Drup. drup..

Drup, drup, drup, doet het in de keuken achter mij.

De rumtopf is overgegoten in een zeefzak om op zondag klaar te zijn voor de jaarlijkse rumtopf-keuring.

Al twee jaar is de beker in handen van Peter; nu proberen we hem af te troggelen!

Ik heb ook nog zwarte bessen op wodka staan. 

Dat moet een likeur worden, maar de chef dat ie veel te spritzig is.

We zien wel....

De oprit is helemaal klaar.

De elektrische schoonzoon heeft de lampen gemonteerd..

...en wij hebben vandaag geveegd en geveegd!

Twee volle kruiwagens zand, dat we toch maar bewaren.

We durfden niet langer te wachten, want er wordt storm voorspeld en dan zie ik helemaal niet zitten met al dat zand. De stofzuiger is hier toch al een stuk inventaris geworden; álles knarste van het zand hierinnen :-)

Zo zien de lampen eruit. Er zit een sensor op, dus ze gaan aan als er iemand langskomt en gewoon vanzelf weer uit.

Dat doen de kerstlichtjes ook, die boven de ramen hangen; Die gaan op batterijen en branden van vijf tot elf uur 's avonds.

Gezellig toch, in deze donkere tijd.

Glühwein

Regen, regen en regen gisteren en dan kun je niks in de tuin doen. Daarom besloten we maar om naar Handewitt te rijden om blikjes limonade, amandelen, marcepein en gewone boodschappen te halen en daarna door naar Flensborg , waar het al helemaal kerst was.

De kerstmarkt, met glühwein....

....en wurst, en koek, en wurst, en koffie, en wurst, en snoepgoed, en wurst, en allerlei koopwaar, en wurst.

We gingen naar C&A en hebben de chef in het nieuw gestoken; twee broeken, twee shirts en twee overhemden.

En toen lekker eten in Die Rote Strasse

Vandaag was het "buiten-werk-weer" en ik heb lange armen.

Tot slot de kerstverlichting buiten aangebracht, maar dat komt in een volgend blogje.

Fanden er løs

Fanden er løs i Laksegade

- de duivel is los in de Zalmstraat-

Een echte deense uitdrukking.

(in 1826 werd er ooit een fles door het slaapkamerraam van een cafépaar gegooid. Nooit opgelost. "Men" had kettingen horen rammelen en bokkenpoten gezien; dat kon alleen de duivel zijn).

Maar enfin: Fanden wás loos.

De jonge dichter Yahya Hassan, 18 lentes jong, kwam voorlezen uit zijn eigen, vers van de pers, gedichtenbundel.

Niet zo maar een gedichtenbundel, maar een aanklacht over zijn jeugd. Hij groeide op in een slecht fungerend gezin, waar slaag en vernedering dagelijks brood was.

Hij is uit huis gezet, heeft bij pleeggezinnen en in inrichtingen gewoond en heeft een akelige jeugd gehad.

Die zijn er wel meer; inderdaad.

Maar deze jonge man komt uit een immigrantengezin en dáár wordt alle vuile was binnengehouden.

Daar behoor je respekt voor je ouders en speciaal je vader te hebben, ook al slaat hij je bont en blauw.

Daar mag niks geklikt of verraden worden naar buiten toe.

En dat heeft hij gedaan.

Nu krijgt hij dreigbrieven, staat op de "doodslijst", wordt vermeden en uitgestoten......door sommigen. 

Vertaling: Kindsheid

vijf kinderen en een vader met een baseballbat

huilen in meerderheid en een zee van pis

we steken om de beurt een hand uit

voorspelbaar

dat geluid als de slagen vallen

zusje die heel vlug

van de ene voet op de andre springt

de zeik loopt als een waterval tussen haar benen

eerst de ene hand naar voren, dan de andere

als het te lang duurt vallen er klappen

wilkeurig

een klap een schreeuw een getal 30 of 40 soms 50

en een laatste schop onder je kont bij de deur

hij pakt broer bij zijn schouders en zet hem overeind

voortzet met slaan en tellen

Ik staar naar mijn voeten en wacht tot het mijn beurt is

Moeder gooit de borden kapot in de gang

terwijl de tv Al Jazeera transmiteert

hyperactieve buldozers en wrede lichaamsdelen

De Gazastrook in volle zon

vlaggen worden verbrand

als een zionist onze rechten niet erkent

existeren wij eigenlijk

als we hikken van angst en pijn

als we naar adem snakken om dit te begrijpen

op school mogen we geen arabisch praten

thuis mogen we geen deens spreken

een klap, een schreeuw, een getal.

............................................................................................................

Afstrepen

Het betegelen is klaar.

De nieuwe trap is klaar (het lijkt wel een bordès).

De tuin is gelijk gemaakt en aangeharkt.

De oprit kan bijna in gebruik worden genomen...

Afstrepen maar!

de treden gaan naar de vlaggenstok.

Nog te doen:

* tuin beplanten (doen we pas in het voorjaar) met laaggewas.

* tuinbank (weer) plaatsen.

* de overgebleven stenen verplaatsen.

* sokkels voor de lampen maken

* de verlichting aanleggen

* brievenbus verplaatsen.

* en als laatste de kerstlampjes aanbrengen.

Het nuttigge en het aangename...

Wij reden vandaag met de aanhangwagen naar de deense hoofdstad, of feitelijk, naar de omgeving van de hoofdstad.

"My dear man" heeft een nichtje dat in Espergærde woont en die wilde hij graag een bezoekje af leggen. Nu ligt Espergærde niet naast de deur. Het ligt helemaal in de kop van Sjælland, langs de Øresund. Als je over de Strandvej rijdt, dan zie je Zweden liggen aan de overkant van het water.

Enfin, we besloten om het aangename met het nuttige te verbinden.

Hij moest namelijk ook naar Hellerup, direct onder (in) de rook van København om meubels te halen. Een sofa en twee stoelen, die precies in ons chaletje passen en die hij voor een habbekrats kon ophalen. 

Het adres was Strandvej (strandweg).

Okay, dachten wij; Strandvej, dat zijn villa's.....

.....kunnen we mooi tot voor de deur rijden. 

Maar de Strandvej loopt helemaal van noord-Sjælland tot bijna in Kopenhagen....

...dat is dit!

Vier hoog!

Gelukkig konden we op de binnenplaats parkeren.

Geen lift.

En vier hoog is eigenlijk vijf hoog, want voor de begane grond moest je ook al een trap op.

Maar we kregen het zonder kleerscheuren voor elkaar en gelukkig was het een prachtige droge en zonnige zondag, en alles is netjes hier thuis gekomen.

Een lekkere lunch bij nichtje Lene en man, met koffie na....meubels inladen en weer naar huis.

De zon is heerlijk....en lastig, nu hij maar een klein stukje boven de horizon komt en direct in je ogen schijnt.

Gelukkig ook geen wind, want de Storebæltsbro is heel erg hoog!

De pylonen (de dragers) hebben een lengte van 254 meter!

Nu ga ik naar de laatste aflevering kijken

 van "Broen/Bron 2", op de tv.

Jammer dat het alweer de laatste is.....

Ultimo november

De kerstkalenders zijn weer ingekocht. 

Eentje voor elk kleinkind.

Op 1. december mag het eerste luikje worden geopend.

Hier geen schoentje zetten, maar toch ook de voorpret.

Voor de kerst dan, want Sinterklaas komt hier niet.

Overal duiken er al lichtjes op. In de bomen en struiken, op vlaggenstokken en bij huisdeuren.

De onze wachten nog even tot de nieuwe oprit klaar is...

volgende week; zeker weten!

Donkere november; jij hebt zeer zeker opluistering nodig.

De dichter Henrik Nordbrand schreef in 1986: 

"Een jaar heeft 16 maanden.

Januari, februari, maart, april, mei, juni, juli, augustus, september, oktober, november, november, november, november."

Hij hield niet van de kou, de winter en de duisternis en woonde dan ook grotendeels in Spanje en Griekenland.

Begrijpelijk?!

Enfin; ik ging vanmiddag naar een 60.jarige verjaardag bij mijn collega Jens.

Dat maakt november toch weer feestelijk.

Skål!

Belegging

We zijn weer een stukje verder..

gisteren...

..en vandaag.

Gegraaf

Toen ik van mijn werk thuiskwam gisteren zag het er zo uit...

De werkers waren even weg om te stemmen voor de gemeenteraad en de regio.

Nu hebben we weer een social-democratische meerderheid én een nieuwe burgemeester. De burgermeesterpost wordt hier bezet door de partij met de meeste stemmen.

Enfin, er werd doorgewerkt tot gisterenavond 8 uur!!

Ik had een concert van 7 tot 9 uur. We zongen in het nog vrij nieuwe bejaardentehuis Othello.

Eerst wat nummers uit ons eigen repertoire....toen koffie met zelfgebakken koekjes.....en daarna hebben we allemaal samen gezongen uit de liederenbundel. Ouderen, die niet meer praten, kunnen wonderbaarlijk wél zingen.

Heel gezellig.

Toen ik thuis kwam moest ik voorzichtig over de uitgespannen snoeren heenstappen. Vandaag gaan er al een hoop tegels in!

Vanochtend was mijn auto'tje totaal bevroren. Ik moest zelfs binnen naar de slotenolie zoeken, want het slot kon met geen mogelijkheid open. Krabben maar weer! 

Zo zag het er vanochtend uit op de parkeerplaats van mijn werk...

Iets na achten....met een nog zichtbare (bijna) volle maan.

Nu? De zon schijnt volop!!

Zand

Als ik op het stoepje bij de voordeur sta zie ik dit...

en bij de achterdeur ziet het er zo uit...

Nu maar hopen dat het deze week niet gaat regenen!

Gisteren zijn alle stenen eruit gehaald.

10 keer met een aanhangwagen naar de stort; de kleine vierkante keitjes bewaren aan de ene kant van het huis, de smalle tegels aan de andere kant.

Ik nam de twee kleinsten mee naar de binnen-speeltuin, Dino land en dochter ging mee. Terwijl de kinderen speelden heeft ze mijn telefoon even bijgewerkt :-) een hoop foto's en ander overbodig spul verwijderd...

Weer thuis, cake gebakken, avondeten klaargemaakt 

voor de hele bubs... 

Mijn diepe dank voor alle hulp!

Wij vonden zonder moeite ons bed... Gelukkig is het vandaag zondag. Nú ga ik strijken (moet ook gebeuren).

Tuinwerk?

Zo ziet de voortuin er vandaag uit.

Saai en verwaarloosd, omdat we al langer wisten dat ie moest veranderen.

Hier staan de tegels die er in moeten.

Dat werk doen we niet zelf.

Ook het veranderen van de bloembedden en de struktuur van de tuin wordt overgedragen in de handen van een tuinbedrijfje.

"once in my lifetime.."

Wél moeten er morgen nog meer oude tegels uit.

Nog meer, zeg ik, álles moet eruit!

Dus komt de zoon weer. Én de schoonzoon.

Dank, dank, dank!

Ik pas wel op de kindjes :-)

Weet je weetje.

Vroeger bij ons thuis lag er een keer in de maand (of was het een keer in de twee maanden) een nieuw boekdeel van de encyclopédie in de bus. Verpakt in een bruine verzenddoos, nog ruikend naar drukinkt, lag daar een hele nieuwe wereld op ons te wachten.

(wij hadden een blauwe...)

Uren zaten we erin te lezen, te kijken, te bladeren, mijn broer en ik.

We lazen over indianenstammen, over ontdekkingsreizen, over het heelal. Over verre landen en wereldsteden of onbewoonde gebieden.

En stillekes leerden we ook veel. Een schat aan kennis over "van alles en nog wat", zonder dat we er erg in hadden.

Daar dacht ik vandaag aan, omdat er hier, net als in NL, zo af en toe een quiz op de buis is en het me vaak verbaasd dat er velen maar heel weinig paraat-kennis hebben.

Niet dat ik een ster ben, hoor. Helemaal niet! Maar toch weet ik van een hoop dingen iets af. Gelezen, ooit, vroeger, in de encyclopédie met al z'n mooie plaatjes.

Kennis, die me in de schoot geworpen werd.

Ik weet het; nu de dag is álles op de computer te vinden!

Je moet alleen het zoekwoord intypen.....

Je moet dus wel weten wat je zoekt!

Mijn kennis kwam meer of minder "aangewaaid". Het is namelijk lang niet zeker dat ik had opgezocht wanneer er voor het eerst penicilline werd gebruikt, waar de Hottentotten vandaan kwamen en wie er het eerste op de Zuidpool stond. Of misschien toch wel?? 

Alweer "Mortensaften".

De eend staat in de oven en het is hier even rustig.

De lerares komt hem mee opeten, samen met haar gezinnetje; 

de chef heeft tjek op de keuken; de was voor morgen is gesorteerd en ik heb een klein gedeelte van het werk dat ik van kantoor mee naar huis genomen had klaar en opgestuurd.

Het is weer "Mortensaften", de avond vóór Sint Maarten, en dan wordt hier traditiegetrouw gans of eend gegeten als wraak voor de ganzen die Maarten van Tours verraadden door hun luide gekakel, waardoor zijn schuilplaats zichtbaar werd en hij alsnog tot bisschop gekozen werd (tegen zijn zin).

Ach, je kan maar iets vieren en zo gaat het hier; met eend, rode kool, bruine zoete aardappeltjes en een rode kool salade.

We doen er nog een avocado voorgerechtje bij, met garnalen en caviaar en een fruitsalade (met råcreme) als toetje.

Eerst ging ik vanmorgen met Caroline mee naar de kerk. Caroline mag in het voorjaar haar "konfirmation" vieren en dat moet worden voorbereid. Daarom ziet de priester graag dat de kinderen een aantal zondagen (liefst elke zondag) de dienst bijwonen. Caroline is een vlijtig bezoekertje. Vandaag moest Casper echter een basketballkamp spelen in Svendborg en dat is een flink uur rijden hiervandaan. Helemaal alleen naar de kerk is ook niet leuk, dus gingen we met z'n tweetjes.

Na afloop kwam ze mee hier naar toe, huiswerk onder de arm en kon morfar mooi helpen met matematiek.

Gisteren is er hard gewerkt in de voortuin. Die moet helemaal worden omgelegd. Langs de werkplaats komt er een brede oprit, zodat de chef daar autos kan beplakken. De paden worden verlegd, sommige struiken moeten eruit, andere worden verplaatst.

(Daar maak ik nog wel een paar fot's van.)

Nee, we gaan niet meer zelf alles doen; dat trekken we niet meer. We hebben dus een paar opties lopen, maar wachten de juiste prijs af.

Alleen een aantal stenen zijn eruitgehaald. Sommige worden bewaard (de zwerfkeien) anderen zijn naar de stort gebracht. 

Vijf aanhangwagens vol.

De schat van een zoon kwam helpen...en ik paste op Philip.

Omdat we 's avonds waren uitgenodigd op het eten gingen we een bloemetje halen bij "Tantes Have". Dáár was de kerst losgebarsten, en Philip heeft met open mond genoten van alle bewegende poppen, kabouters, dieren én de kerstman, die verhalen vertelde...

Morgen moet ik weer op kursus... een hele dag.

Daarom had ik werk mee naar huis genomen; ik raak anders zoveel achter.

Ach, voor ik het weet is het alweer kerstmis....

Toekomstdromen

nu en later

Grootse plannen voor de stadsvernieuwing van en in het centrum.

Hoe is het nu en hoe gaat het worden ??!!

Mee kijken? Even op de link bovenaan klikken.

Gefeulde kooeken..

De eerste keer had ik stroopwafels bij.

Het jaar daarna jodenkoeken.

Toen een banketbakkersstaaf

en dit jaar gevulde koeken.

Iedereen wilde het uitspreken. 

Dan krijg je zoiets dat klinkt als gefeulde kooeken.

Altijd leuk om iets "Hollands" uit te delen op onze kooravond.

Een verlate verjaardagstraktatie.

Sharaf.

Sharaf (arabisch) Sheref (turks), Izzet (Pakistaans), allemaal woorden met de betekenis : eer (en schande).

Niet gewoon het woord eer, het begrip eer; de gulden regel; de leefregel.

De eer van de familie; van het geslacht komt op de eerste plaats en daar moet alles en iedereen zich aan onderwerpen.

Hier beschermen broers de eer van hun zusters (Namus); hier beslissen ouders met wie hun kinderen mogen omgaan; hier gaat het heel vaak over "de vuile was binnen houden", zwijgen over mishandeling; toekijken; dwang.

Daar ging het vandaag over op de kursus : 

"aan eer gerelateerde conflicten".

Wie de grenzen overschrijdt kan dit in het ergste geval met de dood moeten bekopen.

Ja, in de goeie ouwe tijd in NL was er ook een verschil tussen de families, de geslachten en/of de geloven.

Je kon worden uitgestoten; je kon onterfd worden; je kon in armoe geraken zonder dat er iemand een hand naar je uitstak.

"Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen", ken je het nog?

Maar toch, zelfs al klinkt dit ook niet leuk, met de dood heeft niemand het moeten bekopen.

Op de kursus ging het voornamelijk om het herkennen van de tekens; het openstellen voor gesprek; het doorgeven van informatie waar eventueel hulp gevonden kon worden, maar voornamelijk om begrip voor deze jongeren.

Voor mij geldt nog steeds: hoe meer opleiding je hebt, des te beter ben je in staat jezelf te redden indien nodig. Een boodschap die ik vooral op de meisjes overbreng. 

http://etniskung.dk/

Aangewaaide familie.

Hier inderdaad bijna letterlijk te verstaan...aangewaaide familie. Van de chef dan; de mijne waaien niet zomaar aan of weg :-).

Manlief had 2 ooms (van moeders kant). De oudste broer, die vele jaren geleden gestorven is, had een dochter uit zijn eerste huwelijk, waar nooit over gesproken werd. Ik had in ieder geval nooit van haar gehoord. Zelf had ze ook maar weinig contact met haar vader. Maar, zoals in zovele zaken die bij ouder worden horen, was er bij haar de behoefte ontstaan om wat meer te weten te komen over haar vaders familie. Een oud gereformeerd geslacht, afstammend van de Hugenoten.

Vandaag kwam ze op bezoek met een goede vriend die als steun meekwam.

Ach, het leven heeft niet iedereen goed behandeld....zucht!

Blijkt dat haar moeder heel jong was toen ze trouwde en eigenlijk geen huwelijk én ook nog een kind aankon. Het paartje bleef niet lang bij elkaar; de moeder liet haar kind grotendeels over aan de zorgen van haar ouders. Deze dochter heeft daar nogal wat kleerscheuren aan over gehouden en is al jaren arbeidsongeschikt vanwege mentale stoornissen. 
Met haar vader was het niet veel beter gesteld. Hij hertrouwde, kreeg nog twee kinderen, maar heeft, na een blauwe maandag gewerkt te hebben, zichzelf  daarna uitgeroepen tot "kunstenaar", zonder eigenlijk ooit iets te produceren. Hij werd/was het zwarte schaap van de familie, waar behalve hijzelf ook alle drie kinderen onder hebben geleden.

Vandaar het zwijgen....

Nu kwam ze op bezoek; Jane. Er werd nogal verteld en bijgekletst deze middag. Gelukkig was Philip op vakantie hier, wat voor wat afleiding zorgde.

Wij hadden vanmorgen al cookies gebakken...

...met droppoeder en cranberries....

(ook twaalf appelflappen).

We hadden boodschappen gedaan en een klein doosje lego gekocht.

(Oma, met kerstmis, dan wil ik graag....),

Met lego gespeeld..

...bezoek gehad; computer gespeeld; 

een rondje in "het donker" buiten gelopen...

...tja, daar word je toch moe van...

Benefietconcert

Kijk eens, de bomen zijn weer bijna kaal. De storm heeft de bladeren verwijderd. Het licht is zo prachtig rond deze tijd. De regenzware wolken laten de zon (bijna) door....

Ik reed iets vroeger naar huis, want we moesten 's avonds optreden op en benefietconcert.

De creative school is een jaar geleden een sponsorship gestart, bedoeld voor jeugd en jongeren die graag hun talenten willen uitbouwen in drama (teater), schilderen of muziek, maar die er het geld niet voor hebben.

Ik had het in het voorjaar in de krant gelezen en heb het voorstel gedaan dat wij als koor deze zaak konden steunen door een concert te geven en de opbrengst hiervan te schenken aan het sponsorship.
Van het een kwam het ander (om ideen zit ik nooit verlegen) en het is uitgelopen op een fantastisch programma, waar naast ons koor ook een vioolkwartet, diverse zangers-en zangeressen, pianospelers, een keyboardband en een rockband aan deelnamen.
Aan elkaar gesproken door een goede conferencier, het lekkere "voor bij de koffie" gebakken door een paar koordames én een amerikaanse loterij.

Geweldig om mee te doen/maken.
Het leuke hiervan vind ik is het enthousiasme van de jeugd met het oog op een geldinzameling, zodat andere jongeren ook kunnen profiteren van dit aanbod.

....enne, de affiches, het programma en de kaartjes zijn gratis gemaakt door...de chef.

De opbrengst? 
Genoeg om de onkosten voor een muziekleerling anderhalf jaar lang te dekken.
Volgend jaar wordt er weer een benefietconcert gegeven!!
Zeker weten!

Plakaten-chaos.

In november zijn er hier verkiezingen voor de gemeenteraad en daarom mochten er vanaf afgelopen weekend verkiezingsplakaten worden opgehangen. Als gebruikelijk worden hiervoor de lichtmasten langs de wegen gebruikt.

Tja....toen kwam de storm en de plakaten die zijn blijven hangen zien er nu zo uit! De rest is op het natte asfalt beland of met de westenwind mee gevlogen.

We hebben helaas nogal wat stormschade in onze stad.

Het dak van de musicalacademie kwam naar beneden en nam een halve zolder mee; een aantal gevels zijn ingestort, stellingen, daken en ander bouwwerk is vernield en door de stad liggen afgeknapte takken of hele bomen de wegen te versperren. We hadden dan ook vele windstoten met orkaankracht!

Weer werk voor de bouwvak dus!

Nee, wij hadden gelukkig geen schade...pffftt.