Whangarui

Mooie namen, nietwaar. Hoe je ze uitspreekt in het Engels weet ik niet meer. 
In Whangarui aan de westkust is het strandzand zwart. De zee, de Tasman Zee, is wild hier; een surfers-paradijs zo te lezen. En gevaar voor tsunami!

Het zwarte strandzand.

Dit is een kleurenfoto!

Langs de weg naar de camping.....

...zie je deze bloemen in de perken

Wij reden van Wellington naar Whangarui en kwamen door een aantal kleine plaatsjes waaronder een met een bord waarop : The Dutch Oven" geschilderd was. Toch maar even gaan kijken en warempel; daar stond een complete Hollandse molen.

We hadden echter al gegeten, anders hadden we misschien onze tanden gezet in Hollandse pannenkoeken en appeltaart. 

Nee, het waren geen Nederlanders die dit bestuurden, maar New Zeelanders met wortels van lang geleden in Nederland. De vrouw die in het winkeltje in de molen stond vertelde trots dat ze twee jaar geleden in Amsterdam geweest was.

Nog wat foto's van de rit:

In Otaki was er een vlooienmarkt om geld in te zamelen voor de vrouwenclub.

De dag daarna reden we van Whangarui via Ohakune (weer door een nationaal park) naar Waiouru waar het Army Museum ligt. 
Omdat New Zeeland een deel van de Britse Commonwealth is sturen ze ook soldaten de wereld in. De New Zeelanders hebben onder andere gevochten in de Boerenoorlog in Zuid Afrika, de eerste wereldoorlog, de Oorlogen in Korea en Vietnam, ze vochten bij de Solomon-eilanden, de tweede wereldoorlog (vooral in Italië, Griekenland en Noord Afrika) en op dit moment zijn ze aanwezig in Afghanistan. Ze staan paraat "for our Queen".
Het was een hele interessante tentoonstelling. 
Leuk om te zien welke rantsoenen ze kregen toegestuurd. Het was een feest toen de Pie's en Pastry's aankwamen. 
Ik zag ook een leuke manier om kinder-wanten te breien en leerde dat het Victoriakruis wat aan de dapperste soldaten werd toegekend vergezeld ging van een gehaakte wollen das. En dat de soldaten die naar de verre landen vertrokken allen een gehaakte klaproos opgespeld kregen.

Na dit museumbezoek reden we naar Turangi en vonden een campingplaats die uitkijkt op Lake Taupo. Op het strand hier ligt de puimsteen voor het oprapen (puimsteen is afgekoeld lava-schuim).

Van Zuid naar Noord

Er kwam geen storm maar wel een paar flinke regenbuien. Wij reden naar Picton en wilden eigenlijk nog een dagje op het zuideiland blijven, maar toen we de berg afreden lag de "Ferry" eigenlijk al klaar. Jørgen zette de auto in de rij met wachtenden, ik sjeesde naar het loket en binnen een mum van tijd konden we aan boord rijden. Zo'n bootvaart kost de nette som van 685 dollar. Eenmaal aan boord ging het restaurant open en de mensen schoven in lange rijen langs het buffet. Niet dat er nu veel keus was; aardappelpuree met vlees in een of andere saus en daarbij bloemkool en broccoli en/of een flink bord soep. Nadat iedereen voorzien was gingen de rolluiken naar beneden en kon je aan de andere bar iets te drinken halen. De boottocht duurde iets meer dan drie uur, Eerst vaar je een dik uur door de archipel /tussen de groene eilanden door en dan in open zee: Street Cook.  Het noord- eiland zie je dan in de verte opdoemen. Op het laatst vaart de boot langzaam naar Wellington door een soort fjord met vele rotsen in het water. Het was koud aan boord. De deuren naar buiten stonden open, waarom?? Enfin, we zochten de warmte op in een van de drie filmzalen. Eenmaal van boord kwamen we in een file terecht. Er werd gewerkt aan wegen en gebouwen en het verkeer kronkelde daar tussen door. Drie wegen werden er twee en op het laatst moest alles naar één baan. Er moest geritst worden en weet je wat: dat ging zo rustig als ik nog nooit gezien heb. Geen getoeter, geen voordringen maar plaats geven. We zetten de camper op weer een Holiday Parc en gaan morgen Wellington bezoeken. 

Zaterdag. 
Het miezerde wat in Wellington. Een goede dag om een stad te bezoeken. We besloten om de bus te nemen, maar die reed ons (en drie andere paren) straal voorbij. De chef appte Uber en we deelden een taxi met een ander paar. In Wellington gingen we als eerste naar het mooie museum "Te Pape". Hier kun de de geschiedenis van New Zealand volgen. De eerste bewoners - de Maori's - die zo'n 900 jaar eerder uit Polynesië kwamen. Over "the ocean", wat meer dan 1000 kilometer varen is. We zagen de boten - catamaranen - waarvan de vrouwen de zeilen vlochten van stugge bladeren. Aan het einde van 1800 kwam er opnieuw nieuw volk. Goudzoekers, waarvan velen uit China. Tijdens de Europese depressie rond de jaren 1930 kwamen de Europeanen om de armoe ontvluchten. Na de tweede wereldoorlog huisde NZ 900 Poolse weeskinderen en in de zeventiger jaren kwamen de mensen van overal ter wereld. Het is een heel mooi en bezienswaardig museum en het is gratis te bezoeken. Na een paar uur gingen we de stad in naar Cuba Street. De straat is genoemd naar het schip dat in 1841 aankwam met veel immigranten. Dé winkelstraat. Wát zijn er veel outdoor-equipement zaken in dit land. Op elke straathoek ligt er wel een! Ik had bedacht om wat kerstdingetjes uit New Zealand mee te nemen als souvenir, maar dat bleek moeilijk te zijn. Kerst-spullen vullen hooguit 1vierkante meter in een zaak. Maar er zijn leuke specialzaakjes, zoals de comic-book-shop. Na koffie met een cakeje en wat kleine boodschappen bracht Uber ons terug. 

Lunch aan boord

Ontbijt in Wellington

Immigration

Te Pape / klik de link aan.

Om Cuba Street

Dat is alles...

Stripboeken, een kleine selectie

Die spin daar links hangt boven het toilet voor vrouwen.

Richmond

We bleven een dagje meer in Richmond en bezochten het stadje. We liepen naar het centrum dat slechts een paar kilometer van de campingplaats lag. We hielden vaak een korte pauze, want Jørgens rug maakt brokken. Het centrum van Richmond bestaat uit één lange straat met winkels aan beide zijden. Helemaal vooraan liggen drie grote kringloopwinkels, van het Rode Kruis, het Leger des Heils en eentje van het lokale ziekenhuis. Voor velen een inkoopsmekka zo te zien. Hier werden koelkasten en korte broeken verkocht, bakvormen, boeken en bh's, fornuizen en films en ga maar door. In de stad zag ik maar twee zaken die nieuwe kleding verkochten. We dronken koffie in een leuk cafeetje en deelden een muffin. We keken rond in wat boetiekjes en winkels. Onze powerbank was kapot en we zochten een nieuwe. Die vonden we op het laatst in een gecombineerde, meubel, bedden en elektronica zaak. Aan de voorkant leek het maar een kleine zaak maar eenmaal binnen bleek het een enorme ruime zaak. Ik maakte een gezellig praatje met een van de winkeljuffrouwen, wiens Engels goed verstaanbaar was. Bleek nu dat ze uit Zuid Afrika kwam. Ze woonde hier nu zes jaar. Ze vertelde dat ze de het eerste jaar dat ze hier werkte nooit de telefoon opnam omdat ze de mensen niet kon verstaan. Op mijn vraag "waarom New Zealand" antwoordde ze :"New Zealand works!". Het onderwijs, de sociale zorg, de ziekenhuizen: it works!

We kochten een powerbank en werden uitgezwaaid. Toen een cheeseburger bij Burger King, want de chef is niet zo'n fan van al die pies en pastry's die hier in lange rijen in de vitrines staan. 
We deden wat boodschappen in een hele grote supermarkt en namen een taxi terug. De taxichauffeur was een gezellige heer die onder andere vertelde dat de dame die afgebeeld is op het 10 dollar biljet degene was die ervoor gezorgd heeft dat de vrouwen in NZ stemrecht kregen. Als eerste land in de wereld.

Nu hangen er donkere wolken boven de bergen. Er komt storm, wordt er gezegd. Maar daarna zou het weer opklaren. We wachten maar af.

Een parkje bij de kerk / anlægget ved kirken

Kate Sheppard

Vi tog en ekstra dag i Richmond og besøgte byen. Vi gik derhen, byen lå ikke mere end et par kilometer fra campingpladsen på Queen Street. Vi måtte holde mange pauser da Jørgens ryg ikke holder til så meget. Richmonds centrum består af én lang gade med forretninger på begge sider. Side om side ligger der først tre store genbrugsforretninger, Røde Kors, Frælsens Hær og en fra det lokale sygehus. Et indkøbsmekka for mange kunne vi konstatere. Der sælges køleskabe og shorts, bageformer, bøger og bh's, komfurer og kasseroller og så videre..I resten af butikkerne i centrum så jeg kun to butikker der solgte nyt tøj. Vi drak kaffe i en hyggelig café (flat white - one shot) og tog en muffin som vi delte, så stort var den. Så kiggede vi in i butikker os shops og store butikskæder. Vores powerbank var gået i stykker og vi kiggede efter en erstatning. Det fandt vi i en møbel, senge og elektronik forretning som så lille ud forfra men viste sig at være kæmpestor. Jeg havde en hyggelig snak med en kvinde fra personalet. Hendes Engelsk var let at forstå og jeg fandt ud af at det var fordi hun var indvandrer fra Syd Afrika (Victoria). Hun fortalte at hun de første år hun arbejdede ikke turde tage telefonen fordi hun ikke forstod hvad der blev sagt. Hun havde nu boet 6 år i NZ og hendes søster med familie var også kommet til landet. "New Zealand works" zei ze. De sociale zorg, de ziekenzorg, het onderwijs: it works!

Vi fik købt en powerbank og blev vinket farvel. Så var det en cheeseburger ved Burger King, da chefen ikke er meget for de pies en pastry's som serveres her. 
Vi købte lidt madvarer i et stort supermarkedet og tog en taxi hjem. Taxichaufføren var en rigtig hygelig herre som blandt andet fortalte at den kvinde der er afbildet på 10 dollar sedlen var den kvinde der sikrede de New Zealandske kvinder stemmeret som det første land i verden.

Nu ligger der mørke skyer over bjergene - lidt fascinerende. Der kommer storm, siges der. Men så vender det gode vejr tilbage..

Tour

(De Nederlandse tekst staat onder de foto's)

Vi kørte igen igennem bjergene. Lake Summer Forest Park på den ene side og Hanmer Forest Park på den anden. Igennem Lewis Pas til Spring Junction (3 huse og en tankstation). Høje bjerge, smukke dale, dybtliggende floder, smalle "one way bridge's". Højere igen, nu med Nelson Lakes nationalpark på højre side. Vi holdt et hvil ved Butler Gorge Swingbridge for igen at tage nogle billeder, som aldrig kan vise hvor smukt der i virkeligheden er. Vi købte ind i Murchison, igen en af de små byer. Her sælges blomkål i halve og kartofler stykvis. Priserne er ikke lave, men vi lavde som regel selv vores mad og vil gerne have de gode varer. Videre til Wakefield med Kahurange National Park på vores venstre side. Der er mange nationalparker i New Zealand; rigtig mange! I dag var en dag hvor vi næsten kun har været i naturen. Vi kunne se hvor der var blevet fældet træer - mange træer - og hvor der var plantet nye skovområder i sirlige rækker. Der var vejarbejde adskillige steder for at udbedre vinterens skader. Her bruges ingen lyssignal, men der står folk med skilte hvorpå der står "Go, slow eller stop". Det er umuligt at lukke vejen, da der kun er én vej med to baner. Skolebussen kører her også for at samle børnene op som bor i bjergene. Børn har skoleuniformer på, og det samme sportstøj i skolens farver. Skolesystemet ligner det i Europa, nok mest det i Holland eller USA. Og det er gratis. Kun på universiteterne betaler man noget. En anden fantastisk god ting her i NZ er at der altid og alle vegne er offentlige toiletter. De er meget rene og forsynet med alt hvad man behøver. Derimod har man i de mindre byer ofte ingen toiletter i cafeterierne. 
Nu er vi nået til Richmond hvor vi vil blive to nætter. 

Sneeuw op de top / sne på toppen

Diesel

Hoog in de bergen / højt oppe i bjergene

Nog een bankstel nodig? / Brug for en sofagruppe?

In the middle of nowhere /openbaar toilet /offentlig toilet.

Volle maan in Richmond

We reden weer de bergen in.  Met Lake Summer Forest Park aan de ene kant en Hanmer Forest Park aan de andere. Door Lewais Pas naar Spring Junction (3 huizen en een benzinepomp). Hoge bergen prachtige dalen, rivieren ver onder ons en smalle "one-way-bridges".
Nog hoger de bergen in, nu met Nelson Lakes nationaal park aan onze rechterkant. We hoelden en pause bij Butler Gorge Swingbridge om weer eens wat foto's te maken die nooit de werkelijke pracht kunnen weergeven. We deden wat boodschappen in Muschison, weer een van die kleine dorpjes. Hier verkoopt men bloemkool in halve en aardappels per stuk. Het is niet goedkoop, maar omdat we meestal onze maaltijden zelf klaar maken kiezen we voor kwaliteit. Verder naar Wakefield met het Kahurange nationaal park link. Wat zijn er veel nationaalparken in New Zealand; heel veel! Deze dag hebben grotendeels in de natuur doorgebracht. We zagen de berghellingen waar veel bomen gekapt waren - en waar een nieuwe aanplant was van boompjes in sierlijke rijen. Op verschillende plaatsen werd er aan de weg gewerkt. De schades van de afgelopen winter werden weg gewerkt. Hier gebruikt men geen stoplicht maar er staan aan weerskanten van de werkzaamheden mensen met een bord waarop staat: "Go, slow of Stop". De weg kan niet worden afgesloten voor het verkeer, want er is maar een weg met twee rijbanen. De schoolbus moet ook op dit trajekt rijden om de kinderen af te halen, die in de bergen wonen. De schoolgaande kinderen hebben allemaal een schooluniform aan en hebben ook dezeæfde sportkleding in de kleuren van de school. Het schoolsysteem lijkt veel op dat in Nederland, Denemarken en USA. Het is gratis. Alleen voor universitaire studie moet je wat betalen. Ook fantastisch is dat er overal openbare wc's zijn. Brandschoon en voorzien voor alles wat een mens nodig heeft. 
Nu zijn we in Richmond waar we twee nachten blijven.

Vintage and Hot Pot.

Vintage en Kringloop winkels zie je veel in New Zealand. Gebruikte spullen zijn in hoge koers; zoals de dame in Lawrence zei: als het niet kapot is, dan gooien we het niet weg. Onderweg naar Hanmer Springs stopten wij in een paar plaatsjes en keken rond in en bij de winkeltjes. De kleding was heel netjes gesorteerd en er zaten kaartjes op met de maat. Gereinigd, gestreken en geperst. Ouderwets af en toe, maar van goede kwaliteit. Het leek een beetje op nette kerkkleding die men vroeger (en misschien ook vandaag de dag) gebruikte. Er waren hoedjes, tassen en linnen handschoenen, Snuisterijen en wat het oog al meer kon vangen. Ik hield me gedeisd.

Wij gingen naar de Thermal Pools. Heerlijk!! Behalve de drie bassins die direct werden verwarmd door de lava die eronder stroomt. Die waren mij te heet. 40, 41 en 42 graden. Jørgen hield het een kwartiertje vol in dat van 41 graden. Hanmer Springs is een mooi wintersportgebied, maar ook 's zomers kun je allerlei sport activiteiten kiezen: "adventure tours" lees je overal. 

We reden nog even door het stadje en langs een leuke camping, die we helaas voorbij reden. Een andere was niet zo gemakkelijk te vinden; daarvoor moesten we naar Hurunui. Daar was een zelf-bediening-kampeerplek. Je werd vriendelijk verzocht om je naam en het kenteken van de auto te noteren en het in een envelopje in de brievenbus te gooien en er 20 dollar bij te doen. (Ongeveer 12 Euro). Er was elektriciteit en schone toiletten!!
Het was er héél stil en de vogeltjes bouwden nestjes in het voorjaar van het zuiden.

Glazen schaaltjes in een lijst / Glasskåle i en ramme.

Der vandes / Er wordt gesproeid

Kæmpe træer /Kanjers van bomen

With a little help..

Og så står vi her ganske alene / En zo staan we hier in ons eentje.

Vintage og genbrugsforretninger er der mange af i New Zealand. Brugte ting og sager er i høj kurs. Der bliver ikke smidt noget væk. Vi var på vej til Hamner Springs og stoppede ved nogle af disse forretninger. Tøjet var pænt arrangeret og forsynet med størrelses-mærke. Renset, strøget og med pressefolder. Gammeldags men af god kvalitet. Det lignede det fine kirketøj man tidligere (og måske også i dag) brugte. Der var hatte, tasker, handsker, nips og masser af andet det kunne fange ens interesse. Jeg holdt mig dog på måtten.

Vi kom til Hanmer Springs med det ene formål: at hoppe i de mange warme basiner. Hanmer Springs er en rigtig vintersports-by (så nyder man de varme bader nok også mere end vi gjorde ved disse sommerlige temperaturer). Byen tilbød alverdens "adventure tours", om vinteren men også her om sommeren. Vi tog til the Thermal Pools. Dejligt. Undtagen de tre bassiner som var for "hot" for mig;  De opvarmes af lava i undergrunden og var henholdsvis på 40, 41 og 42 grader. Jørgen holdt ud i et kvarter i den midderste.

Vi kørte en kort tur gennem den lille by og forbi en campingplads. Ja, forbi desværre og en anden camping var ikke helt nemt at finde. Vi endte i Hurunui på en selv-betjening-camping. Man blev bedt om at udfylde navn og vognens nummerplade ledsaget af 20 dollar i en konvolut (ca. 85 kroner). Der var el og rene toiletter! Og stilhed. Kun fuglene sang. Der blev bygget reder i"down under's" forår.