Her-huisvesting.

Ze gooien hier weinig tegen de vlakte. Flats, etagegebouwen, rijtjeshuizen..alles wordt ouder. Ook behuizing. De millieu-eisen zijn ook anders nu. Een aantal flats mm staan er al sinds de jaren 50, anderen, zoals hier achter, zijn gebouwd in de jaren 70. Daar zit asbest in, radon in de grond; of een ander soort vervuiling. Wongen die nu niet meer voldoen aan de eisen voor een gezond leefmillieu. Ergo, er moet gerenoveerd worden en flink ook. 84 rijtjeshuizen, 500 woningen in Sønderparken, net zoveel in Korskærparken en Skanderparken zijn intussen klaar. Appartementen op Holbergsvej, Christiansberg en Amaliegården waar ook honderden woningen liggen zijn in volle gang. En terwijl er gerenoveerd wordt worden de bewoners andere woningen aangeboden. Ze kunnen kiezen of ze permanent ergens anders willen wonen of dat ze na de renovatie weer terug willen in hun oude buurt. 

En er is tot nu toe plaats genoeg voor herbehuizing!! Je kunt zelfs kiezen of je liever hier of liever daar wilt wonen. De huisbaas betaalt de verhuizing en het eventueel opslaan van inventaris. Je hebt het recht op hetzelfde aantal vertrekken als je nu hebt.  

Maar aan alles zit een nadeel; Je moet een aantal maanden je huis uit! en de huur stijgt natuurlijk. Maar waarschijnlijk krijg je dan ook wat meer huursubsidie. Daar tegenover staat dat je een nieuwe badkamer en keuken krijgt; nieuwe ramen en deuren, soms een andere indeling van de woning en vaak komt er een lift, zodat de woningen klaar zijn voor ouderen. 

Tja, kom daar eens mee aan in Nederland ;-)

Matematiek complex

 

Op de lagere school was ik goed in rekenen. Hoofdrekenen, delingen, dingen waar ik mijn hand niet voor omdraaide. Maar toen kwam de MMS en kregen we wiskunde; geometrie en algebra. Geometrie had ik snel door maar algebra.... Achteraf wijd ik het aan de lerares, die vreselijke juffrouw Ceelen. Ik was als de dood voor haar en durfde na een paar keer nooit meer te zeggen dat ik er niks van begreep. Nog een keer uitleggen? Ho maar. "Jij bent dom",zei ze en ging gewoon verder met de les. Ze leek ook echt op die juffrouwen uit die kostschool-series op tv; grijs, streng en met haar haar in een knot. Ik haatte haar en ik haatte matematiek en bleef het haten. Jammer eigenlijk, want ik ben nog steeds goed in rekenen, de boekhouding bijhouden; ik denk logisch en kan veel dingen uitrekenen. Misschien had ik me toch later moeten bijscholen....

Mijn kinderen zijn keien in de wiskunde. Vooral mijn dochter, die er les in geeft. Dit alles kwam op in mijn hoofd omdat onze kleindochter hoopt te worden opgenomen op de studie handelsøkonom" (handel econoom). Als ze door het oog van de naald komt wordt het voor haar geen makkie. Een echt studiehoofd is ze niet, maar wel een vechter en volhouder. 

Gewoon-gewoon.

Voor je het weet zijn de dagene gewoon weer gewoon. Nou ja, wat je gewoon wilt noemen. Als je een zaak hebt ligt er "gewoon" altijd een order te wachten. Die maakten we donderdag voor een groot gedeelte. De rest deden we vrijdag, tussen de leuke aanloop door. 

Een vriend van de chef kwam op de koffie; Jeff kwam lunchen en bleef een paar uur gezellig hangen. Later kwam de overbuurman met een paar vragen. Of de chef de tekening voor zijn aanbouw kon maken. De chef heeft immers de opleiding "byggetekniker" (bouwtechniek), dus zoiets kan hij wel. Toen was vrijdag alweer voorbij. 

Zaterdag werkten we een aantal uren en gingen vroeg in de avond naar de film. Gezellig. Een Deense film waar ik wat meer van had verwacht, maar dat mocht de pret niet drukken.

Vanmorgen stond ik op en draaide de douchekraan open. Oef, alleen koud water. De doorstroom-waterverwarming was kapot (wij hebben stadsverwarming; water dat centraal verwarmd wordt o.a. door afvoerwater van bedrijven en via ondergrondse buizen bij ons terecht komt). 

Na wat onderzoek wist de chef dat het aan twee dingen kon liggen en belde Caroline en Caspers vader. Die kwam vanmiddag even kijken en inderdaad, er moet een nieuwe thermostaat op. Die plaatst hij morgen 👍. Zo fijn!

Ook vandaag werkten we een flink aantal uurtjes in de werkplaats. Zo is het als je een zaak hebt en er een weekje tussenuit bent. Morgen nog even, dan kan die order verstuurd worden. 

Ach, weet je; het heeft bijna het hele weekend geregend en we hebben ons geen uurtje hoeven te vervelen ;-). Alleen de stríjk ligt er nog...die kan wachten. 

Ik zag later op de middag nog een oude film op Youtube. Daar liggen veel "Period Drama's" en die cast ik op het tv scherm. Tijdens de vakantie zag ik Jane Eyre, Sabrina , The Whole Wide World en vandaag A Mariage of Convenience.  

Even zitten in de "luie" stoel met een breiwerkje. 

PS: De sneeuwklokjes en de erantis bloeien nu hier. 

Boter, kaas en eieren.

We zijn weer thuis na een weekje Nederland. Even er tussenuit; even een frikandel proeven voor de chef en een kroketje voor mij. Hagelslag, atjar-tjampoer en appelstroop in het mandje; iedereen blij. Dingen die je hier niet kunt kopen en die daarom uitzonderlijk smaken.

Vroeger was het goedkoper in NL, maar nu zijn de prijzen net als hier. Niemand kan meer klagen dat het duur is in Danmark. 

We bezochten een tante, mijn zus en zwager en lunchten met met mijn ene broer en schoonzus. De andere broer en zijn vrouw zitten in Florida ;-).

We hadden een fijn hotel in het midden van het land! Dat had zelfs een fietskelder waar de fietsen gestald én opgeladen konden worden. Je eigen fiets mee is toch wel fijn. 

We aten chinees (sushi met meer), indonesisch, pannekoeken, een frietje mèt en de laatste avond zalige vis in het hotel. Ik ben een paar kilo aangekomen ook al fietsten we bijna elke dag. Pyt, die gaan er wel weer af.

De IJsel, de Rijn en de Waal zijn uit hun voegen getreden en vier keer zo breed als normaal.

De Maas zeker ook.

We zagen volop krokusen en narcissen. Die zijn hier voorlopig nog niet te zien. Ook al wees de thermometer in Nederland dezelfde temperatuur aan als hier in ons noordelijker landje, maken de wind en het zeewater het hier heel wat frisser. Jippie, zo krijgen we twee keer voorjaar! 

Zelfmedelijden

Het is aan de ordre van de dag: "Ik voel me onrechtvaardig behandeld". "Ik eis een verontschuldiging". "Ik wil een forse vergoeding" "Er is aan mij onrecht begaan".

Eerst was het de hele Me-Too rage. En nee, het is niet in orde dat mensen privé grenzen overschrijden. Een tik op je billen of een hand in je bloes hoort niet. Toen niet en nu nog niet. Maar een "sorry" na dertig jaar?!? ( ik vind overigens pesten veel erger). De regering heeft veel kinderen van Groenland onrecht aangedaan door hen naar Denemarken te halen voor "opvoeding en zorg". Dat was in de jaren vijftig. Er is een verontschuldiging aangeboden. De kindertehuizen waren toen vast niet optimaal. Koningin Margrethe werd een aantal jaren geleden gevraagd of ze haar spijt wilde betuigen over het onrecht dat mensen die het slachtoffer (ook zo'n woord) waren van slavernij destijds op de Deense Caribische eilanden. Ze zei : "Dat was die tijd". 

Vandaag de dag vindt de helft van de mensheid dat ze te kort gedaan zijn. De kinderen in de verpleeghuizen/kindertehuizen; de zwakbegaafden die helemaal niet zo zwak begaafd bleken en verkeerd beoordeeld werden. Patiënten die een, volgens hen verkeerde diagnose kregen. De mensen achter film, muziek, toneel, in hoge en of lage posities. Nu gaat het over degenen die in de jaren 60 en 70 geadopteerd zijn, waarbij grote fouten gemaakt zijn. Iedereen heeft wel iets om over te klagen, om te vertellen dat ze daarom gedeprimeerd raakten, de armoe ingingen, aan de drugs of alcohol raakten. 

Natuurlijk zijn er grove fouten gemaakt! Natuurlijk moet er geholpen worden en eventueel een forse vergoeding komen. Ik heb het meer over diegenen die ineens de voorpagina willen halen... En de pers...die slokt het gretig. Nieuws!

Alles wordt aan de grote klok gehangen, of het nu waar is of niet. Alles wordt gediscussiëerd en voor de zwijnen gegooid. En heel veel mensen vinden zichzelf oh zo zielig of tekort gedaan. 

Ooit vond ik mezelf ook zielig, totdat een goede vriend tegen me zei: "Hou nu maar op met medelijden te hebben met je zelf". Juist! Ik ben ermee opgehouden; al heel lang geleden. En ik denk vaak terug aan die wijze woorden. 

Zouden ze het expres doen?

Ik maak meestal een lijstje met de levensmiddelen die ik moet hebben bij de supermarkt. Vanavond komen dochter en kleindochter eten en ik wil Red Thai Curry maken. Daar moet  o.a. rode curry pasta in. Die hebben ze niet overal, maar wel bij Føtex. Maar mensch, ik zocht me lam naar de spullen die ik hebben moest. De curry stond niet meer bij de kruiden, de lime lag niet bij het overige fruit. Bloemkool en squash lagen ook niet bij elkaar in de buurt zoals je zou verwachten. Tot slot moest nog wat pleisters hebben ( nee, niet voor de curry 😀) en ook die waren verstopt ;-). Na even vragen: Gevonden!

Supermarkten veranderen regelmatig hun inrichting, want als je zoeken moet valt je oog misschien op veel andere dingen die je misschien ooit nodig kunt hebben. Tactiek, denk je ook niet. Ze doen het namelijk expres ;-) 

Alleen de melk blijft staan waar die staat; helemaal achterin. Dan moet je namelijk de hele winkel door en kun je "verleid" worden om veel meer dingen in je mandje te stoppen.

Bakkerij

Denen zijn enorme liefhebbers van vers gebakken brood. De bakkers zijn al vroeg in de ochtend open (meestal vanaf 6 uur, ook in het weekend!) en de broodjes vliegen over de toonbank. De bakker op de Vesterbrogade ging weer open. Een jong paar nam het zaakje over en daar zijn we maar wat blij mee.

De chef was er al vroeg bij en kocht "2 håndværkere" en "1 birkes" plus een heel brood.

Zoveel verschillende broodjes worden er hier gebakken (horn, gifler, skagenslap, grov birkes, rundstykke, birkes, grov bolle....en nog meer)

Gisteren bakte ik zelf.

pølsehorn

Muffins met fruit uit de tuin.

Arbeidsvitaminen.

Ik had een berg strijkgoed liggen; beginnen dan maar. Ik zette de tv aan en keek tijdens het werk naar het programma "Toppen af Poppen". Een muziekprogramma met een vaste groep van vijf muziekmakende  mensen, waar elke keer eentje van de groep luistert naar haar/zijn eigen nummer gezongen en gespeeld door de anderen. Het is geloof ik al seizoen 15. Je hebt vast ook zo'n programma in NL (want hier stelen ze met arm en been van Endemol enzovoort). Oeps, al gevonden: "De beste zangers van Nederland". Ik vind het altijd leuk en je hoort nog eens wat over, voor mij vaak, onbekende artiesten. Hoe ze begonnen zijn en hoe hun carriërre verloopt. 

Ik kan toch niet altijd in de 60's, 70's en 80's blijven hangen...

Gelukkig zingen we ook af en toe "nieuwe" dingen bij het koor, maar er was geen koor vandaag want de koorleidster had andere afspraken.

Hier een foto van het raam boven op de gang. Zucht, weer sneeuw. Het is voor de helft gesmolten in de heerlijke zon vandaag maar vannacht komt er meer zeggen de mensen van het weer.

Ik nam de auto om boodschappen te doen want ik had een hele lijst. En daarna ging ik toch maar een eind wandelen, want m'n spieren zijn stijf.

PS: Ik denk overigens dat er geen sprake is van programma's stelen. Endemol wil er vast wat centjes voor hebben.

't Is net een zwembad hier.

Regen, regen en nog meer regen. Overal plassen; grote plassen water. De stoepen en terassen rond het huis staan blank.Het heeft nog nooit zoveel geregend als de afgelopen tijd. Het is zelfs geen weer voor mijn wandeling vandaag. Nou ja, dat komt eigenlijk ook goed uit, want ik heb om half een een kappersafspraak. 

Weet je wat dit is? Dat is een speciaal gemaakte tang om de wasmaschine te maken. En dat ding ernaast is het slotje van de wasmaschine deur. Dat ging namelijk kapoet en als het slot een fout aangeeft, tja, dan staat er in de handleiding dat je een monteur moet bellen. Dat deed ik eerst, want de chef was niet thuis. Een vriendelijke stem maakte mij erop attent dat het 800 kronen (108 Euro) kost als er eerst iemand langs komt om de fout te vinden en daarbovenop komen de reparatiekosten. Een uur werkloon, voorrrijdkosten en het slot. Oef! dat kan aardig oplopen. Ik wachtte tot de chef weer thuis was. Gelukkig maar. De fout had ik allang zelf gevonden en de chef bestelde een nieuw deurslot (zo'n electronisch deeltje) bij Nettopower. Een video op Youtube wees precies hoe je zo'n slot kunt vervangen en gisteren kwam het pakje met slot al binnen. Een makkie, totdat de metalen ring, die in de gummiering zit aan de beurt was. Op de video zag het er zooo gemakkelijk uit, maar de werkelijkheid was anders. Na enig zoeken zagen we dat je er een speciale tang voor kunt kopen. Alleen was die nergens anders te koop dan bij een webwinkel. De chef vond een andere oplossing; kocht een tang, en lastte er twee langere spitsen aan en hoepsakee, gelukt!

Het deurslot kostte 344 kronen (Euro 46), de tang 50 (6.50 E). Ik denk dat we heel wat bespaard hebben. 

Waar zijn al de pocketboekjes gebleven?

Op het blog van Huisvlijt  las ik over het lezen van dikke pillen van boeken. Die zijn vaak zwaar en moeilijk vast te houden, inderdaad. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik meestal ook geen boeken lees van meer dan 600 bladzijden maar ooit las ik "Oorlog en Vrede" en dat zeker twee keer. In pocket-uitgave. Dat waren ook heel veel bladzijden, maar het boek zelf was licht. Die pockets waren een stuk goedkoper dan "gewone" boeken destijds en mijn ogen waren, zeker weten, een stuk beter dan nu, want het zijn wel kleine lettertjes. Maar waar zijn die zgn "zakboekjes" gebleven? Op de e-reader en/of het tablet vermoed ik. In de boekhandel zie je ze nooit meer.

Niet alleen de pocketboekjes zijn verdwenen want waar oh waar zijn de bloemen, de jonge meisjes, de soldaten, de graven gebleven? De bloemen zijn geplukt, de meisjes gingen naar de jongens, de jongens werden soldaat een eindigden in de graven...

Gisteren zongen wij met het koor: Where have all the flowers gone...geschreven door Pete Seegers in 1955 en hier gezongen door Peter, Paul en Mary (in 1986) .

...when will they ever learn...; Ja.....when will WE ever learn..