Ik mis toch de violen...

We waren gisteren naar een nieuwjaarsconcert in de oude kaserne die omgebouwd is/wordt tot cultuurkaserne. Een nieuwjaarsconcert van SMUK (Slesvigs musikkorps) met alleen blaasinsrumenten (plus een trommel, een gitaar en een zangeres als kers op de taart). Het enigste nieuwjaarsconcert dit jaar in ons stadje. Een uitverkocht concert, een goede zaal, prachtige verlichting, een geweldige lichtshow en natuurlijk een top-orkest. Toch mistte ik de violen, de contrabas, de cello's enz die bij een symfonieorkest horen. Messing instrumenten spelen nu eenmaal ietsje scheller. We waren er op de fiets naar toe en dat was een uitkomst. Alle parkeerplaatsen waren in een mum van tijd bezet en je zou best een eind moeten lopen om naar de bestemming te komen. De fiets zetten we fijn net naast de ene ingang. Koud was het niet; stil vriesweer en geen wind, ook niet om elf uur 's avonds. 

Het concert eindigde met een op muziek gezet gedicht van Benny Andersen "Go nu nat og gå nu lige hjem" (goeie nacht en ga nu snel naar huis") en vandaag bij ons vrijdagskoor zongen we dit ook. We zongen eigenlijk alle liedjes met tekst van deze beroemde - nu helaas overleden dichter. Prachtige, simpele, dubbelzinnige en veelzeggende teksten zijn het. De meeste mensen hier kennen er zeker een stuk of tien. Goede teksten en gedichten die op muziek gezet zijn worden verzameld in het Højskole-zangboek. Een begrip voor alle Denen. 

Het is wel koud geweest een paar dagen. Vooral woensdag woei er een ijskoude wind. Dan zet ik toch gewoon een stoel voor de kachel ;-) (en de wollen sokken van de chef erop).

Ik ruimde op in de administratie. Nieuwe mappen voor de boekhouding, de faktura en de privé zaakjes. Het vult steeds minder - best fijn.

Ik reed naar onze leverancier van folie. Een enorme hal; dit is er een heel klein stukje van.

Er zat ook nog een gezellige avond met twee oud-collega's in de afgelopen week en een boodschappen dagje net over de grens. M'n januari puzzel is af, nu wachten er een paar heerlijke boeken en een trui die bijna klaar is. 

De chef komt net thuis met twee

fastelavnsboller (met rabarbercompôte).

Mmmmmm.

Het weekend kan beginnen.

Even tussendoor.

Na een bar en boos weekend wat het weer betreft was het vandaag droog. Omdat stilzitten niet goed is voor de chef (en mij) namen we de fiets na de lunch. We gaven wat pakjes af bij het GLS ophaalpunt en fietsten langs een bruisende Lillebælt. Oef, het was veel kouder dan we dachten. In plaats van langs de winderige haven te fietsen reden we door de stad op weg naar huis. "Stoppen" riep de chef "we gaan warme chokolademelk drinken bij Frellsen. Oh, daar knapten we helemaal van op. Je krijgt er zelfs een gratis chokoladezoen bij. 

Op het plein voor het gemeentehuis wordt reclame gemaakt voor de komende Skills - event.  Daar laten de allerbeste leerlingen in opleiding hun kwaliteiten zien. Toen ik nog werkte was dat steevast een onderdeel bij het informeren van komende leerlingen. Skills = vaardigheden. Er wordt geconcureerd in alle beroepen/ambachten. Van stratenmaker tot kok, ja alles wat een handwerk vereist. Ook bejaardenverzorging hoort er in thuis net zoals bloemist. Ik hoop dat veel jongeren - uit het hele land, want het is een landelijk evenement - er inspiratie opdoen! Misschien ga ik zelf ook nog even kijken.... Als je op de link klikt kun je lezen welke ambachten er deelnemen. (in het Deens).

Hoppekee!

Hoppekee, het is alweer vrijdag. En ik kan jullie meedelen dat het nog steeds - en alweer regent. Ik heb nog nooit zoveel regen meegemaakt hier in DK. Het is tot nu toe geen enkele dag droog geweest. Je zou er depri van worden. Maar dat ik weer scherp en duidelijk kan zien is wel heerlijk! Dat maakt vooral ook autorijden een stuk meer safe ;-)

Gisteren was onze dochter jarig en wij waren uitgenodigd op een heerlijk verjaardagsdiner. Ook al moest ze tot half vijf werken had ze toch een drie-gangen menu klaar gemaakt. (ik had - echt waar - aangeboden om te helpen, maar niks ervan). Na het eten speelden we het spel "What do you meme". Caroline had het meegebracht en we hadden een paar hilarische uurtjes. Gelukkig was het die avond redelijk droog, want de chef en ik hadden de fiets genomen. 

Dit is het spel niet, maar Carl die nog een dictaat voor school moest maken.

De dag ervoor, woensdag, reden we naar Tilst bij Aarhus om (tante)Birthe te bezoeken. Die heeft haar heupkom gebroken en na een paar dagen ziekenhuis (operatie) werd ze naar huis gestuurd. Dat was net voor kerstmis. Gelukkig wonen haar kinderen en aanhang redelijk dichtbij en konden helpen. Birthe is een stijfkop die eigenlijk alles zelf wil doen, dus heeft ze bijna alle hulp afgezegd, tot groot verdriet van haar dochter. Eigenwijze dame, die Birthe van 81. 

Wij brachten croisantjes mee en als vulling garnalen en zalm. Daar had de chef 's morgens voor gezorgd terwijl ik naar de kapper was. Ik kreeg een paar reflexen in het haar om het een beetje meer egaal te maken. Nu heb ik iets meer een staalgrijs koppie. Moet er wel aan wennen hoor.

  

Zoals ik schreef gingen we dinsdagavond naar de film "A Man Called Otto" met Tom Hanks. Eerlijk is eerlijk, die Amerikanen kunnen er wat van! Films maken. De film was geweldig. Humoristisch, gevoelig en echt geen glamourplaatje met opgedotte toneelspelers zoals ik had verwacht.  

Nu ga ik maar weer even een paar stukjes van de puzzel leggen. Het begint al wat te worden. 

Licht

Mensen, mensen toch; het licht in m'n ogen is terug.

Daar zat ik dan, vanmorgen om half negen; bij de oogarts. Met een beetje angst dat er iets écht mis zou zijn met mijn ogen. Eerst druppelen (au) en dan een grondig onderzoek. Wat is het toch een vooruitgang bij vroeger vergeleken. Je zit in een stoel en alle apparatuur schuift aan je voorbij. "Ik zie het al" zei de oogarts, ik ga U behandelen voor "na-staar". Achter de ene lens is het troebel. Dat ga ik verhelpen met de laser".  En... woeptie, klik, klik, klik, klaar was kees. Ik zag nog wat onduidelijk vanwege die druppels, maar....de donkere waas was verdwenen en het werd gewoon lichter! Wat ben ik blij! 

De praktijk ligt in het centrum en ik maakte snel een foto met het zicht op een van de mooie oude gebouwen.

Om elf uur startte het interval-wandelen en deze keer scheen er een zonnetje. Wat was het heerlijk om te lopen en te kijken. Ook toen de chef en ik later een eindje gingen fietsen. Best wel koud (3 graden) maar verfrissend. We fietsten langs en over de stadswallen. Daar is namelijk weer een stuk van af gebrokkeld (vanwege al die regen?). PS Daar heb ik geen foto van genomen.

Al met al ben ik best een beetje moe. En ik heb nogwel kaartjes voor de bioscoop vanavond. De film: "A man called Otto". De Amerikaanse versie van het boek en de film "En mand der hedder Ove" geschreven door de zweed Fredrik Backman en later verfilmd in de originale taal. Ik ben benieuwd wat de Amerikaanse filmindustrie ervan gebrouwd heeft. 

Januari, de eerste week is al voorbij..

De drie koningen zijn weer naar huis, samen met de kameeldrijver en slechts één dromedaris. Dat wordt nauwen met z'n drieën. Gelukkig hoeven ze niet verder dan tot de bergruimte achter de kledingkast. Melchior had even zijn hoofd verloren, maar dat is weer gelijmd en zit als gegoten. Goeie reis heren en tot over elf maanden.

Het avondeten is naar bed. De pan met rijstebrij staat onder een dubbel laagje dekbed te smoren. Vandaag eten we simpel; rijstebrij met bruine suiker, kaneel en een klontje boter. 

Gisteren gingen de chef en ik uit eten. Dat was lang geleden. We gingen naar Atami, een sushi restaurant. Een voorstel van de chef die het toch een keer wilde proberen. Hij heeft altijd uitgeweken als het om sushi ging, "niks voor mij, rijstrolletjes met groente en vis". Maar het was lekker, en gezellig, en voor herhaling vatbaar. Ook zo leuk en doorzichtig dat je via een tablet de gerechtjes bestelde die je dacht lekker te vinden. 

En je kunt zo vaak bestellen als je wilt, zodat je zeker weet dat je je bordje leeg eet. 

Vandaag is het weer eens grauw en grijs. De chef heeft hoofdpijn van die nieuwe medicijnen en vroeg of ik mee ging fietsen. Een rondje langs het strand en de Lillebælt. 

Nat hè. is het dat bij jullie ook?

Regen, regen en nog meer regen.

Gisteren regende het de hele dag en niet zo'n beetje ook. De dames van de breiclub zouden hier komen en daarom haalde ik rond acht uur brood bij de bakker en ik nam de auto. Oh oh oh, wat was het donker. Je zag geen hand voor ogen...ik in ieder geval niet. Maar ik besloot ter plekke om een afspraak met een opticien te maken en daar kon ik vandaag terecht. Nu snap ik beter waarom ik zo slecht zie; het zicht van mijn linkeroog is slechts 50%. De opticien stuurde me meteen naar de oogarts. Omdat die ook zijn praktijk in het centrum heeft besloot ik om te kijken of ik daar een afspraak kon maken. Wat had ik geluk dat de oogarts zelf even aan de balie kwam en ik een afspraak kreeg voor as dinsdag. Nu maar hopen dat het niets ernstigs is en dat het misschien verholpen kan worden. Het is wat...ouder worden...bleehrr.

Omdat het echt geen weer was voor "iets anders" reden Sandra en ik gisterenmiddag naar Kolding Storcenter. Gewoon even rondsnuffelen, gezellig koffie drinken en bij- kletsen. Maar "er blijft altijd iets aan je vingers hangen" zei ons moeder vaak en inderdaad; we kochten allebei een jurk - en dat niet eens in de uitverkoop, maar wel met een beetje korting.

Er ligt werk te wachten in de zaak. We doen het rustig aan. Dat hebben we intussen geleerd ook al vind de chef dat ik af en toe mezelf te veel afpeiger. Haha, dat valt best mee, maar "Er is altijd wat te doen voor een huisvrouw" zingt de band "Venter på Far" (wachten op papa). Met een knipoog, want het is juist een parodie op de huisvrouw in de jaren zestig. 

Ik heb namelijk ook tijd om te puzzelen....mijn januari-verslaving. Maar ook hier...rustig aan. Hij is nog lang, die januarimaand.

Caviaar en contrôle.

Dag 2 van het nieuwe jaar zaten we weer bij de hart-kliniek. De chef wordt goed in de gaten gehouden. "U ziet er al veel beter uit dan de laatste keer" zei de verpleegster. En dat doet hij ook. Maar ach, hartfalen is en blijft het. Deze keer hadden we een lang gesprek over de vervolg behandelingen en chek-ups. De medicijnen werden aangepast. Alles is een beetje een gok en een proef. Fantastisch hoeveel tijd er wordt uitgetrokken voor de patiënt. We hadden een afspraak om kwart voor éen en stonden pas om half drie weer buiten. Mensen die een slecht hart hebben zijn erg angstig. Logisch toch! Maar als je precies het wat en hoe weet, als je weet dat je over een kleine maand weer op contrôle komt, dat je hart na drie maanden weer gescand wordt, dan helpt het een beetje. 

Jaja, de ouderdom komt met gebreken. Het is dus ook belangrijk om zo fit als mogelijk te blijven. Ergo zat ik om half tien op de fiets om naar mijn gymnastiek te rijden. Of ik er zin in had? Van geen kanten. Donker, regen, matje mee, omkleden...buh. Morgen heb ik spierpijn; zeker weten!

Tja, een paar kilootjes mogen er weer af na de feestdagen. Met oud en nieuw heb ik voor de eerste keer in m'n leven echte caviaar gegeten. De chef had een klein doosje meegebracht dat in de aanbieding lag bij Lidl. 15 euro voor 20 gram ;-)

We aten twee blini's ieder en toen was het op. Maar oh wat lekker! Heel iets anders dan de goedkopere vis-eitjes die je hier kunt kopen (van forel, kabeljauw of zalm). Echte caviaar-smelt op je tong...mmmm.

En zo begon het nieuwe jaar. Met de nieuwjaars-rede van de koningin op oudejaarsavond en die van de premierminister de dag erna. Waar de kongingin de jeugd opriep om een nieuwe agenda te creëren, sprak de premietminister van een hoognodige uitbreiding van. arbeidscapaciteit. Twee uiteenlopende standpunten: Ik hou me aan Daisy, zo wordt dronning Margrethe ook genoemd. Een wijze vrouw.

Op nieuwjaarsdag keek en luisterde ik natuurlijk naar het nieuwjaarsconcert uit Wenen. 

PS de kerst heb ik vandaag opgeruimd. Dat duurde wel een paar uurtjes. Morgen maar schoonmaken!

Er staat nu soep te trekken op het fornuis. Groentesoep. Van alle overgebleven groenten van de feestdagen. Dan kan de koelkast ook een grote beurt krijgen. Morgen...want ik voel de spierpijn al opkomen...