Baas blijven over eigen tid.

"Wil je ons komen helpen?" vroeg mijn oude baas.

"Simon gaat de ziektewet in en er zijn een aantal dingen die gedaan moeten worden vóór de deadlines".

Na een gesprek met hem en daarna met Simon zei ik ja.

Op uur-basis; met beperkte opdrachten.

Tussen de tien en vijftien uur per week (vermoed ik).

Simon wordt eind deze maand geopereerd aan beide polsen, wat de oorzaak zijn ziektemelding is naar buiten toe.

In feite bukt hij onder voor stress.
Misschien kan hij tot rust komen in deze periode.
Aan mij de eer om het "zaakje" over een paar maanden netjes weer aan hem te overhandigen.
Onze firma heeft de mogelijkheid om een aantal "onder-firma's" te hebben.
 (Dat zal officieel wel anders heten, maar ik noem het maar zo).
Een daarvan is "Konsulenter på Tværs".
Die gebruiken Jeff en ik als we opdrachten hebben die buiten Folierullen vallen..
Daarom gaat er nu elke maand een rekening naar UU-Lillebaelt, voor bewezen diensten.
Ik kan zelf mijn uren plannen en dat heeft heel veel voordelen.
Niet om half acht de deur uit; het aantal uren per dag beperken, een bezoekje aan NL er tussen door gooien; kortom: ik ben mijn eigen baas.

Gelukkig maar, want op dit moment verslind ik
Grace and Frankie
op Netflix.

Bloedneus passé?

Al sinds mijn kindsheid heb ik vaak een bloedneus gehad.

Zo vaak zelfs dat ik werd onderzocht in het ziekenhuis in Dordrecht waar we toen woonden.

Een keer par week werd mijn bloed geprikt en onderzocht.

Man, wat had ik daar een hekel aan. Er werd altijd in mijn vingers geprikt voor die paar druppeltjes bloed en dat doet nu eenmaal pijn, vooral als kind zijnde.

Na een paar weken besloten ze om ook het bloed van mijn moeder te onderzoeken. Destijds zei "men" dat we iets misten in ons bloed, iets dat deed dat het bloed langzaam stelpte.

Latere onderzoeken wezen nergens op, bij mij dan, maar bloedneuzen heb ik talrijke gehad.

Gisteren twee op een dag.

Nu besloot ik er eindelijk een iets aan te laten doen en vandaag heeft de neus-keel en oorarts mij geëtst in allebei de neusgaten.

Dat doet verd... pijn en ik zit nu nog te snuffen.

De arts vind dat ik binnenkort een allergie-test moet laten doen, omdat mijn neus er van binnen gehavend uitzag.

Tja, dat doen we dus maar...

Over familie en de winterse kou.

Even een kijkje bij Jeff en Ivona.

Aan de zondagmiddagse koffietafel.

(met scones en fruit)

vlnr: Luka, Sebastian, Philip en de twee zussen.

Het weer van vandaag.

Ijzig koud maar prachtig zonnig.

Hier een kijkje over de golfbaan

(die ligt bijna in onze achtertuin).

Nee, ik golf niet. 

Ik heb het ooit geprobeerd maar ik krijg er stress van!

Friends.

Gisteren waren ze hier. Mijn aller-"oudste" vrienden en vriendinnen.

De meesten ken ik al sinds 1978; een paar zijn er later bij gekomen.

Zoals altijd was niet iedereen aanwezig.

Een zieke man, een familiefeestje of avondwacht.

We waren gisteren met 'n achten...en het werd laat.

De chef was naar Sandra gevlucht; die zag het helemaal niet zitten.

Het zijn ook grotendeels mijn vrienden. 

Sommigen zijn "onze" gezamenlijke vrienden geworden.

We houden het altijd"simpel" wat eten betreft (want je weet wel, eten hoort erbij).

Ik bestelde smørrebrød en bakte een appeltaart

(we delen de kosten)

en een ieder bracht zelf drank mee.

Het is niet meer zoals vroeger.

Toen gingen er een flink aantal flessen wijn en/of bier doorheen.

Nu stond er na afloop nog een halve fles wijn op tafel.

En er werd ijverig naar de waterkan gegrepen.

Tot slot nog een paar foto's

Plastic zakken voor je paraplu.
Zo wordt de winkelvloer niet nat.

Juist !

Een van de "huiskamers" in het hotel.

In de schemering.

Steiger.

Ook een haard in de slaapkamer.

Spiegeling.

Iers.

Het Ierse klimaat is zacht, mild en koel.

De regenpijpen, waardoor zowel regen als gebruikswater wordt afgevoerd, zijn op heel veel plaatsen op de buitenmuur gemonteerd. Gemakkelijk als er een verstopping is of als er een reparatie moet worden uitgevoerd. Hier bij ons zou het hele zaakje 's winters bevriezen.
De elektrische snoeren lopen ook gewoon, onbeschermd, langs de dakgoot.

De foto hierboven vertelt haar eigen verhaal.

Ierland heeft twee Christelijke richtingen: The Church of Ireland en de Romers Katholieken.

In het voorjaar doen de katholieke kinderen uit de tweede klas hun eerste communie. 
Overal waren er jurkjes en pakjes met toebehoren uitgestald.

De Kerk van Ierland heeft veel weg van de Kerk in Engeland en in Denemarken. Die zijn protestants.

Om ervoor te zorgen dat de protestantse jongeren een universitaire opleiding konden volgen zonder te worden beïnvloedt door het katholieke geloof, werd (ergens in 1500) het Trinity College opgericht.

Pas in 1970 werden de eerste katholieke jongeren toegelaten.

The Long Room in Trinity, met meer dan 200.000 hele oude boeken.

 The Book Of Kells.

En wie zei dat het altijd regent in Ierland?

Wij hadden mooi en droog weer.

De laatste dagen liep de temperatuur zelfs op naar 12 graden.

Hier een foto genomen in de late namiddag bij Parnell street.

Hé, kijk nou eens!!

Een postkantoor! Een echt werkend postkantoor.

Dat hebben wij niet meer.

Hier kon je nog postzegels kopen en er was een girobank (niet op foto) met echte mensen achter de balie.

Nu iets heel anders.

Een bewerkte foto (met backlit - zegt de chef) uit de tentoonstelling in IMMA, het museum voor moderne kunst.

Achter dit museum ligt Kilmainham Gaol, de oude gevangenis waar zovele vrijheidshelden en rebellen ter dood zijn gebracht.

Nu hadden we iets te eten en drinken nodig.

Een kop thee?

Nee, toch maar niet.

De Ieren drinken hele sterke zwarte thee. Met veel melk en suiker.

No thanks.

Heel veel kleine cafeetjes en eettentjes tekenen hun naam en aanbiedingen op spiegels, ramen en muren. Snel, goedkoop en gemakkelijk weer te verwijderen.

We aten en dronken iets (versgeperste appelsap, die ik de schuld geef dat ik 's avonds kotsmisselijk werd), maar we zaten er niet lang, want aan het tafeltje naast ons zaten twee jonge Ieren die enorm hard praatten.

De (meeste) Ieren zijn echt druk.

In de restaurants kun je elkaar vaak niet eens verstaan.

Ieren praten niet, die roepen!

Op straat, in hun mobieltjes..overal.

Maar het zijn de vriendelijkste mensen ter wereld.

Dublin

Dublin....daar was ik nog nooit geweest.

Het is twee en een half uur vliegen vanaf hier (CPH lufthavn) en het heeft dezelfde temperatuur.

Maar wie gaat er nu in januari naar Dublin??!! 

Wij dus. Voordeel: heel weinig toeristen.

We "deden" vier dagen Dublin.

In de hele vroege ochtend met de trein naar Kopenhagen, vliegen en landen en een taxi naar het hotel; we stonden om 12 uur al voor de deur. De bagage konden we in het hotel kwijt, de kamer was nog niet klaar, hupsakee: wij namen de "city sightseeing bus".

En daar zat Annie, de guide.
Ze deed het "live", inclusief de Ierse songs.

The wild rover; je weet wel, die van "no Nay, Never...

Ze was eminent in het vertellen van anekdotes en bijzonderheden. Bij alles waar we voorbij kwamen had ze een verhaal.

 Hier rijden we voorbij Christchurch Cathedral

En daarnaast ligt Dublinia, waar je "Viking voor een dag" kunt zijn.
 Natuurlijk zijn de Vikingen- en later de Noormannen in Ierland geweest. Waar zijn die nu niet geweest.
Christchurch is gebouwd door de Noormannen en daarnaast ligt Dublinia.
Daar zijn we niet geweest. 
Vikingarrangementen zijn er genoeg hier bij ons.

Guinness Brouwerij.
Daar zijn we ook niet geweest want de chef lust geen Guinness en Carlsberg brouwerij ligt hier om de hoek.
En zoveel verschil zal er niet zijn.
Maar alleen er omheen rijden; de brouwerij en alles wat er bij hoort en omheen gebouwd is imposant.
Guinness had voor de mechanisering 5000 mensen in dienst; nu nog 800. Ze hebben altijd heel goed voor hun personeel gezorgd en zelfs op de dag van vandaag kunnen vroegere werknemers elke dag een gratis maaltijd krijgen.

Annie zong: Molly Malone.

Langs de rivier de Liffey, die de stad deelt in noord en zuid.
Driekwart van de Dublinners woont ten zuiden van de rivier.
Dit is een van de vele, en de meest bekende brug. Het heeft een andere naam, maar wordt de Penny-brug genoemd, omdat er vroeger tol betaald moest worden.

In het Memoral Park aan de noordkant ligt een sculptuur van van Eamonn O'Doherty, die een van de personages uit een roman van James Joyce heeft afgebeeld: Anna Livia Plurabelle. Zij is de belichaming van de rivier Liffey.

In de volksmond wordt het beeld "The floozie in the jacuzzi" genoemd.

We reden door het enorme Phoenix park (zes keer zo groot als Hide Park), waar de Ierse president een "huis" heeft met de Amerikaanse ambassade aan de overkant.
Langs musea, parken en kerken.
Langs de geboortehuizen van o.a. Oscar Wilde en James Joyce en de hertog van Wellington.

De Ieren zijn trots op hun geschiedenis en hun helden.
Daniel O'Conell, Kilpatrick en vele andere.
De gevangenis in Kilmainham heeft er vele ten dood gebracht.

Het Ierse woord Kil betekent overigens Kerk 
(ook weer gehoord van Annie).

Genoeg voor dag één. 
Op naar Castle Hotel.

En 's avonds naar Temple Bar, waar we heerlijk aten.

(nadat we een wodka/cola dronken in een kroeg; die zijn er honderden en ze zijn niet karig met de drank).