Wat een vreemde dag!

  

Mijn aflosserbaan is weer verleden tijd.

Vandaag droeg ik het werk weer over aan Simon en als bedankje kreeg ik dit van mijn baas.

Nu nog een rekening schrijven voor bewezen diensten..

Toen ik de straat uitreed zag ik dat er bij de buren een eindje verderop een ambulance voor de deur stond.

Arly! dacht ik meteen en waarschuwde de chef.

Inderdaad, Arly was overleden. 

Wat een vreemde gewaarwording. Gisteren in de late namiddag zaten we nog aan de koffie bij zijn vrouw.

Hij was al langer ziek; had te horen gekregen dat er niets meer aan te doen was, maar dat hij binnen een halve dag dood zou gaan had niemand verwacht.

Dus gingen we op condoleance bezoek zodra ik weer thuis was. Er kwamen meer buren en bekenden. Hier worden geen kaarten gestuurd maar het wordt doorverteld.

Weer thuis belde D die ik anderhalf jaar geleden heb leren kennen. Of ik thuis was, dan kwam ze even langs. Fijn. Een paar uur zitten praten over familie, problemen en nog veel meer. D is ook Nederlandse en af en toe is het leuk voor ons allebei om de taal bij te houden. Zij is leraar en ik heb altijd in de studieraadgeving gezeten, dus de Deense taal is alom aanwezig. Een beetje Nederlands bekken is ook leuk. Ik had nog twee krentenbollen in de diepvries en die hebben we lekker opgepeuzeld.

Zojuist heb ik (met hulp van de chef, die meent dat hij een veel betere bakker is dan ik) een cheesecake in elkaar geflanst. Die moet morgen mee naar het feest van Ivona en Jeff. Die vieren hun veertigste verjaardag in een zaaltje in de stad van Odense.

Dat zal warm zijn, want we zitten hier in een echte hittegolf. Tussen alle bedrijven door heb ik nog maar vlug een dun overhemd met korte mouwen gekocht voor de chef, zodat hij zich niet het apelazarus zweet.

Mijn broer appte dat het wat beter gaat met ons moeder. Ze wil graag naar huis, maar ze moet eerst zichzelf kunnen behelpen. Afwachten of de situatie na de volgende week verbeterd is.

Even wat eten; ik heb een gerookte makreel gekocht bij de koude aardappelsalade van gisteren; en dan fietsen we de stad in, waar het avond-rock is. Het zal wel druk zijn, maar druk hier is anders dan druk in Nederland.

Even meegenieten..

Een kijkje over Vejle Fjord _ bij Trelde Næs.

De nieuwe tijd.

Mijn zus had de video aangezet via Whatsapp en daardoor kon ik even mijn moeder zien en zij mij.

Praten gaat niet echt; maar dat komt door haar slechte gehoor.

Dat moeten we toch eens vaker doen; tot mijn geruststelling.

Fijn dat ze er aan dacht!

Net zoals in de rest van Noord Europa is het hier heerlijk warm zomerweer.

De chef vindt het zelfs zo warm dat hij een madras op het balkon heeft gelegd voor de nacht.

Na twee uur 's middags sluiten we de werkplaats; dan is de temperatuur te hoog opgelopen om na te kunnen denken.

Dan pakken we de fiets om afkoeling te zoeken bij het Østerstrand, waar het heerlijk vertoeven is vanwege de milde oostenwind.

Gisterenavond hielden we ons zomerconcert.

In een zaal(tje) met flink wat toehoorders.

Mensenlief, dat was warm!

Het concert verliep geheel volgens wens en ik heb maar heel weinig meegezongen omdat ik nog steeds mijn zomerverkoudheid niet kwijt ben.

De tijd.

De tijd maakt alles anders.

Pantha Rei - alles vloeit - alles verandert.

Zo hield ons moeder een dikke week geleden haar 94.ste verjaardag en een week later is ze opgenomen op de crisisafdeling van een zorgcentrum.

Nee, niet daar waar ze het liefste naar toe wil, maar in Veghel, 

de Watersteeg.

Voorlopig voor 14 dagen.

Ze was gevallen en kon niet meer voor zichzelf zorgen.

Ook niet met hulp van de buurvrouw en de thuiszorg.

Ze wist het zelf al langer; dat ze veel meer hulp nodig had.

Daarom heeft ze ook getekend voor een plaatsje in het zorgcentrum in de buurt.

Maar ja, er zijn veel mensen die zorg nodig hebben en er is een enorme wachtlijst.

Soms gebeurt er iets dat urgentie vraagt.

En dat is nu.

Ich war mal wieder in Berlin.

Heimweh nach dem Kurfürstendam

't Is al een ouwetje; deze van Hildegard Knef.
Maar hij zit me in het bloed.
De stem; de liederen en natuurlijk BERLIN.

Ik was er in 1990, net na die Wende - en in 2000, in de wiederaufbau - en daarna nog een keer of twee.
Nu schrijven we 2018.
Berlijn is veranderd.
Maar wát is het een mooie stad!

Voor het centraal station.

 Wat hebben de Berlijners het reizen met het openbaar vervoer gemakkelijk gemaakt.

Op de tram/trein halte net vóór ons hotel kon je deze reispas trekken.
Die hebben we vlijtig gebruikt 
(dat spaarde de chef voor heel wat pijnlijke wandelingen)

Aan de Spree, met de Reichstag op de achtergrond.

Op naar naar de FESPA beurs.

(voor sign-fabrikanten).

Na een paar uur hielden we die voor gezien en namen de tram terug de stad in.

Voor het Jodenkerkhof

Berlin Alexanderplatz.

 De Hackeschermarkt.

Een kleine nostalgische potpourri voor de liefhebbers.
Uit 1977 !!
Mensch, wat vliegt de tijd!

Landschap en zomerweer.

Je weet dat ik "even" terug was in de streek waar ik opgroeide.

Het Maasland.

Daar zwommen we vroeger in de Maas.

Daar visten we in de Wetering.

Daar fietsten we over die lange polderweg terug naar huis.

Dat werd dus ook een ritje door de polders deze keer.

En een kijkje bij de sluis van Lith.

Even een praatje met de schipper.

Een dag later stond ik hier:

Jammer dat het heuvelachtige niet overkomt op de foto. 

Ik maakte een stevige wandeling en heb nu nog last van m'n kuiten vanwege het heuvelopwaarts gaan.

Hier het fiets/wandelpad met bloeiend fluitenkruid.

Nee, mij hoor je niet klagen, maar de boeren wel.
Het is al weken prachtig zomerweer.
Een strak blauwe hemel en een lichte wind uit het oosten.
Maar het regent niet!
Ons robotje hoeft het gras niet te maaien.
Met hemelvaart vielen er op sommige plaatsen in het land wat buien; hier niet.
Ik geniet ervan - zolang het duurt.
Want dat weet je nooit in dit landje!

Smaken verschillen

Ik had de foto van ons moeder op facebook gezet.

Met haar verjaardag.

En er kwamen veel reacties.

Felicitaties, groeten en ook:

"Goh, wat lijk jij op je moeder!"

Daar heb ik nooit bij stilgestaan....

Misschien van uiterlijk; van de buitenkant.

Het zal wel waar zijn als zoveel mensen die mij kennen dit beweren.

Maar van binnen lijk ik niet zo veel op haar.

Om een paar voorbeelden te noemen:

Zij is ongeduldig - ik ben meestal de rust zelve.

Zij houdt van kaartspelen - ik vind er niks aan.

Ik ben een kwebbelaar - ons moeder is veel stiller.
I love music - da's niks voor ons ma.

Ik geef graag een feest - zij slaakt een zucht van verlichting als het weer voorbij is.

En het belangrijkste - haar kledingsmaak en de mijne zijn totaal verschillend.

Eigenlijk vindt ze mijn kleren nooit echt okay.

Als ik - vroeger - iets met haar ging kopen, ging ze het altijd naderhand ruilen. 

Maar in kleding kopen met ons ma is mijn zus een kei. 

Die weet wel wat moeders wil!