Vrouwen aan de macht

Ze zijn er nog lang niet uit en het is niet eens zeker dat er een regering kan worden gevormd, maar het heugelijke feit is dat er van de 179 zetels in het parlement 79 vrouwen gekozen zijn. Hoera! Nee, ik ben geen voorstander van een "vrouwen-quote", maar vind dat degenen die de beste intenties en kwaliteiten lijken te bezitten een plaatsje moeten krijgen. Fijn dat er nu 79 vrouwen zijn, 44,5 %. ! Heb ik toch niet voor niks in mijn jeugd op de barricades gestaan (ook al was dat in Nederland).

Ik bakte een bier-cake. De gemakkelijkste cake ooit gebakken. Bruine suiker, meel en diverse kruiden door elkaar roeren en een flesje donker bier of Hvidtøl erbij. Een uurtje in de oven en klaar. Er zit wel een dikke korst om; die heb ik er nu afgesneden. Het smaakt.....net als peperkoek ;-) en dus gaat er boter op. 

Bij de Aldi vond ik zuurkool! Wat kan een vroegere Nederlander daar blij van worden. Aan zuurkool doen de Denen niet. 

Parlementarisch.

De bewoners van de Færøerne stemmen ook.

Ze zijn nog steeds een deel van het Deense rijk; de Færøerne en Groenland. Ze hebben allebei twee zetels in het Deense parlement, "Folketinget", en daarom mochten zij gisteren ook stemmen. Eigenlijk willen ze zich niet bemoeien met de zaken in Denemarken, net zoals ook zij verlangen dat DK zich niet bemoeit met hun land. Omdat hun stemmen de doorslag kunnen geven gaven de Færøerne hun stem met een op blauw blok en een op het rode.

Groenland stemt ook. Die zetten hun kruisjes allebei op rood blok, waarmee dit blok net de 90 zetels haalt om de meerderheid te hebben. Maar het is wel een "miksmoes" van partijen wat het moeilijk maakt om een gezamelijke koers te volgen de komende vier jaar. Enfin, staatsminister Mette Frederiksen stapt naar de koningin om de oude regering op te heffen en een nieuwe regering samen te stellen "over het midden heen". Dat zal wel even duren neem ik aan. 

In een dag uit.

Ik had een beetje een "shit"dag gisteren. Kan gebeuren, nietwaar. Wat te doen? Ik kroop met een boek in m'n stoel en las het in een ruk uit. 450 bladzijden en oh-zo-spannend

Op mijn tablet las ik: De dochters van Foxcote Manor. Een heel ander boek dan ik had verwacht maar mooi en ook spannend.

Nog twee heb ik er ongeopend liggen. Verjaardags-kadootjes. Plus een boekebon!

Ik hoef me niet te vervelen nu de avonden langer worden.

Ik nestel me weer lekker in m'n stoel. Ook goed voor m'n lijf want de training/gymnastiek + dans was heftig vandaag!

De afgelopen week...

De afgelopen week is er bijna geen wind geweest. Oef, geen "groene stroom" als de windmolens stil staan en dat betekent duurdere elektriciteit. We gingen van een vaste el-prijs naar een variabele. Ik heb zo'n app op m'n telefoon die aangeeft wanneer stroom het goedkoopste is; dan was ik of strijk en doe dingen die veel elektriciteit gebruiken. Of het veel verschil maakt voor ons? Ik zou het echt niet weten. Maandag komt de maandrekening...

Warm voor de tijd van het jaar. Ik zou bijna mijn zomerdekbed weer tevoorschijn halen. Lekker fietsweer. Veel erop uit als we (ik) er de tijd voor heb. De achterband van de chefs fiets was totaal versleten, maar wij hebben een super fietsenmaker hier vlakbij die er meteen een nieuwe band opzette. Vroeger ja, dan deed de chef het zelf, maar de flinke longontsteking die hij net te boven is heeft zijn energie op een laag pitje gezet. Gelukkig gaat het langzaamaan weer beter...

De fietsenmaker heeft ook andere klanten. Even wachten dus.

Donderdagmorgen kwamen mijn vriendinnen op een verlate verjaardagskoffie. Het kon niet eerder vanwege allerlei andere afspraken en een herfstvakantie die er tussenin zat. We waren met z'n achten. Ze kwamen om tien uur en gingen om twee uur weer naar huis. Het was oergezellig! Ik mag opruimen..

Nu weet ik ook wat een scheut azijn kan doen. Omdat het een koffietafel-afwas was zette ik het programma op standje 3. Echt vuil was het immers niet. Maar het eierdopje waar ik altijd een scheut azijn in doe pastte er gewoon niet meer bij. Helaas kwamen vooral de glazen er nogal mat uit, normaal blinken ze. (En ja, ik heb er altijd spoelmiddel inzitten). Niet meer doen dus. Ik doe overal azijn bij. Bij de was, afwas, het schoonmaakmiddel, de ramen lappen enz. Miljeuvriendelijk en goedkoop.

Gisteren ging de jongste van m'n vriendinnen met pensioen. Bijna veertig jaar in het pedagogische vak vond ze genoeg en nee, ze wilde niet wachten op het koninklijke lintje dat je hier kunt krijgen na veertig dienstjaren. Het was mooi geweest. Zoals ze zei: "ik hou veel van lekkere toetjes, maar op een gegeven moment is het genoeg geweest".

Natuurlijk was er een mooi afscheidsfeest. Hier staat ze met de "Ja-hoed" op en met een kleinzoon.

Er ligt hier momenteel een schip voor de kust dat vastgelopen is. Een Duits containerschip waarvan de kapitein vast genomen is omdat hij een glaasje teveel op had. Normaal vaart er altijd een loods mee (ik geloof zelfs dat het verplicht is) maar dit schip voer midden in de nacht af en tja...boem. Nu is het maar de vraag wanneer het kan vertrekken.

Vanmiddag zijn we uitgenodigd in Odense. Jeff viert zijn verjaardag alvast en wil trakteren op een rebout. Hij kent een paar jagers... Ik zal wat appelgelei meebrengen (en natuurlijk een cadeau). 

Terwijl ik wacht..

Ik zit te wachten op onze nieuwe bedden. Toch bedden met een verstelbare lattenbodem gekocht na veel zoeken, onderzoeken en proberen. Die bedden komen deze ochtend en er komt "volk" mee om ze naar boven te sjouwen en te installeren. Ik ben benieuwd of het helpt voor de chef. Vannacht sliepen we op de logeerkamer, waar ons "oude" bed nu staat.  Het vult de hele kamer ;-) maar eventuele logé's kunnen nu heerlijk slapen.

Het is nog steeds mooi fiets-en wandelweer. De jassen gingen uit bij onze "interval-wandeling" gisteren en de chef en ik fietsten een hele grote ronde. 

Aan alle lantaarnpalen hangen posters. Volgende week zijn de parlementsverkiezingen en alle partijen beloven en beloven en beloven...en ik geloof er geen snars van!

De dagen vliegen voorbij. Er staan intussen 20 potjes met appelgelei in het voorraadshok en vier bakken appelmoes in de diepvries. 

De kamers boven hebben meteen een goede beurt gekregen nu we toch aan het schuiven waren.

Jullie weten intussen wel dat ik graag naar de bioscoop ga. Maar de film van gisteren?..wat een verwarrende film. Gebasseerd op het toneelstuk "The Mousetrap" van Agathe Christie :

 Tja, het kan niet altijd kaviaar zijn.

Afgelopen zondag werd de focus gericht op alle diensten van het alarmnummer 112. Kinderen en zielsverwanten konden hun hart ophalen en spuiten met de brandspuit, rookduiker zijn, een ambulance van binnen zien, kijken wat de homeguard (hjemmeværnet) doet (en je aanmelden!) en in de politiauto's zitten. Wist je dat de achterbank in een politiewagen verlaagd is? Ik zat ooit in zo'n wagen na een tolk-session. Je voelt je heel klein..

Goed dat 112 ook eens in het zonnetje gezet werd.

De laatste foto is van een boom in de achtertuin. Wát een kleuren!

Appels

 De boom bij mijn dochter geeft een overvloed aan appels! Twee grote volle zakken kreeg ik (en ik kan nog veel meer halen als ik wil). Nu maken we appelgelei en appelmoes in lange banen. De chef helpt gelukkig mee. Hij drukte de kernen van de appels uit met een appelsteker (voor de gelei) en hij en schilde de appels voor de appelmoes met het handdraaiertje. En als je een man hebt die meehelpt wordt het euvel dat er bij die appelschiller wat schroefjes los zaten ook meteen verholpen ;-). Nu hebben we een wintervoorraad appelmoes voor in de diepvries en de gelei gaat in potjes en in de schuur. Ook fijn, een appelschiller die weer optimaal werkt. 

De prijzen zijn hier hoog, maar alles is ietsje goedkoper in Duitsland. Daar is de btw op levensmiddelen bijvoorbeeld nog steeds slechts 7% . Btw op andere dingen is 19%. 

Bij ons is er op álles een btw van 25%. 

Een ritje naar de buren, waar ook de benzine 15 cent per liter goedkoper is en er niet zoveel verkeer op de weg was....dat planden we voor gisteren. De chef sloeg een voorraadje "Old Spice" produkten in, ik kocht een "bittertje"voor de koffietafel volgende week. We kochten limonade bij de grote grens-handel en daarna nog wat "gewone" levensmiddelsen bij de Lidll in Handewitt. 

....en we reden terug de grens over via de zogenoemde smokkelaars-route, waar geen file stond...

Er waren meer mensen op het idee gekomen om een dag in de herfstvakantie boodschappen "net over de grens" te doen. Dat kon je zien aan de lange rijen voor de kassa's bij  ScandinavianPark. Ach, we hadden de tijd. 

De was had ik  in de ochtend al te drogen gehangen. Fantastisch dat het nog steeds, de 20.oktober, buiten kurkdroog werd! Zo laat in het seizoen; dat heb ik niet eerder meegemaakt.

We reden niet door naar de stad Flensborg; dat trekt de chef momenteel niet. 

Dat doen we  maar een andere keer. 

Weer terug in Skagen met Ruth

Ruth houdt ervan om te vertellen over haar verleden. Toen ze jong was en naar Kopenhagen vertrok om te werken. Over haar tijd als au-pair in Engeland en over haar dansavonden hier in de stad bij "Knudsborg". Maar iedere keer gaan we toch weer even naar Skagen....in haar verhalen dan.  Een ritje waarmee ze haar man verrastte en dat een diepe indruk op haar maakte. Een dag in Skagen, waar ze s'nachts over kan dromen. Ruth heeft Alzheimer en ik was op de koffie. Alles wat ik zeg heeft ze binnen vijf minuten vergeten, dus laat ik haar vertellen...En ze geniet ervan. 

Ze woont in een van de flats die je hier op de achtergrond ziet.

Op de zevende etage waar het uitzicht formidabel is.

Geknipt vanuit haar keuken.

Gisteren was ik "in real life" in Odense, want Philip was jarig. De jongste van de kleinkinderen en ook al weer 13 jaar! TEEN staat er op de ballonen voor het raam (de N was uitverkocht; dan maar een H).

De chef bleef thuis, maar hij is aan de beterende hand. Niet genoeg voor een feestje, vond hij zelf. Nog mat in de benen en vlug moe. Zoonlief heeft me een hoop van het lekkere eten meegegeven...voor als de eetlust terugkomt.

Hier is de jarige job met twee van zijn neefjes. Hoera voor Philip!