werkblad erbij..


Nu nog een luie stoel...en het kamertje is klaar.


Ik had nog een "tallerkenrække" over. Is dat een typisch Deens ding? Vroeger gebruikte men het in de keuken om borden in te zetten; nu voor zoveel andere dingen.
Enfin; het paste mooi op de logeerkamer.
Ik zette er oude kinderboeken in.


De meeuw had een uitkijkplaatsje gevonden.








maandag 25 maart 2019

Mæ bæ lille lam..

De foto is van gisteren.

"Mæ bæ lille lam" is een kinderliedje. Een slaapliedje dat vele ouders voor hun kinderen zongen en nog zingen.
Vorige week zei onze inval.dirigente dat we dat even moesten zingen. "Dat kent iedereen", zei ze.
Wendy in ik keken elkaar aan. Nou nee, niet iedereen...
 Engelse Wendy kwam op haar 22.ste naar Denemarken; ik toen ik 25 was. Natuurlijk hebben wij ook liedjes voor onze kindjes gezongen, maar wel in de taal van ons hart, onze moedertaal. Dus geen "Mæ bæ lille lam", maar "Slaap kindje slaap".


zaterdag 23 maart 2019

Dat andere dat van het ene kwam..

Er stond een kastje. Zo'n onhandig ding dat een ton woog maar waar geen praktische bergruimte in was. We hebben het uit elkaar geschroefd en in de aanhanger gekieperd.
Er stond een tafel. Daar stond mijn naaimachine op, een tafelpiano, een luidspreker voor de playlist van mijn telefoon, een paar dozen met oude foto's, een kistje met naaispullen, een schemerlampje en nog-veel-meer. Opruimen geblazen, want de tafel moest ook weg.
"Mijn" werk-naai-en knutselkamer moet worden opgeknapt! Zodat er ook een plekje voor de chef komt.
Toen het kamertje helemaal leeg was hebben maar meteen de muren geverfd!  Ziezo; nu kunnen we gaan inrichten.


De aanhanger zit weer vol; en er kan nog meer weg. Maar dat doen we wat langzamer; dat moet ik nog sorteren.


Binnenwerken. Oef. Wel met de ramen wijd open want het was/is zo'n mooi weer! 
Ik ging na afloop even een klein rondje wandelen (meteen wat kleine boodschappen gedaan). Daar staan ze dan: de anemoontjes!
En de hagendoorn staat in bloei. Lekker vroeg dit jaar.


Nu ruikt het hier binnen heerlijk. De chef maakt Beaf Stroganoff.


donderdag 21 maart 2019

Pyt.

Een van de belangrijkste woorden uit onze (Deense) woordenschat is het woordje "PYT". Je spreekt het uit als puut.
Het is je schouders ergens over ophalen; je niet druk maken over kleinigheden, een kwaad woord vergeten, de kat van de buren aaien  en gewoon: 
Don't worry-be happy:


Iedereen kent het fenomeen, maar ik geloof dat je het alleen in het Deens in slechts een woord zegt: 

PYT

Het werk schoot er gisteren een beetje bij in. Een vriendin op de koffie - gezellig; drie lange telefoontjes - gezellig (ik kan best lang aan de telefoon hangen - ook al hangt men tegenwoordig niet meer
"aan de lijn"), maar pyt, dat werk haalde ik vandaag weer in!


Zie je de orders rechts op het prikbord hangen? Dat moet allemaal nog weggewerkt worden. Daar gaat wat meer tijd inzitten dan onze klanten zouden willen, maar pyt; het komt best klaar en al wordt het een dagje later dan nog gaat er niemand aan dood.

We hadden gewoon geen tijd om te koken gisteren; pyt, dan halen we toch een pizza. Dat gebeurt niet zo vaak en hier vlak bij maken ze de beste pizza's ter wereld! Dus het was nog lekker ook.

Intussen is de laatste deur op de bovenverdieping geschilderd. Alleen de klinken moeten er nog opgeschroefd worden. De verfspullen zijn opgeruimd en de vloer is weer schoon. 

En bij het koor?
We kregen een invalster, die door Svitlana geïnstrueerd was en hadden een heel gezellige zang-avond. Alles komt goed! En als het niet goed komt? Pyt!



dinsdag 19 maart 2019

Peettante en meer..

Vandaag wordt mijn peettante 96 jaar. Hier staat ze er een beetje onhandig op, maar dat komt omdat ik hem uit een foto heb "geknipt, die mijn zus twee weken geleden maakte. 
Op die foto staan ze er nog met z'n vijven op; maar het kringetje ouderen wordt kleiner. Vorig jaar was mijn moeder er ook nog bij...

Dat was toen: dit is nu.

Ik ging eindelijk een flink stuk wandelen vandaag na al die regen van de laatste weken. Halverwege speelde mijn heup op, natuurlijk ook omdat ik dwars over de golfbaan en de omliggende struiken liep. Slecht terrein! Gelukkig zakte de pijn langzaam weg na even rusten, zodat ik denk dat het gewoon spierpijn was. Ik zal mezelf maar wat beter in de gaten houden.




De laatste deur boven schildert zich zelf niet en alle verf spullen staan me schreeuwend aan te kijken. Gelukkig kan ik daar goed tegen, ha! Morgen dan maar?
Van het een komt het anders. Nu wil ik ook "mijn" naai-werk-en strijkkamer aanpakken. Kastje eruit, tafel weg en een groot blad maken onder het raam. Nu de chef nog zien over te halen. 
(En ik zal moeten opruimen).



Een mens moet er af en toe ook even uit, nietwaar. 
Zo reden we zaterdag naar Juelsminde waar we aan een heerlijk vis-buffet belanden. 


Later op de dag een beetje een memory-tour voor mijn eega, die als kind vaak op scouting-kamp was in Danneborg.



Vanavond is er kooravond. Wij hebben een concert gepland de 12 mei, samen met het mannenkoor Skjold en de Harmonica-club, maar: onze dirigente heeft haar been gebroken en moet 6 weken rust houden. Ohlala! Nu krijgen we wel een invalster, maar ik ben benieuwd of het concert wel door kan gaan. 


zaterdag 16 maart 2019

Roerig water.


Flinke wind; af en toe stormachtig.
 Zo is het al de hele week. 
Zucht.

Ach wat, we schilderen maar door.
Nog één deur; die doen we morgen.


Zonnige tulpen in een lelijke blauwe vaas.
Een vaas met een herinnering, daarom heb ik hem nog steeds.







woensdag 13 maart 2019

Langzaam aan..



Nog vijf deuren (en kozijnen) te schilderen.
Het begin is gemaakt


Een donkere regenachtige dag. 
Ik knipte om vier uur het lampje aan.


En bakte broodjes...


maandag 11 maart 2019

Waar een mens al niet moe van wordt.

Een kleine opdracht; folienummers op brievenbussen. Wel in Odense, maar vooruit! Alleen plakten de letters niet omdat het zoveel geregend had. Naar huis dan maar en wachten op een zonnetje. De chef reed weer naar Odense en deze keer lukte het. Een werkje van een kwartier, maar wel een dikke drie uur in de auto gezeten. Zo gaat het af en toe.





Ik ging video-tolken in Kolding.

Dan zit ik in een klein kamertje, met een koptelefoon op, want de ruimte is nu niet echt geluiddicht te noemen.




Ach, het is best leuk om te doen. Deze keer was ik besteld door het ziekenhuis. Als je iets mankeert dan is het toch fijn om dat goed uitgelegd te krijgen in je eigen taal, denk ik.




Veel gereden vandaag. Hier scheen de zon.


zondag 10 maart 2019

Alweer zondag

Ongelooflijk, zo snel een week voorbij gaat.

We hebben geschilderd...


 ..en geschilderd...


 Je ziet het verschil! Het was dus nodig.


 Al dat houtwerk. 


Tjek! Klaar!
( op de deuren en kozijnen na; maar dat is een "makkie")

We waren naar een concert met Caroline Henderson met pianist Nikolaj Hess. Een fantastisch concert.



En ik was gisteren naar een overheerlijke brunch in Severin in Middelfart, waar een van mijn vriendinnen haar 60' verjaardag vierde.




Deze bronzen figuurtjes kropen overal rond in de gangen. 
Heel leuk.


vrijdag 8 maart 2019

Internationale vrouwendag.

Mijn kleindochter zette het op Instagram: "International women's day - We rise by lifting others".

We zijn er namelijk nog steeds niet: gelijkwaardigheid voor vrouwen. Ook al zijn we een heel eind in Denemarken, toch spreken de economische realiteiten, de administratieve en de politieke machtsverdeling andere talen.
Er zitten nog steeds maar 30 % vrouwen in het parlement en
de meeste bankdirecteuren en bedrijfsleiders zijn mannen.

Internationaal is er nog heel veel veel te veel discriminatie t.o.v. vrouwen.
Ja inderdaad Caroline: laat ons schouder aan schouder die andere vrouwen steunen en optillen!

In de krant las ik vanmorgen een kolom, geschreven door een vrouw over de verschillen (een beetje grappig) op werk tussen man en vrouw.

  • Heb je ooit een vrouw op je werk gezien die haar benen op haar bureau smakt en lui achterover in haar stoel gaat liggen?
  • Waarom mogen mannen vreselijk kwaad worden, controle verliezen en met dingen smijten? Als een vrouw dat doet noemen ze haar meteen een hysterisch of psychisch instabiel.
  • Waarom praten vrouwen niet met hetzelfde gemak als mannen over onderwerpen waar ze echt helemaal niks van af weten?


Vrouwen zijn de helft van de wereld






donderdag 7 maart 2019

Kleur: wit.

Wit. Dat is eigenlijk geen kleur, maar omdat het bij "ons boven" niet zo groot is houden we het toch maar op wit.
Toen we dit huis kochten was alles in "grenen" - onbehandeld hout. Gemakkelijk natuurlijk, maar ik heb het toch liever licht. En als je eenmaal aan schilderen begint.....

We doen het rustig aan, de chef en ik. Het hoeft niet in een week klaar; we hebben alle tijd. 

Tussendoor ligt het andere werk ook niet stil; maar dat is het voordeel van "aan huis werken".




Je ziet het verschil!!

Alle muren zijn geschilderd.
Poeha, wat hebben we toch veel houtwerk.







dinsdag 5 maart 2019

Brandend zand.

Brændende kærlighed moet je eigenlijk vertalen als "brandende liefde", maar ik vond brandend zand leuker klinken (naar het lied van Anneke Grönloh).



Enfin, dat aten we vandaag. Zoiets als dit wordt ook in Nederland gegeten, maar hier volgt het Deense recept voor 4 personen:

Aardappelpuree :
1,5 kg aardappelen /koken zonder zout tot ze gaar zijn.
100 g boter
1 dl. melk erbij en kloppen met de mixer (maak de melk warm, dan lukt het meteen).
Op smaak brengen met zout, peper en nootmuskaat.

De Topping:
500 g bacon en 3 uien fijn snijden.
In de wok of koekenpan bakken met 50 g boter en wat zwarte peper.
(Je kunt natuurlijk ook het vlees dat gisteren overbleef hiervoor gebruiken. Doe er dan wel wat bacon bij voor de smaak).

Opdienen met: rode bietjes, bieslook, peterselie en evt. een takje thijm. Ik zelf hou niet zo van thijm hierbij...


maandag 4 maart 2019

Zondag

We zagen de film Green Book, mijn dochter en ik. Een film die speelt in het Amerika van de zestiger jaren. Als je het boek "Niceville" hebt gelezen zie je veel herkenbaars. 

Wanneer pianist Don Shirley in 1962 op zoek is naar een lijfwacht voor zijn tournee door het zuiden van Amerika, komt hij in contact met Tony Lip. Een Italiaans-Amerikaanse uitsmijter die graag wat wilt bijverdienen. Samen reizen ze door verschillende ‘blanke’ staten aan de hand van een speciale reisgids (The Green Book) die hen informeert over plekken waar Afro-Afrikanen welkom en veilig zijn.


Wat een goeie film! Gaan kijken als je tijd (en zin hebt).
Even mijn dochter uit haar dip halen....het is niet altijd gemakkelijk met werk, man en kinders. Zucht.

Eerder op de dag reden de eega en ik naar Blaavand aan de Noordzee (Vesterhavet). Het was vloed en het water stond hoog. Zon en wind..


Je mag hier met de auto het strand op. 



We reden van Blaavand naar Vejers, dwars door het enorme grote militaire oefenterrein....


Nadat we een stjerneskud aten in het visrestaurant. Het restaurant is overgenomen door Aziaten, waar ik helemaal niks op tegen heb. Alleen gooien zij alles in de frituur en dat is heel iets anders dan de vroegere overheerlijke in boter gebakken vis. Jammer!






vrijdag 1 maart 2019

(Bijna) lente.

Voor de Denen begint de lente de eerste maart. Normaal liggen de temperaturen dan nog maar rond de vijf graden, maar de dagen worden lichter en in maart keert het getij. Dan gaan we definitief de zomer tegemoet. Misschien komt het ook omdat de dichter Kaj Munk het lied schreef van het kleine anemoontje, dat de eerste maart haar kopje liet zien.
Ik zag er ook een vandaag. Een klein maar dapper blauw anemoontje.



Zie je dat de zon schijnt. Heerlijk hè; wel ietsje frisser dan gisteren.
Ik deed de boekhouding maar weer eens.


Ik lees (in een vreselijk slecht geschreven biografie) over Nina, de helft van het duo Nina en Frederik. Degenen die een stuk jonger zijn dan ik kennen ze waarschijnlijk niet en hun muziek zegt ze niets. Ik was ook nog aan de jonge kant en bij ons thuis werd er niet veel naar muziek geluisterd. Maar later hoorde ik ze wel, charmant. Het is dat ik wel wat meer over die Nina wil weten, anders lag het boek allang bij het oud papier.