4711

In het openluchtmuseum "Den Gamle By" in Aarhus ligt o.a. Schou's sæbehus (zeephuis). Als je daar binnenstapt ruik je meteen die verrukkelijke geur van Lux-zeep. Heel intens. Er liggen ook Maya zeepjes in vierkante doosjes en er staat 4711 (Kölner Wasser). Dat doet me zo denken aan mijn oma. Die was niet zo van geurtjes, maar ze kreeg wel vaak een flesje cadeau van een van mijn tantes die niet echt dicht in de buurt woonde. Dan deed ze een scheutje op haar zakdoek die ze dan boven in haar jurk stopte. Geuren doen de vergane tijd herleven nietwaar. Ik had een gezellig praatje met de winkeljuffrouw die van mijn leeftijd was en we waren het eens over het feit dat gisteren nog maar net voorbij was ;-)

We gingen een dagje naar Aarhus en afgezien van het feit dat het lastig is om een parkeerplaats te vinden en dat het museum echte authenticiteit naleeft en het daarom moeilijk lopen was met een rollator over die kinderkopjes, was het een gezellige dag. 

Het was nog heel zomers; de jassen bleven in de auto. 

We aten een hotdog bij de oude "Pølsevogn" van 1974 en dronken Cocio chokolademelk en Jollycola zoals vroeger.

Tot voor kort geleden waren er nog rijtuigen met paarden ervoor, maar er was een Franse vader die niet goed oplette, waardoor zijn kind uit de wagen viel (mankeerde gelukkig niks) en nu zijn deze ritjes afgeschaft.

Vandaag de dag kun je een ritje maken in een VW Kever (met chauffeur)  er rijden twee oude brommers rond, er zijn muzikanten én er was natuurlijk een protestmars. Tegen de kerncentrale in het zuiden van Zweden, net tegenover Kopenhagen. "Barsebäck moet weg!" werd er geroepen.  Denemarken zelf heeft nooit een kerncentrale gehad; nu hebben we wind-en waterkracht. Intussen is ook Barsebäck gesloten.

En daar was "Elle". Dé modewinkel en hét modetijdschrift. Zo'n lange fluwelen rok als die rechtse, die had ik ook; alleen in het donkerrood met een print onderaan. De mode komt weer terug, want ik draag vandaag een jurk die veel lijkt op die daar hangt.😏 

Een Volvo 220 hadden we in 1993. In bordeaux kleur (en zonder die dubbele koplampen). 

1993...niet zo lang geleden toch??!!

Zoals je ziet is 2014 ook in het museum gekomen. Tjaaaa..De nieuwe tijd, zoals U zegt.. Maar okay, mijn kleindochter is van 2000....

Sokken en zo.

Ik ben maar weer eens aan het opruimen. Dit keer de sokken van de chef. 

Man, wat heeft hij er veel te veel. 

Nu het 's ochtends wat kouder is draagt hij graag wollen sokken in zijn sandalen 😏😊. Een paar of drie heeft zijn moeder lang geleden gebreid en daar zaten slijtgaten in.  Weggooien kan altijd nog, dus heb ik schoonmoeders stop-trommel uit de kast gehaald en de sokken gestopt. 

Dat was lang geleden zeg. Nu kunnen ze misschien nog een paar maanden mee. In elk geval zolang hij sandalen draagt.

De nazomer blijft nog even zomeren...wat fijn toch.

Gisteren had ik een gezellige lunch met oud-collegaas. Met hen werkte ik destijds als pedagoog bij de gemeentelijke dagmoeder-organistatie. Van 1987 tot 1994. De gastvrouw mocht het zomerhuis van een nichtje gebruiken; niet gek hè. Het was reuze gezellig.

In feite konden we buiten zitten, maar Bodil, de oudste van ons (87, links in het midden) was net over de brug na een flinke longontsteking. En ik sta er niet op want ik maakte de foto. 

Wat niet in je hoofd zit...

Mijn mobieltje willde plotseling alleen maar werken als 't ie een puk-code kreeg??? Waarschijnlijk had het ding in m'n zak besloten om z'n eigen leven te leven. Enfin, hij vroeg om een puk-code; zoeentje die je krijgt als je een abonnement afsluit; acht cijfers. Jamaar, ik ken die code echt niet. Even nagekeken op de plekken waar ik normaal zoiets bewaar, maar helaas. Dan maar naar de teleboetiek, die van Yousee. Die ligt in Kolding 18 kilometer verderop. Na even wachten kwam er een vriendelijke jongeman die vroeg wat mijn mobiel nummer was en wupti, binnen tien seconden vond hij de code en voerde hem in. Ik keek mee op de pc en vroeg: "kan ik dat ook zelf thuis vinden?"."Jazeker mevrouw, gewoon inloggen op onze website". Ha ha, oen die ik ben. Had ik het ritje kunnen besparen. Maar van de andere kant was ik dan niet wijzer geworden.

Eigenlijk had ik gisteren gepland om wat in de tuin te werken, maar het komt nooit zoals de bedoeling was. Er kwam niks van terecht, er waren duizend andere bezigheden. Geeft niet hoor; dat loopt niet weg. 

We aten vroeg want ik had kaartjes voor een première film "Den sidste rejse" (de laatste reis). Omdat ik lid ben van de biosclub was deze film te zien voor een habbekras. Hij draaide alleen niet hier in de stad, maar alleen in het Lido in Vejle. Omdat de chef slecht ter been is zochten we een P plaats in de buurt, wat niet echt gemakkelijk was. Voor alle P plaatsen in Vejle moet je betalen en er zijn zeker zes verschillende P apps (firma's). Wat was het toch gemakkelijk toen je gewoon nog een paar kronen in de meter kon gooien. Enfin, we vonden een plekje, we zagen de film maar daarvan waren we nu echt niet onder de indruk. Het was een Zweedse film; een zoon die zijn oude, zwakke en ietwat demente vader mee naar Frankrijk nam in een Renault 4 uit de jaren 70. Tragikomisch. Als die Zweden heel snel praten dan krijg ik daar gewoon de stress van ;-). Het lijkt wel of ze zelf over hun woorden struikelen. Nou ja, eerlijk is eerlijk; dat gevoel had ik ook toen ik een Griekse serie keek op Netflix. 

Vandaag heb ik de tweede druivenpluk gedaan en die druiven staan nu in de sap koker. Ik kan wat beter vooruit; de chiropractor heeft mijn schouder opgebonden met van die speciale pleisters. Daar geloofde ik niet in, maar verdraaid: het helpt. 

Nu nog een foto van eergisteren waar Casper ons had uitgenodigd op verjaardags koffie. Hij had thee-broodjes en brownies gebakken; hij had vruchten en ijs erbij. Heel gezellig in de keuken van het college. Caroline en Mark zaten vast in de trein vanaf Aarhus; jammer. Zoon Jeff was ook van de partij. Leuk, gezellig en gewoon fijn. Wij hadden hem een bijdrage gegeven voor een nieuwe fiets, die hij ook sporenslags gekocht had. 👍

Natuurnamen

Zaterdag waren wij uitgenodigd voor de lunch bij een oude kennis en haar "nieuwe" man. De chef heeft samengewerkt met haar vorige echtgenoot, die een paar jaar geleden gestorven is. Het contact stierf daarna een beetje uit, maar we hebben het weer opgepakt. Het was heel gezellig en het gesprek liep vloeiend, ook met haar nieuwe huisgenoot. 

Hij heet Ege, wat je uitspreekt als Eeje. Ege betekent eik. Ik ben de laatste tijd weer veel namen tegengekomen die uit de natuur stammen en googlede er een paar.

Hier zijn een paar jongens/mannen namen:

Ask = Es; Elm = Iep; Flint = Vuursteen; Hasse komt van hazelnoot; Falk of Falke = Valk; Sten hier spreek je het uit als Steen wat het ook betekent; Storm, dat zegt het al; Tjørn = Doorn en Ege. Dit zijn oude namen die weer terugkomen. Dus...als je nog inspiratie nodig hebt;-)

Annie en Ege wonen in Bryrup, in de prachtige beboste omgeving rond Skanderborg en Silkeborg. het "Søhøjlandet". Zijn we daar ook weer eens geweest. De chef moest rijden, want mijn arm wil nog niet goed meewerken. Dat komt nog wel; het wordt al beter ;-)

Nazomer?

Oef; het was meer dan 10 graden kouder de afgelopen dagen vergeleken met een week geleden. We schrijven na-zomer; maar het voelt een beetje herfstig. Eigenlijk zou ik moeten wieden en het omkruid moeten verwijderen, maar ik doe het even rustig aan. 

Ik heb al bijna twee weken last van m'n schouders en de pijn trok naar m'n nek, met het gevolg dat ik zo'n zeurderige hoofdpijn had. Ik maakte een afspraak met de chiropractor en gelukkig kon ik de volgende dag al komen. Ja hoor, het hele zaakje bij mijn schouder zat in de knoop en Anne weet precies de plekken, de spieren te vinden waar het knelt. Wat een verademing. Ik ben best wel wat moe na die korte behandeling; de spieren gaan weer aan het werk. "Niet overbelasten en dinsdag terugkomen". Jazeker!

Anne is een slimme vrouw. Volgens mij maakt ze wat aanmerkingen op mij "generaliëblad" want ze vraagt altijd hoe het met mijn man gaat en of de kleinzoon vasthoudt aan zijn studie. Hij studeert het vak namelijk. 

En vandaag is hij jarig, Casper. Tweeentwintig alweer. We zijn uitgenodigd voor koffie met gebak op zondag, op het collegië (PFA-Kollegiet in Odense) waar hij woont. Hij heeft maar een kleine kamer, dus voor de koffie met meer zal hij vast de gezamelijke keuken gebruiken.

Ik deed vandaag wat boodschappen, poetste het hoognodige en keek twee afleveringen van "Vera" op tv terwijl ik sokken breide. Op FB zag ik deze leuke afbeelding; de museum-dames houden pauze. Met een knipoog naar Emie.

Tea time

Zo mooi was de lucht gisterenavond. Op Sjælland, bij Kopenhagen gaf het de ene wolkbreuk na de andere. Hier had het alleen 's nachts geregend, wat de tuin ten goede kwam. Maar vandaag moesten wij eraan geloven. Het is intussen ook "lange-broeken-weer" geworden. September, nietwaar ;-).

De kinderen van de vierde klas (groep 6) hebben deze week hun fiets-examen. Sommigen op kleine fietsjes anderen op een soort mountainbikes. Allemaal met een helm op!

Ik had vanmiddag een oud collega/vriendin op bezoek. Eindelijk weer na lange tijd. Zij kwam terecht in een depressie, waar men meer dan acht maanden later achter kwam dat het de overgang was die parten speelde. Na hoofd-en hersen scanning, psychologische onderzoeken, diverse medicijnen en weet ik wat al meer. Ze was ten einde raad toen ze eindelijk de diagnose kreeg van een gynaecoloog en nu, met hormonen gaat het langzamerhand de goeie kant op. Ik lees in veel tijdschriften dat er veel te weinig medische onderzoek is over die overgang. Sommigen (ik bv) glipten er redelijk schadevrij doorheen, maar op heel veel vrouwen heeft het een flinke impact. 

Men behandelt eerst de symtomen....hoofdpijn; slapeloosheid, vergeetachtig? Een pilletje, een scan, een onderzoek ..totdat ...Tja! Dokters zijn ook maar mensen.

Het was in ieder geval fijn om haar weer te zien. Er gebeurt best veel als je elkaar een jaar niet ziet of spreekt.

Zomaar zonnig.

 

We zijn zo goed als klaar met het snoeiwerk; hoera! Carl gaf er een flinke draai aan afgelopen donderdag en de chef heeft alles naar de stort gebracht. 

Wel fijn, want volgens de berichten krijgen we ander weer. Regen en wind zijn voorspeld. 

Carl en Philip zitten allebei in de 9.klas en dan ga je deze week mee met een klassenreis. Carl met de bus naar Tsjechië en Praag, Philip met het vliegtuig naar Barcelona. In de 9.klas zijn de schoolgangers 15-16 jaar. 

Op die leeftijd zat ik in 3 MMS en daar had niemand ooit gehoord van schoolreizen. Niet in NL en echt niet in het buitenland.

Mijn dochter ging naar Italië toen ze op het gymnasium zat en zoonlief ging naar...bij God ik zou het echt niet meer weten...Foei moedertje!

Vrijdag fietste ik naar stad voor een nieuwe batterij in mijn horloge. Afgeven en een half uur later zou het het klaar zijn. Ik dwaalde maar wat door de stad en keek binnen bij Søstrene Grene. Daar is altijd wel wat te zien. Voor vrouwen,  mannen hebben daar meestal helemaal geen zin in. Ivona en ik zeggen altijd dat we ons "orienteren". Ik kocht alleen een doosje fruitbonbons.

Sandra had gevraagd of ik in het weekend voor de poezen wilde zorgen. Ze buiten laten en eten geven. Geen probleem; graag gedaan. Ze had de boeken die ze weg wilde doen voor de kast gezet. "Neem maar mee wat je wilt, mor". Ik viste er een stuk of vijf tussenuit. Nou wordt het wel weer tijd dat ik mijn eigen boekenkast ga opruimen. 

De chef fietst heel wat af om in beweging te blijven. Op een van zijn ritten nam hij een tak van een echte kastanje mee. Nu weet hij waar ze staan, maar hoogst waarschijnlijk rijpen ze hier niet. Ik heb de tak in een vaasje gezet waar het heel decoratief staat te pronken.

Vandaag fietsten we samen; over "Fælleden" naar het strand. Hier vooraan was het nog lekker rustig. De nieuwe "zwembrug" was in gebruik genomen.

Een eind verderop was het een stuk drukker.

Op het laatst aten we een (klein ;-) softijsje bij "Kaptajn Gammel Havn" aan de haven. Wij nemen altijd een klein ijsje, want hier weten ze niet wat klein is ..haha.

..en dan naar huis waar de chef een wiener schnitzel serveerde.