Grenzen verleggen.

De tijdelijke grenscontrole tussen Duitsland en Denemarken is weer verlengd. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Zoals ik eerder schreef zijn er grenzen aan hoeveel mensen een bevolking van vijf miljoen kan opvangen. Of de controle iets uithaalt weet ik niet; de grenzen zijn gewoon open maar er worden wel vaker passen en auto's gecontroleerd.

Het is misschien meer een signaal....?! Geen goed signaal voor mensen - vluchtelingen - die natuurlijk welkom zijn. 

Misschien wel een goed signaal voor die jongens die gehoord hadden dat Denemarken tot een van de gelukkigste landen van Europa hoorde. Die verwachten een land van melk en honing...?! Moeilijk hoor.

De grens waarop de grens weer helemaal open gaat is dus verlegd.

Ik was op controle bij de huisarts; voor de bloeddruk.

"Is't ie aan de hoge kant?"

"Nee mevrouw: Hij is okay. De grenzen zijn verlegd." ???

Twee jaar geleden moest heel het land acuut aan de B-vitaminen.

We kregen veel te weinig zon; veel te weinig "B" in het eten!

De waarden waren veel te laag.

Daar hoor je nu niets meer over.

Plotsklaps is heel de bevolking "gezond".

We wegen allemaal nog iets te veel. Althans...een jaar of wat geleden wogen we te veel. Nu mag je gewoon iets zwaarder zijn, want: de grenzen zijn verlegd.

Studeren?

Middelbare school?

Cijfers?

Doe niet zo moeilijk joh, de grenzen zijn verlegd!

Een foto van vandaag; zon door de wolken.

Er zijn van die dagen..

De laatste januaridag was een grijze en winderige dag.

Donkere regenbuien trokken over het land en vroegen om kaarslicht.

Maar dan kwam er plotsklaps een waterig zonnetje door de wolken en zouden de kaarsen weer uit kunnen, maar voor de gezelligheid liet ik ze maar branden.

En wat deed ik vandaag?

Niks. Niks. Niks. Niks.

Een klein wandelingetje, een beetje hulp bij het "navigatie-huiswerk", wat breien aan m'n trui, een beetje lezen en tv kijken;  dan hebben we het gehad.

Er zijn nu eenmaal van die dagen......

Januari films

Een mens moet nu eenmaal januari zien door te komen.

Deze week: twee films in de bioscoop gezien.

Dinsdag met mijn lieve collega Anne-Mette:

Een film over het leven in een commune in de jaren '70.

Over het samen wonen, samen delen, samen opvoeden.

Ook over liefde die moeilijk te delen is; dat er altijd iemand de pineut is. Over ruim denken en elkaar steunen in goede en slechte dagen. Over vrijheid en mini materialisme.

Een goeie en leuke film met perfecte beelden uit de tijd van toen.

En gisteren nam de man mij mee naar:

De film met Leonardo da Caprio in de hoofdrol.

Een film over het barse leven van de pelsjagers in Canada/Alaska.

Waar iedereen elkanders concurrent is; waar gestolen en verraden wordt; waar trouw en eerlijkheid een rol speelt; een film over het overleven ondanks alles.

Mooie natuurbeelden; wild en woest.

Een lange film, maar helemaal okay.

Samenwerkingsetentje.

Een thema,

Inspiratie van een HR-lady van een lokaal bedrijf.

Koffie en kransekage,

Een potje biljard en tafelvoetbal.

En een gezamenlijk etentje bij het Mongolian Restaurant.

Om de samenwerking met het arbeidsbureau hoog te houden.

Een kleine bijkomstigheid: het is nu tien over elf in de avond, het waait heel hard en het is 12 graden. 

Merkwaardig weer.

Gehoord.

Ja ja ja, ik heb het gehoord.

In Nederland, België en Frankrijk ziet het er voorjaarsachtig uit.

Daar begint het al op de lente te lijken.

Hier??

Mistig, grauw en grijs...of zal ik zeggen bruin?!

Die eindeloze maand januari is NOG niet voorbij!!

Ik kom licht te kort.

Zon! En warmte!

Volgend jaar boek ik een reis naar Tenerife of daar waar het zomer is. Zeker weten!

Vanmiddag, na werktijd, ging ik een eind lopen...naar buiten...daar is toch meer licht! Hier is het half vijf.

Onder al dit bruine ligt het voorjaar verscholen.

Ooit....

Op de valreep.

Vóór de dooi intrad vanmiddag kregen we toch nog een berg sneeuw op ons dak (en op het trottoir en de oprit).

Sneeuw ruimen dus en dat was niet zo goed voor mijn rug.

Een paar keer per jaar schiet "de spit" erin.

Dochterlief belde op om te vragen of Carl hier mocht komen; zij wilden naar Flensburg om naar kleding voor Casper te kijken. Natuurlijk mocht hij dat, dan konden zij Voltarén tabletten meebrengen uit Duitsland. Die krijg je hier alleen op recept; in Flensburg bij de apotheek.

Die helpen fantastisch bij rugpijn!

Carl en ik hebben natuurlijk een sneeuwpop gemaakt.

En gezongen van: 

       

Snemand Frost og Frøken Tø                  Sneeuwman Vorst en Juffrouw Dooi

Gik en tur ved Søndersø.                         Gingen wandelen bij Søndersø

Fandt en bænk og slog sig ned                Zagen een bank en gingen zitten 

Talte lidt om kærlighed                           Spraken iets over de liefde

Snemand Frost, som var lidt bleg            Sneeuwman Vorst, die wat bleek zag

Spurgte : må jeg kysse dig?                     Vroeg: mag ik je kussen? 

Men da Frøken Tø var varm,                   Maar Juffrouw Dooi was wat warm

Smeltede hans højre arm.                        En zo smolt zijn rechter arm

Da han kysset hendes kind                      Toen hij haar wang kuste

Svandt han ganske langsomt ind             Werd hij langzaam minder 

Da han kysset hendes mund                    Toen hij haar mond kuste 

blev han væk i samme stund                    Verdween hij meteen

På en bænk ved Søndersø                        Op een bank bij Søndersø

Sidder stakkels Frøken Tø                       Zit die arme juffrouw Dooi 

Snemand Frost er smeltet op                   Sneeuwman Vorst is gesmolten   

Hun må ha' ham i en kop.                        Ze heeft hem nu in een kopje

Licht benzine.

Gisteren kwam ik ietsje later dan normaal op mijn werk. De benzinemeter stond op "reserve" en omdat het autootje eindelijk warm en ijsvrij was reed ik mijn werk voorbij om eerst te tanken.

Tja, het kan best zijn dat het niet goed is voor de actie-markt of de Chinese economie, voor mij is het goed dat de benzineprijs is gezakt naar: 1.18 Euro!

Terwijl ik tankte gingen de straatlantarens uit.

Zó licht is het nu al 's morgens en dat doet de mens (vooral deze) goed!

Een kijkje uit het raam op mijn werkplek:

De rijm - de sneeuw ligt nog op de daken.
Morgen gaat het dooien, zeggen "ze".

Dit kiekje maakte ik vanaf mijn werkplek:

Het was een echte rommelige dag vandaag.
TV2 had zijn aankomst gemeld; mijn collega nam de honneurs waar.
Martin en ik gingen afspraken maken op de technische school.
Bjarne was een laatste cursus aan het afsluiten met de deelnemers.
En om twee uur ging ik naar een afscheidsreceptie op de Produktionsskole. Britt ken ik al (en heb er veel mee samen gewerkt) sinds 1994.
Nu begint Britt aan haar otium.
Ik treed af de eerste juni.
Merkwaardig gevoel.