Januari dingen

Ken je dit kinderliedje nog? Van de Schellebellen....lang geleden

M'n wekker was stuk en de brug stond open
M'n band was lek dus ik moest gaan lopen
Katrineke, kom, kom
Verzin wat anders, verzin wat anders
Katrineke, kom, kom
Je bent te laat, maar waarom

Tja, ik moest lopen naar de gym vandaag, want mijn band was lek. Die van het voorwiel notabene, pffft daar zit de el-motor in. Hopelijk kan het zonder al te veel problemen gemaakt worden. 

Ik kwam vijf minuten te laat bij de gym. Pyt! 

Toen ik thuis kwam had de chef al een nieuwe binnenband gekocht en was hij bezig met het monteren van alle delen. Zei ik het al niet eerder? Wat een geluk met een handyman!

Na de lunch fietsten we met z'n tweeën naar de stad want de chef moet aan de bril. Zijn ogen waren al eerder gecontroleerd maar ik moest(mocht) mee om een montuur uit te zoeken. We vonden wat we zochten en over een kleine week is de bril klaar. 

En wie huist er naast de opticien? Een goede bakker!  We kochten twee fastelavnsboller (vastenavond gebakjes)....mmmm.

Het lijkt alsof er een gezichtje op staat en dat is ook de bedoeling. Een navolging van de zo bekende kajkage.

De afgelopen dagen heeft het land hier op z'n kop gestaan vanwege het feit dat DK in de finale heren-handbal kwam. Ik hou helemaal niet van sport op tv en heb dan ook geen enkele wedstrijd gezien. Er was weinig anders te bekijken en daarom gingen wij naar de bioscoop en zagen "The Holdovers". We hadden de zaal voor onszelf ;-). Over de film hebben andere bloggers al geschreven.

Het was voor de tweede keer deze week dat ik in de bios zat; woensdag zag ik samen met dochter en kleindochter de musicalfilm "The Colour Purple" gebaseerd op het gelijknamige boek van Alice Walker. Wij hebben genoten en de film heeft mooi slot (zoals dat meestal het geval is in musicals).

Na afloop gingen we met z'n drietjes eten bij Kim's Køkken. De chef en de ene kleinzoon waren naar de schuttersclub en aten bij...Mc Donalds ;-) Carls keuze.

Nog even: de puzzel is af. Het was een moeilijke maar hij is klaar; zo kwam er ook een einde aan mijn puzzelmaand. 

Vrijdag, poetsdag.

Vrijdag is meestal de enige dag in de week waarop ik nergens heen ga. 

En zo werd de vrijdag  poets-dag.  

Gisteren was het bv. koor-dag. Ik maakte snel een foto van een aantal mede zangers.

Kijk eens hoe de nieuwe lamp weerspiegelt in het raam.

Ik maakte de haard schoon, ging met een franse-slag de kamer door met de stofzuiger. Ik verschoonde de bedden, ruimde de was op en hing een nieuwe was op. 

En elke keer kwam ik langs de puzzel...

Ach, dacht ik bij mezelf, het is zo donker vandaag. Regen, harde wind. Je ziet echt niet of de ramen gelapt zijn of er stof ligt. Dus....

(De chef was naar de opticien in de stad en hij had daarna een klusje bij de hulp-centrale).

Zat ik maar weer"eventjes" hier 😁

Ik verlies mijn tijd...;-)

Oeps, ik ben weer aan het puzzelen. Voordat ik er weet van heb zijn er een paar uurtjes plotsklaps verdwenen..

Gelukkig is er de gymnastiek op maandag en het interval-wandelen op dinsdag, vandaag dus. Het waaide flink maar het was zonnig en 7 graden. We waren met 25 wandelaars. Heuvel op en heuvel af; polsslag omhoog en en de beentjes vooruit.  

Ik zit dus toch niet de hele dag aan tafel. 

Wat is het fijn dat er nu een zee van licht is met die goeie nieuwe lamp boven de tafel. "Ik leg een puzzel om de lamp te testen", zei ik tegen de chef.😄

Maar eerlijk is eerlijk; ik ben ook nog aan het breien; ik lees een goed en spannend boek en zie een tv serie samen met de chef. Het stof kan wel even blijven liggen...

Smørrebrød en muziek.

Het is gaan dooien en daar ben ik blij om. Het kan best zijn dat sneeuw aan de wereld een romantisch tintje geeft, ik vind het nogal lastig.

Sneeuw ruimen, auto ontdooien, moeilijk kunnen fietsen, glibberen en slibberen en meer van dat.

Maar vandaag regende het en we namen de fiets naar Sandra, die nog een puntje aan haar verjaardag knoopte. Jeff en Ivona waren vorige week verhinderd maar konden vandaag op de lunch komen. En wij werden ook weer uitgenodigd. Sandra had zelf heerlijk smørrebrød gemaakt! Die meid heeft geen kokkeschool nodig! Het was een lust voor het oog en het smaakte voortreffelijk!

Ik bracht een citroentaart mee. Voor bij de koffie. 

Dit is het stukje skamol, dat overbleef nadat de chef een nieuwe rook-deflector uit de plaat had gezaagd. De rook-wender, oftewel de deflector was door midden gebroken toen ik de kachel schoonmaakte. Een nieuwe kost 350 kronen, een stuk skamol  waaruit je drie rookwenders kunt zagen nog geen 100 kronen. "Ik ben niet voor niets directeur van een houtkachel fabriek geweest", zei hij. Heel fijn met zo'n handige man.

Donderdagavond waren we naar het Nieuwjaarsconcert geweest met het Slesvigske Musikkorps (SMUK) met soliste Birthe Kjær. Heel feestelijk en enorm goede musici!

De onderstaande foto is niet met Birthe Kjær, maar Bjørg Gamst, die de verantwoording draagt voor het onderwijs aan de Musicalacademie. Zelf zingt ze niet vaak meer, maar haar "Don't cry for me Argentina" kreeg een denderend applaus. 

Een onverwachte verrassing.

Birthe Kjær zingt overwegend in het Deens en gaf de avond een heel feestelijk tintje. 

Alle nieuwjaarsconcerten in DK sluiten af met -natuurlijk - "de Champagnegalop" van H.C.Lumbye.

Die avond hadden we de auto genomen en natuurlijk begon het te sneeuwen. Ik reed met een vaart van bijna 20 km/uur naar huis. Vandaag schoof ik onderuit toen ik een eindje´ging wandelen. Dan snap je wel dat ik blij ben dat we even een sneeuw-pauze hebben.

Winterwandeling, en wat koor-info.

Ik veegde paadjes en strooide zoutkorrels. Ik nam de fiets om naar de binnenstad te gaan, maar ach en wee, de fietspaden lagen vol sneeuw. Ik reed stukjes over de wel-schoongemaakte stoepen (ook lang niet allemaal) en stapte vaak af om met de fiets aan de hand door de sneeuw te stappen. Ik had afgesproken om met een vriendin over de wallen naar het strand te lopen. 

Dat was gisteren en het weer was prachtig. Zon, helder en koud. Heerlijk voor de longen.

Hier zie wat de najaarsstormen met ons strand hebben gedaan. Heel veel zand is weggespoeld en op andere plekken ligt het vol met boomstammen en kreupelhout. 

In de binnenstad en bij het strand lag veel minder sneeuw dan bij ons. Dat maakte van  het wandelen een (foto) feestje. Hier knipte ik Lisbeth.

Vandaag had onze koorleidster Kirstine een handgeschreven stuk papier bij met de data en evenementen voor het voorjaar 2024.  De vierde mei is het de bedoeling dat we meewerken aan een groots opgezet "feestconcert voor de vrijheid". Diverse koren, de Bigband, het Zesde Juli orkest en andere tot nu toe onbekende muzikale deelnemers moeten daarom samen een aantal keren oefenen. 

Toch wel leuk om ergens naar toe te werken.

Nu m'n stem wat bijscholen; die was aan de schorre kant vandaag.

Tegenstrijdig

Je vraagt je af hoe het eigenlijk mogelijk is dat een landje, dat prat gaat op haar democratische waarden, gelijkwaardigheid en al heel lang een neo-socialistische kijk op het leven heeft toch "het sprookje" van koningen en prinsessen in leven kan houden. Waardoor meer dan 300.000 mensen uren in de kou stonden om de oude koningin te eren en de nieuwe koning welkom te heten. 

Deze foto maakte een kennisje van mij. Die heeft er niks van kunnen zien maar vond de stemming geweldig.

Ik zag het gewoon op de tv.  Het rijtuig, de troonwisseling; de garderhusaren, de livgarden en de balkonscène. Het was maar een korte sessie; niet teveel poespas; dat zou de Denen waarschijnlijk in het verkeerde keelgat schieten. Simple comme bonjour, de koning heeft tenslotte ook wat Franse genen. Margrethe wist het wel en heeft het hele gebeuren georkestreerd. Een vereenvoudigd sprookje, maar toch met een beetje HC Andersen allure. 

Adios Frederik, "a toi la gloire".

Verbonden, verplicht aan het koninkrijk Danmark", zo luidt de valgsprog, oftewel de leuze van koning Frederik de tiende. Hij weet ook dat het best een werk is om de gunst van het volk te behouden. Op dit moment is het koningshuis populair. Zo populair dat zelfs de radicale partijen in de folketingsal opstonden voor koning en koninginnen. Dat doen ze anders nooit!

Het weer zat mee die zondag. Wel aan de koude kant, maar droog. De dag erna, gisteren dus, viel er sneeuw en begon het flink te vriezen. 

Vandaag? Brrrrr.

Zilverpoets en een jarige.

Wie poetst er nu nog zilver? Oftewel, wie heeft er eigenlijk nog zilveren/verzilverde spulletjes? Ik poetste de kandelaar en nam het bonbon schaaltje maar meteen mee. Plus de zilveren spaarpot die de chef laaaang geleden kreeg als doopgeschenk. 

Vroeger was zilver meer in trek. Hier in Denemarken begonnen veel meisjes met het sparen van verzilverd bestek- in 12 delen- van jongs af aan. Ze kregen een lepel of zo met hun verjaardag of met de kerst. Wist je dat er nooit messen werden gegeven? Die moest je zelf kopen, want een mes geven was kwade schik. Dit zilveren bestek ligt al lang uit de running, iets met teveel poetsen en tja, af en toe kreeg het eten een bijsmaak. Veel ervan ligt bij de handelaars in tweedehands goed of het is omgesmolten. Dit is mijn zilvervloot(je)..haha.

We vierden gisteren de verjaardag van dochterlief en ik maakte even een foto van het gezin, naast elkaar op de bank.