Waar we zwijmelen bij de oude meesters van de schilderkunst, kringloopzaken bezoeken en rommelmarkten afstropen, ziet het er anders uit als we de huizen bekijken. Hier bij ons in ieder geval. Monumentale huizen, oude boerderijen, huizen uit de jaren dertig of uit de jaren zeventig....velen worden verbouwd en velen verliezen hun ziel in de verbouwing.
Zo'n huis ligt tegenover onze oprit. Typisch eind jaren zestig. Het had een grote bijkeuken, een gezellige huiskamer en nou ja, een keuken en badkamer die wel aan vernieuwing toe waren. Bij de verkoop werd alles, letterlijk alles van binnen gesloopt. Geen muur stond meer overeind. Toen het klaar was mocht ik even komen kijken. Nu heeft het een grote witte woonkamer waar ook de keuken is geplaatst. Alles nieuw, maar de gezelligheid is eruit. De grote bijkeuken is nu een rommelhok. De badkamer heeft de oude keuken erbij gekregen en is groot (en wit). De voortuin met al haar bloemen is nu een parkeerplaats geworden. Van dat laatste kan ik het nut wel inzien, omdat er maar weinig parkeerplaatsen in de straat zijn. Van een knus huis met een ziel is het nu een tentoonstellingshuis geworden.
Het is dit huis niet, dit is maar een voorbeeld. Lekker licht en ruim, dat wel. Maar nee, ik hoef geen keuken midden in de kamer. Dat is de trend hedendaags; totdat die trend natuurlijk weer veranderd. Ik kan die ene makelaar op tv wel omarmen als hij in zo'n echt jaren 70/80 villa binnenkomt die nog helemaal intact is. Hij zwijmelt en ik zwijmel lekker mee.
Adieu Lunakoor. Ik ga je missen. Het zingen, maar ook al die lieve vriendinnen en medezangeressen. 18 jaar lang was ik lid. We hebben een aantal dirigenten versleten en ik heb vier grote ringorders vol met liederen.
Dinsdagavond namen we afscheid van die tijd...
We hebben plezier en verdriet met elkaar gedeeld.
Dagny, die in een woongemeenschap woont had de eetzaal bij haar gereserveerd. Die ligt op de foto helemaal achterin.
Deze woon-unit bestaat uit 24 huizen (hier zie je de achterkant) Aan de voorkant is de ingang via een overdekte gang. De bewoners eten zeker drie maal per week samen, de tuin wordt gezamelijk onderhouden en er wordt nog veel meer gedeeld. Dagny woont er al sinds 1987.
Enfin, we hadden een gezellige avond. Natuurlijk werd er wat gezongen. Een van de leden had een lied geschreven. De voorzitster, de dirigent, de kassier en ik kregen een afscheidscadeautje en we smulden van het smørrebrød. Een website hebben we niet meer, maar de Facebook-groep houden we aan. We hebben ook een datum vastgezet om elkaar weer te zien...over precies een jaar.
Wat kunnen spieren pijn doen als je ze lang niet geactiveerd hebt.
Wat kan het vervelend zijn om van medicamenten "af te kicken".
Het hoort allemaal bij de revalidatie - van de chef. De wond geneest goed, van binnen ook, denk ik, het jeukt niet meer zo erg. De zenuwpijn is verdwenen en vervangen door spierpijn. De drie weken van niks mogen doen zijn (bijna) voorbij. Dat helemaal niks doen zat er natuurlijk niet in, maar hij heeft het toch maar rustig aan gedaan. Afgelopen donderdag sleepte ik hem mee naar het "parkje in aanleg". Bij de grote haven. Het wordt mooi als het klaar is. Dat was het nog niet toen wij er even rondkeken. Maar het was toch wat leuker "wandelen" dan op en neer door ons straatje.
Het ziet er een beetje uit als een tropen eiland op deze foto. Het voelt helaas niet als een tropeneiland. We liepen maar een klein stukje om te oefenen en zaten lang op een bankje. Het ging.
Vrijdag kwam Philip een nachtje logeren en ik bakte kattetongen. Zelfgebakken koekjes smaken honderd maal beter dan gekochte en zijn eigenlijk zo gemaakt. Ik volgde een oud recept uit een boekje dat nog van ons moeder is geweest.
Omdat "ons moeder" de 20'ste jarig kon zijn, maar alweer bijna vier jaar geleden overleden is. (Niet dat ons moeder veel koekjes bakte toen ze nog leefde, maar omdat ik veel aan haar dacht die dag).
Gisteren waren we naar de 70'ste verjaardag van een vriend van ons. Deze heer is stapelgek met zijn kleinkinderen (10,8,7 en 4 jaar) en ik denk dat het feest voor een groot deel op hen was afgestemd. Want zeg nou eerlijk...hamburgers, een softijs-machine en segways....waar de leeftijd van de gasten tussen de zestig en tachtig was. Nou ja, het voornaamste is dat hij het feest van zijn leven had, nietwaar.
Natuurlijk was er een lied en er waren speeches..
De rekonvalecent was blij dat hij na vier uurtjes naar huis kon.
Vandaag ging de chef op de fiets! (Ik natuurlijk ook). En dat ging goed; heel goed. Zo goed dat hij nu als een blok in slaap in slaap is gevallen, want het is /was toch erg vermoeiend. We hielden een paar pauzes onderweg.
Hier op een bankje met een blik op de Lillebælt en de mooie wolkenformaties. Het rook heerlijk overal en we genoten van de bloemenpracht. Rozenbottelstruiken in bloei (die ruiken zo heerlijk), wilde kervel (fluitenkruid) in overvloed, klaprozen, margrieten en heel veel paardebloemen.
Bij de haven, waar de grote blauwe Mærsk schepen binnenkort verdwijnen.
Die worden gesloopt.
Op de grote markt (Axeltorv) waar de chef een hotdog en ik een worstje at. Hier is het 's woensdags en 's zaterdags markt. Maar kleinschalig hoor; groente, fruit, kaas, vis en bloemen, dat is alles.
Weer thuis heb ik de planten in de kas water gegeven. Er staan al bloempjes in de tomaten; de sla en boerenkool komen kijken en de komkommers zijn niet omgevallen.
Strakjes ook de bloemenbakken maar "bewateren". Het regent hier weinig. Minder dan in het binnenland. Ik laat de slang maar klaar liggen.....
De zomer is Denemarken kun je niet vergelijken met de Nederlandse, speciaal niet met de Brabantse zomer die vaak echt warm en zwoel is. Hier jubelen we als de thermometer op 20 graden staat en de wind is gaan liggen.
We hebben een paar fijne zomerdagen gehad; nu zegt het weerbericht dat er kans op regen is. Op vier druppels op het dakraam na is er nog niks van te merken. En het is zo nodig; de grond is kurkdroog.
Maar wel; hoera, lange dagen, lichte nachten, vogels, bloemen, groene bomen...
Hier komt "Ida's sommervise":
Astrid Lindgren schreef "Ida's zomerlied" voor de film "Emil en het varkentje" van 1973. Het liedje beschrijft de aantocht van de zomer gezien door de ogen van een kind. In de film wordt Ida in de vlaggenmast gehesen en ziet de wereld met nieuwe ogen. Misschien wil Astrid Lindgren ons vertellen dat men soms iets moet achterlaten om een nieuwe kijk op de dingen te krijgen.
Ik heb het vertaald:
"Je moet niet denken dat het zomer wordt als ik het geen zetje geef en het zomers maak. Zo komen de bloemen sneller. Ik zorg ervoor dat de bloemen bloeien en ik maak de hele wei groen. Nu kan de zomer komen want ik heb de sneeuw weggeblazen. Ik vul de beek met water zodat het bruist. Ik vul de lucht met zwaluwpaartjes en zorg dat er muggen genoeg zijn om te eten. Ik geef alle bomen hun groene blaadjes zodat de vogels hun nestjes kunnen bouwen. Ik verf in de schemering de lucht rood als de zon ondergaat. Ik zet bloesem in de appelbomen en ik denk dat jullie dat mooi vinden samen met de bloempjes in de bosaardbeien die ik aan de kinderen geef net als al het andere fruit. Ik vind spannende plekjes waar kinderen kunnen ravotten en springen. Zo vul ik de zomer in de kinderen en geef hun benen sprongetjes."
En verder:
De chef en ik gingen gisteren eens een keertje uit eten. Bij "Kims Køkken" in de stad. zoiets tussen Chinees en Japans in . Vier kleine gerechten voor twee personen. We kregen het niet eens op. Het was wel om je vingers bij af te likken.
In de tuin wordt het ook zomer. Kijk maar eens naar de bessen in aanwas.
De roos die ik met moederdag kreeg is geplant. En nu maar goed water geven elke dag!
's Zomers lees ik graag. Ik heb me daar toch een stapel boeken liggen. Als ik er eentje uit heb ligt er alweer een volgende. Op aanbeveling van kinderen en vrienden die maar al te graag delen in hun leesplezier.
En iets meer:
Afgelopen dinsdag was het de laatste zangavond van ons Lunakoor. We hebben helaas het koor moeten opgeven. De dames worden ouder; de stemmen willen niet zo goed meer; sopranen klinken als alten; het gehoor van velen gaat achteruit; en er komen geen nieuwe leden meer bij.
Jammer maar alles heeft een eind (een regenworm heeft er twee, zingt Shubidua)
Volgende week dinsdag is er een Adieu Lunakoor avond.
Ik heb smørrebrød besteld, Helle koopt chocola en wijn, Hanne schreef een lied.....het wordt vast gezellig. Ik ben 20 jaar lid geweest van dit koor; ik zal het missen. Vrienden voor het leven heb ik gemaakt!
Maar, met Astrid Lindgrens woorden: Iets loslaten geeft ruimte voor iets anders.
Ik maakte nog snel een foto vanuit het raam van het oefenlokaal. Een kijkje op het nieuwe parkje en op de kade waar weer cruise schepen aankomen. (het witte gebouw rechts is "onze" lokaliteit).
Eerlijk gezegd mogen ze van mij wegblijven die vervuilers. Maar het zal wel geld in het laatje brengen.
Als het koolzaad bloeit (er zijn zooooveel prachtige velden met koolzaad om ons heen. Veel meer dan ooit eerder) is het schooljaar voor de hoogste klassen in de grundschool (0 tot en met 10 klas) en de gymnasiale opleidingen ten einde.
Nu wachten de eindexamens.
De gymnasiale opleidingen vierden vandaag hun laatste schooldag met verkleedpartijen, gezamelijk eten en...natuurlijk een feestje de hele dag door. De foto's pikte ik van Facebook.
Vandaag de dag kun je (bijna) alles volgen op facebook, imstagram enz.
Dat was vroeger wel anders..
Vroeger had je een dagboek. Ik tenminste wel. Dat dagboek was geheim; daar mocht niemand in lezen. NU: ligt alles open en bloot op het digitale net en het beste is als je veel lezers en "likes" krijgt.
Eerst was er het kijkgeld. Verouderd, inderdaad, dus de regering besloot een paar jaar geleden om het kijkgeld zoetjesaan af te schaffen. Weg ermee. Jonge mensen kijken geen tv of het gaat via de pc/laptop. Ooit stonden er antennes op alle daken. Die werden vervangen door centrale antennes en nu staan er zend-masten. En het tvsignaal komt binnen via een kabel. Maar ook dat is intussen achterhaald. Nu gaat alles via het net.
Tot nu toe hebben wij een tv box; van Yousee (buitenland hier, dus geen ziggo of hoe het in NL heet). We hebben het kleinste pakketje; dat wil zeggen een beperkt aantal zenders, maar meer kijken we toch niet. Nu heb ik het tv abonnement opgezegd. Huppekee-weg ermee. In het vervolg wordt het alleen maar streamen. Via een google chrome. Die gebruiken we nu ook al regelmatig als ik TV2 wil zien, het gratis filmnet van de biblioteek of NPO voor een bietje nederlands.
Hier liggen mijn apps netjes op een rijtje op mijn telefoon. We hebben een chromecast meer besteld, voor de tv boven. En de komende betaling aan Yousee stopgezet.
