Smørrebrød en muziek.

Het is gaan dooien en daar ben ik blij om. Het kan best zijn dat sneeuw aan de wereld een romantisch tintje geeft, ik vind het nogal lastig.

Sneeuw ruimen, auto ontdooien, moeilijk kunnen fietsen, glibberen en slibberen en meer van dat.

Maar vandaag regende het en we namen de fiets naar Sandra, die nog een puntje aan haar verjaardag knoopte. Jeff en Ivona waren vorige week verhinderd maar konden vandaag op de lunch komen. En wij werden ook weer uitgenodigd. Sandra had zelf heerlijk smørrebrød gemaakt! Die meid heeft geen kokkeschool nodig! Het was een lust voor het oog en het smaakte voortreffelijk!

Ik bracht een citroentaart mee. Voor bij de koffie. 

Dit is het stukje skamol, dat overbleef nadat de chef een nieuwe rook-deflector uit de plaat had gezaagd. De rook-wender, oftewel de deflector was door midden gebroken toen ik de kachel schoonmaakte. Een nieuwe kost 350 kronen, een stuk skamol  waaruit je drie rookwenders kunt zagen nog geen 100 kronen. "Ik ben niet voor niets directeur van een houtkachel fabriek geweest", zei hij. Heel fijn met zo'n handige man.

Donderdagavond waren we naar het Nieuwjaarsconcert geweest met het Slesvigske Musikkorps (SMUK) met soliste Birthe Kjær. Heel feestelijk en enorm goede musici!

De onderstaande foto is niet met Birthe Kjær, maar Bjørg Gamst, die de verantwoording draagt voor het onderwijs aan de Musicalacademie. Zelf zingt ze niet vaak meer, maar haar "Don't cry for me Argentina" kreeg een denderend applaus. 

Een onverwachte verrassing.

Birthe Kjær zingt overwegend in het Deens en gaf de avond een heel feestelijk tintje. 

Alle nieuwjaarsconcerten in DK sluiten af met -natuurlijk - "de Champagnegalop" van H.C.Lumbye.

Die avond hadden we de auto genomen en natuurlijk begon het te sneeuwen. Ik reed met een vaart van bijna 20 km/uur naar huis. Vandaag schoof ik onderuit toen ik een eindje´ging wandelen. Dan snap je wel dat ik blij ben dat we even een sneeuw-pauze hebben.

Winterwandeling, en wat koor-info.

Ik veegde paadjes en strooide zoutkorrels. Ik nam de fiets om naar de binnenstad te gaan, maar ach en wee, de fietspaden lagen vol sneeuw. Ik reed stukjes over de wel-schoongemaakte stoepen (ook lang niet allemaal) en stapte vaak af om met de fiets aan de hand door de sneeuw te stappen. Ik had afgesproken om met een vriendin over de wallen naar het strand te lopen. 

Dat was gisteren en het weer was prachtig. Zon, helder en koud. Heerlijk voor de longen.

Hier zie wat de najaarsstormen met ons strand hebben gedaan. Heel veel zand is weggespoeld en op andere plekken ligt het vol met boomstammen en kreupelhout. 

In de binnenstad en bij het strand lag veel minder sneeuw dan bij ons. Dat maakte van  het wandelen een (foto) feestje. Hier knipte ik Lisbeth.

Vandaag had onze koorleidster Kirstine een handgeschreven stuk papier bij met de data en evenementen voor het voorjaar 2024.  De vierde mei is het de bedoeling dat we meewerken aan een groots opgezet "feestconcert voor de vrijheid". Diverse koren, de Bigband, het Zesde Juli orkest en andere tot nu toe onbekende muzikale deelnemers moeten daarom samen een aantal keren oefenen. 

Toch wel leuk om ergens naar toe te werken.

Nu m'n stem wat bijscholen; die was aan de schorre kant vandaag.

Tegenstrijdig

Je vraagt je af hoe het eigenlijk mogelijk is dat een landje, dat prat gaat op haar democratische waarden, gelijkwaardigheid en al heel lang een neo-socialistische kijk op het leven heeft toch "het sprookje" van koningen en prinsessen in leven kan houden. Waardoor meer dan 300.000 mensen uren in de kou stonden om de oude koningin te eren en de nieuwe koning welkom te heten. 

Deze foto maakte een kennisje van mij. Die heeft er niks van kunnen zien maar vond de stemming geweldig.

Ik zag het gewoon op de tv.  Het rijtuig, de troonwisseling; de garderhusaren, de livgarden en de balkonscène. Het was maar een korte sessie; niet teveel poespas; dat zou de Denen waarschijnlijk in het verkeerde keelgat schieten. Simple comme bonjour, de koning heeft tenslotte ook wat Franse genen. Margrethe wist het wel en heeft het hele gebeuren georkestreerd. Een vereenvoudigd sprookje, maar toch met een beetje HC Andersen allure. 

Adios Frederik, "a toi la gloire".

Verbonden, verplicht aan het koninkrijk Danmark", zo luidt de valgsprog, oftewel de leuze van koning Frederik de tiende. Hij weet ook dat het best een werk is om de gunst van het volk te behouden. Op dit moment is het koningshuis populair. Zo populair dat zelfs de radicale partijen in de folketingsal opstonden voor koning en koninginnen. Dat doen ze anders nooit!

Het weer zat mee die zondag. Wel aan de koude kant, maar droog. De dag erna, gisteren dus, viel er sneeuw en begon het flink te vriezen. 

Vandaag? Brrrrr.

Zilverpoets en een jarige.

Wie poetst er nu nog zilver? Oftewel, wie heeft er eigenlijk nog zilveren/verzilverde spulletjes? Ik poetste de kandelaar en nam het bonbon schaaltje maar meteen mee. Plus de zilveren spaarpot die de chef laaaang geleden kreeg als doopgeschenk. 

Vroeger was zilver meer in trek. Hier in Denemarken begonnen veel meisjes met het sparen van verzilverd bestek- in 12 delen- van jongs af aan. Ze kregen een lepel of zo met hun verjaardag of met de kerst. Wist je dat er nooit messen werden gegeven? Die moest je zelf kopen, want een mes geven was kwade schik. Dit zilveren bestek ligt al lang uit de running, iets met teveel poetsen en tja, af en toe kreeg het eten een bijsmaak. Veel ervan ligt bij de handelaars in tweedehands goed of het is omgesmolten. Dit is mijn zilvervloot(je)..haha.

We vierden gisteren de verjaardag van dochterlief en ik maakte even een foto van het gezin, naast elkaar op de bank. 

Het begon met een puzzel.

Zoals ik eerder schreef legde ik vorige week een puzzel. Ik zat aan de eettafel en de chef vroeg of ik alles goed kon zien. Nou-ja, het kon beter. We hebben een donker huis, vooral 's winters en waren al langer op zoek naar een goede lichtbron. De chef probeerde nog om onze vorige lampen van een andere fitting te voorzien om er sterkere gloeiparen in te zetten. Dat lukte hem ook, maar het was geen gezicht. 

We keken op het net.

"Gebruikte plafondlampen, lampen boven de eettafel, huiskamerlampen". We keken op het DBA (de blauwe krant - zoiets als marktplaats). Een gebruikte PH lamp? Te donker van kleur of te klein of nee, da's niks voor mij. 

Ook niks gevonden op Gul-en Gratis of bij zaken die je kunt vergelijken met een Kringloop.

Laten we eens kijken wat Coop DK heeft; daar waar ze ook die mooie FDB meubels hebben.

Het werd deze. Poul Neuhaus design. Met LED licht met een ingebouwde lichtdemper.

Iets heel anders.....maar ik/wij vinden hem mooi. En functioneel!

Als het licht op de hoogste stand staat geeft hij een zee van licht. (Nadat hij hing ging ik meteen met de stofzuiger aan de slag ;.) Hij kan gedempt worden tot heel zacht gezellig licht.

Nu moet zo'n lamp natuurlijk ook worden opgehangen en dat met een trapje en de onzekere benen van de chef is geen goede combinatie. Casper kwam ons graag helpen. Hij heeft zo'n trapje niet echt nodig; hij is zo lang dat hij het plafond met vlakke handen kan aanraken. Maar met schroeven en zo is het moeilijk om boven je hoofd te werken.

"Het was een fluitje van een cent", zei de chef toen ik thuiskwam (het koor is vandaag weer begonnen).

"Eet je een sneetje brood mee?" "Ja, lekker" zei de kleinzoon en hij bleef nog een tijdje fijn nababbelen. Maandag krijgt hij de sleutel van z'n studentenkamer. Wat gaat de tijd toch snel.

Snuffeltje.

Gisteren bracht ik de dag door op de bank in de kamer. Al niezend en snuivend en met betraande ogen. Snip verkouden dus. (de chef heeft mij vast aangestoken). Die rode huis-sokken breide ik voor mezelf van restjes wol. Lekker warm! Voordeel van een dagje bank-hangen is dat ik wel fijn een boek uit kon lezen.

Vandaag gaat het stukken beter. Ik deed lopend wat boodschappen want de wegen en fietspaden kunnen gevaarlijk glad zijn. Zo ziet onze straat eruit.

De vuilnisbak zat weer dichtgevroren. Dat wist de de-icer op te lossen. De zakken konden erin,

 Ik bakte een peperkoek, hielp even mee in de werkplaats, ruimde de droge was op en nu is het genoeg.. Ik ga maar weer "lui" zijn, of heet dat "herstellen"? Haha.

Een puzzel die niet opging.

Het vriest dat het kraakt en de trottoirs zijn op veel plaatsen net een ijsbaan. Sneeuw die blijft liggen, vorst en kou... 

...dan maar puzzelen. Mijn favoriete januari.bezigheid. Dit keer eentje van slechts 500 stukjes. Oeps: de puzzel heeft een foutje. Twee dezelfde rand-stukjes maar die onderaan in het midden zit er niet bij.

Nu kan een mens natuurlijk teruggaan naar de winkel om te klagen, maar ach, zo'n puzzel leg je toch maar een keer en het was geen dure.

Het wordt vandaag een boeken dag denk ik.