Corona creatief

Museum Trapholt in Kolding. 

Het ligt daar mooi, nietwaar. Aan de Kolding fjord.

(psst - het is dat witte gebouw)    

                                  

Tijdens de coronatijd zijn veel mensen creatief bezig gweest. Dit project: Corona Lightball's is daar een voorbeeld van. Allemaal verschillende gehaakte of gebreide gloeilampen die nu aan lange rij vormen in de gang van het museum. Een bijdrage van de gewone mens: licht in donkere tijden. 

Het jaar 2020 is ook hét herdenkingsjaar van 100 jaar verenigd koninkrijk. 778 Mensen uit de grensstreek, Denen zowel als Duitsers hebben aan dit project meegewerkt. De doeken hangen nu als doorzichtige gobeliner in de ronde zaal. In rood en wit, de kleuren van de vlag.

Meer weten over Trapholt? Dan klik je hier.

Tot hoelang nog?

Ik hoor van mijn zus dat alles in Nederland dicht gaat. Behalve de winkels en de scholen. Ik ben vanavond nog wezen zingen; we kunnen nog uit eten en naar de bioscoop, of met tien mensen bij elkaar komen. Maar hoelang nog? Een paar ministers zijn besmet geraakt met het coronavirus en ook een aantal leden van het Folketing. In onze stad zijn er nu 8 besmettingen. Acht, ja lacht u maar...maar tot hoelang? De grenzen naar de buurlanden zijn dicht, mondkapjes op overal behalve buiten, afspritzen, handen wassen, afstand houden...ik weet ook niet of het helpt. Ik hoop het!

Ik ga morgen met Birgit, mijn vriendin naar het museum Trapholt in Kolding. Nog een wederzijds cadeautje, omdat we allebei 70 geworden zijn. Eerst een lunch in het restaurant  en dan de tentoonstelling bekijken. Dat kan ook nog; gelukkig. Tot nu toe...En als het goed is dan ga ik vrijdag uit eten met de alten van het koor. We zijn met z'n zessen. Ik hoop maar dat het doorgaat. Je weet maar nooit. 

Wat wel doorgaat is de herfst; het vroege donker worden (de zon ging vandaag al om iets na half vijf onder); de afgevallen bladeren; de stilte van dit jaargetijde.

En natuurlijk ook de boekhouding. 

Soep.

Ik hou van soep. Soep wordt in Nederland heel veel gegeten maar ook in Bosnië waar mijn schoondochter vandaan komt. De Denen houden het meestal op een maaltijdssoep en eten dat niet zo vaak.

De zoon maakte soep...en soep...en nog meer soep. Voor zijn verjaardag vandaag.

Asiatische curry-soep, pompoenensoep, "oma-soep", tomatensoep én karnemelksoep! En lekker dat het was!!! Natuurlijk had hij ook brood gebakken.

En Ivona had bosbessen-muffins gebakken plus een manhatttan cheesecake. 

Ik kan geen pap meer zeggen 😊.

Leve de jarige en dank je wel voor alle verwennerij.

Een mooie zonnige eerste november was het.

Retro-modern.

Naast de bank in het appartementje van mijn kleindochter staat een vingerfilodendron.

Ken je hem nog? Zo eentje had ik ook; 50 jaar geleden. Hij raakte uit de mode maar nu is hij weer helemaal terug. Hij hoort in een "bloggerhjem" een "bloggerhuis", zegt de dame, maar wat dat nou precies inhoud zou ik niet weten. De stijl van de nieuwe generatie 😊. (Ik vind nu dat die stijl heel veel weg heeft van mijn eerste samengeraapte meubeltjes - the times they are changing....coming back).

Ik was vandaag op de koffie bij mijn kleindochter. Dat is niet helemaal correct; het was geen koffie maar heerlijke chai latte. We hebben oh zo gezellig anderhalf uur zitten kwebbelen; dat kunnen wij namelijk heel goed! Ze heeft vakantie, die Caroline, en dat kan best een beetje saai zijn in deze tijd, maar nu heeft ze de tijd om op te ruimen, zegt ze zelf.

Ik bracht wat kleine dingen mee, "nips" heet dat hier; prullaria?? Ik wilde een fruitschaal kopen maar alles wat ik zag waren Halloween of Kerstversierselen. Pfft. Toen maar een rabarbertaartje gekocht, een paar kandelaars, kaarsen en waxinelichtjes. Die fruitschaal kan wachten tot ik een keertje in de stad kom.

Makronmuffins oftewel Muffins met bitterkoekjes.

 Deze muffins waren een groot succes bij mijn mede-koor-zangers.

foto geleend van het internet

Gemakkelijk te maken: hier volgt het recept.

Ingrediënten:

• 2 eieren
• 125 gr. suiker ; 2 theelepels vanillesuiker; een theelepel amandelessens (kan weggelaten worden)
• 60 gr gesmolten boter
• 60 gr. meel/bloem; een theelepeltje bakpoeder (of gewoon zelfrijzend bakmeel in plaats van meel én bakpoeder?)
• 60 gr bitterkoekjes (verkruimeld)

Werkwijze:

1.  Doe de eieren, de suiker, vanillesuiker en amandelessens in een kom en roer (met een   mixer) lekker luchtig.
2.  Voeg de gesmolten boter voorzichtig toe.. 
3.  Schep het meel en de verkruimelde bitterkoekjes erbij. Je kunt er evt. wat gehakte   chocolade in doen; ik deed het niet.
4.  Verdeel het deeg in 10 muffinsvormen; ik had er elf. En ik heb zo'n muffin bakplaat   waar ik silicone vormpjes in zet.
5.  Bak de muffins bij 180 graden in ongeveer 20 minuten en laat ze op de bakplaat   afkoelen.

Restricties.

In deze coronatijd ben ik best blij dat ik in Denemarken woon. In een land waar nog plaats genoeg is om afstand te kunnen houden. Vanaf vandaag zijn mondkapjes nu ook verplicht in winkels, maar bij de Aldi waren we slechts met drie klanten en een verkoper. Ik stopte het kapje maar weer in m'n zak; de winkelbediende droeg er ook geen. De kans op besmetting is vrij klein. Over het algemeen houden Denen zich redelijk netjes aan de voorschriften. In elk geval hier buiten de grote steden. Veel gemopper is er niet ook al is iedereen corona-moe... Misschien omdat er toch nog veel mogelijkheden zijn. De kinderen mogen sporten, veel andere activiteiten voor volwassenen gaan door, maar wel in kleinere groepen van hooguit 10 personen. Je kunt naar de film of een concert, de restaurants zijn open tot 22.00 uur en we mogen nog steeds gaan zingen! 

Wil je weten hoeveel plaats we hier hebben?

Fredericia is een gemeente met 51.377 inwoners. Het areaal is 134 km2.

Neem een stad als Veldhoven in het Brabantse. Inwoners 46.625. Oppervlakte 32 km2. 

Of Tilburg:  219.599 inwoners op een areaal 118,13 km2.

Dat zegt zowat alles, nietwaar. Druk daar in Nederland; afstand houden is veel moeilijker.

Aleen het weer zou ik af en toe wel willen inruilen voor dat van Griekenland. 😎

Oude steen.

We fietsten vorige week lang het oude gereformeerde kerkje in de binnenstad. Het geslacht van de chef, van moeders kant, stamt van de gereformeerden, de Hugenotten, die zich hier rond 1720 vestigden. Als je over het kerkhofje loopt dan zie je dat er sprake was van enige inteelt; je leest slechts een stuk of tien achternamen en je kunt op de oude zerken lezen hoe ze verwant waren. 

Een filmpje van de Gereformeerde Kerk, school en parochiehuis.

Mijn dochter had de naam Johanne in haar hoofd voor haar dochter. Dat was, zonder dat ze dat wist, de naam van haar overovergrootmoeder. Die naam werd het niet; je moet het daar tenslotte allebei mee eens zijn. Maar deze overovergrootouders waren voor hun huwelijk al op de ene of andere manier verwant. 

Toch best jammer dat de meeste mensen tegenwoordig geen gedenksteen meer hebben. Voor het nieuwsgierige nageslacht.