Aprilweer in het hoge noorden...

...Daar is niks aan!  April hier is regenachtig en bewolkt met een temperatuur die blijft schommelen rond de 12 graden. Saai weer, nietwaar. Ik wandelde mijn dagelijkse rondje en ontmoette een pracht van een slak op het wandelpad. Dag slak; lekker weertje voor jou?

We werkten vandaag allebei een beetje in de zaak en ruimden daarna op in de kruidenkast. De chef had een nieuwe voorraad besteld en ik maakte meteen het kastje schoon.

Gelukkig heeft hij jaren geleden glazen deurtjes voor het kastje - dat boven het fornuis hangt - gemaakt; dat helpt heel veel tegen vetafzetting. Kruidenpotjes hebben best veel plaats nodig en die heb ik niet in de keuken. Dan maar boven het fornuis...

Ik heb gelukkig wel een paar hele goeie boeken.  Eentje op mijn tablet (dat ligt even aan het stroom-infuus) en deze twee: 

Het boek links (Pelgrim) is het zesde van een serie. Spannend, weer een thriller. Ik vond dit bij de Kringloop voor een vijfde deel van de prijs in de boekhandel. 

Het andere ( De geheime dochter) is een indrukwekkend verhaal  dat speelt in Indië en Amerika; over armoede en adoptie, over verschillen en over de liefde voor kinderen.

Ik kreeg het van mijn schoondochter met de kerst en het is ook een tweedehands-doorgeefboek. Ik ga me niet vervelen ook al blijft het wat somber buiten.

Hij kwam naar ons en bracht mee:

Een pakje met vijf CD's vol oude Nederlandse liedjes. Liedjes die ik nog ken want ik ben al zoooo lang weg uit mijn oude vaderland. Leuk om te horen en en om mee te zingen.

We gingen de dag na de trail toch nog wandelen. Het was immers mooi weer en zijn benen wilden best.

Natuurlijk langs het strand want dat trekt altijd.

 

Er is oh-zo-veel strand verdwenen met de winterstormen. 

We wandelden ook door een klein parkje en door het nieuw bebouwde gebied bij de haven. Even en selfie, zei mijn broer.Die verwarde haarbos van mij is gisteren (gelukkig) weer gekortwiekt.

Maandag vloog hij terug naar huis. Leuk geweest; Tot de volgende keer.

De laatste foto is van het zonnetje dat vanmorgen binnenscheen toen ik boven stond te strijken.

Kom op voorjaar!!!

Trail in Røsnæs (noordwest Sjælland)

 

Hij was de enigste Nederlander ;.)

Nog vlug even een boterham bij een benzinepomp voor het begin van de trail. Wij tweetjes (broertje en ik) hadden al heel vroeg ontbeten en dat zou te weinig energie geven voor de trail later op de dag.

Het was per slot van rekening 32 kilometer die mijn zoon en broer zouden lopen, door een heuvelachtig gebied met flinke stijgingen en vrij diepe en modderige dalen.

Het had de dagen ervoor vreselijk veel geregend, maar op de dag zelf was het droog en de temperatuur was redelijk.

Tijdens de run, die toch zo'n drie á vier uur duurt gingen wij, de transporteurs, even kijken hoe Kalundborg eruit ziet.

We dronken koffie, keken rond in de winkelstraat en kochten wat kleine dingen.

Daarna gingen we lunchen bij Café Dyrehøj waar ook een wijngaard bij hoort. Natuurlijk proeven in de proeverij, waar de gin en whiskey naar zeggen okay waren (ik dronk niks, want ik was de chauffeur) en de wijn waterig smaakte. Er is gewoon niet genoeg zon en warmte in dit land. Bier brouwen, als van oudsher, past beter met ons klimaat.

Er was ook een kaasproeverij en ik kocht een stuk crèmige gorgonzola voor de chef.

Een kop koffie op een bankje bij het water en toen kwam de eerste melding : Jeff was binnen. Een half uurtje later had Kees ook de eindstreep gehaald.

Wat een prestatie!

Er zit precies twintig jaar leeftijdsverschil tussen deze twee heren. 

De volgende dag: Geeneens spierpijn!

Kort bezoek.

Het vliegtuig was drie kwartier te laat gisteren. Er stond schijnbaar een harde wind op Schiphol waardoor er minder startbanen ter beschikking waren. Ik dronk een kop thee bij het Roadhouse in Vandel en volgde op de app van het vliegveld wanneer het landde. Gezellig, een paar dagen met m'n jongste broer(tje).

Het gaat hem vooral om de trail die hij en onze zoon morgen lopen. Op Sjælland, ten westen van Kalundborg. Ik ben de chauffeur en Ivona gaat mee om me gezelschap te houden. Zo'n trail duurt al gauw een uur of vier. Daarbij komt nog dat ze vrij vroeg aanwezig moeten zijn voor instructies, om hun startnummer op te halen, om te kleden en startklaar te staan. Ik een lunch geboekt in een restaurant in de buurt voor ons twee, want ook al kunnen wij wandelen dan zijn vier á vijf uur best lang om door te komen. Nu maar hopen op goed weer. Tot nu toe verzuipen we bijna door al die regen, regen, regen.

Hij trakteerde ons vandaag op heerlijk smørrebrød; wij hem door een heerlijke pasta carbonara te maken. Proteïnen moet een loper hebben, dus ook een volle kaasplank toe.

Morgen gaat m'n wekker dus om half zes af....wel vroeg nietwaar. 

Ik mis een uurtje...

Van wintertijd naar zomertijd; het is net alsof ik dat ene uurtje mis. Voordat ik het weet is het alweer half vijf. Tik-tak; eigenlijk is het tijd voor een kop thee, naar het is net alsof het daarvoor weer te laat is. Een acteur schreef "Vijf uur 's middags is altijd net te vroeg of net te laat voor iets". 

Ik was vanmorgen overigens een uur te vroeg bij Lisbeth, waar de breiclub was. Ik had het laatste bericht op FB niet gelezen. Daarin stond dat het een uurtje later zou worden vanwege een van de dames die eerst naar de tandarts moest. Nou ja, Lisbeth en ik komen onze tijd toch wel door 😀. 

We waren maar met z'n vieren. Eentje was op vakantie, een ander aan het verhuizen en de derde moest werken. 

April heeft het hier voor het zeggen. Het was eindelijk droog vanmorgen na een 24-uur durende heftige regenval. 60 mm kregen we hier; alles stond blank. Als de mol al niet eerder zijn/haar koffers heeft gepakt is het diertje vast verdronken.

De plantjes die ik eergisteren kocht heb ik met pot en al geparkeerd in de kas. Die mogen de grond in als het wat droger is.

Vannacht draaide de wind naar het oosten en dat geeft ons een bitterkoud dagje. Handschoenen weer aan en oorwarmers op de fiets. 

Morgen wordt het warmer...misschien...je weet maar nooit.

Gezellig met jong en oud.

De paaslunch bij ons. De tafel was net groot genoeg voor twaalf man. Jeff bracht een Heerlijke salade mee, Sandra een paas-taart en Caroline een citroentaart.

Wij hadden gezorgd voor de traditionele haring, zalm en garnalen en heel veel eieren plus een stuk ree-vlees en een lamsbout (met het nodige bijhorende). Bijna alles ging op; de jeugd kan er wat van!

Even wandelen met z'n allen (minus de chef) voordat er een kaasplateau op tafel kwam. Op het laatst koffie en thee met het gebak. 

Denen tafelen heeeeel lang. We begonnen om twee uur 's middags en rond negen uur 's avonds ging de bubs op huis aan.

Wel heel gezellig gekeuveld. Af en toe zijn het net kleine kinderen die elkaar bekogelden met kroonkurken, druiven en snoeppapier. Ze ruimden het wel zelf op; de rest ging vandaag in de stofzuiger.

Nu kijk ik met plezier naar het mandje met paaseieren dat we kregen; naar de prachtige rozen en het mooie boeket. 💓 Ivona, Per en Caroline. We kregen ook nog chocolade en een literfles Grimbergen ;.)

Maar het fijnste van alles is het bij elkaar zijn. 

Bijna Pasen.

Het is stil op straat; heel stil. De Denen hebben vrij, zijn op vakantie, werken in de tuin of liggen languit voor de tv. 

Wij werkten een paar uurtjes; ik wandelde wat, de chef fietste een rondje. Stil...heel stil is het.

Goede vrijdag; de vlag bij alle openbare gebouwen hangt halfstok. "Waarom eigenlijk" vragen velen zich af op Facebook. Tja, waarom is het Pasen... 

"Als je net als ik niet gelooft dat God de aarde schiep in zes dagen, dat  natuurwetten op wonderbaarlijke wijze ongeldig raken en dat je weer kunt terugkomen in het leven als je eenmaal dood bent; hoe kan Pasen dan iets anders zijn als alleen maar chokolade-eitjes en een paashaas?

Het paasverhaal is echter een verhaal over lijden, vergiffenis en hoop en is daarom veel te belangrijk om te worden afgedaan als bijgeloof. Ik geloof niet in het bovennatuurlijke maar zou het moeilijk vinden om in een wereld te leven waarin ik dacht dat liefde eigenliefde is en vergiffenis een cynisch egoisme. Ik kan niet bewijzen dat echte liefde bestaat of dat echte vergiffenis mogelijk is, maar ik kan het wel hopen en geloven. Dat geloof is veel te belangrijk om alleen te gelden voor de religieuzen."

Citaat: prof Svend Brinkman - agnostiker.

Fijne Paasdagen voor iedereen.