Adios Hawk.

 

Ik stond met m'n handen in het taartendeeg afgelopen zondag en vervloekte mijn pijnlijke rug toen er opeens op de achterdeur werd geklopt (de bel werkte weer eens niet, daar moest een nieuwe batterij in).

"Goedenmiddag mevrouw, Ik ben hier regelmatig langs gereden en kan zien dat de caravan niet vaak gebruikt wordt, Wilt U hem verkopen!" Er stond een heer van onze leeftijd op de stoep. 

"Ja, daar hebben we inderdaad over gedacht" zei ik. 

Hij bekeek de kleine caravan en vertelde dat hij op zoek was voor zijn dochter en kleinzoon. Ik noemde een prijs die hij aan de hoge kant vond en zei dat ik even mijn man wilde vragen om naar huis te komen. De chef was onderweg met de fiets. Naar het stalletje om tomaten te halen en daarna naar de supermarkt. Ik belde en belde; hij had z'n mobil op geluidloos staan. Eindelijk nam hij op en fietste snel naar huis. We onderhandelden om een prijs en werden het eens. 

Nu het veranderen van eigenaar nog. Het registratie certificaat moest op zijn naam komen. Dat kan digitaal op de pc of op de mobiel, maar het wilde niet werken. Toen kwamen we erachter dat het net een maand geleden was dat er een nieuwe regel was gekomen dat alle caravans eenmaal per jaar gekeurd moeten worden. En dat was die van ons natuurlijk niet. 

Er zat niets anders op dan dat wij tijd vonden om naar de keuring te rijden; en tijd hadden we pas vandaag. Zo fijn dat alles goedgekeurd werd! Geen enkel mankement en dat terwijl de caravan al 38 jaar oud is!

Adieu Hawk! We hebben zo'n drie jaar plezier van je gehad, maar de chef heeft vanwege zijn gezondheid moeite met het opzetten (en het slapen in de caravan) dat we blij zijn dat we hem goed hebben kunnen verkopen. Wij doen het voortaan met een huisje of hotelletje. 

Een zomerse stortbui.

Lumbago ergo "hekseskud".

Het schoot weer 'ns een keer in m'n rug. Au au au au een "heksenskud", zo'n pijn die ineens opkomt en waar je dan een paar dagen flink last van hebt. Enfin, een paar pillen, een "behandeling" van de chef (die legde een blokkade door te drukken) en een zo goed mogelijke wandeling door de nabije omgeving hielp een beetje. De eerste dag haalde ik het laantje achter het verpleegcentrum en maakte een ronde door de grote groene weide waar allelei wilde bloemen staan. Ik stond vaak stil...(pijn 😵) en maakte heel veel foto's van de wilde planten. Dit is er maar eentje.

 

Later namen we de fiets naar het centrum en vonden een bankje om op te zitten. Hier rechts zie je het gemeentehuis en daarvoor het standbeeld van het gouden kalf. 

En dit zie je als je naar links kijkt. 

Gisteren ging het al ietsje beter en wandelde ik een veel langer traject. En vandaag kan ik me weer gewoon bewegen als ik maar niet te lang zit. Het is pt geen wandelweer... het giet!

Sinead en studie-opname.

 Sinead O'Connor; RIP.

Sinead O'Connor heeft altijd indruk op mij gemaakt. Vaak met goede muziek en af en toe schreeuwende provocatie. Opgegroeid in Ierland, een moeilijke jeugd, een fantastische stem. Ze heeft heel haar leven gevochten tegen onrecht, misbruik, de katholieke kerk en discriminatie. Ze had een boodschap! 

Sinead, Nothing Compares To You.

(PS. Er is een goede documantaire over haar leven en muziek gemaakt)

En zo kwamen we plotseling aan op een van de laatste dagen in juli en kregen de komende studenten te horen of ze een plaats hebben veroverd op een voortgezette studie. Jaaa!!! Casper kan beginnen met de studie Chiropractie. Hij koos voor opstart in februari 2024 want dan kan hij nog even doorwerken bij de post en een aardig centje verdienen voor hij "een arme student" wordt.😏😀  De studie duurt in totaal 6 jaar! De opleiding is maar in een paar landen in Europa te vinden; Zwitserland, Engeland, Frankrijk, Spanje en hier in DK in Odense. Hier moet je een authorisatie hebben om als chiropractor te mogen werken.

Voor de uitgelootte aanvragers is er de Uddannelsesguide. Daar werkte ik ook vroeger mee samen. Als iedereen vakantie heeft zitten zij klaar om iedereen te helpen!

Iemand nog een partner nodig?

 

Sinte Anneke geef me een manneke 😇

Dat stond er op de achterkant van het kalenderblad.De feestdag van Sint Anna is vandaag.....Opschieten dus als je iemand zoekt.

Om even in de kerkelijke sfeer te blijven was ik gisteren in het kerkje van Egeskov waar Svitlana een concert gaf. 

Svitlana is een fenomenale pianiste! Echt! "Gudsbenådet", zegt men hier.

Ze speelde werken van componisten die invloed op elkaar hadden gehad. Het waren leerlingen, bevriende zielen en/of concurenten van elkaar.

Anton en Nikolai Rubinstein, Aleksander Siloti, Sergei Rachmaninov, Franz Liszt en Robert Schumann.

 Dit kleine kerkje leent zich uitstekend voor voor een concert. Het was MOOI.

Vorbasse Markt, regen en zonneschijn.

Gisteren regende het de hele dag. Daar zou je tureluurs van worden als er geen finale-etappe van de Tour de France op tv was. En een combinatie van een Nederlands team en een Deense winnaar voelt goed in mijn NederDeense hart. 

Ik had beloofd om de poes eten te geven en even naar buiten te laten. Vergeet het maar, denkt ze; het regent! Ik blijf binnen!

Het was best een spannende tour!

Eergisteren was het (Deens) zomerweer. Ergo, zon, een beetje wind en af en toe een flinke bui. Wij waren die dag in Vorbasse. Een plaatsje dat ongeveer 15 km ten zuiden van Billund ligt. Billund waar een luchthaven ligt en natuurlijk Legoland.

De traditionele Vorbasse Marked is na de coronajaren eindelijk weer goed op gang gekomen. De traditie is al 293 jaar oud! Het is een markt waar je "VANALLES" vindt. "Vorbasse marked"; een van de grootste markten/braderieën die er in Jutland zijn. Het is én een rommelmarkt, een paardenmarkt; er worden kippen, ganzen, eenden en vogels en meer verhandeld. Er zijn ezels en konijnen, marmotjes en hamsters. Er zijn tapijten en pelletkachels te koop; sieraden en antiek, marktwaren als kleding en schoeisel enz enz. Er is een grote kermis en er is muziek. En natuurlijk kun je er eten en drinken. En even schuilen als er een bui valt.

Men verwachtte dat er zo'n 250.000 bezoekers zouden komen, en geloof me, dat is veel voor dit land. Wij waren er vrij vroeg; na tweën werd het pas echt druk.

Bijna alle handelswaar stond in tenten, paviljoens of onder afdakjes. Je weet maar nooit en inderdaad vielen er een aantal flinke buien, waarna het gelukkig weer opklaarde. Met de rollator rond ging de chef best goed af, al is het lastig rijden op hobbelig gras.

Vandaag reden we maar weer eens naar onze zuiderburen om limonade en wat etenswaar (en ietwat chokolade) in te slaan. Bij Scandinavian Park hingen ze met de benen buiten, zóoo druk was het daar! Afgeladen winkelwagens zag je "en masse" voorbijkomen. Denen die weer op weg naar huis waren, Europeanen die hadden gehoord dat de prijzen in de Scandinavische landen de pan uit rijzen en snel wat wilden inslaan, opgeschoten jongeren die vertier zochten...Wij kochten daar alleen limonade; de andere etenswaar kochten we in het plaatsje Handewitt, daar was het rustig. Of de levensmiddelen hier duur zijn? Ach, dat valt heel veel mee. Maar ja, tegen een btw van 7% kan eentje van 25% niet opboksen. Overigens is het momenteel goedkoop vertoeven in Zweden. De Zweedse Kroon is namelijk enorm in waarde gezakt en de Denen stormen naar Zweden. 

Tja, dat is van hieruit toch te ver voor ons.

Over eten gesproken...

Onze grootste klant heeft twee weken vakantie; ergo wij dus ook. Op het afwerken van twee orders na die woensdag de deur uit gingen. Donderdag was het mooi fietsweer en we reden naar het centrum van Middelfart. "Zullen we een late lunch nemen? Bij het net overgenomen "Holms"?" Zo gezegd zo gedaan. Wat was het er gezellig en wat genoten wij van een lekkere simpele lunch.

Ik weet zeker dat we hier vaker terug zullen komen!

Een vriendelijke bediening, gezellige tafels en een leuke authentieke inrichting.

Het was dan ook goed bezocht en heel leuk beginnen de toeristen zich weer te melden. Duitsers, Belgen, Nederlanders; natuurlijk Noren en Zweden maar ook Fransen en Italianen zien en horen we rond om ons heen. 

Wij hebben zelf geen grootse plannen om naar het buitenland te trekken, maar houden vakantie in eigen land. Waarschijnlijk een dagje van "hier tot ginder" en af en toe eten buiten de deur.

Holms

Dat een gepland etentje ook in het water kan vallen merkten we gisteren. We hadden een tafel voor twee geboekt bij het visrestaurant Skagen in Kolding.

We kregen een tafeltje voor twee; in een hoekje achter de deur. Terwijl we de menukaart bestudeerden kwam er een gezelschap binnen dat net naast ons aan een ronde tafel geplaatst werd. Vooral de chef kreeg het er benauwd van. Het was zo krap. We stonden op en zeiden: "Het spijt ons; dit gaan we echt niet doen. Veel geld uitgeven terwijl je bekrompen moet zitten en eigenlijk voelt alsof je in de weg zit. Bye bye!"

We hebben dit eerder meegemaakt. Alsof je minder telt als je een tafel voor twee boekt. De volgende keer zeg ik dat we met drie mensen komen en als we eenmaal zitten en willen bestellen blijkt de derde persoon "helaas verhinderd" te zijn. Kijken of dat helpt!

Nou ja, ik kon gelukkig een tafel krijgen bij restaurant Magma hier in de stad. Daar zaten we fijn, kregen een vriendelijke bediening en aten er heerlijk.  

Opruimen en regelen.

Ik ruimde op in niet begonnen of niet afgemaakte breiprojecten. Ik hield er een pijnlijke pols aan over van al dat garen opwinden...ha!

 

Ik liet de poes binnen in het huis van de dochter. Die is op vakantie, Carl ook en Casper moet de hele dag werken.

En deze poes houdt er niet van om buiten te zijn als het hard waait of regent......

Voor vandaag had ik een afspraak gemaakt voor ons beiden met onze bank. Wij en onze vrienden en kennissen worden ouder en het aantal crematies neemt helaas toe (zoals Ritt Bjerregaard- een bekende politici zei : er zijn er niet zoveel meer die voor ons staan). Macaber?! Tja, Zo is het nu eenmaal in een mensenleven. Daarom hebben wij allebei een eigen bankrekening aangemaakt. Want als een van ons het loodje legt dan sluit de bank de gezamelijke rekening af. Boem! En dan sta je daar zonder een cent op zak. En nou ja, een tjek op van diverse andere posten was ook zo gek nog niet.