Kleinkinderen

Kleine kleinkinderen hebben is heerlijk. Knuffelen en muffelen; voorlezen en lekker naar de speeltuin.

Grote kleinkinderen hebben is een zegen. Dat is samen genieten op een andere manier en dankbaar zijn dat ze zo vaak willen helpen.

Gisteren snoeide dertienjarige Carl de heg in de groentetuin.

Hij maakte ook een paadje langs de grote bomen zodat we hopelijk volgend jaar gemakkelijker kunnen snoeien. Dat was nogal een werk omdat het daar vol wortels, oude stammen en uitgegroeide klimop lag. 

En tot slot snoeide hij en "morfar" nog de forsythia die bijna over mijn droogmolen hing.

Ik "mocht" harken, verzamelen en oprapen. Als ik riep :"Pauze, even zitten en uitrusten", dan zat Carl twee minuten stil tot hij weer aan de slag ging. 

De chef en ik keken elkaar aan en zuchten "dat konden wij ook...vroeger".

De bloemetjes buiten zetten

Letterlijk...de bloemetjes buiten zetten, want er moest nieuwe potgrond in.

Veel planten heb ik niet hierbinnen, maar die er staan zijn al heel oud! Ze blijven groeien en ze blijven groen. De potgrond was uitgemergeld...met wat nieuwe grond hoop ik dat ze weer een jaartje meedraaien.

Gisteren plukte ik de rode en witte bessen. Die zijn zeker drie weken vroeger rijp dit jaar. Ik had er veel, heel veel en zette de sapkoker op het fornuis. Na lang wachten druppelde het sap er uit, maar jeetje, wat was het weinig! Iets meer dan een litertje kwam er uit. De bessen waren uitgedroogd ;-(. Daar ga ik geen gelei van maken. 

Van die ene liter sap maakte ik bessen siroop. Bessensap met heul veul suiker; dat geeft dikke siroop. Hebben we er toch nog iets van overgehouden. 

Overigens was het een dag met van-alles-wat.

Ik maakte de oven schoon; de chef tilde de ovendeur eruit en maakte het glas tussen de twee ovenruiten schoon.

We reden naar de stort met een aanhanger vol stenen die Carl gisteren uit de vijver had gehaald. Tonge jonge, wat lagen er toch veel stenen in die vijver. Volgens mij hebben we ze nu allemaal weggehaald; Carl twijfelt. 

Tussendoor hing ik de was op en haalde hem weer af; sleepten we vier lange platen de werkplaats in, die nodig zijn om facadeborden van te maken en kon de verpakking ook de aanhanger in. 

Toen was het tijd om te gaan zitten. 

Wat Anna kan  kan ik ook, dacht ik. Een boek lezen terwijl je breit. 

Tja, dat gaat niet zo goed als het breiwerk een patroontje heeft ;-)

Ik heb toen maar een boek in m'n oren gestoken. 

Nog een die 70 werd.

Vivian werd 70 en vierde het met 18 vrouwen. Zeg maar gerust "dames" want iedereen was in vol ornaat. De mooiste zomerjurken waren uit de kast getrokken.

De tafel was feestelijk, mooi en zomers gedekt; daarin is Vivian kampioene! Binnen, want buiten was het te warm. 

Man en kinderen hadden voor alles gezorgd, want ook Vivian heeft alzheimer. Poeha!

We vermoeden het al langer en wisten het zeker een half jaar geleden. 

Maar wat heeft ze genoten van het feest!

Er was ook voor een uurtje muziek gezorgd en we konden lekker buiten zitten met een drankje. 

Daarna was er koffie en een heleboel cakejes, muffins en ander lekkers. Vivian was vergeten waar ze het bakwerk had neergezet dus dat werd een zoektocht voor de kinderen.

Het is dan ook een groot huis. Vroeger woonden zij zelf in het grote huis dat je hier ziet, maar sinds een paar jaar in het huis waar wij op het terras zitten. Nu woont een van de dochters in het hoofdgebouw, met haar twee kinderen.

Het huis, of eigenlijk de twee huizen met schuren, bijgebouwen, stallen en een loei van een tuin staan te koop. (ca 500.000 E)

Dochter is klaar om iets anders te vinden en Ove en Vivian willen graag een kleine, gemakkelijk te onderhouden huurwoning. 

Het is hoog tijd, zegt Ove.

Midzomernacht.

  Sankthans - midzomernacht - zonder vreugdevuur dit jaar vanwege de droogte maar wel met muziek.

Een milde zomeravond

Vooraan links (niet op de foto)stond een gitarist die o.a. het midzomerlied lied klinken.

De meeuwen kwamen op eten af.

Maar eerst waren vriendin Lisbeth en ik naar het afsluitings-pronkstuk van de musicalacademie. 
Showcase 2023.
Een twee-en-een-half-uur durend muziek, zang en dans festijn. Ik had de kaartjes al lang in huis en dacht dat Caroline wel mee wilde. Maar die was naar het Tinderbox festival in Odense. 😎 (Tinderbox = tondeldoos uit het sprookje van Andersen; de standhafige tinsoldaat. En HC Andersen kwam uit, ja juist, uit Odense)

Er studeerden 8 jonge mensen af. Het is een heel exclusieve opleiding en je moet heel wat talent bezitten om aangenomen te worden. Het was dan ook "uit de kunst" wat we zagen.

Na afloop wachtte de chef op mij en we fietsten naar het strand om wat van de Sankthans viering mee te maken. We kwamen net toen het laaste couplet gezongen werd:

...." 

We zullen het vuur aansteken op de graven van de voorvaderen, en met het zwaard in de hand ons verdedigen tegen vijanden en ontevredenheid. In de velden en langs het strand.

Elke stad heeft zijn heks en elke parochie haar trollen. We zullen ze verjagen met een uitbarsting van vreugdevuur. Wij willen vrede in dit land, Sankte Hans, Sankte Hans. Dat kan gewonnen worden daar, waar harten nooit twijfelachtig koud worden..."

Citroen limonade

"Lemonade graag". 

Daar vragen wij altijd om als we op vakantie zijn in zuidelijk land. Lemon- lemonen- citroenen.We maken het zelf, hier thuis; heel gemakkelijk. 

Lemonade sirup; want je lengt het aan met water als het klaar is.

3 (ecologische) citroenen (of meer zodat je sap genoeg hebt)

2 dl. citroensap

1,5 dl water

200 g suiker

De schillen van 3 citroenen opzetten met suiker en water. Aan de kook brengen en 5 minuten laten staan.

Dan het sap van de citroenen erbij; zeven en in een fles gieten. Klaar!

Het resultaat van zes citroenen

Poësie

 

Daar zaten we dan; een vriendin en ik, in een heel warme orangerie in het nieuw aangelegde parkje in de stad. Een initiatief van de bibliotheek voor een poësie avondje . We kregen een glas wijn, flesjes water en wat zout- stengels. Twee jonge dichters lazen voor uit eigen werk. 

Tja...Meestal zijn schrijvers niet goed in voorlezen van eigen werk. Ik denk dat het té persoonlijk is. Vooral de eerste, ene Malte, las het verhaal heel monotoom voor. De jonge vrouw schakelde regelmatig over in een piepstemmetje. Misschien hadden ze moeten ruilen en elkaars tekst lezen?

Gedichten/poësie....sommige dichters halen de eeuwigheid, anderen mogen van geluk spreken als er iets gepubliceerd wordt. Maar het is altijd interessant. En moedig om voor te dragen, nietwaar.

Ook best leuk: de jonge vrouw leek sprekend op Katharine Hepburn of op een karakter uit de boeken van de zusters Brontë. Kleding, kapsel en het ietwat spitse gezichtje.

Tot slot zet ik er een gelukswens op voor mijn zus die vandaag jarig is en trouw mijn blogjes leest:

Het ruikt zo lekker.

Ieder jaargetij heeft haar eigen geuren. In mei en juni overheersen die heerlijke  bloemengeuren. 

De wilde caprifolie, die ik vlijtig snoei want die verspreidt zich anders over de hele tuin, ruikt heel sterk in het begin van de avond. De frisse geur van de vlier in de heg, die daar helemaal niet tussen hoort te staan. De rozarode roosjes die ik ooit van Sandra kreeg, de oudste witte rozen, de ligusterheg in de groentetuin en zelfs de thijm bloeit nu en ruikt naar Griekenland.

Rozen houden van warmte; de rest van de tuin minder. Ik sleep wat aan met m'n gieter en tuinslang.

Het is nu zo droog dat de jaarlijkse kampvuren met Sankthans (23 juni) verboden zijn. 

Tja, dan moeten de heksen dit jaar maar in eigen land blijven.

PS; ik was de jasmijn vergeten. Die staat vooraan de inrit en een beetje uit zicht voor mij. Maar in volle glorie en geur voor iedereen die voorbij komt. 

Nog een PS: mijn zus maakte mij attent op dat caprifolie kamperfoelie heet in het Nederlands. De slimmeriken onder jullie wisten dat misschien al ;-). 

Lekker weertje, nietwaar?!

Zo heerlijk warm als het nu is, dat komt niet zo vaak voor in dit verwaaide landje. De wind uit het oosten zorgt voor zon, maar ook voor een fris briesje uit de Lillebælt. Ik hou van de warmte en kan er, vind ik zelf, goed tegen.

Gisteren waren we naar de verjaardag van een vriendin. Een uitgebreid morgen-complet of eigenlijk een brunch. Binnen, want het was buiten te warm.

Op de feestelijk gedekte tafel lag deze loper. Die had haar oma ooit geborduurd...een verjaardags/feest-loper. Wat een werk, maar zeker een leuke herinnering ieder jaar. 

Het strand wordt deze dagen goed bezocht. De uitkijkpost is weer opgezet zodat er een oogje kan worden gehouden op de zwemmers. 

De naam Telegraftropperne is in 2019 veranderd in Føringsstøtteregimentet.

Telegraaf, telefoon en morsecodes worden (bijna) nooit meer gebruikt; maar zijn vervangen door computers, gps en andere comunicatie-en sporingsapparaten. 

Het telegraaf-regiment heeft een klein en tijdelijk museumpje ingericht in de oude hoofdwacht en die was afgelopen woensdag open toen we er voorbij fietsten. We gingen even een kijkje nemen. Wie meer wil lezen kan op de links klikken. En als het goed is kan Wikipedia ook in het Nederlands worden vertaald. 

Op de fiets kwamen we ook langs de haven waar weer vanalles te koop was en waar dit aanplakbillet te zien was. 

Het lijkt wel het Engeland van Barnaby 😍 : Wedstrijd in "Taartbakken". 

Inleveren de 8. juli. 

Wie bakt de lekkerste 6.juli taart?  Zes juli is nl dé feestdag van de stad.

Nee hoor, ik doe niet mee...pfffft.

Zomerse foto's.

 

Omdat het nog steeds erg droog is laat ik zoveel mogelijk groen staan om de grond te beschermen. Maar deze clematis wil naar het licht en in plaats van op het hek te klimmen steekt ze haar kopje naar voren.

Ondanks een brandende zon wilde de chef toch graag de bank verven. We zetten hem op het tafeltje om het hem iets gemakkelijker te maken.

Ik laat nog even wat bloemen uit de tuin zien. Er zit nog water in de ondergrond vermoed ik, want ik sproei echt niet.  (behalve de potten).

Zomerser kan het niet! We aten koldskål met aardbeien en kammerjunkere. Lekker !!!

Afgelopen woensdag was het 's morgens bewolkt en de chef besloot dat het aanrechtblad nodig geschuurd moest worden, zodat er een nieuwe laag olie kon worden ingewreven.

Omdat alles verwijderd moest worden zeepte ik maar meteen alles af. Uhhh, er staat eigenlijk veel te veel op dat aanrecht, maar ik kan niks missen 😏.

Carl had nog een cadeaubon liggen die hij gewonnen had bij het jubileumsfeest van de schietvereniging. Die bon moest omgezet worden in een statief om de luchtbuks op te laten rusten. Zodoende reden de heren donderdag naar Vingsted. Natuurlijk moest het statief naderhand ingesteld en getest worden.  Nu schieten ze gelukkig op kartonnen schijven laag bij de grond en de hagel valt in een bakje eronder zodat het niet in die grond verdwijnt. Het is hier trouwens vreselijk droog. Het heeft al in geen weken geregend en als het zo doorgaat worden de Sankthans (midzomer) vuren vast en zeker verboden. Het gras is geel en het robotje (Humperding) is werkeloos. Ik geef alleen de bloembakken water.

Overal laten de zwanen hun jonkies zien. Zelfs hier in de haven.

Sandra moest gisteren naar een verjaardag en Carl kwam gezellig een dagje hier. Housa! Er werd gewerkt. De vijver, die twintig jaar geleden kindvriendelijk dicht gemaakt werd mocht weer open. Er lagen alleen een onnoemelijke hoeveelheid stenen in. Echt van die zware kanjers. Carl heeft hard gewerkt (wij ook een beetje 😎) en alles verdween naar de stort.

Daarna werden bladeren, wier en meer "vuiligheid" er uit gezeefd..

..Casper, die zijn vrienden had weggebracht kwam mee eten. 

We werden geaccompagneerd door de muziek van het festival "Rock under Broen".

Gezellig (en gelukkig) op de achtergrond.

Zomergenot!

Er ligt van alles in de haven...alleen foto's deze keer.

Een cruise-schip (wij noemen het gewoon "et krydstogt-skib")

Een oorlogsschip / gebruikt bij inspectie

Een marine vaartuig; dat ligt hier altijd

Een van de sleepboten; we hebben er twee.

Vier schepen van Mærsk; die eigenlijk opgeruimd moeten worden.

Er was bezoek van een aantal hoge pieten van de Rye's kaserne hier in de stad. Die kwamen in zwarte auto's...

 

Vaderdag, vriendinnen en de tijd die voortkabbelt.

De tijd die voortkabbelt schrijf ik, maar eigenlijk bedoel ik de tijd die met een sneltreinvaart voorbij roetsjt. 

Vaderdag valt hier altijd op de vijfde juni. Omdat dat meestal een gewone doordeweekse dag is wordt het vaak in het weekend gevierd. Vader hier werd verrast met een heerlijke BBQ. We aten en grillden hier, maar Sandra en Per kwamen met alles wat er bij een BBQ hoort. Het was heerlijk! Nu zijn we ook een echt "jeu de boules" spel rijker 😎. Dat probeerden we natuurlijk uit en het was een uitdaging om daarvoor ons grasveld te gebruiken. Met al die oneffenheden weet je nooit waar de bal eindigt. Maar toch heel leuk!

De vijfde juni is de "Dag van de Grondwet". Vroeger was het een halve vrije dag, nu is het een hele voor sommigen terwijl anderen moeten werken. Dat ligt aan de CAO waar je bij hoort. Het schept wel verwarring. De winkels én supermarkten zijn dicht, de scholen weer niet. 

Voor ons die gepensioneerd zijn maakt het niks uit. Wij hielden als gewoonlijk onze vriendinnen-dag. Vanaf 12 uur en tot een uur of zes zaten we heerlijk buiten in de binnentuin bij Liller (die eigenlijk Lillian heet). We zouden met zevenen kunnen zijn, maar Lisbeths man is heel ziek en Elin zat in een zomerhuisje. Wij vijven genoten van een heerlijke middag met volop zon en aten al het lekkers wat ieder van ons had meegebracht. We spreken nooit af wie wát meebrengt maar slagen er altijd in om een heel gevariëerd menu te hebben. 

De laatste foto maakte ik gisterenavond om half twaalf vanuit het bovenraam. Dit is de noordkant. Zo licht kan het nog zijn 's nachts ook al gaat de zon om tien uur onder.  

Reikwijdteangst

Ik dacht echt dat ik mijn fietsbatterij had opgeladen...Maar ik was vergeten dat ik daarna nogal een aantal keren op de fiets ergens heen geweest was. Toen we gisteren middag besloten om naar TreldeNæs te fietsen om bij de camping een ijsje te eten had ik slechts drie "prikken". Normaal gesproken moet dat meer dan dertig kilometer reiken. Alleen zat de wind tegen. Er was maar weinig wind hier in onze beschutte tuin, maar best veel op de route naar Trelde. Oef, dan ben ik een echte schijtluis en bang dat ik misschien te weinig stroom zal hebben voor de terugweg. Ergo, ik ga "sparen", zet een heel lage ondersteuning op en de versnelling op twee. Met het gevolg dat ik pijn krijg in m'n nek van de inspanning en zware benen. Poeha, ik heb het gehaald! Nog net stroom genoeg om thuis te komen...met de wind in de rug is het een fluitje van een cent.

Deze video komt uit Noorwegen. Er staat een Deense tekst bij. Misschien kun je het lezen...of verstaan. Misschien heb je het al gezien. Bereik-angst....

Tijd voor andere dingen.

De maand mei eindigde gisteren, ergo moest de boekhouding worden bijgewerkt. Die is een stuk minder dan vorig jaar, helemaal volgens de bedoeling. Minder werk in de zaak, minder rekeningen versturen en een kleinere boekhouding. Langzaam, echt langzaam afbouwen.

Maar helemaal zonder werk.....nee, dat zit er nog niet in voor de chef.

 Het is wel fijn dat de stress om deadlines te halen eruit is. Dat geeft tijd voor andere dingen.

Zo reden we vandaag de grens over om weer eens wat boodschappen te doen. De btw op levensmiddelen is in Duitsland 7%; hier 25! Dat scheelt nogal. Er gingen een aantal pakjes boter, flessen rapsolie, wat pakken meel, suiker en koffiekapsels de mand in. Nog een stuk kaas, eieren, wat vleeswaren en een paar pakken melk....we kunnen weer een tijdje vooruit.

Bij de Edeka aten we een broodje met kaas en bij de bakker op het pleintje in Handewitt namen we Kuchen en iedere een kop koffie.

(en natuurlijk een aantal blikjes limonade bij het Scandinavian Park, voor ons en voor onze dochter).

We reden heen en terug zonder in een file terecht te komen en daarmee schenen we geluk te hebben hoorde ik toen we weer thuis waren. Er waren nogal wat protestacties gevoerd met het kiepen van o.a. aardappels op de snelwegen. Protesten vanwege de komende stijging van wegenbelasting voor vrachtverkeer. Een persoon is gepakt en zit nu in voorarrest; tja er kunnen echt gevaarlijke situaties ontstaan als er net voor je auto een lading gelost wordt.

Hier in Fredericia is het heerlijk weer, maar in Flensborg was het frisjes. Daar woei een koude wind en de temperatuur was minstens 7 graden lager dan hier. Het is wel erg droog in heel Denemarken en je hoort de boeren en tuinders al klagen. 

Hier zijn we blij dat we zonneluifels hebben; dat het onkruid in de tuin minimaal is en het gras toch nog ietwat groen aanziet.