Daaag januari.

 

Januari sluit af met een perfecte zonnige dag. Vorst, een dun laagje poedersneeuw en een prachtige blauwe lucht. Ik ging wandelen in mijn "achtertuin", langs de plas waar de vogels zich verzamelen. 

Toen ik thuiskwam had de chef "vandbakkelser" gebakken, die we omtoverden tot de heerlijkste "fastelavsnboller" (vastenavondgebakjes) door er vanillecrème en frambozenslagroom in te spuiten. Smullen maar...vier gingen er naar de buren ;-)

Gisteren was het ook al zo'n mooie dag. Wat jammer dat de chef veel last van z'n rug krijgt van wandelen en dat we het te glad vonden om te fietsen. Dan maar een autoritje. Hier staan we bij de vroegere overvaart van Jylland naar Fyn. 

Als ik me omdraai zie ik dit: De brug die de pont overbodig maakte. 

We eindigden op Fyn, waar we koffie dronken in Odense. Heb ik Philip weer even gezien, die me intussen over het hoofd groeit.

De kleding maakt de man.

Wij kijken hier regelmatig naar de Duitse zenders op de tv. Een film, een detective, een serie en zo af en toe ook het nieuws om een wijdere blik op Europa en de wereld te hebben dan alleen de Deense kijk op zaken. En dan valt me altijd de titulatuur en kleding van de Duitse speakers en geinterviewden op. Het is Frau Doktor hier en Herr Proffessor-Doktor na. Opzichtswekkend is ook dat de proffessor die zojuist een toelichting gaf op ARD over de vertraging van Astra Zenica en andere Covid vaccines, een witte doktersjas aan had. Ook in de reclames zie je dat vaak. De pillenverkoper heeft een witte jas aan. Waarschijnlijk omdat ze op die manier serieuzer overkomen?

Bij internationale voetbalwedstrijden verschijnen veel trainers in het pak, jaaa ook de Nederlandse, terwijl de Deense trainer in zijn trainingspak langs de lijn staat. De Deense nieuws-man heeft geen stropdas omhangen en de weerman heeft gewoon een trui aan. 

Kijk, het maakt me helemaal niks uit; het is alleen leuk om het verschil te zien en te horen.

De chef moest nog "even" de thermostaat van de handoekdroger-verwarming vervangen bij dochterlief. Dat had wat meer voeten in de aarde dan gedacht, maar nu is de badkamer op wat schoonheidsklusjes na klaar en functioneel. 

Fijn, zo'n handige vader en opa. Want Carl staat al te springen. Hij wil zo graag dat Morfar hem helpt met een groot bureaublad te maken....

Zo is er altijd wat te doen voor een handyman

Gisteren werden de restricties hier ter land verlengd tot 28 februari. Tot verdriet van velen en ergenis van anderen. Er zijn weinig besmettingen, steeds minder ziekenhuis-opnames en intensiv-care patienten.....maar uit voorzorg. Omdat februari uit ervaring dé maand is voor ziektes...

Er wordt wat over en weer geschreven, uitgescholden en gemopperd.

Als dat maar goed gaat!

Daarom:

Infrarood

"Onder de lamp", zei mijn zus. "Misschien werkt infrarode bestraling op de vervelende voet met artrose". Dat deed ik dus. Gisteren een kwartiertje en hier vanmiddag weer. Het lijkt te helpen, want ik trok de stoute schoenen aan en wandelde zo'n kleine drie kilometer. De pijn kwam pas weer toen ik thuis was, maar toen mochten de schoenen weer uit. Hopelijk helpt het! Rome is ook niet op een dag gebouwd...de tijd zal het wijzen.

Is het vandaag weer eens miezerig met een temperatuur boven nul, was het gisteren prachtig weer. Vrieskou en een mooie blauwe hemel.

Er is meer regen en misschien sneeuw op komst. Dat laatste hoop ik niet, want ik moet morgen naar Varde om te tolken. Misschien rijdt de chef mee, als het werk het toelaat. Vandaag maakt hij de verwarming - handoekdroger - in dochters badkamer. Stukje bij beetje komt die klaar. Hij kan ook alles, die man! 

Gelukkig zijn de hoognodige onderdelen te koop via "click and collect". Wel zo handig!

Prikkels

Kwart voor acht vanmorgen.

Die corona begint de mensen vreselijk te irriteren. Tja...herrie schoppen en de boel vernielen helpt niks. Maar daar heb ik het niet over. Meer over de gewone dagelijkse ergernissen. Onze klanten zitten ook niet lekker in hun vel en in hun bedrijf. Minder orders, kampen om de financiele boel overeid te houden, medewerkers die naar huis gestuurd zijn...die prikkels komen ook bij ons terecht. Kribbig, kort voor het hoofd, klagen en afpingelen, aj, vervelend hoor. Iedereen hoopt dat er schot in de zaak komt. Dat we het virus kunnen bestrijden en eindelijk weer een meer gewone wereld te zien krijgen. 

Ik was net even boodschappen halen en een dame op leeftijd zuchtte toen ze zag dat ik het mondkapje uit m'n zak viste. Die zag het ook niet meer zitten, zo te zien.

Dan ga ik maar weer eens broodjes bakken. Het deeg staat te rijzen op het bankje voor de verwarming.

M'n puzzel is eindelijk af. Het was best een moeilijke en ik omdat ik elke dag een paar stukjes leg duurt zoiets bijna een hele maand. Op die manier schiet januari een beetje sneller op.

In de late namiddag en 's avonds valt het licht verkeerd op tafel. Een van de dames van de breiclub had zo'n slimme lamp gekocht die om je nek kunt hangen. Zo eentje bestelde ik ook en dat hielp geweldig bij het puzzelen. Niet duur en reuze handig. 

Het schijnt dat je ogen minder licht opnemen als je ouder wordt en daar is nou ook niks aan te doen.

Taalkronkels

Op FB volg ik een groep: Nederlanders in Denemarken. Daar heb ik het al eens eerder over gehad. Hier worden boeken geruild, recepten voor bakken en braden gedeeld en de laatste tijd natuurlijk veel over reizen tussen NL en DK. 

Maar er zijn ook heel andere zaken die aan het woord komen. Bijvoorbeeld schreef iemand of er andere immigranten waren die bang waren hun moederstaal te verliezen. Hijzelf ervaarde dat zijn Nederlands meer en meer ver-deensd werd  door de jaren heen. Hierop kwamen er nogal wat leuke reacties. 

Ik schreef bijvoorbeeld dat het af en toe moeilijk was om nieuwe woorden en begrippen te kennen. Een woord als "aanleunwoning" kent men niet in het Deens. Een ander schreef dat ze "mantelzorg" had moeten opzoeken. En wat dacht je van "laagdrempelig". Woorden die een begrip zijn in NL, maar hier niet bestaan. Hier hebben we het over "minimumsnormering"- hoeveel kinderen in de dagopvang per pedagoog; we nemen een "værtindegave" mee als we op bezoek gaan en hét woord van 2020 is: "samfundssind" = gemeenschapsgeest. 

Intussen kent iedereen het woord "hygge" dat je zou kunnen vertalen als gezelligheid, maar dat is het niet helemaal. Hygge is meer een gemoedstoestand. 

Die taal, die taal. Misschien hebben jullie nog Nederlandse woorden die ik misschien/vast niet ken? Zou leuk zijn.

Kennen jullie dit? "Livslang læring".

PS, als ik ga tolken heb ik een spiekbriefje bij.

"Anklager" is officier van justitie en "varetægtsfængsling" is in hechtenis nemen.

Ja ja 😏

It's all in the word.

Ja tak.

 

Ja tak, Ja graag! Het aanbod van de visboer deze week. Even aanklikken op Facebook, dan weten ze bij de vishandel hoeveel porties ze moeten maken. Twee voor ons, dank u wel. En afhalen maar. Om je vingers bij af te likken. 

Het zal nog wel even duren voordat de restaurants en eettentjes weer opengaan. Hier is het "uit voorzichtigheid" want het aantal besmettingen ligt laag (o,6). Misschien omdat we ons zo geïsoleerd houden? Of die Engelse variant toch niet zo besmettelijk schijnt te zijn? Ik weet het niet, maar het zij zo!

Gisteren was ik gezellig in ons minimum breiclubje. We waren maar met z'n drieën en wat hebben we bijgekletst! Pfffttt, gewoonweg een noodzaak! De tijd vloog voorbij; we plakten er een extra half uurtje aan vast.

Vandaag ruimde ik maar weer eens op. Er was zo'n programma op tv waar ze mensen helpen met hun huis te verkopen. Dan gaan ze samen door het huis om te kijken wat er veranderd kan/moet worden om een verkoop te bevorderen. Meestal is het eerste gebod: opruimen!  Ik keek een rond in onze kamer en op de kast aan de achterwand stond een uitstalling van mandjes, dozen, tasje en-zo-al-meer. En zo gebeurde het: opruimen die boel.

Er staan nog wel archiefmappen in de kast, maar dat is omdat ons kantoor dat nodig heeft.

Eigenlijk best modern, nietwaar: een thuis-kantoor ;-)

Nostalgie?

We zijn al halverwege januari, maar dat mag de pret niet drukken. De afscheurkalender kwam gisteren met de post. Uit Nederland. Nu is het niet zo dat je hier geen afscheurkalenders kunt kopen, maar deze uit Wittem hangt al 45 jaar in de keuken. Elk jaar een nieuwe, zo vertrouwd en een stukje nostalgie. Vroeger bracht ons moeder hem mee met de Kerst. Nu bestel ik hem on-line, ook goed. 

De tijd gaat snel, ook al is het coronatijd. Kijk maar eens deze foto van de kleinkinderen vijf-en-een-half jaar geleden.

Die kleine jongetjes vooraan zijn nu net zo groot als ik en de andere kleinzoon is opgeklommen tot een meter vijfennegentig. Oma hier is een centimeter gekrompen, constateerden we bij een opmeting bij thuis bij de zoon.

Helaas kromp ik alleen in de lengte; de breedte is de schuld van corona. Dan kan ik tenminste iets de schuld ervan geven. Eigenlijk zou ik dus een stuk moeten wandelen..of fietsen. Maar het regent al de hele dag.

Ik wandelde wel een 6 kilometer afgelopen zondag. Dank je, dat ging heel goed met m'n voet; reuma is toch weer-afhankelijk. En zondag was het heerlijk weer; weinig of geen last van een pijnlijke voet.

Vandaag kom ik vast niet verder dan eventjes naar de Aldi; die ligt hier om de hoek. Ach, zolang we maar gezond zijn, nietwaar.