And so it was Christmas....

..and what have you done...?

Well:
Lillejuleaften - de avond voor kerstavond - waren wij in Odense om wat cadeautjes af te geven. 

Kerstavond gevierd met z'n negenen. Lekker eten, cadeautjes, gezelligheid. We haalden de nachtmis net op tijd en zaten vredig tussen de Vietnamezen, mensen uit de Filipijnen en Thailand, Polen, Ieren, Italianen en Denen. Vrede op aarde aan alle volkeren!

Eerste kerstdag maakten we heerlijke bitterballen van de overgebleven eend en tweede kerstdag aten we die op, met zoon en familie. Ik had ook een pan "oma-soep". Zo heette de soep van mijn oma's, van mijn moeder en tja, nou ook de mijne. 

Ook op eerste kerstdag varen de vrachtschepen.

Vandaag reden we naar Flensburg omdat de chef nieuwe broeken wilde moest. De uitverkoop is zo zoetjes al begonnen en dan moet je er snel bij zijn! Ikzelf vond eindelijk simpele zwarte schoenen met een hakje. Sinds de operatie van mijn voet is schoenen kopen best wel moeilijk; vooral die met een hakje. Bij Karstadt in Flensborg zag ik ze staan en ze pasten - zonder pijn! Gabor, voor de helft van de prijs.

Morgen heeft de chef even wat werk te verrichten maar verder is het - vakantie - vrij - somber weer - lekker binnenblijven - lezen- breien (ik kreeg een leuk patroontje van m'n zus) misschien de kastdeuren boven afwerken en eindelijk een collage afmaken. 

Zo vieren wij kerstavond in Denemarken.

De tafel is gedekt voor het kerstdiner vanavond.

We blijven met z'n negenen.

Ik vind het heerlijk; de chef zucht dat het gelukkig bijna voorbij is.

De eenden staan in de oven.

De saus (het belangrijkste voor de gourmetten onder ons) is in de maak. De karamel voor de bruine aardappeltjes staat klaar.

Nog een paar telefoontjes, mails en sms'en met wensen voor een blijde Kerst.

De pakjes liggen onder de boom en we wachten op de "Jule"gasten.

Eerst een welkomstdrankje; dan eten - smullen; op het laatst de risalamande (klinkt Frans maar is zo Deens als het maar kan). Degene die de noot vindt krijgt een cadeautje.

Opruimen en hand in hand rond de kerstboom liedjes zingen totdat: de pakjes mogen worden geopend.

Misschien gaan de eega en ik nog naar de nachtmis...

Glædelig Jul!

De kortste dag.

Zo, de kortste dag is ook (bijna) weer voorbij.

Nog geeneens zeven uurtjes "daglicht", maar

Vat moed mensen!

Morgen is er weer 3 minuten meer licht.

We hebben intussen onze nieuwe auto en een ding staat vast: de ruitenwissers doen het!

Het regent en regent en regent en als het niet regent dan hangen er donkere wolken of het is miezerig.

Dan maar naar de film.

A star is born.

Met Lada Gaga in de hoofdrol en ik moet zeggen dat ze heel goed doet!

Het wordt tijd

Het wordt tijd om de cadeautjes in te pakken! 

20 december alweer!

Het meeste werk in de zaak kan blijven liggen tot in het nieuwe jaar. Het order-boek is gevuld voor de eerste drie weken van januari.

Maar de laatste december dagen kunnen we het wat rustig aan doen.

Het is donkerder dan donker. 

Zware wolken stelen het laatste beetje licht. 

Binnen is het warm en gezellig met de lichtjes aan.

Ik doe het vandaag even met wat foto's:

Afgelopen zondag zongen we in het kleine kerkje in Egeskov.
Samen met het mannenkoor Skjold, met wie we in het komende voorjaar een gezamenlijk concert geven.
Hier zie je het mannenkoor achterin; wij stonden vooraan en de kerk werd overvol!

De pakjes voor het pakkenspel liggen klaar op de piano. Lunakoor houdt haar Julefrokost.

De merels snoepen van de laatste appels in de boom.

Gisteren genoten wij van de Christmas Carols in het Concerthuis in Odense. Een voltallig symfonieorkest plus het Fynske kamerkoor zorgden voor een feestelijke stemming. Het waren dit keer vooral Zweedse composities (omdat er een Zweedse dirigent en bariton waren)

Morgenstemming in de stad.

Morgenzang

Een van mijn vriendinnen is vandaag 25 jaar getrouwd. Op zo'n dag wordt het zilveren paar "uit bed gezongen".

Om half acht vanochtend stonden we klaar...in de duisternis.

En dan naar binnen allemaal, waar de tafels gedekt stonden!

En dan te bedenken dat ze het zaterdag nog eens vieren voor de familie. In het gemeenschapshuis.

Wil je overigens een leuk blog lezen van een mede "NederDeen", zie hier:

Deens Dagboek

(PS, ik hou wel van de Deense Jul)

Iets met tijd.

Caroline werkt momenteel in een kledingzaak. Deze decembermaand, waar het best druk kan zijn en de dagen lang.

Toch fijn dat ze haar vrije zaterdag met ons wilde doorbrengen.

Toen we in het openlucht museum waren en in de hoedenzaak uit "achtienhonderd en witkool" stamde hadden we het over modistes, band en knoopjes om je kleding te versieren en zo kwamen we terecht bij mijn oma van vaders kant. Die had namelijk een manufacturenzaak. Die zie je tegenwoordig niet meer. Ik vertelde wat er zoal verkocht werd. Naast garen, broeken-elastiek en knopen verkocht ze ook gestikte dekens, wollen truien, beddengoed en theedoeken. En nog veel meer natuurlijk. Opa had een grote koffer achterop zijn Solex en bezocht de boerderijen in de verre omgeving. De mensen kwamen niet zo gemakkelijk naar de stad! 

Als kind mocht ik af en toe mee naar Den Bosch als Oma ging inkopen. Die gladde verkopers kwamen altijd met hetzelfde verhaal: "Oh, U hebt uw dochter bij". "Nee, dat is mijn kleindochter", zei Oma en straalde. Plotseling bedacht ik me dat het over mijn kleindochters tip-overgrootmoeder gaat! Die in het laatste jaar van de negentiende eeuw geboren werd. Zóóó lang geleden in haar ogen; in mijn herinnering slechts een paar jaar ...

Foto geleend van het internet. Maar het lijkt er een beetje op.

De kleinkinderen zijn nu op een leeftijd dat ze het heerlijk vinden om dingen over vroeger - van lang geleden te horen. Vooral de chef kan zo heerlijk vertellen over zijn jeugd en de streken die ze uithaalden. Dan hangen ze aan zijn lippen.

Over een kraai inpakken in klei en braden op een kampvuur, waarna je er een stuk van moest eten om bij de "bende" te horen. Over de politie die je achter je broek zak als je reed op een opgevoerde brommer, Over het vechten met de jongens uit de barakken", over de meesters op school die nog nooit hadden gehoord dat je kinderen geen oorvijgen mag geven....

De tijd.

Ik was zojuist even bij de boekhandel en daar zag ik dat de kindertijd van ónze kinderen ook al in boekvorm wordt uitgegeven. Een boek met verslagen en foto's hoe het was in de jaren 80..

Ook al weer geschiedenis.

PS. Volgens Caroline is de mode - en de kleuren uit die jaren weer helemaal "in".

Jule-tour

Drie volwassenen en een kind. Het "kind" is Casper, die een hoofd boven ons uitsteekt. Maar in het openluchtmuseum "Den Gamle By" i Aarhus is iedereen onder de 18 een kind.
Wat was het weer een fijne dag met de twee oudste kleinkinderen. 





We dronken koffie met iets erbij in een café/restaurant dat zo uit de jaren vijftig kon stammen.

Het was druk, naar Deens begrip.

De kerstboom uit 1849.
Zo zag hij eruit toen Peter Faber zijn beroemde lied
"Højt fra træets grønne top" schreef.

Zo fijn dat ze nog steeds een dagje met ons willen optrekken.
Nu zijn "de kleintjes" groot aan het worden en dat vergt een traditie-uitbreiding.

Vandaag, de 16 december was het zingen met ons koor in de kerk van Egeskov. Samen met het mannenkoor "Skjold" uit Middelfart, met ie wij onze dirigent delen.
Wat klonkt dat goed - geweldig fijn om te doen!