Ik had nog een cadeaubon liggen.
Gekregen bij mijn afscheid.
Een bon voor een hotel mét diner en ontbijt.
Leuk hè, om dat te krijgen.
Vond ik ook.
Dus ging ik kijken welk hotel en/of welke regio leuk zou zijn.
Oeps; de bon was van de Bellevuebox en er waren maar een beperkt aantal hotels waaruit je kon kiezen.
Eerst wilden we naar Sjælland, maar daar kwam iets tussen.
Zo gezegd, zo gedaan en besproken.
Gisteren reden we naar Dronninglund hotel.
Nordenfjords, zoals de Denen zeggen, ten noorden van de Fjord, de Limfjord, die feitelijk van het noordelijkste deel van dit land een eiland maakt.
Nu is november nou niet de beste maand om Noordjylland te bezoeken. Het gebied is open en weids, het is een land van zee en water.
Dun bevolkt dus tamelijk leeg als er weinig of geen toeristen zijn.
Het hotel was overigens wel volgeboekt.
We arriveerden om iets na enen.
De mevrouw in de receptie had het druk, want er waren twee feesten aan het starten. (op z'n Deens, met gedekte tafels, uitgedoste dames en een pianist).
"Jullie zijn te vroeg. Je kunt pas om drie uur inchecken!" zei de dame en wende ons haar rug toe.
"Nou ja" zei ik: "had ik natuurlijk moeten nakijken".
"Kom op, we rijden terug naar Aalborg en gaan daar lunchen en wat winkels kijken", zei de chef.
We aten bij Penny Lane, een café-restaurant, bakkerij, winkel en nog meer. Gezellig en lekker. Aalborg is een universiteitsstad, dus er waren nogal wat jonge mensen die de zaak opfleurden.
 |
| Hier klinkt "Susanna" uit de luidspreker |
Het weer zat ons niet mee. We liepen nog even door de winkelstraten, keken bij wat boetiekjes en kleine winkeltjes, keken rond bij Salling (waar je hele dure kleding kunt kopen), wandelden door het park bij het Aalborg Kunst en Concert Centrum, waar beroemde musici een boom hebben geplant of laten planten en reden weer noordwaarts.
Kamer 42.
Dat was in een aanbouw naast het hotel. Jas aan en hoekje om.
Een kamer is een kamer, maar de bedden waren slecht. Veel te oud en zacht. De ene leunstoel was doorgezeten; het afvoerputje van de badkamer rook vreselijk onfris. Het was er schoon en warm, dat was het. Normaal zijn we slechts in een hotel om te slapen, maar vroeg donker, regen en kou vonden wij niet erg uitnodigend voor een wandeling door het dorp. Er was trouwens niks te doen!
Tussen zes en acht uur was het diner, dat een buffet bleek te zijn.
Dat eten krijgt van ons geen enkele ster!
Geserveerd in een achterzaal; aan lange tafels.
Waterige aspergesoep, veel te lang gebraden rundvlees, overgare wortelgroente en fantasieloos ijs met een sausje.
We hadden gelukkig wat lekkers gekocht bij Penny Lane, voor later op de avond.
Vanmorgen het ontbijt.
Dat maak ik thuis beter!!
Op het buffet wat kaas en jam, een gekookt eitje, afgebakken broodjes.
Weg wezen hier!
Betalen?!?
Ik weet dat de gevers van de bon er 1000 kronen voor gegeven hebben.
Wij moesten nog meer dan vierhonderd bijbetalen.
Ik zeg niks tegen de gevers (een gegeven paard enz..) maar die lezen dit blog niet (kunnen geen Nederlands lezen)...maar:
Ik dacht dat we een gratis weekendje weg konden.
Lange neus.
Ik ga nooit meer iemand een hotelbon cadeau doen!
Het hotel zei dat ze 600 kronen voor de bon terugkregen.
Ergo - de winst gaat naar degenen die deze bonnen te koop zetten; een dikke winst!
Vandaag?
 |
| Store Vildmose (het grote wilde moeras) |
Reden we door Store Vildmose naar Blokhus; een van de kleine plaatsjes aan de Jammerbugt (daar vergingen vroeger heel veel schepen, vandaar dat ge-jammer).
Op het hele brede strand mag je (kalmpjes aan) autorijden.
Weet je nog moeder, dat wij ooit hebben geprobeerd om van Løkken naar Blokhus te lopen over dat strand. Met de wind pal tegen. In een februari-vakantie.
We kwamen heeeel moeilijk vooruit en waren wát blij dat we met de auto gehaald werden halverwege.
We keken even bij de winkeltjes die nog open waren en reden daarna weer richting het zuiden.
Een gezellige punt achter het weekend.
Zult en haring op het brood.
