Een dagje naar Aarhus

Op deze heerlijke zonnige maandag namen Lisbeth en ik de trein naar Aarhus. Met een DSB orange kaartje plus een 65+ klikje is zo'n kaartje spotgoedkoop. Je moet wel een plaatsje reserveren dat 4 euro kost.

We besloten om eerst naar het kunstmuseum Aros te gaan. Daar was naast de permanente tentoonstelling ook een tijdelijke met werken van Richard Mortensen. Oef, ik heb zijn werk, dat wat ik ervan gezien had, nooit mooi gevonden. Toen ik dat aan de balie zei viel de dame die mij een kaartje gaf zowat flauw. Maar dat ik niks aan hem vond komt omdat er namelijk een aantal van zijn schilderijen in het museum Trapholt in Kolding hangen en ondanks uitleg en een gids heb ik ze nooit mooi gevonden. Maar in Aros zag ik heel veel ander werk van hem. Kleurrijk, iets "Mondriaans" en een film over zijn werk en leven. Ik ben nog steeds geen fan van zijn werk, maar iets milder in mijn oordeel. 

 Natuurlijk gingen we kijken naar de kunstwerken van Ron Mueck.

Hij maakte een zusje voor de boy. Ook in enorm vergrote uitvoering. Boy is 4,5 meter hoog en hij loert naar die pasgeboren baby, ook sterk vergroot. Fantastisch hoe gedetaillerd die werken zijn!

Hij maakte ook de moeder, heel klein. De helft van mijn lengte. Geweldig!

Om half twee hadden we honger en wandelden terug naar het centrum. Bij een echte tea-saloon aten we een heerlijk stukje smørrebrød en dronken thee. Een potje voor ieder uit een keuze van zeker 20 soorten thee. 

We wandelden rond, zaten op de trappen bij het kanaal (åen), keken naar de vele brutale meeuwen en namen ieder een cocktail. 

Nog even naar Magasin, nog een cocktail en tot slot lekker eten op een terrasje. Om kwart voor tien 's avonds waren we weer thuis. 

Midzomernacht

Midzomernacht vieren we hier te land op SanktHans oftewel op Sint Jansdag, de 24'ste juni. Maar Denemarken hè, dus alles wordt op de vooravond ervan gevierd. Vanavond zullen de vredesvuren weer worden ontstoken op de stranden. Sankthansaften. Je schrijft het echt in een woord, Sankthans-avond.

En ondanks de protesten van sommigen die het verbinden met de middeleeuwen , vrouwenonderdrukking en weet ik wat nog meer, zullen er vele heksen naar Bloksberg verjaagd worden. De symboliek dat het kwade wordt verdreven wat de vrede ten goede komt.

Vi vil fred her til lands, på dit bud SankteHans. Den kan vindes hvor hjerterne aldrig bliv'er tvivlende kolde. (we willen vrede in het land, op uw opvordering Sintjan. Dat winnen we als onze harten nooit twijfelen en koud worden). 

Het Midzomerlied, geschreven door Holger Drachman. Orgineel met muziek van P.E.Lange-Müller (onze straat is naar hem vernoemd). Hedendaags gezongen op de meer rytmische muziek van Shu-bi-dua.

De foto van de margarieten uit de tuin zijn voor mijn zus, die gisteren jarig was. In juni bloeien de margrieten... altijd. Ook dit jaar. (ergens moet ik een fotootje hebben uit de oude doos, waar je als kleuter opstaat, met bloeiende margrieten op de achtergrond in de tuin in Dordrecht). Ik zal eens zoeken...

Nogmaals Proficiat!

Weerstand bieden..uh..

Heb jij er ook last van? In een winkel boeken laten liggen die zoveel afgeprijsd zijn? Ik kom altijd in de verleiding om er een (of twee of drie) te kopen. Ik deed het niet. Ik heb al veel te veel boeken. Boeken die ik zeker wil houden en boeken die ik eigenlijk moet opruimen. Per slot van rekening lees en luister ik ook veel digitaal.

Maar ik vind het best moeilijk. Hier, in dit tweedehandszaakje lagen ze voor 5 kronen. Da's minder dan 70 eurocent.

Allez, ik kocht er eentje. Echt waar, eentje maar.

Van oude mensen...

"Van oude mensen en dingen die voorbij gaan", om het maar eens met Couperus te zeggen. Er was een familiereünie, waarbij wij niet aanwezig konden zijn. Er kwamen een aantal foto's en een leuke videocall zodat ik wel naar iedereen die er was kon zwaaien. En op WA verschenen later naast de fotos's van de reünie ook een paar oude foto's.

Deze foto is gemaakt ergens rond 1917-1918. Een foto van mijn overgrootouders Maria Dingemans en Johannes Jacobus van de Wouw. Ze zitten op de voorste rij, naast de man in uniform. Links van zijn moeder staat mijn opa Marinus. Vier man in uniform; de grote oorlog was in aantocht. Nederland bleef neutraal, maar toch..

Ik heb een oom die probeert om een stamboom te maken; nog even wachten, schrijft hij, dan komen er namen. 

Die oom zit hier vooraan, samen met zijn zus.  Ze zijn de enige oom en tante van mijn vaders kant die nog in leven zijn. Mijn opa en oma zitten aan weerszijden van Lenie, die een tijdje non was. De man rechts is mijn vader, mijn moeder staat ernaast.

Tussen deze foto's in zitten twee wereldoorlogen... 

Kijk maar even mee; familiedingen en zo..

Vrijdag, laat in de middag, kon je buiten zitten. "Humperding" maaide huppelend het gras. Huppelend, want ondanks al onze inzet om het grasveld egaal te houden, stak die vervelende mol zijn kop weer op en maakte twee molshopen. Nu staan er vier mollen-verschrikkers, waar Humperding netjes aan voorbij rijdt. Misschien helpt het. 

Gisteren goot het! Niet gewoon meer!

De vijver liep bijna over en het terras en de tuinpaden stonden blank. 

Geen weer om buiten te zijn.

Sandra en Per kwamen met een aarbeientaart; Gezellig aan de koffie/thee met een glaasje witte port. Ook de zelfgemaakte icetea smaakte goed.

Ze bleven eten; ik had tomatensoep gemaakt en met een ijsje na was iedereen voldaan. Zo werd het ondanks de regen een gezellige middag/avond.

 Prinsens Poort: de foto is van het internet want er was echt geen stukje blauw te zien.

De vrouwelijke plaatpoetsters (KFUF- kvindelige flisepudsere udi Fredericia) stelden gisteren het poetsen in de stromende regen uit, maar kozen toch "de vrouw van het jaar".

We verhuisden de ceremonie naar Prinsens Poort. 

Therese Krogh, goudsmid, voor haar eminente præsentatie van onze gemeente.

 

Er was ook een minder legaat voor de "demensforening". (dementie-vereniging).

 Hier de bolderkar, waarin de hoofdoeken, schortjes en poetsmiddelen bewaard worden, met de namen (beide zijden) van de eerdere winnaars.

Die lieve Ivona was vrijdag jarig, hoera en proficiat! 

Ze nodigde ons uit voor een fantastische lunch.

Philip had eerder vrij gekregen van school en ook Jeff kwam vroeg thuis.

Met alles wat een hartje (en maag) kan begeren. Philip had cookies gebakken.

...op het laatst.... het saaie...de boekhouding. Moet ook gedaan worden.

Fijne zondag.

Ik hoop dat het droog blijft voor een fiets-of wandelrondje.

Over-macht.

 Astrid Lindgren; de "moeder" van Pippi Langkous; de schrijfster van heel veel (kinder)boeken zei ooit: 

Als mensen met macht ophouden te luisteren dan wordt het tijd hen te vervangen.

Juist !

Dat laat ik gewoon even staan. 

Vandaag was ik bij de oogarts. De opticien die mij een oogtest had afgenomen; een intens onderzoek dat bijna drie kwartier duurde, had me met een brief naar de oogarts gestuurd. Ik heb wat blinde vlekken in de periferie en ze vond dat er een oogarts naar moest kijken. 

Eerst werd ik gedruppeld, getest en getjekt bij de arts in opleiding. "U ziet uitstekend mevrouw", zei hij. "Even wachten, dan kijkt de oogarts het nog na". De oogarts onderzocht of er misschien sprake was van groene staar, iets met het netvlies of een ander mankement, maar er was - gelukkig - niks aan de hand. Ik ben gewoon af en toe een stuntelaar die zich stoot. Het zicht van een adelaar krijg ik nooit en piloot is ook geen optie.

Tja...de opticien moet natuurlijk ook geld verdienen 😞 en heeft mij een bril aangesmeerd verkocht die ik af en toe op heb als ik auto rij. Iets van min een half rechts en plus een half links. 

De week is alweer om.

Zomerweken gaan snel, veel te snel voorbij...die heerlijke lichte nachten lengen nog even, dan is het alweer Sankthans/midzomernacht. 

Examens-tijd, ook voor Casper. Drie stuks de volgende week, zei hij. We hadden wat eetwaar meegebracvht uit NL en besloten om het af te leveren in Odense. Dan konden we meteen zijn studentenflat zien. En ja, we brachten ook wat smørrebrød mee ; dat gaat er altijd in! 

Zijn kamer is niet zo groot maar ligt net net tegenover de grote keuken. Daar konden we ruim zitten smullen en bijpraten. Als het warm is kun je op het balkon zitten. Maar de echte warmte houdt zich een weekje schuil. Goed studieweer; dan is het toch ergens goed voor. 

Wat een luxe, de studentenbehuizing tegenwoordig. Leuke lichte kamer met eigen badkamer, veel kastruimte, Wasmachines en droogtrommel voor gezamelijk gebruik, een keuken met alles wat je kunt wensen aan apparatuur en zelfs een fitnesszaal. Een beetje (veel) anders dan in mijn studententijd.

Gisteren vierde Per zijn verjaardag met een overheerlijke brunch. Of we de kettingzaag mee wilden brengen, want er lag een omgewaaide kastanjeboom in de tuin. De zaag kon in de kofferbak blijven want het bleef regenen. Maar het was gezellig binnenshuis!

Naar de stembus. Net zoals de meeste Europese landen is dat vandaag, op zondag. 

We fietsten er heen en hielden het gelukkig droog.

Vaderdag, vriendinnendag en dag van de grondwet.

 Hoplala, alles op dezelfde dag. 

5 Juni wordt hier al sinds 1848 Grundlovsdagen, de dag van de Grondwet, gevierd. Vroeger was het een halve vrije dag, nu voor de meesten een hele. (tja mevrouw ministerpresident: als je de vrije Storbededag afpakt van de mensen, dan zoeken ze vanzelf naar nieuwe mogelijkheden ;-)). Gelukkig maar dat er een Grondwet is. Het is een "boekje" met 9  hoofdstukken met in totaal 99 korte paragrafen. Niet echt dik dus, maar wel met alle wezenlijke zaken die de vrijheid van de mens beschrijven. Het is na 1848 drie maal gerevideerd. In 1915 waar alle mensen (met de Deense nationaliteit) stemrecht kregen, in 1920 toen Noord-Sleeswijk weer een deel van de Deense staat werd en IJsland haar zelfstandigheid kreeg en in 1953 om een vrouw als troonopvolger te kunnen inzetten. De koning had (gelukkig) alleen dochters, anders hadden we nooit een Margrethe de tweede gehad. 

Grundlovsdag is tegelijkertijd Vaderdag hier in het land. Een hulde van mij aan alle vaders! De chef kreeg een zak vol met lekkers van onze dochter en zoonlief belde, zei de chef.

Ik was niet thuis, want op 5 juni hebben wij al jaren onze vriendinnendag. Vroeger, toen wij nog allemaal moesten werken tot 12 uur  zaten we ergen op de stadswallen bij de kanonnen of op een parkbankje. Gisteren zaten we binnen bij Lisbeth. Het waaide in haar hofje en Marianne, die net geopereerd is aan een hersentumor en aan de chemo en bestraling moet, moest wat beschermd worden.Ongeacht ziek zijn, ze wilde er persee bij zijn. Ik bracht haar na afloop voldaan naar huis. Even eruit, even met oude vriendinnen eten, drinken en kletsen en even oude koeien uit de sloot halen. Dat heeft een mens soms nodig.

Ik ben er weer..

 Heb je me gemist? Nou dan, ik ben er weer. Poeha, wat was er veel dat deze week gedaan en geregeld moest worden. 

Allereerst mocht de chef afgelopen woensdag naar huis. Heel fijn. Met het bijstellen van de medicijnen en met het dringend advies om zich elke ochtend te wegen. Hij was op zijn "drooggewicht" toen hij uitgeschreven werd en via het dagelijks wegen kan hij zien of er weer vocht wordt vastgehouden. 

We zouden eigenlijk donderdags naar Nederland (Nrd. Brabant) rijden, maar dat deden we toch maar niet. Eerst even bijkomen na de ziekenhuisopname, want man wat heeft hij een hekel aan ziekenhuizen. Tja, wie niet zou je zeggen. Hij wilde ook graag orde op zaken stellen in het bedrijf.  Er lagen orders die de deur uit gingen, mails en telefoontjes die werden afgehandeld. Maar vrijdags gingen we toch op pad. Hoofdzakelijk met mij achter het stuur. We waren namelijk uitgenodigd op de 90.ste verjaardag van mijn tante Anny. 

We namen een hotel in de buurt en huurden fietsen. Je kunt in NL altijd moeilijk je auto kwijt en vaak moet je dan een eind lopen om op de plaats van bestemming te komen. De fiets kan meestal vlak voor de deur gestald worden. 

Het verjaardagsfeest zou op zondag gevierd worden en omdat we de zaterdag tijd genoeg hadden fietsten we naar het naburige dorp om een tante van mijn vaders kant te bezoeken. Die is heel erg ziek geweest en ook als is ze ver over de negentig toch weer zover opgeknapt dat ze naar huis mocht. Haar lieve zoon heeft voor dagelijkse hulp gezorgd, zodat er overdag altijd iemand in huis is. 's Avonds en 's nachts neemt hij zelf de zorg op. Geweldig, nietwaar!

Hij moest werken, maar had voor een chokoladetaart gezorgd. En hij wilde graag dat we een foto maakten van tante Betsy en mij. 

Okay dan.

Over twee weken is er een reünie van de neven en nichten van mijn vaders kant. Maar helaas zit er dat niet in voor ons. Twee keer achter elkaar met een "hartpatiënt" naar Nederland rijden wordt me echt te veel.

Van de ene tante naar de andere. Deze dame werd dus 90. Er werd een foto gemaakt van haar met alle gasten. Dat waren er nogal wat, want zelfs al zijn velen van de oudste generatie overleden, hun kinderen waren uitgenodigd. Mijn jongste broer en en zijn vrouw en veel van mijn neven en nichtjes. Leuk voor mij om ze allemaal weer te zien. Kijk, ik ben de oudste van die generatie en zodoende kent iedereen mij wel. Haar eigen kinderen en kleinkinderen hadden voor een gezellig feest gezorgd.

We besloten om toch gisteren, maandag, weer naar huis te rijden. Geen files, lekker overal konden we doorrijden en de chef nam ook een stukje het stuur over.

Weer lekker in ons eigen bedje en daar is niks mis mee