Boller i karry

We aten: 

 Gehaktballetjes in kerriesaus.

Daar was het ook echt weer voor vandaag. Regenachtig, de hele dag bewolkt en een stevige wind. De temperaturen zakten ook weer naar een graad of veertien. Toch maar de moed bij elkaar gezocht en mijn dinsdagse intervalwandeling gemaakt. Nog een paar dinsdagen in mei, dan is het seizoen afgelopen. Dan kríjg ik mijn beweging wel met werken in de tuin.

Op de tv houdt de regering weer eens een persconferentie. Dat schijnt vaste prik te zijn geworden na de coronapandemie. Ik vind het een macht-demonstratie; het lijkt verdikkeme Rusland wel! Nou ja, we hebben hier nog de vrijheid om je mening te uiten. Enfin deze keer ging het over de kanker-behandeling. In de regio Midden Jutland hebben heel veel patiënten veel te lang moeten wachten op een operatie/behandeling. Dat leverde zoveel critiek op dat twee directeuren hun ontslag namen. Ze kregen wel ieder een gouden handdruk mee. 😠😠😠 en niet zo'n kleine! Als de gewone mens zijn/haar baan niet goed beheerde werd hij/zij op staande voet ontslagen en als het om echte nalatigheid en gulzigheid ging dan ging hij/zij vast en zeker een paar jaar achter slot en grendel. Deze heren niet; die zijn vast alweer op zoek naar een andere functie.... Ik snap het niet....! 

Enfin, nu wil de regering een paar miljarden kronen investeren in de gezondheidszorg, met name de kankerbehandeling. Maar de ziekenhuizen roepen juist om meer personeel! Er zijn een hoop mensen uit de verpleging vertrokken vanwege het lage salaris. Zij worden gemist. Ondanks de stakingen van het verplegende personeel twee jaar geleden is er geen centje bijgekomen en dat zit ook nu in een wijde zak. 

Laten we maar hopen dat we niet ziek worden. 

En we hopen hier dat het mooie weer morgen weer terug is.

Niet druk.

Wij fietsten gisteren naar de "Hemelvaartsmarkt" in Middelfart. Meer dan 30 kilometer in totaal. 

In Nederland draai je je hand er niet voor om, 30 kilometer, da's nie veul, maar hier is het heuvelig, er is altijd wind voor-en tegen en dan moet je ook nog eens die lange brug over.

Het was de derde marktdag en het was er helemaal niet druk. Een beetje saai zelfs ;-). We aten een frietje en dronken onze meegebrachte limonade. 

Ik denk dat er markten en rommelmarkten in overvloed zijn. Plus al die zaken met tweedehands spulletjes. De mensen hebben genoeg denk ik. Ik kocht helemaal niks. (godzijdank, mompelde de chef). Wij hebben al genoeg dat ooit de deur uit moet. 

De meeste mensen zaten in of bij de bier-en eettenten, waar allerlei bandjes optraden. 

De "raps" het raapzaad staat hoog en bloeit nog steeds. Het ruikt heel intens; dat wordt vast goede olie! Koudgeperste rapsolie doet aan kwaliteit weinig onder voor olijfolie. Van die olijfolie hadden we overigens een aantal blikken in de koffer. Lekker hoor, die Griekse.  

24.05.1924

Dat is 99 jaar geleden; het is mijn moeders geboortedatum.

Op de salontafel staat een vaas met seringen. De boom staat in volle bloei en ja, ik weet echt wel dat ze maar van korte levensduur zijn als je ze afknipt maar ze ruiken oh zo lekker. En die boom is groot genoeg; die mist dit boeketje niet. 

Een vaas met bloemen op tafel. Ook een beetje voor "ons" moeder, die vijf jaar geleden haar laatste verjaardag vierde en kort daarna overleed.

 Onder de tafel ligt het oude vloerkleed. "Een echte pers", haar trots waar ze zo zorgvuldig voor gespaard had. Een kleed dat jarenlang bij ons thuis lag. Nu ligt het hier in onze woonkamer, voorzien van lichte slijtplekken en herinneringen.

Deze foto is uit het album van 2011

Wat zag ze er toen nog fris uit;  op 87' jarige leeftijd.

Wat hebben we toch veel verjaardagen gevierd. Vroeger met haar eigen grote familie én de nog veel grotere schoon-familie zat het huis vol. We hebben wat aangesleept mijn zus en ik   (waar waren de jongens eigenlijk?) met koffie, gebak, een citroentje met suiker, een bessenjenever, een biertje of een cognacje. Vele jaren later werden de meeste verjaardagen alcohol-vrij. "Ik moet nog rijden"; "Anders slaap ik zo slecht vanacht"; "Het mag niet van de dokter". zuchten de gasten. "Hoe kun je nu feest vieren op een glaasje water" mompelde mijn moeder dan.

Later, toen wij kinderen al lang het huis uit waren kwamen "de tantes" (haar zussen en schoonzus) in de loop van de ochtend en vertrokken rond een uur of vier, na de koffie met gebak, de vruchtenbowl, de snacks en een glaasje met? en tot slot de broodjes met ham of kaas.

Ach, er zijn er nog maar weinig over van die oude generatie. En de nazaten ervan...tja, ik denk niet dat ik ze zou kennen als ik ze op straat tegen zou komen, alhoewel Facebook een handje helpt met het contact met een aantal van mijn neven en nichten. 

En eerlijk is eerlijk...ik mis het best een beetje... Dat had ik vroeger nooit gedacht.

Wisselingen

Bloemen in Sivota

Maandag was het 21 graden. Dinsdag 10 en vandaag is het niet veel beter. Er is een stormwind over het land gegaan en die wind neemt eindelijk wat af. Regen? Nee niet bij ons. Het is erg droog en die wind maakte het nog droger. 

De groentekas mag wachten; de groentetuin ook. Geen zin om buiten te werken. Nou, dan doe ik toch gewoon wat anders.

Gisteren was ik op bezoek bij Ruth die vandaag 80 wordt. Jammer dat haar geest veelal in het verleden ligt, maar ze kan zichzelf nog steeds helpen met een beetje assistentie van haar dochter. We kunnen er ook open over praten en ze hoopt dat het niet snel erger wordt. Ik nam bloemen mee en iets lekkers voor bij de koffie. Met een verjaardagskaartje erbij, want ze weet misschien vandaag niet meer dat ik er gisteren was. Shit Alzheimer!

Poeha, wat zijn de cakes en taartjes duur geworden bij de banketbakkers. Schandalig duur. Kocht je vorig jaar nog een aardbeientaart voor 60 kronen, nu moet je er 99 voor neertellen. En dat was nog wel bij de bakker in de supermarkt.  

Vanavond krijg ik twee oud-collegaas op bezoek en bakte daarom een oer-Hollandse appeltaart. Zelf doen scheelt veel; ergo vanavond eten de chef en ik zelfgemaakte flamkuchen. 

Een beetje Griekenland en weer over thuis.

Het was bewolkt de laatste twee dagen dat we in Griekenland waren. We gingen er met de auto op uit.

Van Sivota naar het plaatsje Parga is het 27 kilometer door de bergen. Parga is veel en veel toeristischer. Een oud stadje, aan het water, gekleurde huizen en met hele smalle straatjes. Een toeristische trekpleister. Je kunt eigenlijk alleen boven langs de weg parkeren en dan moet je nog een heel eind naar beneden lopen. Dat deden we dus maar niet. De chef waagde het wel om door de nauwe straatjes naar beneden te rijden en het lukte! Omdat er nog maar weinig mensen waren ;-)

Dit is de hoofdstraat en op de foto hieronder de Ionische zee

Het was stil was bij de meeste restaurantjes en kafenions. In het hoogseizoen struikel je over elkaar heen, nu konden we nergens koffie drinken. We waren te vroeg denk ik.

Natuurlijk kwamen we klem te zitten, achter de wagen van de pakketten-dienst. Die Grieken hebben (bijna altijd) tijd genoeg voor een praatje met de klant.....dus wij wachten.... zo'n kleine twintig minuten. Even later stonden we weer stil want iemand had zijn auto zowat midden op de weg geparkeerd zodat noch de bezorger noch wij verder konden. Wij hadden geen haast; de post intussen wel, dus werd er getoeterd en, tja gescholden.

Hier in DK werd vandaag niet veel gefoeterd op de vrachtwagen-chauffeurs die actie voerden vanwege de komende wegenbelasting. Er moet meer betaald gaan worden voor diesel vrachtwagens terwijl electrisch vrachtvervoer er goedkoper afkomt. Maar de tijdslimiet is veel te kort; de infrastructuur is er nog niet klaar voor. Daarom blokeerden vele vrachtwagens de opritten naar en van de snelwegen. Andere weggebruikers gaven kennis van hun sympathie hiervoor. 

Het strand lokt weer mensen om pootje te baden, "smoet"- werpen met steentjes of voor een fijne wandel-of fietstoer.

Sinds we terug van vakantie zijn laat het weer zich van de goede kant zien. Vrijdagavond zaten we tot tien uur buiten bij Sandra nadat we een heerlijk maal voorgeschoteld kregen en ook van Caspers verhalen konden genieten.

Zondag, op moederdag, werd ik verwend door beide kinders. Sandra werkte heel lief nog een paar uurtjes mee in de tuin, die er pt. redelijk goed uitziet.

Vandaag ruimde ik op in de groentekas en wilde eigenlijk nieuwe (pot)grond halen, maar dat heb ik maar uitgesteld tot morgen. Een weekje m'n maandag-gym over geslagen...pfft wat was ik moe na de training. En daarna deed ik toch nog steeds even dit en even dat, totdat ik in m'n stoel plofte en zogaar aan een powernap toe was. 

PS: ik heb genoeg geluierd op vakantie.

Welterusten Griekenland.

Wij zijn weer thuis, daar waar de nachten licht zijn.

Wij waren de eersten van het seizoen

Wat doe je als eerste als je thuiskomt van een fijne vakantie? De was. En dan de tuin. De zon scheen in al haar glorie; de wind zit in het noord-oosten, ergo perfect weer om buiten te zijn.

Wij waren een weekje in Noord Griekenland, aan de kust en een ietsie pietsie ten zuiden van Albaniën. 

Het was te merken dat wij de eerste gasten van het seizoen waren. Bij een aantal cafees en restaurants werd nog flink gewerkt om alles klaar te maken en bij de restaurants en winkeltjes die al ijverig begonnen waren was de service uit de kunst. 

We hebben nog nooit zoveel gratis drankjes en lekkernijen voorgeschoteld gekregen als de afgelopen week. 

Toeristen waren meer dan welkom, na een paar jaar corona en de aanhoudende crisis.

We waren in Sivota en hadden de eerste vier dagen volop zon en een heerlijke temperatuur. Strandleeuwen zijn we niet. Een hele dag op een strandstoel liggen is niks voor ons. Met een temperatuur van 22 graden kun je nog wat doen.

We hadden een appartementje 50 meter van deze havenpromenade. Goed gekozen, want veel verder lopen is geen optie voor de chef.

We huurden geen bootje deze keer, maar wel een auto voor drie dagen.

Dat gaf ons de mogelijkheid om wat ritjes door de bergen te maken. 

Noord Griekenland is heel groen. Het regent er ook meer dan elders in het land.  Alles stond in bloei; de bomen en hellingen waren prachtig groen.

We wilden ook een van de iets grotere steden bezoeken, Ioannina. De weg was goed, een tolweg. We betaalden 2,20 euro. Dat deden we graag, want anders is én de afstand én de staat van de wegen een enorme tijdrover. Tien kilometer over kronkelwegen, door haarspeldbochten en een slecht wegdek duurt een eeuwigheid (voor ons dan, de Grieken weten er wel raad mee). Enfin, we kwamen al vrij snel in Ioannina. Maar hoe we ook zochten, er was geen enkele parkeerplaats te bemachtigen. Wat een chaotische stad! Iedereen (dubbel)parkeert langs de weg, zelfs op de rotonde. Éen kleine parkeergarage vonden we, maar die was half privé en de rest was bezet. Alleen al om ín die garage te komen was zenuwslopend en eruit net zo. We gaven Ioannina de bons en reden terug door diverse tunnels en de mooie groene hoge bergen.

Zeven jaar geleden waren we hier ook. Toen woonden we boven op die berg die je op de achtergrond ziet. Dat ís een hele klim, zelfs met een auto (in de eerste versnelling). 

Twee weken geleden

Twee weken geleden was er nog maar weinig bladgroen te bekennen.

Toen bloeide de japanse kersenbomen ; die zijn al lang weer uitgebloeid.

 

 

De lente hier is kort maar heftig. Vaak bloeit alles tegelijk. 

Op naar de zomer, want ik vind het nog steeds aan de koude kant