Je krijgt er het "heen-en-weer" van.

 .....van het weer: 

Heen en weer met het wasgoed..

Jas aan, jas uit. Manoevreren tussen de slakken. Die akelige bruine maar ook deze mooie..

Eigenlijk te warm (binnenshuis) om de keuken schoon te maken...wat ik toch maar deed.

Nu ga ik rygeostsalat maken en meer van dat. Voor strakjes in de croissants. Als Sandra mm komen eten. 's Zomers eten...ook als het weer niet meewerkt.

De vergeten generaal.

In 1849 werd de vesting/de stad Fredericia belegerd door de Sleeswijk/Holsteiners (Noord Duitsland) en buiten de stad lagen 14.000 man klaar om de stad te veroveren.

Fredericia ligt op het smalste deel van de Lillebælt en daardoor kon er ongezien versterking worden gehaald vanaf het eiland Fyn. Daar waren troepen verzameld uit heel Jutland, 19.000 man. De tegenaanval begon om een uur 's nachts, wat niet eerder gezien was. Oorlogen werden overdag gevoerd. Maar onder leiding van generaal Rye slopen de eerste troepen midden in de nacht de vesting uit naar het noorden. Al snel werden de sleeswijk- holsteinse soldaten overmand. De strijd duurde drie uur.  De Denen hadden gewonnen. De betekenis van deze overwinning was groot; voor de Denen natuurlijk maar ook voor de tegenstanders omdat dit het gevolg had dat de Pruisen zich uit de oorlog trokken.

De overwinning werd gehoord in Europa. In Duitsland noch in Engeland geloofde men dat het mogelijk was om zoveel troepen over te varen zonder dat de belegeraars het in de gaten hadden. Maar toch was dat gebeurd.

Toen de soldaten na de strijd tergkeerden in de stad was de vreugde groot.

De vrouwen maakten grote hoeveelheden eten en stad stad geurde van havermoutepap, warme vruchtensoep, warm bier, brandewijn en koffie. Alle groot-en kleingrutters stonden klaar om te zorgen voor de soldaten die allen een enorme honger hadden, moe, gewond en uitgeput waren.

Sinds die dag wordt de overwinning elk jaar weer gevierd in Fredericia.

In de stad staan bustes en standbeelden van Generaal Rye, Generaal Bülow en nu dan ook van generaal De Meza. Dat kwam omdat hij eerst gehuldigd werd na de overwinning in 1849 maar in 1864 van zijn voetstuk kukelde, omdat hij het traktaat onderschreef waarin Denemarken de landsdelen Sleeswijk, Holstein en Sønderjylland afstond aan Duitsland. 

In 1920 werd Sønderjylland weer een deel van Denemarken door afstemming en nu, meer dan honderd jaar later kreeg De Meza eindelijk ook zijn standbeeld in de Vestingsstad.

Omdat de overwinning dit jaar voor de 175 ste keer gevierd werd heeft de kunstenaar Qnud Caos een wandtapijt geschilderd van 40 meter lang. Dat hangt nu buiten op de muur voor het Tøjhus, maar later wordt het verhuisd naar het stadsmuseum.

De murial, als je het zo mag noemen, vertelt het hele verhaal van vijf en zes juli in beelden.

Feest in de stad, maar waarom regent het zo vaak begin juli...

Fæstningsbyen

Onze vestingstad viert voor de 175'ste keer de overwinning op de Pruisen in 1849.

De strijd werd gewonnen; de oorlog later helaas verloren.

Er is van alles te doen in de stad , van muziek (jazz en popconcerten) theater en poppenkast, een soldatenkamp en natuurlijk de fakkeloptocht 's avonds de vijfde juli en de treurmars de 6 juli. Die treurmars gaat over in de overwinningsmars als ze omkeren bij het oorlogsmonument.

Soldaten in oude uniformen ....

...diverse regimenten

...het tamboerskorps van de 6 juli

 het post-orkest

..ja zelfs de oude koningin kwam naar de herdenkingsdienst in de Michaeliskerk, de garnizoenkerk,

 waarna ze zwaaide vanaf het balkon van het oude Raadhuis dat er net naast ligt.

Wij gingen lunchen nadat we de treurmars hadden gezien. Daar kwamen een paar "garderhuszaren" langs rijden. Die zijn natuurlijk in de stad omdat dronning Margrethe er is.  Ze geven een "show" later op de middag in de nieuwe wijk "kanalbyen".

Gisterenavond fietsten we naar de stad, luisterden naar de muziek van het 7'de regiment en ik legde een boeket (rode en witte anjers op een eikenblad) bij het standbeeld van de onbekende landsoldaat. Overigens het eerste standbeeld (1858) dat de "gewone" soldaat eer betoonde.

Dat boeketje kocht ik van de "soroptimisten"; het geld gaat naar het goede doel.

De feestelijkheden begonnen dit jaar vroeg. 3 Juli gingen wij luisteren naar een openluchtconcert van het Sleeswijkse muziekkorps.

    Met zang van twee musicalperformers; prachtig.

  

    Woensdag was het best mooi weer. Droog en              zonnig.

    Helaas was het weer de afgelopen twee dagen            heel wisselvallig.

Carl kwam gisteren weer snoeien. Negen zakken naar de groenstort. We waren klaar net voordat het begon te regenen. 

Ik ben zooo blij met m'n tuinman!

 

Zomer snoeiwerk

Het is schoolvakantie en Carl kwam de heg snoeien; die aan de straatkant. Hier zijn we pas begonnen en de chef maakte een foto. Nu is de heg kaarsrecht en strak. Hij is er goed in, m'n tuinman. Aan mij de klus om het bijeen te vegen en in zakken te doen. Acht zakken brachten we naar de groen-afval!

 En of het niet genoeg was schoor hij ook de ene, met klimop overwoekerde oude boomstam in de tuin. De andere mag even wachten.

Het groeit maar door in de tuin.

 Uit de moestuin haalde ik een flinke schaal met kruisbessen. 

De rode en witte bessen zijn inderdaad door de vogels opgegeten. "Velbekomme" zeg ik maar; ik hoop dat het gesmaakt heeft.

PS: basilicum in de kas is ook weer geen succes dit jaar. Die wordt geplunderd door de vlinderlarven. Zucht.

In de Winkel van Sinkel

In de Winkel van Sinkel is alles te koop, maar er is niemand te vinden die je kan helpen. 

De chef wilde graag een tuinplant kopen. Een raket-plant, zo noemen we die hier, "Kniphofia Flamenco" in het latijn. Omdat het vandaag saai weer was, bewolkt met af en toe een bui kregen we het idee om naar de nieuwe Plantorama in Kolding te gaan. 

Groot is 'tie, die Plantorama. Bloemen, planten, struiken, zelfs bomen en een afdeling met aquariums. Een gedeelte ervan had woning accessoires, een ander tuinstoelen en parasols. Dat weet ik omdat we het hele gebouw doorstruinden in de hoop om oftewel de raketplant te vinden of iemand die ons kon helpen. Eén mevrouw was er te vinden die bakken opvulde met nieuwe planten, maar ze verstond geen woord Deens. Ik zocht de kassa en vond hem uiteindelijk. Het winkelmeisje wist niks van planten en vroeg of we op de website hadden gekeken. Jazeker, daar staat dat hij er moet zijn. Nou, dan moet ik even bellen zei ze. Ze ging een eindje van mij vandaan staan en kwam terug met het bericht dat ze die plant helaas niet hadden. Maar misschien op een andere locatie?!?.

Pfft, het is dat we al een paar dingen in de winkelwagen hadden geladen, anders hadden we de boel de boel gelaten. 

De meeste bezoekers (met kinderen) kwamen overigens niet voor de flora maar voor de klimrekken en ander kindervertier op de eerste verdieping. Dat zagen we ook, want daar waren de toiletten 😄  

Sentimentaal?

Ik lijk m'n oma wel; mijn Oma Oss, zo noemde wij haar. Die liet ook altijd een traantje vallen bij -vooral - de mooiste momenten van het leven. Bij bruiloften, toespraken, lieve gebaren, mooie verhalen of omhelzingen van geliefden. 

Dat ben ik ook; veel te sentimentaal. 

Zo moest ik gisteren ook weer een traantje wegpikken toen een studentenwagen de oprit op kwam rijden met luide muziek en vol met dansende jongeren. De oudste zoon van onze buren was geslaagd voor het gymnasium en dat wordt gevierd door bij alle ouders van de klasgenoten een kort bezoekje af te leggen. De familie stond te filmen, de rode loper was uitgelegd en de buurvrouw liet de tranen over haar wangen lopen. 

De familie komt uit Afghanistan. De vader is een offer van tortuur; moeder werkt als tandartsassistente. De familie bouwde een nieuw leven op hier en de student heeft hard gewerkt om met een prachtige puntenlijst te slagen. Hij was de laatste die uit de wagen stapte, nadat zijn klasgenoten een boog van eer hadden gevormd. Wat waren ze trots, de ouders!

Omdat de jeugd slechts een kwartiertje kan blijven...ze moeten nog op veel plaatsen zijn, was er natuurlijk eten in overvloed. De buurvrouw nodigde ons uit om mee te eten. 

Er was familie, er waren vrienden, er waren gerechten uit Afghanistan en er was fruit. De kamer was versierd met guirlandes van studentenpetten en ballonnen.

Er zullen deze week nog veel van die wagens te zien - en te horen - zijn op de Deense wegen. De studenten zijn er weer. Geloof me maar dat je ze al van veraf kunt horen!

En Denen...die maken overal een feesje van; daar kun je donder op zeggen.

Op reis via boeken

Gossie, wat ben ik op veel plaatsen en in veel landen geweest via het lezen of luisteren naar boeken. Ik ben net terug van een rondreis door Amerika, via dit boek van Leif Davidsen die met zijn vrouw in de voetsporen van Steinbeck reist (Geert Mak deed het ook ooit).

Ik was in India met  "Den hemmelige datter" (the secret daughter) en met "De vergulde zoon" van dezelfde schrijfster.

Ik was in Mexico en vluchtte met Lydia (boek van Jeanine Cummings) van Acapulco in 53 dagen 4257 kilometers tot net over de Amerikaanse grens. 

Ik heb Frankrijk bezocht in boeken, Indonesië en Zweden. Ook was ik in de Balkanlanden, in Rusland, Schotland en Griekenland. En waarschijnlijk op nog veel meer plaatsen. Nu lees ik een detective die in Oxford speelt (Cara Hunter). En wandel rond in Madrid via m'n luisterboek. Waar een boek je al niet heen voert....