Iets met tijd.

Caroline werkt momenteel in een kledingzaak. Deze decembermaand, waar het best druk kan zijn en de dagen lang.

Toch fijn dat ze haar vrije zaterdag met ons wilde doorbrengen.

Toen we in het openlucht museum waren en in de hoedenzaak uit "achtienhonderd en witkool" stamde hadden we het over modistes, band en knoopjes om je kleding te versieren en zo kwamen we terecht bij mijn oma van vaders kant. Die had namelijk een manufacturenzaak. Die zie je tegenwoordig niet meer. Ik vertelde wat er zoal verkocht werd. Naast garen, broeken-elastiek en knopen verkocht ze ook gestikte dekens, wollen truien, beddengoed en theedoeken. En nog veel meer natuurlijk. Opa had een grote koffer achterop zijn Solex en bezocht de boerderijen in de verre omgeving. De mensen kwamen niet zo gemakkelijk naar de stad! 

Als kind mocht ik af en toe mee naar Den Bosch als Oma ging inkopen. Die gladde verkopers kwamen altijd met hetzelfde verhaal: "Oh, U hebt uw dochter bij". "Nee, dat is mijn kleindochter", zei Oma en straalde. Plotseling bedacht ik me dat het over mijn kleindochters tip-overgrootmoeder gaat! Die in het laatste jaar van de negentiende eeuw geboren werd. Zóóó lang geleden in haar ogen; in mijn herinnering slechts een paar jaar ...

Foto geleend van het internet. Maar het lijkt er een beetje op.

De kleinkinderen zijn nu op een leeftijd dat ze het heerlijk vinden om dingen over vroeger - van lang geleden te horen. Vooral de chef kan zo heerlijk vertellen over zijn jeugd en de streken die ze uithaalden. Dan hangen ze aan zijn lippen.

Over een kraai inpakken in klei en braden op een kampvuur, waarna je er een stuk van moest eten om bij de "bende" te horen. Over de politie die je achter je broek zak als je reed op een opgevoerde brommer, Over het vechten met de jongens uit de barakken", over de meesters op school die nog nooit hadden gehoord dat je kinderen geen oorvijgen mag geven....

De tijd.

Ik was zojuist even bij de boekhandel en daar zag ik dat de kindertijd van ónze kinderen ook al in boekvorm wordt uitgegeven. Een boek met verslagen en foto's hoe het was in de jaren 80..

Ook al weer geschiedenis.

PS. Volgens Caroline is de mode - en de kleuren uit die jaren weer helemaal "in".

Jule-tour

Drie volwassenen en een kind. Het "kind" is Casper, die een hoofd boven ons uitsteekt. Maar in het openluchtmuseum "Den Gamle By" i Aarhus is iedereen onder de 18 een kind.
Wat was het weer een fijne dag met de twee oudste kleinkinderen. 





We dronken koffie met iets erbij in een café/restaurant dat zo uit de jaren vijftig kon stammen.

Het was druk, naar Deens begrip.

De kerstboom uit 1849.
Zo zag hij eruit toen Peter Faber zijn beroemde lied
"Højt fra træets grønne top" schreef.

Zo fijn dat ze nog steeds een dagje met ons willen optrekken.
Nu zijn "de kleintjes" groot aan het worden en dat vergt een traditie-uitbreiding.

Vandaag, de 16 december was het zingen met ons koor in de kerk van Egeskov. Samen met het mannenkoor "Skjold" uit Middelfart, met ie wij onze dirigent delen.
Wat klonkt dat goed - geweldig fijn om te doen!

13 December

Dertien december

Luciadag.

Vele jaren geleden overgewaaid uit Zweden. 

(Eigenlijk uit Napels in Italie)

Feest van het licht om de demonen te verjagen.

De Luciabruid voorop, met een lichtkrans om haar hoofd.

Nu bæres lyset frem, stolt på din krone          Het licht wordt gedragen, trots op jouw kroon

bæres i hus og hjem, sangen skal tone            Door heel het huis, zal het lied klinken  

her på Luciadag, hilses vort vennelag             Hier op de dag van Lucia, groeten wij onze vrienden

Sankta Lucia, Sankta Lucia                             Sancta Lucia, Sancta Lucia

Door de stad liep de optocht.

De groten voorop...

De kleinen achteraan..

Het was ook tijd voor warme gløgg.

(want het is echt winters koud)

Vroeger, vóór de invoering van de Juliaanse kalender was de 13. december de langste nacht. De donkerste dag; vandaar het licht.

Lucia is de beschermheilige van blinden en slechtzienden.

Smaken verschillen.

Ik kocht een tube kaviaar die ik bij de ALDI zag liggen. De Zweden zijn er dol op. Ik had net zo'n tv programma gezien waar ze allemaal zaten te smullen van die tube-kaviaar. Nou, ik kan je vertellen dat wij het helemaal niet lekker vonden! De tube is meteen in de vuilnisbak terecht gekomen. Gelukkig was hij niet zo duur.

Gek hè, die smaken.
Zo zul je hier weinig zuurkool tegenkomen. Dat vinden de meeste Denen echt niet te pruimen terwijl het in Nederland en Duitsland een lekkernij is.

En dan die Engelse gewoonte om Marmite op je brood te smeren.. Dat stond ook in de schappen in New Zeeland, die zijn er gek op. Marmite is een restproduct van het bierbrouwen. Brrrr. 

Zo zullen er nog veel andere dingen zijn die een lekkernij in een land zijn maar in andere landen nachtmerries veroorzaken.

De ogen uit een geitenkop; haggis; borsjtj ; bonensoep.... no thanks.

Een beetje X-mas.

Een avond met Kerstliedjes en Christmas Carols

Een cadeautje!

Het riool van de hele wijk wordt gerepareerd.

Een regendag op de markt.
Deze kransen worden op de graven op het kerkhof gelegd met kerstmis.
Dan denk ik aan ons moedertje....

De (kunst)kerstboom moest natuurlijk meteen uitgepakt en in elkaar gezet worden.
De lichtjes erin en tja, toen heb ik hem ook maar meteen opgetuigd
Zo vroeg heb ik hem nooit staan, maar de tijden veranderen.
(Best mooi maar ik mis de dennengeur een beetje)

Muizenissen.

Muizen in de provisiekast (fadeburet heet dat hier). Ja, zo eentje heb ik in de werkplaats. Daar staat onze limonade, het bier, de wijn, wat extra meel en suiker, de zelfgemaakte jam en gelei, de ingemaakte groene tomaten en meer van dat spul. Er liggen twee pakjes marsepein en tot gisteren lag er ook chocolade in de schappen. Daar hebben de muizen aan gesnoept. Foei en ook onhygiënisch!! Eerst dacht ik dat de chef aan de chocola geweest was (hij is namelijk een snoepkont), maar ik zag al gauw dat er van alle repen gegeten was. De rest van onze voorraad zit in weckflessen , glas of plastic bakjes en daar kunnen de muizen niet bij. Die chocolade hadden we pas vorige week gekocht....

Gisteren plaatsten we een muizenval en ja hoor, meteen raak; een spitsmuis! Nu is de val  opnieuw gevuld met een lekkere pruim, want dat vinden muizen lekker. De chef heeft ook een muizenval in de groentekas gezet, want daar hebben de muizen aan de resterende  appels geknaagd. Ik zal maar vlug die appels verwerken, en muizen: jullie zoeken maar ander voedsel.

Zuinigheid

Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen
(en wie zich niet goed wast, krijgt luizen als kamelen).

Ik had een groot gat i m'n ene sok. Die gooide ik weg maar de andere ging in de wasmand. "waarom gooi je ze niet allebei weg?" vroeg de eega. Tja, ik heb nog twee andere paar zwarte sokken en als er daar een van kapot gaat... Je hoort het al. De zuinigheid zit er in! Ik vind het ook moeilijk om een auto die nog goed rijdt in te ruilen voor een andere. Maar de logiek zegt dat ie natuurlijk niet zo goed blijft rijden en als er weer een mankementje aan is dan geeft dat weer reparatiekosten. Mijn kast boven puilt uit met doosjes, papier, stofjes en patronen, terwijl ik helemaal niet veel naai. 

Nu heeft de chef een kunst-kerstboom gekocht!! Ik wist van niets.

kerstboom ;-)

In alle jaren dat we getrouwd zijn hebben we een "echte" gehad. Dat ruikt zo heerlijk in huis (de eerste week in ieder geval). Een kunstboom ruikt niet; maar als iedereen er eentje kocht werden er minder bomen gehakt. En die landbouwers dan? Die hun jaarlijkse winst zien verdwijnen? Is een kunstboom beter voor het milieu? Natuurlijk wel als ik hem jaar na jaar her-gebruik....Ik weet het ook niet meer. Maar de doos met boom is aangekomen....
Uit Nederland nota bene!