We gingen dit jaar naar de kerstmarkt bij Egeskov slot. De chef ging niet mee; die zou al het lopen niet aan kunnen. Casper had ook heel andere plannen voor het weekend ;-). Maar Carl en ik haalden Philip op en tuften naar de kerstmarkt. We hadden afgesproken om in de voorhal te wachten op Caroline en Mikkel. Gelukkig bleef het droog de drie uurtjes dat wij er waren. En ja, een kerstmarkt is nou eenmaal een kerstmarkt; allerlei leuke spulletjes, gløgg en æbleskiver, overal vuurtjes om je handen te warmen en een flink wat geslenter. Philip zei dat we 7000 stappen hadden gehaald.
We wandelden ook rond om het slot door de mooie, nu winternatte tuinen en "deden" het labyrint. Daar kom je niet zo maar uit ook al kon je door de heggen kijken nu de bladeren eraf waren. Eindelijk waren we in het midden van waar ik deze foto knipte.
We hadden de uitgang gevonden!
Gelukkig was er ook een "binnen" en in de voormalige stallen en schuren was er veel leuks te zien. Hier staan we/ze voor een oude kruidenierszaak. Leuk vooral voor Caroline, die immers in een supermarkt werkt
Hier een kostcirkel uit 1954.
Er was ook een tentoonstelling van camping vroeger en nu. Heel leuk. En oude auto's, moters en reddingswagens.
Nog even een kopje koffie bij Jeff en Ivona in Odense en dan op huis aan. Het wordt immers al heel vroeg donker en ik wil het liefste voor het donker thuis zijn.
De hulpzame morfar zorgde ervoor dat Carolines autootje van nummerplaten werd voorzien en kleindochter reed met een gelukkig gezicht weg. Ze had de eerste dag in haar nieuwe job erop zitten, moest even naar huis om zich om te kleden en daarna was er een etentje in een chic restaurant samen met haar nieuwe collega's. Dat is toch met je gat in de boter vallen.
Maar Casper kwam hier eten. Alleen is maar alleen en het is saai om in je eentje te eten. Dus...vanavond komt hij weer...
Gezellig.
Carl kwam glunderend uit school met z'n eerste schoolrapport. Hier worden er in de lagere klassen geen rapporten gegeven en dan is een eerste keer spannend.
En ik kreeg mijn corona-booster prik gisteren. Ik was best moe gisteren avond en had wat spierpijn, maar om nou twee en twee bij elkaar op te tellen, zei deze ezel....tot de eega zei: misschien komt het door de inënting. Hiha. Na een nachtje slapen ben ik nu weer helemaal de oude.
Op de koelkast hangt er weer, na lange tijd een school-schema. Carl is hier een weekje op vakantie. Heel gezellig! Maar hij moet natuurlijk wel naar school: dus schema. (en een beetje vroeger opstaan ;-))
Gisteren hielp hij in de werkplaats. Lettertjes "pikken"en een hoop knip, tel-en snijwerk. Hij vond het leuk en had het snel door! Er kon zodoende een flinke order weggewerkt worden. We brachten het samen naar de pakkettendienst.
Oeps, zondag is het alweer de eerste zondag van de Advent en daar hoort een adventskrans bij. Deze maakte Carl, vrijwel alleen. Het is een overdadige krans, vind je ook niet!
We deden nog veel meer die dag. We haalden het marmotje Sorte op. Met kooi en strooi en voer. En wat meer kleren voor Carl.
's Middags gingen morfar en Caroline op autojacht. Caroline heeft een vaste baan per 1 januari, maar begint daar al maandag! De laatste maand van haar opleiding neemt de nieuwe supermarkt over. Ze is er heel blij mee. Een echt grote zaak...maar wel in Bramdrupdam, in Kolding noord. Er moest dus een autootje komen en die kwam. Morfar is een goede onderhandelaar. Hij drukte de prijs en kreeg er vier winterbanden bij. Nu moet de auto nog door de keuring en hij moet verzekerd worden. Dat doet deze morfar maandag (Caroline leent de auto van haar broer) en dan is deze dame onder de pannen wat werk en vervoer betreft.
Mikkel, haar vriend, kwam haar ophalen en ze bleven allemaal eten. Ik had er niet echt op gerekend, maar allez. De grote pan tomatensoep werd gesuppleerd met toast en ik maakte nog snel een appeltrifli.
Onder het toeziend oog van Sorte.
Vandaag is het rustiger. We deden een beetje creatief, Carl en ik en nu is hij in de werkplaats om samen met de chef iets te produceren. Vanavond gaan we naar de film; de nieuwe Ghostbusters Afterlife.
PS: We hingen deze week de lichtjes op buiten. Gezellig!
De ene dag "vreet" de andere en voor ik het weet is het alweer woensdag-avond. Er was werk, er waren facturen te schrijven, een boekhouding bij te werken. Er was bezoek van potentiële nieuwe klanten, er waren koffiedrinkers. Er was een extra lange kooravond vanwege een kerstconcert in december en vandaag was de breiclub hier.
Tussendoor kochten we een extra lang dekbed voor de chef. Ik had al eerder zo'n zalig muskus-donzen dekbed; de chef had nog steeds een oudje. En dan was het ook nog eens te kort voor z'n (nog steeds) lange lijf. Maar een goed dekbed is niet goedkoop, dus toen het in de aanbieding lag kwam het er eindelijk van om een nieuw te kopen. Ook maar meteen twee extra lange dekbedhoezen er bij, waarvan bij de ene na het wassen de ritssluiting kapot was. Weer terug naar de winkel en het kon zonder problemen geruild worden.
De dagen zijn zo kort.... Bij diverse buren hangen de kerstlichtjes al buiten. Ik ben bezig de chef over te halen om nieuwe snoeren te halen. Die van vorig jaar werkten niet meer. Morgen misschien??
Even een heel ander weetje: Zoals ik eerder schreef waren hier vorige week verkiezingen voor de gemeente én voor de vijf regio's. En weet je wat: de helft van de zetels in de regio's wordt bezet door vrouwen. Ik zeg: eindelijk!! Nu de gemeenteraad nog. Daar is twee-derde nog voor mannen.
De rullepølse (broodbeleg) vliegt erdoor heen. De chef laat genereus zijn vriend mee-eten..hij smaakt ook ditmaal weer zo heerlijk. Je eet het zo: met een paar schijfjes ui en wat "sky" erop. Sky is een soort fijne jus, die met gelatine stijf gemaakt wordt. Je spreekt het uit als skuu.
Nu moet ik het blog van het koor bijwerken. Heb ik even tijd voor want de chef is naar de schietvereniging. Samen met Carl, een van de kleinzonen.
Onze aardige buurman ging voor ons het dak op om een vogelrooster op de schoorsteen te zetten. Wij hebben aardige en vriendelijke mensen wonen in onze straat. Fijn toch!
Het was droog die dag....Af en toe een zonnestraaltje door het wolkendek.
En solstrejf i en vandpyt......zo begint het lied:
Dansevisen..(een vise (wieze) is een chanson )
Een straaltje zon in een waterplas, de wind die je
wang kust, en het het riet dat neuriet, dat het leven begint, met spinrag
in je hoofd.
Een fluitje in een boomtop, een miauwtje van een kat, een
ruisen in een beekje, een gefluister in de heg, wat zegt dat de nacht
voorbij is.
Douwnat ligt het weiland, juffrouw ochtendgloor gaat naar bed, de dag
begint Puk-plagerig die uit bed springt
en loopt over de zonnige brug
En en wij twee, wat met ons twee? Wat nou met
ons nu, jij en ik? Ik dans en ik dans en ik stop en zie alleen maar jou. Waarom ging je weg? Kom terug, kom terug, kom terug mijn liefste
vriend. Kom terug, kom terug en we dansen daarheen waar jij wilt
Kom laat ons dansen
alles kan gebeuren
kom, laat ons dansen
laat ons dansen en lachen
Een lied uit 1963, waarmee Denemarken het songfestival won. Wat was de wereld toen nog rustig (en onwetend) nietwaar.
(PS. Puk is een elfje uit Shakespeares Midzomernacht-droom)
De chef maakte broodbeleg. Zijn beroemde "rullepølse".
We deden een rondje binnenstad waar het Art Festival dit weekend plaats vond. De meeste schilderijen waren te zien in het Eksercerhuset in de voormalige kaserne. Maar er waren ook diverse gallerijen open en sommige café's deden ook mee. Nee, ik heb maar niks gekocht maar wel diverse visitekaartjes mee genomen.
Vandaag deden we vast wat kerstinkopen (limonade en snoep) net over de grens en toen we thuis waren kwam dochterlief langs. Die had twee dagen Jeff en Ivona geholpen met de tegelvloer in de badkamer. Moeders blij als de kinderen elkaar kunnen en willen helpen.
Hier de Prinsens Poort, daarchter ligt de binnenstad.
Van de drie gemeentes in het driehoeksgebied is Fredericia de kleinste.
Geeft niks hoor; ik voel me hier thuis.
De zon heeft zich gelukkig af en toe laten zien. Kijk maar.
De gemeentewerker (de robot-grasmaaier) houdt pauze. Naast het dakje met zonnepanelen. Die grasmaaiers doen hier overal het werk en er is gelukkig (tot nu toe) niemand die hem vernielt of steelt. Er rijden er heel wat rond in onze stad.
Volle maan, dan is het 's nachts misschien wat kouder?
We hebben tot nu toe nog steeds een nachttemperatuur van 11 graden!
Ik maakte de rekening op van de kilometers die we dit jaar voor de zaak gereden hebben. Voor de boekhouding.
Nou, dat viel mee, of tegen. 't Is maar net hoe je het bekijkt.
Corona-jaar.
Maar ondanks de weer opbloeiende corona zijn er nog geen beperkingen. Ja, de coronapas tonen, dat is alles. Ik ben overigens net uitgenodigd voor m'n booster prik. Ik maakte maar meteen een afspraak en kan maandag over een week komen.
Een oude collega, van toen ik dertig jaar geleden als pedagoge bij de dagmoeders werkte
had ons vandaag uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Zo op het zicht zijn we niks veranderd. Maar....meer rimpels, grijzer haar, eentje was afwezig, die kon het als dementerende niet aan, eentje was in behandeling voor kanker, eentje had net haar man verloren, een ander had een man die al vijf jaar een depressie had... En we waren maar met z'n zevenen. Mensch, wat ben ik dan toch gezegend!!!
Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen. Heel veel oude verhalen opgehaald en elkaar een hart onder de riem gestoken. Doen we van de zomer nog een keer..
Om kwart over acht had ik al een tolk-opdracht. Vanwege de nog steeds (of alweer) heersende corona gaan de meeste opdrachten (gelukkig) per telefoon. Nee, voor besmetting ben ik niet zo bang, maar nu hoef ik niet het halve land rond te rijden. Wel zo fijn.
Na een kleine drie kwartier was ik klaar.
En toen was er koffie!
Daarna fietsten we naar het sportcentrum hier vlakbij want we gingen stemmen. Vandaag zijn hier verkiezingen voor gemeente en regio. Het was helemaal niet druk. Een van mijn kennissen had eerder deze week per brief gestemd maar zei dat het in de hal van het gemeentehuis overvol was. Tja....
Het ging er helemaal corona-proof aan toe en de kruisjes zijn gezet.
Het blijft grauw buiten en het was "waterkoud" op de fiets. Ik denk dat ik maar binnen blijf en er een puntje aan brei.
Mijn hoofdband en polswarmers zijn klaar. De kabels zijn (bijna) zonder fouten.
Een zondag zonder blauw aan de hemel. Grijs dus; ook vandaag weer.
Maar het was droog en ik trok m'n wandelschoenen aan.
Achter langs Madsbypark .
Langs de vijver.
En over het bospad. (voor wat kleur).
Weer thuis haalde ik de chef over om mee te fietsen naar de stad, waar Depotgården de jaarlijkse kerstmarkt hield. Depotgården is een oud gedeelte van het vroegere epidemie ziekenhuis, dat nu gebruikt wordt als creatieve basis voor alle burgers van de stad. Je kunt er werken met hout, textiel, sieraden, metaal, verf en nog veel meer. Je kunt lid worden van het huis en dan staan alle machines en gereedschappen tot je beschikking. Omdat er nogal wat geproduceerd wordt houdt men twee maal per jaar een markt. In november: de kerstmarkt. Pssst, ik kocht vast twee kleine kerst-cadeautjes.
Toen we langs de wallen fietsten waarachter her Østerstrand ligt, zagen we twee "dragonflyers". De wind was landinwaarts, dus geen gevaar dat ze over zee uitdreven.
Weer thuis bakte de chef "hindbærsnitter" die Sandra en Casper kwamen proeven.
Zij waren nog wat mat in de sokken van gisteren. Nadat de familie (vader, opa en oma van vaders kant en wij "ouwetjes") van de "openhuis" traktaties hadden genoten en weer op huis aan reden, was het tijd voor de jeugd. Die feesten door tot middernacht en trokken daarna de stad in. Jaja, je bent maar een keer jong en zolang er nog geen verdere beperkingen zijn dan een coronapas tonen.... genieten maar.
Overigens "klooi" ik wat aan met m'n nieuwe mobiel. Hij werkt uitstekent, goeie kamera maar....ik kan geen geluid krijgen bij de sms'sje, whattsapp , wordfeud en meer. Morgen maar eens naar de tele-winkel gaan...misschien, hopelijk! kunnen die helpen. Wel vervelend.
Een-en-veertig bakjes "citronfromage" oftewel citroen bavarois staan er in het koelkastje in de werkplaats. Die gaan morgen mee naar onze dochter en zijn bedoeld voor het feestje voor Caroline. Die is immers geslaagd voor haar opleiding en heeft haar "svendebrev" binnen. Letterlijk vertaald is het een "gezellen"-diploma. Een ouderwets woord uit de tijd dat gezellen nog rondtrokken om een vak te leren. In Nederland, vooral in het zuiden, heb je nog steeds de gildes - voor gezellen. Hier in DK bestond Carolines opleiding uit twee jaar school en twee jaar praktijk afgewisseld met een aantale weken school. En het woord "gilde" (uitspraak gielle) betekent hier: juist ja, feest. Svendegilde.
Morgen is er daarom een "Open-Huis" Feestje....met buffet... Bij moeders thuis, want het is toch gemakkelijker als er meer plaats is
Bovenop komen er nog toefjes slagroom.
De chef is de kok die de fromages in elkaar flanst. Ik ben degene die raspt, perst en mixt. Én die twee keer weg moest voor boodschappen. Want de citroenen waren op, en de eieren (20 gingen erin) en de slagroom en nog wat meer. Ik nam meteen ook een gemberkoek mee van de Aldi. Normaal kun je hier geen perper- kandij- of gemberkoek kopen dus ik sla meteen toe als ze af en toe in de winkel liggen (en ik vergeet altijd om het bezoek uit Nederland te vragen om er eentje mee te brengen. Ook niet erg, want ik kan er moeilijk afblijven en da's niet zo goed voor het lijntje).
Kryderkage med ingefær.
Omdat ik nou toch in de keuken bezig was heb ik goulash te pruttelen gezet. Daar is het echt weer voor, want het blijft miezeren. We zitten achter en dik, dik wolkenveld.
De volgende week zijn er hier gemeente-en regio verkiezingen. Hoe ouder je wordt, des te meer interesseert de politiek je. Bij mij wel in elk geval. Dus ging ik naar het Tøjhus waar de ouderenraad (ja,ja, ik wordt/ben ouder) de poltieke partijen van de stad had uitgenodigd. Natuurlijk ging het dit keer voornamelijk over thuiszorg, woningen, hulpmiddelen en verzorginghuizen. Als de politici dachten dat debatteren met ouderen misschien wel mee zou vallen dan hadden ze misgerekend. De ouderen van deze tijd zijn goed-opgeleide mensen, die hun woordje staan en hun mening hebben. De generatie uit de sixties-seventies 💪. De woordstuurster had overigens een heel goede start-repliek: "Politici zijn moedige mensen, die bij elk debat een soort van examen moeten afleggen". En er werd heel wat gediscuteerd!
Vandaag kwam de schoorsteenveger. Eerst maakte hij de oven binnen schoon en daarna de schoorsteen buiten. Oeps, daar zat een vogelnest bovenin! Nu moet er een rooster op....maar wie kan/durft de hoge ladder op. Wij niet meer. We zoeken het uit. Voorlopig zijn er geen vogels die nesten bouwen.
Kijk toch eens; er bloeien nog steeds zomerbloemen. In november! Je kunt echt merken dat de temperatuur gestegen is. Vroeger lag er vaak al sneeuw in november.....vandaag is het 11 graden!
En toen...tja. We zijn weer een beetje bij "AF". Corona wordt weer geclassificeerd als een samenlevings-critische ziekte, een epidemie dus. Dat betekent de coronapas bij de hand hebben, minder mensen bij evenementen...de rest kennen we nog niet; daarover wordt vandaag onderhandeld. En een oproep: laat je inënten zodat je anderen niet besmet...
November rain; dank je wel voor het draaien Hans ;-). Het regent inderdaad weer eens een keertje. Een regenachtige zondag waar we het gewoon thuisblijven en het gezellig maken. Het bezoek uit Nederland is weer naar huis. Het was zo leuk om elkaar weer even te zien. We deden een middagje "Tøjhus" waar Mojoes-jam was. Gratis zelfs. Een lekker pilsje en een glas wijn erbij...
Zaterdag deden we "ieder ons ding". "Zij" gingen naar het Trapholt museum in Kolding, "wij" gingen naar de 80 jarige verjaardag van Birthe.
Daar was familie die we heel lang en/of nooit gezien hadden. Jong en oud door elkaar. Lekker eten en drinken en daarna werd er heel wat gekletst en gespeeld. Dart en...roulette...met glaasjes...met...?? 🍷
Een uurtje rijden naar huis en met z'n allen even na-kaarten bij ons.
Een paar gezellige dagen gehad, maar aan alles komt een eind.
Het is net alsof de dagen korter zijn. Niet alleen qua licht, maar het is alsof er minder uren zijn. Tja, november..... November begint eigenlijk altijd goed. Met de verjaardag van onze zoon. 44 alweer (tegenwoordig moet ik even op m'n vingers natellen). Omdat hij gisteren in z'n nieuwe baan begon vierden we het afgelopen zondag. Deze foto is genomen door zijn nieuwe firma, maar ik vind hem zo goed dat ik deze even geleend heb ;-).🎂
Enfin, afgelopen zondag dus reden we net de snelweg naar Odense op toen het verkeer plotsklaps helemaal vastzat. Een ongeluk op de Nieuwe Lillebælts brug waardoor het verkeer van vier banen naar een geleidt moest worden. En dan nog stapvoets ook. Brandweer en ambulances die zich erdoor wrongen. Tja...dan duurt het even wat langer. Zo zie je maar dat er ook hier files voorkomen.
Ik ben altijd weer blij dat ik niet zelf bij het ongeluk betrokken ben. Dan voelt wachten niet zo lang. Even een sms'je naar Odense dat we wat later komen. Helemaal okay. Het was een heerlijk rustige verjaardag; we hebbben genoeg "gefeest" in oktober.
Zaterdag bij het fietsen bleef de fietstas van de chef achter een verhinderingspoortje hangen met het gevolg dat hij onderuit schoof. Gelukkig mankeerde hij niks, maar de fietsband sprong lek. Oef. Ik fietste naar huis om de fietsbeugel voor achter op de auto te halen, maar had natuurlijk de verkeerde moersleutel bij. Het eind van het liedje was dat hij helemaal naar huis liep. Dat is meer dan vijf kilometer. En: spierpijn de volgende dag. Flink spierpijn. Zijn beenspieren zijn toch minder sterk dan hij dacht. Het resultaat: Als we nu fietsen dan stappen we halverwege af en lopen een flink eind. Met de fiets als steun gaat dat best. Goed voor zijn conditie, maar ook voor de mijne!
Even een korte pause vanmiddag, maar het is best frisjes als je op een bankje zit.
Nog snel wat boodschappen doen en dan warme thee met appelcake. En een stukje breien, want ik oefen "kabels" 😄.
November is van start gegaan. Gisteren een heel gezellige middag met Tove die tachtig geworden was en mijn vriendinnen en mij uit genodigd had voor een heerlijke lunch en afsluitend een drankje in een café.
