Sharaf.

Sharaf (arabisch) Sheref (turks), Izzet (Pakistaans), allemaal woorden met de betekenis : eer (en schande).

Niet gewoon het woord eer, het begrip eer; de gulden regel; de leefregel.

De eer van de familie; van het geslacht komt op de eerste plaats en daar moet alles en iedereen zich aan onderwerpen.

Hier beschermen broers de eer van hun zusters (Namus); hier beslissen ouders met wie hun kinderen mogen omgaan; hier gaat het heel vaak over "de vuile was binnen houden", zwijgen over mishandeling; toekijken; dwang.

Daar ging het vandaag over op de kursus : 

"aan eer gerelateerde conflicten".

Wie de grenzen overschrijdt kan dit in het ergste geval met de dood moeten bekopen.

Ja, in de goeie ouwe tijd in NL was er ook een verschil tussen de families, de geslachten en/of de geloven.

Je kon worden uitgestoten; je kon onterfd worden; je kon in armoe geraken zonder dat er iemand een hand naar je uitstak.

"Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen", ken je het nog?

Maar toch, zelfs al klinkt dit ook niet leuk, met de dood heeft niemand het moeten bekopen.

Op de kursus ging het voornamelijk om het herkennen van de tekens; het openstellen voor gesprek; het doorgeven van informatie waar eventueel hulp gevonden kon worden, maar voornamelijk om begrip voor deze jongeren.

Voor mij geldt nog steeds: hoe meer opleiding je hebt, des te beter ben je in staat jezelf te redden indien nodig. Een boodschap die ik vooral op de meisjes overbreng. 

http://etniskung.dk/

Aangewaaide familie.

Hier inderdaad bijna letterlijk te verstaan...aangewaaide familie. Van de chef dan; de mijne waaien niet zomaar aan of weg :-).

Manlief had 2 ooms (van moeders kant). De oudste broer, die vele jaren geleden gestorven is, had een dochter uit zijn eerste huwelijk, waar nooit over gesproken werd. Ik had in ieder geval nooit van haar gehoord. Zelf had ze ook maar weinig contact met haar vader. Maar, zoals in zovele zaken die bij ouder worden horen, was er bij haar de behoefte ontstaan om wat meer te weten te komen over haar vaders familie. Een oud gereformeerd geslacht, afstammend van de Hugenoten.

Vandaag kwam ze op bezoek met een goede vriend die als steun meekwam.

Ach, het leven heeft niet iedereen goed behandeld....zucht!

Blijkt dat haar moeder heel jong was toen ze trouwde en eigenlijk geen huwelijk én ook nog een kind aankon. Het paartje bleef niet lang bij elkaar; de moeder liet haar kind grotendeels over aan de zorgen van haar ouders. Deze dochter heeft daar nogal wat kleerscheuren aan over gehouden en is al jaren arbeidsongeschikt vanwege mentale stoornissen. 
Met haar vader was het niet veel beter gesteld. Hij hertrouwde, kreeg nog twee kinderen, maar heeft, na een blauwe maandag gewerkt te hebben, zichzelf  daarna uitgeroepen tot "kunstenaar", zonder eigenlijk ooit iets te produceren. Hij werd/was het zwarte schaap van de familie, waar behalve hijzelf ook alle drie kinderen onder hebben geleden.

Vandaar het zwijgen....

Nu kwam ze op bezoek; Jane. Er werd nogal verteld en bijgekletst deze middag. Gelukkig was Philip op vakantie hier, wat voor wat afleiding zorgde.

Wij hadden vanmorgen al cookies gebakken...

...met droppoeder en cranberries....

(ook twaalf appelflappen).

We hadden boodschappen gedaan en een klein doosje lego gekocht.

(Oma, met kerstmis, dan wil ik graag....),

Met lego gespeeld..

...bezoek gehad; computer gespeeld; 

een rondje in "het donker" buiten gelopen...

...tja, daar word je toch moe van...

Benefietconcert

Kijk eens, de bomen zijn weer bijna kaal. De storm heeft de bladeren verwijderd. Het licht is zo prachtig rond deze tijd. De regenzware wolken laten de zon (bijna) door....

Ik reed iets vroeger naar huis, want we moesten 's avonds optreden op en benefietconcert.

De creative school is een jaar geleden een sponsorship gestart, bedoeld voor jeugd en jongeren die graag hun talenten willen uitbouwen in drama (teater), schilderen of muziek, maar die er het geld niet voor hebben.

Ik had het in het voorjaar in de krant gelezen en heb het voorstel gedaan dat wij als koor deze zaak konden steunen door een concert te geven en de opbrengst hiervan te schenken aan het sponsorship.
Van het een kwam het ander (om ideen zit ik nooit verlegen) en het is uitgelopen op een fantastisch programma, waar naast ons koor ook een vioolkwartet, diverse zangers-en zangeressen, pianospelers, een keyboardband en een rockband aan deelnamen.
Aan elkaar gesproken door een goede conferencier, het lekkere "voor bij de koffie" gebakken door een paar koordames én een amerikaanse loterij.

Geweldig om mee te doen/maken.
Het leuke hiervan vind ik is het enthousiasme van de jeugd met het oog op een geldinzameling, zodat andere jongeren ook kunnen profiteren van dit aanbod.

....enne, de affiches, het programma en de kaartjes zijn gratis gemaakt door...de chef.

De opbrengst? 
Genoeg om de onkosten voor een muziekleerling anderhalf jaar lang te dekken.
Volgend jaar wordt er weer een benefietconcert gegeven!!
Zeker weten!

Plakaten-chaos.

In november zijn er hier verkiezingen voor de gemeenteraad en daarom mochten er vanaf afgelopen weekend verkiezingsplakaten worden opgehangen. Als gebruikelijk worden hiervoor de lichtmasten langs de wegen gebruikt.

Tja....toen kwam de storm en de plakaten die zijn blijven hangen zien er nu zo uit! De rest is op het natte asfalt beland of met de westenwind mee gevlogen.

We hebben helaas nogal wat stormschade in onze stad.

Het dak van de musicalacademie kwam naar beneden en nam een halve zolder mee; een aantal gevels zijn ingestort, stellingen, daken en ander bouwwerk is vernield en door de stad liggen afgeknapte takken of hele bomen de wegen te versperren. We hadden dan ook vele windstoten met orkaankracht!

Weer werk voor de bouwvak dus!

Nee, wij hadden gelukkig geen schade...pffftt.

Halloween en zo..

 Gisteren was het herfstfeest van de "KvindeligeFlisepudsere i Fredericia" (KFUF) oftewel de tegelpoetsters.

Omdat de meeste dames boven de vijftig zijn, houden we dit feest in de namiddag :-)

Eerst een heerlijk diner; daarna koffie met gebak...

....en kletsen..en kletsen...en kletsen...

Heerlijk al die vrouwen! Ik ken de meesten, maar er zijn altijd weer nieuwe bij. Zo krijgt een mens contacten!

...Toen gingen we naar de stadwallen, waar vanwege de komende Halloween een griezel-wandeltocht op het programma stond.

Er waren deelnemers genoeg, mede dankzij het prachtige herfstweer.

De Soroptimister, een vereniging met het doel de mensenrechten, vooral die van vrouwen overal ter wereld, te steunen via allerlei projecten, de Creative-school en de vereniging Rollenspel stonden gezamelijk voor dit leuke project.

Overal op de wallen lagen spoken, lijkbleke jongeren, huilende zombies, monsters die je achterna zaten, pukkelrughebbende slaven en duistere tovenaars.

Zeg nou zelf, wie zou er voor deze heks geen respekt hebben!

Een paar dagen NL....

....in prachtige herfstkleuren....

Mijn broers verjaardag mee vieren, 

Oma achter het iPad

Ergens hollandse koffie (met het koekje op het schoteltje) drinken, 

natuurlijk even binnenwippen bij Smitje,

rondslenteren en een middagje de stad in met (o)ma,

schuurtje repareren,

en weer naar huis!

Zou dat nu zo gezond zijn?

Het lijkt wel of er een aantal, vooral jongere, mensen zijn die bang zijn voor voedsel.

Ik heb een paar jonge collega's, waar ik een beetje ziek van wordt als ik ze zie eten. Vooral weinig; een worteltje, misschien vier erwtjes, een miniscuul stukje vlees..... Nooit geen brood (hooguit een halv sneetje roggebrood). Ze gaan over hun nek als er teveel wordt aangeboden; houden vaak niet van vis en ander seafood...

Zitten te prikken en te steken in de heerlijkste gerechten....

Ik krijg er de kriebels van en denk vaak: 
"zou dat nu zo gezond zijn?"

Dit kwam ter sprake omdat ik vertelde dat we waren gaan eten bij "restaurant Flammen". 

"Nee, brrrr", zei er eentje, "mij niet gezien, al dat vieze vlees en die droge sla"... 

Ik ben verbaasd; het eten was er heerlijk. Met zorg toebereid; zo vers als bijna nergens; top service.

En je kunt toch zelf kiezen wat en hoeveel je eet!??!

Deze palingdunne collega's doen ook veel aan extreme sporten. Lopen halve marathons, gaan vier keer per week uren naar de sportschool en vinden het vreselijk als ze een dagje moeten luieren.

Ik denk maar: Pas een beetje op je lichaam. Het moet tenslotte een leven lang mee!