Beloofd.

Een foto van de jarige Carl.

Hij had om LEGO - Ninjago -gevraagd en gekregen, dus werd er gebouwd door hem en grote broer Casper.

(Sandra vond het heel lief dat Oma gebeld had).

De tafel was feestelijk gedekt en we kregen taart (2 soorten zelfs)

Natuurlijk was de ene een "Ninjago" taart.

Hieperdepiep hoera!

Hij wordt alweer 8 jaar vandaag.

Carl Andreas.

Altijd vrolijk en blij, met een groot sociaal hart.

Een spring-in-het veld; een heerlijk joch.

Wij gaan vanmiddag op de koffie. 

"Er is taart", schreef hij op zijn mobieltje.

Want als grote zus en broer een mobiel hebben, dan wil het nakomertje beslist niet achterblijven.

Morgen zal ik een foto op het blog zetten.

Gisteren had ik een gezellig avondje met mijn oude vrienden van Ungdomsgården. 

We waren met z'n zevenen deze keer en hebben wat af gelachen om al onze mankementen en blessures.

Benny had een speciale schoen aan vanwege zijn reuma, Lillian had haar arm in een mitella vanwege een gescheurde biceps, Lissi moest het heel rustig aan doen vanwege hartkwalen en ik kwam binnen hompelen met die hielschoen (nog 18 dagen...hoezee).

Gelukkig laten we tegenwoordig het eten bezorgen, waar we vroeger allemaal iets meebrachten. Maar dat was toen... (de Denen nemen geen genoegen met een kopje koffie en een drankje; eten!). 

Gisteren hadden we tapas besteld en ik had een appeltaart gebakken.

Wel zo gemakkelijk en relaxt.

Het begint herfstig te worden. 

De temperaturen liggen gelukkig nog steeds rond de 16 graden; de tabaksplant verkleurt.

Ook vandaag schijnt de zon. 

Je kunt wel goed merken dat het al eerder donker wordt. 

Op de zaak is het drukker dan druk. Waarschijnlijk speelt de naderende herfstvakantie een rol. Werken, werken, werken. Daar tussendoor de was, de wc en snel even met de stofzuiger door het huis. Veel meer gebeurt er niet. 

Ach, we komen er wel klaar mee.

Een roggebrood, net uit de oven.

En breiwerk.

Dat rode (vest) wordt gebreid op naalden 2½ en 3.

Dat is lang geleden dat ik zulke dunne naalden gebruikte.

Het wordt rond gebreid en naderhand opengeknipt (daarvoor zijn er vijf extra steken opgezet).

Zal ik even wat verklappen?

Ik gebruik bijna altijd sokkenwol. Die is sterk, de wol prikt niet en het werk kan gewoon in de wasmachine. 

De blauwe poncho is met dubbel garen gebreid; op naald vier/vijf.

Fijne zondag !

Ze kenden me nog.

De STU vierde vandaag haar 10-de verjaardag en ik ben er vanaf het begin bij geweest. Het is een beetje mijn hartenkind.

STU staat voor "Særlig Tilrettelagt Ungdomsuddannelse" wat inhoudt dat het een opleiding is voor zwak begaafde jongeren en jongeren die een gewone opleiding niet aankunnen.

Rechts op de foto staan de schoolrector en de consulente van de gemeente, Marianne en Britta, die allebei tot mijn vriendenkring behoren. 

De speech werd gehouden door de wethouder van sociale zaken, die ik goed ken.

Ik was uitgenodigd op de receptie/het feest en gossie wat zag ik veel mij bekende mensen. Ouders, leerlingen, leraren, de officiële genodigden en wat nog leuker was, ze kenden mij ook en waren blij dat ik er was. 

Dat doet een mens goed.

Ik kreeg een zitplaats op de bank, daarom is de foto op deze manier geknipt.

Het gaat goed met m'n voet. Zo goed dat ik die hielschoen nou al beu ben. En ik moet hem nog drie weken aan!

"Niet steunen op de voorvoet", staat er in het ziekenhuisrapport.

Ik moet alleen oppassen dat ik niet teveel loop; ik loop scheef door die schoen en dat is niet goed voor m'n heup.

Maar ik werk weer volop mee....

Gisteren bijvoorbeeld 

(de chef doet het meeste; ik stuur de folie aan van onderen, trek het papier eraf en ruim de rotzooi op).

Vandaag moesten er letters op de gevel en de fantastische zoon kwam helpen. Direct vanuit z'n werk vanaf de andere kant van Odense...toch weer anderhalf uur rijden naar ons, maar hij doet het toch maar.

Naast werken was er ook tijd voor een avondje theater.

Met een schoonzoon die daar werkt zijn er af en toe van die speciale uitjes.

Gisteren bijvoorbeeld was er een voor-première voor "vrienden van het personeel)", zodat de regisseur de musical nog kon bijsturen voor de echte première morgenavond.

Samen met de ouders van Peter zaten wij op rij zes te genieten van een heel leuk theater/musical stuk.

Doen ze dat bij jullie ook?

Alles wordt meer en meer gedigitaliseerd. Neem nu het DAB signaal (digitaal audio broadcasting). Dat hebben we al weer een paar jaar, maar nu wordt het per 1. oktober vervangen door DAB+.

(FM gaat er dan helemaal uit!)

Een convertor bracht uitkomst - kundig gemonteerd door de chef.
Op die manier kan onze oude installatie nog steeds worden gebruikt, ook al gebruiken we de platenspeler bijna nooit en de dvd's ook minder en minder. Maar de versterker in die oude installatie !! Die is enorm goed! 

Nu nog even iets doen aan die kabelsalade....

Gisteren hadden we schoonzus en zwager op bezoek. "Mijn zus komt alleen als ze iets nodig heeft", grijnsde de chef. En inderdaad, het telefoontje van te voren om te vragen naar onze gezondheid en algehele toestand mondde dan ook uit in : "Even een vraagje...denk je dat Jørgen ons daaraan kan helpen, want...."
Ach ja, zo zien we elkaar toch weer eens een keertje..

Ze bleven maar een uurtje; toen was de koek op :-).
(Ik had zo'n heerlijke appel-kruimeltaart gebakken. De hele schaal ging op.

Het was prachtig weer gisteren, dus we besloten om na het bezoek een eindje te rijden. Dat met lopen gaat geen van ons goed af op dit moment. Maar ik kan wel weer fietsen!! Heerlijk.

Hier Vejle Fjord gezien vanaf Hvidbjerg. Mooi dat licht.

En hier een eindje verder, dezelfde fjord, vanaf Mørkholt.

Terug door de bossen.

Vintersolhverv / winterzonnewende. 

De dagen worden al snel korter en korter.

Ik heb vast wat wol besteld bij een webshop. 

Dan kan ik dit gaan breien..

Gewoonweg retro, nietwaar.

Energie oh energie.

Poeha, 

het voelt eindelijk alsof mijn energie-niveau aan het stijgen is. Zitten en niks-doen zet geen zoden aan de dijk.

Gisteren zat ik dus maar even wat creatief te doen in "mijn" werkkamertje.

Ik wilde een paar placemats maken voor de ronde tafel in de achterkamer. Ik had wat kunstleer gekregen - met stof aan de achterkant - maar dat naaien viel niet zo mooi uit.

Nu heb ik ze aan elkaar geplakt; werkt beter.

De strijk is ook gedaan (de strijkplank staat rechts).

Natuurlijk werk ik ook in de zaak, maar voor verdere dingen zat (zit) de puf er (nog) niet in.

Ik schreef wat rekeningen, sorteerde liedjes voor het koor en nu denk ik er serieus over om een cake te bakken.

Ik kom namelijk net thuis van de tandarts. Dacht ik een ontstoken kies te hebben is het "gewoon" omdat ik 's nachts heb liggen tandenknarsen. De tandarts sleep de kies wat platter, spoot er wat antibiotica in en voilà,

een nieuw gelukkig mens kwam terug.

Wat ga ik nu eens bakken??

Dit misschien?

Zo jammer...

Jammer, heel jammer dat ik/wij niet naar het feestje van Kees en Monique kon(den) komen.

Ik was er zo graag bij geweest!

Maar ja, met zo'n voet, een echtgenoot met en k*!t¤ rug en drukte op de zaak ging dat niet.

Maar het blijft jammer....zucht.

Dat heb je als je ver weg gaat wonen.

Het gaat overigens heel goed met de voet. Ik kan er al goed op vooruit. Alleen auto rijden zit er de komende maand niet in. Ik kan  de koppeling niet indrukken met m'n klompen voetje.

Fietsen gaat ook (nog) niet.

Dat maakt me dus wel afhankelijk van anderen.

Gisteren had de chef een flinke order met het opzetten van raam-folie bij een zaak die gaat verbouwen en van naam veranderen. Dertien grote winkelruiten werden van folie voorzien.

(en die folie wordt over 14 dagen alweer verwijderd. Schijnt wel goede reclame voor een zaak te zijn)

Gelukkig kwamen én zoon én schoonzoon helpen, plus een goeie vriend.

Sandra kwam even kijken en poseerde als...foto-standbeeld/fotostage.

Heerlijk gewoonweg met al die hulp!!!

Jeff staat volgende maand op een beurs in Middelfart.

Hij wil zijn laatste designs proberen te verkopen en hij is zelfs uitgenodigd om een voorlezing te houden.

Hij had alvast vrijkaarten bij.

Voor de rest is het best gezellig.

De buurvrouw maakte een mooie deurkrans voor me, een vriendin kwam met taart en een fles wijn, ik heb al drie boeken uit en de chef reed me naar de wolwinkel, zodat ik weer wat te breien heb.

Zo gaat het goed, zo gaat het beter...alweer een dagje dichterbij het gewoon kunnen lopen.

Ik zou eraan kunnen wennen...

Slow - slow - (quick-quick) - slow.

Ik kan al best staan op m'n voet met de speciale hielschoen eronder.

Niet te lang, maar lang genoeg om gewoon wat huishoudelijke dingetjes te doen.

Was in de machine proppen, daarna de droogtrommel in (ik gebruik de droogtrommel normaal nooit, want boven aan het trapgat hangt ie gewoon lekker gratis en in een nacht te drogen; maar ik sleep de mand nu nog niet naar boven).

Strijken kan zittend. Ik ben mee naar de supermarkt geweest (de chef rijdt), ik kan eten klaarmaken en zelfs een klein beetje helpen in de werkplaats.

Gisteren was ik naar het koor.

Maar ik heb veel gezeten.

Eerst met die verstuikte- en nu met die geopereerde voet.

Heel veel gezeten.

Voet omhoog - op de poef met een paar kussens er boven op.

Met de tv aan (Mensch - wat zijn er veel serie-tjes..)

Met een boek op schoot.

Met een breiwerkje.

Met bezoek, dat me verwent met taart en wijn.

Oeps, als ik er maar niet teveel aan ga wennen.

Dat wordt afkicken.

Morgen zal ik eens wat actiever worden. De chef is zo verkouden en heeft vandaag ook maar een rustdag genomen.

Het is hem gegund.

Morgen kan ik vast al weer meer!

Dan kunnen er een hopelijk aantal orders de deur uit.

(veel werk kan ik zittend doen)

Als laatst even een foto van Casper, 

die vandaag dus 15 jaren oud is.

Een heerlijke knul!