Tour de Auckland

Eerst met de blauwe buslijn West Auckland verkennen en daarna met de rode lijn het oostelijk gedeelte van de stad.

Keep left!

Dan zie je pas goed hoe groot Auckland is. Een derde gedeelte van de bevolking woont in en rondom Auckland, wat het tot een mijloenenstad maakt. We reden voorbij Eden Park, het nationale sportstadium. Hier werd in 2011 de Rugby World Cup finale gespeeld. 

Vluchtweg en façades

Voorbij de St.Lukes Mall, Auckland Zoo, Motat en Ponseby, de oude hippie wijk,

Een typisch New Zeelands huis

 waar de huizen tegenwoordig het driedubbele waard zijn. Voorbij the Harbour Bridge

Harbour Bridge

 waarvan je kunt "bungeejumpe" en "bridgewalke". Bridgewalk niet zoals hier "bij ons" boven op de brug, maar langs de zijlijnen. Langs de Wynyard haven.

De rode lijn reed langs de vele cafe's en restaurantjes en voorbij de enorme jachthaven. 

Sails (er is ook een haven voor moterboten - net zo groot)

De stad heet niet voor niks "The City of Sails" en 2021 wordt er de World-Cup gehouden. We reden langs Bastion Point, dat in 1970 de koppen van de kranten overal ter wereld haalde. De Maori's protesteerden omdat de regering in 1953 hun landgebieden had afgepikt en aan de nieuwelingen - de Kiwi's had gegeven. Dank zij de bewogenheid van de hele wereld kregen ze hun land terug. Nu voorbij het Sealife Aquarium, waar je tussen de haaien kunt zwemmen en door de wijk Parnell, waar de rijken wonen. Bij Auckland museum stonden honderden witte kruisen, met de namen van alle soldaten die in de vreselijke oorlogen zijn omgekomen. 

Voorbij de Wintergarden, waar men gezamenlijk kerst viert, de Art Gallery die we gisteren bezochten en terug naar Sky Tower.

Niet de hoogste maar wel mooi

Daar wilden we natuurlijk ook in. In 40 seconden ben je van level min 1 naar level 51 en krijg je een spectaculair zicht over de hele stad. 

Aladdin wordt aangekondigd

Helikopterdek

Het is vrij stil in de stad. De meeste auto's zijn elektrisch of hybride.

Nog hoger

Op enkele plaatsen is de bodem
  van glas en dat vergt toch moed om erop te gaan staan. 

Glasbodem

Spitsuur begint.

Je kon nog hoger - panorama-uitzicht - en een level lager lag een café restaurant vanwaar ik het verkeer in het spitsuur kon volgen. Mensch, wat gaat dat rustig en gedisciplineerd. Zo doen ze het ook in de supermarkten. Ik kwam slechts voor een pakje kauwgum en er stond een rij tot achterin. Ik schoof aan en binnen een mum van tijd stond ik bij een van de kassa's. Niemand dringt voor!

Nu terug naar de Moter Lodge voor ons laatste nachtje in de campervan. Nog een laatste complimentje aan de Uber-chauffeurs, die behalve snel en vriendelijk ook een bron van informatie zijn.

Art Gallery en Devonport

De Art Gallery in Auckland.

Wel heel erg modern...

Maak je eigen kunst.

Dat hebben velen gedaan!

Een mooi gebouw.

Eerst kunst en dan varen. We namen de pont naar Devonport.
Daar belandt je in een echte "Old English Street".

Met de vulkaan Victoria op de achtergrond.
Devonport ligt op drie vulkanen. Gelukkig is het 700 jaar geleden dat er laatst een uitbarsting was.

En palmen langs de wegen.

De haven van Devonport

De stam van een Gummi boompje.

De etalage van een opticien

Bloeiende kool in de perken

Er werd tango gedanst in de vertrekhal.

Aukland on the other side...

November lente

Papamoa Beach

                             De 1. november reden we van: 

Papamoa Beach bij Tauranga via Katikati, Te Aroha, Waihi, Whangamata; Taurua (ik wil jullie die mooie namen niet onthouden) naar Hot Water Beach. Hier kun je met een schep een gat graven - 2 uur vóór en 2 uur na laagwater (eb) en dan borrelt het warme water naar boven. Je moet oppassen want het water kan een temperatuur van 60 graden hebben; meestal meer gematigd.

We reden weer door de bergen, deze met heel veel haarspeldbochten.

Dit is het noordelijke deel van het schiereiland Peninsula.

De volgende dag volgden we de kust naar Coromandel, een echt vakantiedorp. Hier zagen we heel veel auto's met hun boot op de aanhanger. Die gingen varen en vissen in de wateren rondom Coromandel. New Zeelanders zijn geboren vissers; ze weten niks beters en overal kun je aas, hengels, netten en weet ik wat al meer kopen voor de visserij.

We reden door het plaatsje Thames, een oud mijnwerkersplaatje waar de oude mijnwerkersschool nu een museum is. 

Kippen op een bergtop.

..en een broodje onderweg.

We "landden" op de camping Miranda. Daar was waarempel ook een "Hot Pool". Zalig!!

(We roken wel naar zwavel toen we eruit kwamen, maar de douches waren vlak bij).

3.november:
Op naar Auckland.
Adieu Miranda en Hello Remuera Moter Lodge 
(de inwoners zeggen Remira).
Nadat de campervan op z'n plaats stond appten we Uber, die er binnen een mum van tijd was.
We werden afgezet bij Britomart, zowat midden in de stad, daar waar de winkels zijn, op Queens Street bijvoorbeeld.
Gucci, Tifany, Prada naast H&M, Pandora en nog een heleboel meer. Hier liggen mooie "oude" gebouwen (bijna niets in NZ is ouder dan 200 jaar) naast hele hoge en moderne nieuwe gebouwen. In en en rondom Auckland woont een derde gedeelte van de New Zeelandse bevolking en op veel plaatsen wordt er volop gebouwd.
Ook hier zag je geen winkels in een voetgangergebied, maar er waren wel arcades. Je ziet ze niet, maar als je door de straat loopt dan liggen links en rechts de winkelgallerijen.
In Auckland zijn veel toeristen. Uit Japan, India, Maleisië en vele anderen. Nu zien we souvenier-winkels en chicke restaurants. We aten buiten de deur deze keer en kregen een heerlijk diner.
Een voorgerecht dat we deelden (we hebben het geleerd), een vis voor ieder van ons met aardappels en griekse salade om weer te delen. Vreemd om lichtjes in de bomen te zien bij deze temperaturen. Een zuchtje kerst en zo heel anders. 

 oud...

Havenpromenade

In de Arcade

Philips is er ook

..en nieuw

 Queen Street

Aukland centrum

Kokende.

We reden van Lake Taupo richting Rotarua (waar de halve stad op z'n kop stond omdat Harry en Megan op bezoek kwamen).
We stopten natuurlijk in Wai-O-Tapu - Thermal Wonderland. De open kraters waaruit 100 graden warm water, gassen en lava uit bobbelen zijn fascinerend om te zien. Namen als "Devils Ink Pots", "Thunder Crater" en "Devils Home" zeggen het meeste. Maar mooi is het ook. "The Prim Rose Terrace" met al haar giftige dampen en kleuren. "Devils Bath", met een onwerkelijk groen-gele kleur alsof iemand een lading verf er in gegooid heeft, prachtig gewoon!
Het ruikt erg naar zwavel en gas, het bruist en bobbelt en desondanks zijn er vogeltjes die er nesten bouwen. 

Bij de ingang waren een hoop bomen, onder andere een Ponga (cyathea dealbate) waarvan het blad het nationaal symbool van New Zeeland is. De ene kant van het blad heeft een zilveren schijn. " The silver front of the ponga (silver fern) is our national emblem. Maori used the uptumed fronts to mark tracks used at night".

Een wetenswaardigheidje. NZ heeft vele vliegvelden. 25 stuks op het zuid eiland en 18 op het noordelijke. 

Op de laatste dag van oktober reden we naar Matamata - naar Hobbitton, dat hoog op het lijstje stond. Dat was het waard!

De filmset van de film The Hobit 

 De filmset, waar twee jaar aan gewerkt was is bewaard gebleven en hedendaags een mooie toerist-attractie. Het is er echt zo mooi als op de film en we hebben wel honderd foto's gemaakt.

Men rijdt in een bus naar de filmset waar gidsen voor een rondleiding zorgen. De gidsen vertellen allerlei anekdotes. Bv dat de regisseur op de uitgezochte heuvel persé een boom wilde hebben. Die was er niet en moest vervolgens gemaakt worden; van staal met bladeren van stof. Toen die boom eindelijk kaar was vond hij de kleur niet goed en alles moest om-geverfd worden. 

Het maken van de set duurde twee jaar, zoals ik schreef. De opnames slechts 11 dagen! De eigenaar van het gebied vond het zo jammer om alles af te breken en zodoende bleef het staan en wordt het goed onderhouden.

De kunstboom

De Groene Draak

Klein bijkomstigheidje: In Matamata ligt een musicalacademie.

En moderne cowboys rijden op ATV'ers (crossers). Dat zagen toen de koeien verplaatst werden.