Zelfmedelijden

Het is aan de ordre van de dag: "Ik voel me onrechtvaardig behandeld". "Ik eis een verontschuldiging". "Ik wil een forse vergoeding" "Er is aan mij onrecht begaan".

Eerst was het de hele Me-Too rage. En nee, het is niet in orde dat mensen privé grenzen overschrijden. Een tik op je billen of een hand in je bloes hoort niet. Toen niet en nu nog niet. Maar een "sorry" na dertig jaar?!? ( ik vind overigens pesten veel erger). De regering heeft veel kinderen van Groenland onrecht aangedaan door hen naar Denemarken te halen voor "opvoeding en zorg". Dat was in de jaren vijftig. Er is een verontschuldiging aangeboden. De kindertehuizen waren toen vast niet optimaal. Koningin Margrethe werd een aantal jaren geleden gevraagd of ze haar spijt wilde betuigen over het onrecht dat mensen die het slachtoffer (ook zo'n woord) waren van slavernij destijds op de Deense Caribische eilanden. Ze zei : "Dat was die tijd". 

Vandaag de dag vindt de helft van de mensheid dat ze te kort gedaan zijn. De kinderen in de verpleeghuizen/kindertehuizen; de zwakbegaafden die helemaal niet zo zwak begaafd bleken en verkeerd beoordeeld werden. Patiënten die een, volgens hen verkeerde diagnose kregen. De mensen achter film, muziek, toneel, in hoge en of lage posities. Nu gaat het over degenen die in de jaren 60 en 70 geadopteerd zijn, waarbij grote fouten gemaakt zijn. Iedereen heeft wel iets om over te klagen, om te vertellen dat ze daarom gedeprimeerd raakten, de armoe ingingen, aan de drugs of alcohol raakten. 

Natuurlijk zijn er grove fouten gemaakt! Natuurlijk moet er geholpen worden en eventueel een forse vergoeding komen. Ik heb het meer over diegenen die ineens de voorpagina willen halen... En de pers...die slokt het gretig. Nieuws!

Alles wordt aan de grote klok gehangen, of het nu waar is of niet. Alles wordt gediscussiëerd en voor de zwijnen gegooid. En heel veel mensen vinden zichzelf oh zo zielig of tekort gedaan. 

Ooit vond ik mezelf ook zielig, totdat een goede vriend tegen me zei: "Hou nu maar op met medelijden te hebben met je zelf". Juist! Ik ben ermee opgehouden; al heel lang geleden. En ik denk vaak terug aan die wijze woorden. 

Zouden ze het expres doen?

Ik maak meestal een lijstje met de levensmiddelen die ik moet hebben bij de supermarkt. Vanavond komen dochter en kleindochter eten en ik wil Red Thai Curry maken. Daar moet  o.a. rode curry pasta in. Die hebben ze niet overal, maar wel bij Føtex. Maar mensch, ik zocht me lam naar de spullen die ik hebben moest. De curry stond niet meer bij de kruiden, de lime lag niet bij het overige fruit. Bloemkool en squash lagen ook niet bij elkaar in de buurt zoals je zou verwachten. Tot slot moest nog wat pleisters hebben ( nee, niet voor de curry 😀) en ook die waren verstopt ;-). Na even vragen: Gevonden!

Supermarkten veranderen regelmatig hun inrichting, want als je zoeken moet valt je oog misschien op veel andere dingen die je misschien ooit nodig kunt hebben. Tactiek, denk je ook niet. Ze doen het namelijk expres ;-) 

Alleen de melk blijft staan waar die staat; helemaal achterin. Dan moet je namelijk de hele winkel door en kun je "verleid" worden om veel meer dingen in je mandje te stoppen.

Bakkerij

Denen zijn enorme liefhebbers van vers gebakken brood. De bakkers zijn al vroeg in de ochtend open (meestal vanaf 6 uur, ook in het weekend!) en de broodjes vliegen over de toonbank. De bakker op de Vesterbrogade ging weer open. Een jong paar nam het zaakje over en daar zijn we maar wat blij mee.

De chef was er al vroeg bij en kocht "2 håndværkere" en "1 birkes" plus een heel brood.

Zoveel verschillende broodjes worden er hier gebakken (horn, gifler, skagenslap, grov birkes, rundstykke, birkes, grov bolle....en nog meer)

Gisteren bakte ik zelf.

pølsehorn

Muffins met fruit uit de tuin.

Arbeidsvitaminen.

Ik had een berg strijkgoed liggen; beginnen dan maar. Ik zette de tv aan en keek tijdens het werk naar het programma "Toppen af Poppen". Een muziekprogramma met een vaste groep van vijf muziekmakende  mensen, waar elke keer eentje van de groep luistert naar haar/zijn eigen nummer gezongen en gespeeld door de anderen. Het is geloof ik al seizoen 15. Je hebt vast ook zo'n programma in NL (want hier stelen ze met arm en been van Endemol enzovoort). Oeps, al gevonden: "De beste zangers van Nederland". Ik vind het altijd leuk en je hoort nog eens wat over, voor mij vaak, onbekende artiesten. Hoe ze begonnen zijn en hoe hun carriërre verloopt. 

Ik kan toch niet altijd in de 60's, 70's en 80's blijven hangen...

Gelukkig zingen we ook af en toe "nieuwe" dingen bij het koor, maar er was geen koor vandaag want de koorleidster had andere afspraken.

Hier een foto van het raam boven op de gang. Zucht, weer sneeuw. Het is voor de helft gesmolten in de heerlijke zon vandaag maar vannacht komt er meer zeggen de mensen van het weer.

Ik nam de auto om boodschappen te doen want ik had een hele lijst. En daarna ging ik toch maar een eind wandelen, want m'n spieren zijn stijf.

PS: Ik denk overigens dat er geen sprake is van programma's stelen. Endemol wil er vast wat centjes voor hebben.

't Is net een zwembad hier.

Regen, regen en nog meer regen. Overal plassen; grote plassen water. De stoepen en terassen rond het huis staan blank.Het heeft nog nooit zoveel geregend als de afgelopen tijd. Het is zelfs geen weer voor mijn wandeling vandaag. Nou ja, dat komt eigenlijk ook goed uit, want ik heb om half een een kappersafspraak. 

Weet je wat dit is? Dat is een speciaal gemaakte tang om de wasmaschine te maken. En dat ding ernaast is het slotje van de wasmaschine deur. Dat ging namelijk kapoet en als het slot een fout aangeeft, tja, dan staat er in de handleiding dat je een monteur moet bellen. Dat deed ik eerst, want de chef was niet thuis. Een vriendelijke stem maakte mij erop attent dat het 800 kronen (108 Euro) kost als er eerst iemand langs komt om de fout te vinden en daarbovenop komen de reparatiekosten. Een uur werkloon, voorrrijdkosten en het slot. Oef! dat kan aardig oplopen. Ik wachtte tot de chef weer thuis was. Gelukkig maar. De fout had ik allang zelf gevonden en de chef bestelde een nieuw deurslot (zo'n electronisch deeltje) bij Nettopower. Een video op Youtube wees precies hoe je zo'n slot kunt vervangen en gisteren kwam het pakje met slot al binnen. Een makkie, totdat de metalen ring, die in de gummiering zit aan de beurt was. Op de video zag het er zooo gemakkelijk uit, maar de werkelijkheid was anders. Na enig zoeken zagen we dat je er een speciale tang voor kunt kopen. Alleen was die nergens anders te koop dan bij een webwinkel. De chef vond een andere oplossing; kocht een tang, en lastte er twee langere spitsen aan en hoepsakee, gelukt!

Het deurslot kostte 344 kronen (Euro 46), de tang 50 (6.50 E). Ik denk dat we heel wat bespaard hebben. 

Waar zijn al de pocketboekjes gebleven?

Op het blog van Huisvlijt  las ik over het lezen van dikke pillen van boeken. Die zijn vaak zwaar en moeilijk vast te houden, inderdaad. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik meestal ook geen boeken lees van meer dan 600 bladzijden maar ooit las ik "Oorlog en Vrede" en dat zeker twee keer. In pocket-uitgave. Dat waren ook heel veel bladzijden, maar het boek zelf was licht. Die pockets waren een stuk goedkoper dan "gewone" boeken destijds en mijn ogen waren, zeker weten, een stuk beter dan nu, want het zijn wel kleine lettertjes. Maar waar zijn die zgn "zakboekjes" gebleven? Op de e-reader en/of het tablet vermoed ik. In de boekhandel zie je ze nooit meer.

Niet alleen de pocketboekjes zijn verdwenen want waar oh waar zijn de bloemen, de jonge meisjes, de soldaten, de graven gebleven? De bloemen zijn geplukt, de meisjes gingen naar de jongens, de jongens werden soldaat een eindigden in de graven...

Gisteren zongen wij met het koor: Where have all the flowers gone...geschreven door Pete Seegers in 1955 en hier gezongen door Peter, Paul en Mary (in 1986) .

...when will they ever learn...; Ja.....when will WE ever learn..

Veel te vaak nieuws.

Ik was jong in de jaren 60/70. Het leven zat vol verrassingen, vol avonturen. Rijden in wrakken van auto's, vakanties in waterdoorlatende tenten, zelfgemaakte kleding en optimisme. Natuurlijk hoorden en lazen we over de oorlog in Vietnam en die van zes dagen in Israël. Maar eerlijk is eerlijk, dat was ver weg. Ik had geen tijd voor de nieuwsberichten.. Natuurlijk hield ik me wel bezig met wat er rondom onszelf gebeurde. De studenten-opstand in 1969; de academie ging plat; het onderwijs werd gesuspendeerd; we wisten het zelf toch zoveel beter ;-). Maar ook dat gleed terug in zijn/haar oude gangetje, ook al was er (gelukkig) veel veranderd en gedemocratiseerd 🙏.  

Ik had destijds alleen een radiootje. Later, toen ik naar DK verhuisde kregen we wel een tv, een oudje, overgenomen van mijn schoonouders. Maar ja, twee kleine kindjes, een verbouwing en een nieuwe baan maakten dat ik (wij) voor de tv in slaap sukkelden. 

Weinig tijd voor nieuws dus (nu dutten we ook af en toe 's avonds in voor de tv 😂)

Vandaag de dag wordt een mens overspoeld door nieuwsberichten. Op de telefoon, de radio, tv, krantjes en ga maar door. Veel te veel nieuws; veel te veel meningsuitingen; veel te veel gezeur; veel te veel zorgen en elende; veel te veel ge-euvel, veel te veel van alles.

Nu selecteer ik. Radio uit na het ontbijt! Die radio komt om het half uur met (hetzelfde) "nieuws". Later liever een film of serie op tv. Ik kijk ook nooit naar "Goedemorgen en/of Goedenavond Denemarken".  Al die mensen die "iets" over "iets" willen zeggen. Geen programma's met meningsuitingen voor mij. Gezeur op de sociale media werp ik weg. Ik hoor en lees alleen het hoognodige om bij te blijven. 

En weet je wat; nu heb ik veel meer tijd om boeken te lezen, te wandelen, een blogje te lezen en te schrijven, naar muziek te luisten en ga maar door. 

I've heard the news today - a day in the life