Naar de cirkusrevu..

We hadden kaarten voor de Cirkusrevu op "Dyrehavs Bakken" bij Klampenborg dat ten noordoosten van Kopenhagen ligt. Dat is een heel eind rijden voor ons; bijna 227 kilometer. Eerst zouden we een hotel boeken, maar zagen ervan af. Iets met, je slaapt het beste in je eigen bed en de zomernachten zijn nog licht. Dat laatste was niet het geval op de terugweg, want net toen we in de auto zaten begon het te regenen dat het niet mooi meer was en werd het pikkedonker. Dat is lastig rijden over ietwat onbekende wegen. Enfin, om 2 uur 's nachts lag ik in m'n eigen bed en viel als een blok in slaap.

Het was zo'n dag met wat ups en oeps. We kwamen veel later dan gepland van start. De chef brak zijn ondergebit toen we ontbeten. Oef! Zonder ondergebit kun je niet echt goed eten en we hadden een tafel gereserveerd bij restaurant Postgaarden op Bakken. Gelukkig kon hij het laten maken bij zijn ongevenaarde tandtechnicus in Kolding en om half een 's middags  weer ophalen. Maar ja, intussen was het al half twee voor we onderweg waren. Tja, dan moet je in het spitsuur langs Kopenhagen. Om half vier reden we de parkeerplaats op bij Dyrehavsbakken en konden nog een plaatsje vinden in een van de achterste rijen. 

Dyrehavsbakken, in de volksmond gewoon Bakken is het oudste nog bestaande attractiepark ter wereld. Het begon in 1583 als marktplaats voor de koninklijke dierentuin en werd later uitgebreid met diverse amusementen en kramen. Vandaag de dag zijn er meer dan 40 kermisattracties, o.a. de oudste houten achtbaan (1932) en heel veel eetgelegenheden. Het eten is er goed en niet duur. Op Bakken ligt ook de tent waar al sinds 1935 de Cirkusrevu thuis hoort, net als Pierrot, die de Engelse familie Price in 1800 introduceerde en die niet meer weg te denken is. 

PS, De entree is gratis; je betaald alleen 100 kr (13,50 Euro) voor de parkering. Voor de attracties moet je wel betalen. Het park staat op de lijst van "te bewaren erfgoed" en moet toegang blijven geven voor alle mensen. 

Enfin, wij slenterden wat rond; gelukkig had de chef de rollator mee genomen en we gingen om zes uur eten bij Postgaarden, dat een deel uitmaakt van het nagebouwde plaatsje Korsbæk. 

Matador was en is een tv serie die de enorm populair was en nog steeds is. 24 afleveringen die de tijd schilderen in een klein provinciestadje, Korsbæk, in de jaren 1929 tot 1947. De coulissen zijn nagebouwd en het is een klein openlucht museum geworden. Hotel Postgaarden was  de plaats waar de "betere burgerschap" heen ging; en wij dus ook;-).

Het eten was....mmmm fantastisch! Wij hadden geen wijn besteld, maar water....nog ver rijden enz.

En dan natuurlijk de revu.

Leuk om in "het echt" mee te maken. Het wordt altijd opgenomen en een jaar oof wat later vaak op tv te zien. Maar echt is toch leuker; je krijgt de stemming mee.

Vroeg wakker

Kadadaboem, een flink onweer maakte me wakker. Niet erg hoor; ik ben 's morgens altijd het meest actief. Opruimen, afwasmachine schoonmaken, nou ja, nog net geen vloeren gedweild want het is nogal donker binnen. De markiezen zijn helemaal uitgerold en daardoor komt er minder licht in de kamer. Het is daaronder goed schuilen voor een paar vogels.

Gisteren vierde Caroline haar verjaardag; haar 24'ste alweer. Het was de bedoeling dat we het zouden vieren in haar flatje, maar omdat allebei de jongens terug van vakantie waren en ook Per er was vierden we het bij Sandra in de tuin. De dames hadden allebei een taart gebakken en we werden ook uitgenodigd om te blijven eten. Dat was, zoals altijd, verrukkelijk!!

Voor iedereen zit de vakantie er weer op, behalve voor kleinzoon Casper die een weekje naar Zweden vertrekt en daarna nog eens naar Alanya. Het studentenleven begint pas in september, waar Carl ietwat jaloers op is. 

Van Boch tot Magritte

Met de tentoonstelling "fra Boch til Magritte" wordt er een blik geworpen op de Belgische geschiedenis, cultuur en identiteit. Sinds de zelfstandigheid van België in 1830 heeft de kunst een centrale rol gespeeld in het etableren van een Belgische nationaliteit. In deze tentoonstelling zijn werken te zien die eerder vergeten zijn. De expositie was te zien in het kunstmuseum Brandts in Odense en omdat Ivona een jaarkaart heeft mocht ik gratis mee. Veel werken van vrouwen

Via realisme, impressionisme, kubisme naar surrealisme. 

De kolonietijd was voor velen een vreselijke tijd maar het heeft wel een enorme verscheidenheid van culturen en volkeren gebracht.

Hieronder een typische Magritte, met bowlerhoed (maar zonder pijp)

Deze poster kocht ik voor Jeff die een Magritte fan is. Tijdens hun vakantie bezochten ze het museum in Brussel.

Ik was een dagje in Odense. Nam een paar terrasjes samen met Ivona en later kwam Philip er bij. Wandelen door de winkelstraten en lekker genoten van het eten dat Jeff maakte. 

Foete foete foet, met de trein; tour/retour voor 8 euro. Op een oranje-65+ kaartje ;-)

Van boven naar beneden

 

Ik fietste vandaag naar de stad om even op de rommelmarkt te kijken die de hele zomer elke zaterdag wordt gehouden. Onderweg kwam ik langs de kapper en vond dat ik best even kon kijken of er een knip-plaatsje voor mij vrij was. En inderdaad, een kwartier later werden de punten flink bijgeknipt. Ik kocht ook een flesje haarcreme - nooit geweten dat zoiets bestond, maar het geeft wat zachtheid aan het haar zonder het vet te maken.

Geen markt voor mij vandaag, want op de terugweg kwam ik langs de boekhandel en herinnerde me ineens dat ik nog een tegoedbon had. Even snuffelen en ja hoor, eentje van (een van) mijn lievelingsschrijvers. 

Na de lunch maakten de chef en ik een flinke ronde met de fiets over "Fælleden" en langs het hele strand. We eindigden bij Café Mauritz, waar we een "filuur" dronken.

Of we nog koffie wilden? Nee, we fietsten naar huis waar er koffie met de gisteren door de chef gebakken "Kanelsnegle" lagen.

Hij bakte ze toen ik bij Caroline op de koffie was. Even haar nieuwe appartementje bekijken en haar feliciteren omdat ze is aangenomen op de studie handelseconoom. Ik had een taartje meegnomen en een pot met kunstrozen voor op het balkonnetje. 

Een nieuwe fase in haar leven: van een maandelijks salaris naar een beurs. Daarom is ze verhuisd naar iets goedkopers. Het is een leuk flatje, 45 m2 en goed ingericht. 

You 'll make it girl!

De chef heeft de bak voor al het recyklingsmateriaal afgemaakt.

Lang leve de handyman!

Wat was er zoal meer? Oh ja: het is "opstaan-plaats vergaan". Het verlate zwanenest werd meteen bezet door de eenden.

Geknipt op mijn wandelronde. Ik moet me echt in beweging houden want anders word/ben ik zo stijf als een lat. In het begin van m'n ronde doen mijn schouders en het bovenste van m'n rug pijn. Als die pijn  zakt dan voel ik mijn heupen..au..maar na een tijdje gaat ook dat voorbij. De aanhouder wint. 

Gisteren wandelde ik niet, toen was de voortuin aan de beurt. Een goede kennis van de chef heeft de stoep/P-plaats voor het huis gespoten met zeep en een middel tegen onkruid. Het werkt echt! 

Ik snoeide het wilgenboompje en plukte onkruid en onkruid en...pfft.

Het groeit maar door met dit weer. 

Nou maar weer slakken verzamelen...blehr.

Rondom Fyn: Oude zeilschepen in "Gammel Havn" in de stad.

Daar kwamen ze ; de een-twee-en-driemasters. Ze voeren rondom het eiland Fyn en bleven een nachtje in Fredericia.

Vijftig zeilschepen kwamen de haven in varen.

Het was geweldig feestelijk. Natuurlijk fietsten we erheen.

Over onder andere een wespentaille.

In Koldinghus, het museum in de oude burcht in Kolding, is er een tentoonstelling over hoe men vroeger kleding maakte voor koninklijke personen. Hoe men goud en ander edelmetaal in vooral herenkleding weefde, hoe het kantklossen er aan toe ging dat voor de prachtige kanten kragen zorgde en nog meer van dat. Er waren een aantal robes uitgestald van prinses Benedicte, de zus van koningin Margrethe. Volgens mij mogen deze dames nooit eten, anders kun je nooit zo slank blijven. Haar bruidsjurk was er, avondjurken en robes voor speciale feestelijke gelegenheden. En ja hoor, ze is nog steeds zo slank, die Benedicte.

De andere tentoonstelling die we bezochten, Lisbeth en ik, was die met het beroemde Flora Danica porselein. In 1789 had men alle wilde bloemen en planten in het koninkrijk Denemarken gezocht, getekend en geregistreerd. Het botanische boekwerk bevatte 3240 soorten. Jaren later werd er een servies dedecoreerd met 700 van de wilde planten. Zo prachtig dat vorstenhuizen in Europa er met grote ogen naar keken. Het Flora Danica servies, gemaakt tussen 1790 en 1802. Voor wie het werd gemaakt, waarvoor en waarom is nooit duidelijk geworden. Misschien bedoeld als een cadeau van koning Christian 7 aan de Russiche keizerin Catharina de Grote, maar zij stierf voordat het servies klaar was..

Het servies werd de eerste keer gebruikt in 1803 op de verjaardag van de koning. Het bestond uit 1802 delen, waarvan er nog 1530 bewaard zijn. 

 

Midden in de grote zaal stond de tafel gedekt zoals die eruit zag op Christian de 7 's verjaardag. ( Ja, die Christian die getrouwd was Caroline Mathilde die een lange affaire had met Struensee). Rechts in het midden de koning, die zelf niet kwam opdagen vanwege onpasselijkheid. Hij leed aan schizofrenie. 

Een leuk detaille; de houders waren het schaft van de lepels, vorken en messen. Het bovenste gedeelte kon eruit geschroeft worden voor de afwas. 

De "productie" lag een aantal jaren stil maar in 1863 werd het werk hervat toen de Deense prinses Alexandra in het huwelijk trad met de Engelse kroonprins, de latere koning Edward 7. Het paar kreeg 765 delen flora Danica servies cadeau. Sindsdien wordt het nog steeds voor  speciale gelegenheden en met de hand beschilderd gemaakt. Zo kreeg het koningspaar een servies cadeau van het volk ter gelegenheid van hun huwelijk; voorzien van hun monogram. 

Leuk om te zien; veel gelopen. We gingen nog even het centrum in voor koffie en een heerlijk gebakje bij "Den Blå Cafè en namen de trein terug naar huis.

Vliegles

Ik schreef al eerder dat wij heel veel vogels in de tuin hebben en nu is het tijd voor de vliegles. De familie mus vloog de heg uit en landde vooraan op het gras. Okay jongens: opnieuw proberen. Toen kwamen ze tot aan de vijver. Vandaag lukte het om van de ene kant van de tuin naar de andere te vliegen. 

De merels hebben ook les. Die zijn een stuk groter en een beetje onhandig. Terwijl ik de was ophing landde er eentje op m'n hoofd. Oeps, we schrokken er allebei van ;-).

De vinkjes kwetteren, de duiven koeren, de eksters jatten en de meesjes piepen zacht, maar voor het meeste is het broedseizoen voorbij en hoor je bijna geen vogelzang meer.  Op wat gekijf na als er gevaar in de buurt is of ruzie in de lucht hangt.

Dieren zijn precies als mensen...volgens de fabeltjeskrant.

Tijdens mijn wandelronde kom ik bijna altijd langs de zwanen. Dit jonge paar kreeg maar een jonkie, een pul(letje) en die krijgt zwemles onder het nieuwsgierige toezien van de eenden, wiens gebroed al lang op eigen drift vaart.

De zwanen aan de overkant hebben vier snaveltjes te voeden.

Het weer maar weer. 

We begonnen gisteren met ontbijt buiten; op de bank voor het huis, onder de parasol. Het was warm en werd warmer. Jeff, Ivona en Philip kwamen op de koffie en het avondeten en we zaten tot tien uur in de avond buiten. Reuze gezellig en vol van vakantieverhalen.

Tja, dan sta je maandagochtend op en het giet! Gelukkig werd het rond tienen droog; de wind stak op en verdreef de donkere wolken (en droogt de was!)