Peettante en meer..

Vandaag wordt mijn peettante 96 jaar. Hier staat ze er een beetje onhandig op, maar dat komt omdat ik hem uit een foto heb "geknipt, die mijn zus twee weken geleden maakte. 
Op die foto staan ze er nog met z'n vijven op; maar het kringetje ouderen wordt kleiner. Vorig jaar was mijn moeder er ook nog bij...

Dat was toen: dit is nu.

Ik ging eindelijk een flink stuk wandelen vandaag na al die regen van de laatste weken. Halverwege speelde mijn heup op, natuurlijk ook omdat ik dwars over de golfbaan en de omliggende struiken liep. Slecht terrein! Gelukkig zakte de pijn langzaam weg na even rusten, zodat ik denk dat het gewoon spierpijn was. Ik zal mezelf maar wat beter in de gaten houden.

De laatste deur boven schildert zich zelf niet en alle verf spullen staan me schreeuwend aan te kijken. Gelukkig kan ik daar goed tegen, ha! Morgen dan maar?
Van het een komt het anders. Nu wil ik ook "mijn" naai-werk-en strijkkamer aanpakken. Kastje eruit, tafel weg en een groot blad maken onder het raam. Nu de chef nog zien over te halen. 
(En ik zal moeten opruimen).

Een mens moet er af en toe ook even uit, nietwaar. 
Zo reden we zaterdag naar Juelsminde waar we aan een heerlijk vis-buffet belanden. 

Later op de dag een beetje een memory-tour voor mijn eega, die als kind vaak op scouting-kamp was in Danneborg.

Vanavond is er kooravond. Wij hebben een concert gepland de 12 mei, samen met het mannenkoor Skjold en de Harmonica-club, maar: onze dirigente heeft haar been gebroken en moet 6 weken rust houden. Ohlala! Nu krijgen we wel een invalster, maar ik ben benieuwd of het concert wel door kan gaan. 

Roerig water.

Flinke wind; af en toe stormachtig.

 Zo is het al de hele week. 

Zucht.

Ach wat, we schilderen maar door.

Nog één deur; die doen we morgen.

Zonnige tulpen in een lelijke blauwe vaas.

Een vaas met een herinnering, daarom heb ik hem nog steeds.

Langzaam aan..

Nog vijf deuren (en kozijnen) te schilderen.

Het begin is gemaakt

Een donkere regenachtige dag. 

Ik knipte om vier uur het lampje aan.

En bakte broodjes...

Waar een mens al niet moe van wordt.

Een kleine opdracht; folienummers op brievenbussen. Wel in Odense, maar vooruit! Alleen plakten de letters niet omdat het zoveel geregend had. Naar huis dan maar en wachten op een zonnetje. De chef reed weer naar Odense en deze keer lukte het. Een werkje van een kwartier, maar wel een dikke drie uur in de auto gezeten. Zo gaat het af en toe.





Ik ging video-tolken in Kolding.

Dan zit ik in een klein kamertje, met een koptelefoon op, want de ruimte is nu niet echt geluiddicht te noemen.

Ach, het is best leuk om te doen. Deze keer was ik besteld door het ziekenhuis. Als je iets mankeert dan is het toch fijn om dat goed uitgelegd te krijgen in je eigen taal, denk ik.




Veel gereden vandaag. Hier scheen de zon.

Alweer zondag

Ongelooflijk, zo snel een week voorbij gaat.

We hebben geschilderd...

 ..en geschilderd...

 Je ziet het verschil! Het was dus nodig.

 Al dat houtwerk. 

Tjek! Klaar!

( op de deuren en kozijnen na; maar dat is een "makkie")

We waren naar een concert met Caroline Henderson met pianist Nikolaj Hess. Een fantastisch concert.

En ik was gisteren naar een overheerlijke brunch in Severin in Middelfart, waar een van mijn vriendinnen haar 60' verjaardag vierde.

Deze bronzen figuurtjes kropen overal rond in de gangen. 

Heel leuk.

Internationale vrouwendag.

Mijn kleindochter zette het op Instagram: "International women's day - We rise by lifting others".

We zijn er namelijk nog steeds niet: gelijkwaardigheid voor vrouwen. Ook al zijn we een heel eind in Denemarken, toch spreken de economische realiteiten, de administratieve en de politieke machtsverdeling andere talen.
Er zitten nog steeds maar 30 % vrouwen in het parlement en
de meeste bankdirecteuren en bedrijfsleiders zijn mannen.

Internationaal is er nog heel veel veel te veel discriminatie t.o.v. vrouwen.
Ja inderdaad Caroline: laat ons schouder aan schouder die andere vrouwen steunen en optillen!

In de krant las ik vanmorgen een kolom, geschreven door een vrouw over de verschillen (een beetje grappig) op werk tussen man en vrouw.

• Heb je ooit een vrouw op je werk gezien die haar benen op haar bureau smakt en lui achterover in haar stoel gaat liggen?
• Waarom mogen mannen vreselijk kwaad worden, controle verliezen en met dingen smijten? Als een vrouw dat doet noemen ze haar meteen een hysterisch of psychisch instabiel.
• Waarom praten vrouwen niet met hetzelfde gemak als mannen over onderwerpen waar ze echt helemaal niks van af weten?

Vrouwen zijn de helft van de wereld

Kleur: wit.

Wit. Dat is eigenlijk geen kleur, maar omdat het bij "ons boven" niet zo groot is houden we het toch maar op wit.

Toen we dit huis kochten was alles in "grenen" - onbehandeld hout. Gemakkelijk natuurlijk, maar ik heb het toch liever licht. En als je eenmaal aan schilderen begint.....

We doen het rustig aan, de chef en ik. Het hoeft niet in een week klaar; we hebben alle tijd. 

Tussendoor ligt het andere werk ook niet stil; maar dat is het voordeel van "aan huis werken".

Je ziet het verschil!!

Alle muren zijn geschilderd.

Poeha, wat hebben we toch veel houtwerk.