De overkant.

Ik werkte vanochtend in Middelfart.

Dan zie je de brug van de andere kant.

Met de Lillebælt aan de achterkant.

Wat een verschil van lucht.

Gisteren zag het er zó uit:

Hier parkeerde ik de auto om bij dochterlief de konijnen van de kleinkinderen te verzorgen.

Deze heet Carlos. (het is een dwergkonijntje; zou je niet zeggen hè)

Hier hebben we Tøsen. (da's een groot konijn; schijn bedriegt)

Ze missen hun baasjes; ze willen geknuffeld worden.

Overmorgen zijn ze weer thuis.

Altijd iemand anders schuld.

Gisteren had ik twee gesprekken met ouders die alle heft uit handen hadden gegeven aan hun respectieve zonen. 

Je zou ze toch wat!

Het ene ouderpaar had al jaren opgevend toegekeken hoe zoonlief spijbelde, van verschillende scholen verwezen werd, alle andere mogelijkheden zoals praktijk, produktionsschool, een baantje weggooide, pas rond de middag z'n bed uit kwam en 's avonds rondhing met zogenaamde vrienden. Hij was al verscheidende keren opgepakt door de politie.

(natuurlijk zat er ook hasj tussen, en diefstal, en geweldpleging)

Hij kwam hier, samen met z'n ouders.

En hij zat daar maar te zitten, terwijl vader het hoogste woord voerde en vroeg waarom de gemeente niet wilde helpen. 

Uh?

Als de gemeente hem nu een cursus aanbood zodat hij bij de windmolens kon werken.....Of hem een truck rijbewijs kon geven....

(er zijn diverse (gratis) opleidingen hiervoor, maar daar had de heer geen zin in).

Mijn voorstel dat hij eerst moest proberen om een klein baantje te vinden; misschien een paar uur per dag) viel niet in goede aarde. 

Hij had een maand gewerkt, bij een supermarkt, maar was ontslagen omdat hij zijn vriend een pakje sigaretten had "gegeven".

Dat ie daardoor ontslagen was kon de vader niet begrijpen.

's Middags was er een gesprek bij de jeugdzorg met een moeder (de zoon had geen zin om mee te komen) een pedagoog, een mentor, een maatschappelijk werker en ik.

Deze moeder klaagde ook iedereen aan dat er niets gedaan werd voor haar zoon. Hij is ingeschreven op een hele speciale school, met heel weinig leerlingen, met ondersteuning. Hij komt een keer per week - hooguit.

De pedagoog komt bij hem thuis; hij belt en stuurt sms'jes.

De mentor steunt de moeder; probeert en probeert....

Niets helpt.

Maar waarom dóet de gemeente niks?

(wat doet moeder?)

Tja...

Ik krijg er grijze haren van.

Konijnen-oppasser.

Het is wintervakantie in Denemarken.

Dat is het altijd in "week 7".

De kinders zijn met hun echtgenoten en kinders naar de Deense westkust vertrokken. 

Naar Rømø en naar Blåvand, waar ze vakantiehuisjes gehuurd hebben.

Mijn collega's met jonge kinderen houden ook vrij.

Ik werk.

En ik pas op de konijnen.

En maak een foto uit het raam van dochterlief.

Een stukje winkelstraat...

De zon schijnt, maar er waait een gure, koude wind.

Dat geeft niks; het is droog.

Thuis maakte ik ook een foto uit het raam van de werkplaats.

Half vijf en nog steeds licht. 

Op naar het voorjaar!

Een hekel aan...

Ik heb zo'n man die het vreselijk vindt om nieuwe kleren te kopen.

Vooral broeken.

En dan is hij ook nog het type die met een mooie broek rustig olie gaat verversen....grrrr.

Ik heb geleerd ermee te leven; 't zal wel moeten, nietwaar?!

Maar een keer per jaar is hij het haasje; dan moet er aangeschaft worden.

We reden gisteren naar Flensburg, aten een broodje in de auto en doken de winkel in.

Na wat rondsnuffelen en een paar broeken over z'n arm om te proberen werd hij het pashokje ingeschoven. "Daar blijven!", want de eerste twee pasten natuurlijk niet. Of te strak, of te kort, of te lage taille...

Intussen keek ik de winkel rond en verzamelde verschillende broeken die ík mooi vond.

Gelukt: vier paar broeken gingen mee naar huis (het was opruiming) én drie sweatshirts.

Ik heb meteen de kast opgeruimd en alles wat niet meer paste in de zak gestopt. Wat een opluchting en wat een ruimte!

Huiswerk

De chef volgt nu sinds het najaar de navigatie lessen voor zeevaart.

Poeha, dat is best zware kost.

Deviatie, kompaskoers, varende koers, sturende koers, miswijzing, lengte en breedtegraden, tijd en knopen....

Ik kijk vaak mee, maar ik zit niet op de les en nu nadert de examentijd.

Daarom heeft hij samen met zijn makker afgelopen zondag zitten blokken en over vaarkaarten gebogen gezeten.

Ik heb ze maar een tijdje alleen gelaten....

De kat in de ton.

Geen carnaval hier, maar de kat (teken van het kwaad) wordt "uit de ton" geslagen. Vroeger zat er (och-arme) een echte kat in, nu alleen nog maar snoepgoed.

Na afloop:

Fastelavnsboller.

Vastenavond bolletjes.

Foto's van STU Fredericia, 

een speciale opleiding voor speciale jongeren.

Just eat.

Gisteren leek het wel "de dag van het eten".

Het begon al om tien uur 's morgens in het messencentrum bij 

Skills 2016.

Wij waren statisten, zodat de kelners/obers in spe beoordeeld konden worden.

De kelners brachten ook een portie naar de jury, zodat ook de caters en koks een cijfer kregen.

We hadden plezierig gezelschap aan tafel (deze dame runt een vier-sterren restaurant in Kolding en had haar jongste zoon bij) en we hadden veel bekijks. Je zit wel een beetje in de toonzaal.

Het eten was lekker, maar niet goed gepland. Aan onze tafel kregen we kabeljauw als voorgerecht én als hoofdgerecht.

Dat geeft natuurlijk een minus punt.

(maar het smaakte voortreffelijk).

Tot dessert kregen we crêpes Suzette; lekker, maar het flamberen was niet helemaal 100%. Ook weer een minnetje.

Maar het was leuk om te doen.

Nog even rondkijken bij de verschillende stands. Tjonge, jonge, wát zijn er veel knappe vaklui! Om trots op te zijn.

's Avonds had ik een etentje samen met mijn aller-eerste collega's. Thuis bij Sashi, wiens vrouw voor een uitgebreid Indisch diner had gezorgd. Lekker, spicy en licht verteerbaar.

Vandaag....eten we maar gehaktballen (overigens zijn Deense gehaktballen heel anders dan de Nederlandse - en lekker bij prei of gestoofde kool).

Brand, Image en Skills

In de nacht van woensdag op donderdag hoorden we de sirenes. Vier keer, een groot alarm.

Er was brand uitgebroken aan de haven, daar waar olietanks staan.

Een heftige brand; een gevaarlijke brand.

250 mensen werden geëvacueerd en moesten de nacht in het sportcentrum doorbrengen. 40 brandweer-eenheden namen aan het blussen deel, waaronder twee hele grote bluswagens van de twee vliegvelden in de omgeving.

Iets na tweeën,  donderdagmiddag, werd het alarm afgeblazen.

Gelukkig ging het deze keer "goed"; er was geen persoonsschade.

Het gebied waar de brand was ziet eruit alsof er een bom is gevallen.

Maar..... in Frederica C, op de punt waar vroeger de kunstmestfabriek lag, daar waar een hele nieuwe luxe wijk gepland is, dáár liggen olietanks van Shell. Op een steenworp van het nog te bebouwen gebied. En da's natuurlijk helemaal niet goed. De gemeenteraad zegt keer op keer dat het" helemaal niet gevaarlijk is". We bouwen gewoon een hoge muur.

Of daar nu nog iemand intrapt is maar de vraag.

Maar zo'n Shell krijg je niet zomaar verplaatst en dan nog, waar naar toe.

Net nu Frederica haar image ging veranderen van industrie naar woongemeente gebeurt er dit.

Dat wordt nadenken politici! 

De dag van de brand was ook de openingsdag van Skills 2016.

Een groot gebeuren waar de beste leerlingen van de vakopleidingen met elkaar wedijveren om een eerste plaats.

Door de brand waren een aantal hoofdwegen afgesloten en dat gaf lange files door en naar het Messencentrum.

De officiële opening door de minister werd drie uur verschoven. 

Ik deed er meer dan een uur over om naar min werk te komen, een afstand van normaal vijf kilometer. Ik had de auto nodig want ik moest door naar Middelfart.

Vandaag ging de rondweg weer open, maar de Strandweg blijft nog zeker een paar dagen afgesloten. Daar moet opgeruimd worden.

Ik had "wacht" op Skills vandaag. Van negen tot drie.

Mens, ik voel mijn voeten!

Naast het raadgeven en assisteren had ik tijd om even wat rond te neuzen bij de verschillende stands.

Een bloemstuk wordt beoordeeld....

Hier wordt een glas-in-loodvenster gemaakt....

Een klokkenmaker in spe was er ook...

En zo had deze slagersleerling zijn vlees uitgesneden..

Met de hand beschilderde taart..

Dit was om te proeven: wormpjes, kakkerlakken en maden.

De jury zit klaar...

Chocolade en suiker als vastenavond-tonnetje en suikerstuk met masker.

Morgenmiddag zijn de chef en ik restaurant-statisten.
Wij gaan eten wat de concurrerende koks op tafel zetten
Dat wordt vast lekker.

Grenzen verleggen.

De tijdelijke grenscontrole tussen Duitsland en Denemarken is weer verlengd. Tja, wat zal ik ervan zeggen. Zoals ik eerder schreef zijn er grenzen aan hoeveel mensen een bevolking van vijf miljoen kan opvangen. Of de controle iets uithaalt weet ik niet; de grenzen zijn gewoon open maar er worden wel vaker passen en auto's gecontroleerd.

Het is misschien meer een signaal....?! Geen goed signaal voor mensen - vluchtelingen - die natuurlijk welkom zijn. 

Misschien wel een goed signaal voor die jongens die gehoord hadden dat Denemarken tot een van de gelukkigste landen van Europa hoorde. Die verwachten een land van melk en honing...?! Moeilijk hoor.

De grens waarop de grens weer helemaal open gaat is dus verlegd.

Ik was op controle bij de huisarts; voor de bloeddruk.

"Is't ie aan de hoge kant?"

"Nee mevrouw: Hij is okay. De grenzen zijn verlegd." ???

Twee jaar geleden moest heel het land acuut aan de B-vitaminen.

We kregen veel te weinig zon; veel te weinig "B" in het eten!

De waarden waren veel te laag.

Daar hoor je nu niets meer over.

Plotsklaps is heel de bevolking "gezond".

We wegen allemaal nog iets te veel. Althans...een jaar of wat geleden wogen we te veel. Nu mag je gewoon iets zwaarder zijn, want: de grenzen zijn verlegd.

Studeren?

Middelbare school?

Cijfers?

Doe niet zo moeilijk joh, de grenzen zijn verlegd!

Een foto van vandaag; zon door de wolken.

Er zijn van die dagen..

De laatste januaridag was een grijze en winderige dag.

Donkere regenbuien trokken over het land en vroegen om kaarslicht.

Maar dan kwam er plotsklaps een waterig zonnetje door de wolken en zouden de kaarsen weer uit kunnen, maar voor de gezelligheid liet ik ze maar branden.

En wat deed ik vandaag?

Niks. Niks. Niks. Niks.

Een klein wandelingetje, een beetje hulp bij het "navigatie-huiswerk", wat breien aan m'n trui, een beetje lezen en tv kijken;  dan hebben we het gehad.

Er zijn nu eenmaal van die dagen......

Januari films

Een mens moet nu eenmaal januari zien door te komen.

Deze week: twee films in de bioscoop gezien.

Dinsdag met mijn lieve collega Anne-Mette:

Een film over het leven in een commune in de jaren '70.

Over het samen wonen, samen delen, samen opvoeden.

Ook over liefde die moeilijk te delen is; dat er altijd iemand de pineut is. Over ruim denken en elkaar steunen in goede en slechte dagen. Over vrijheid en mini materialisme.

Een goeie en leuke film met perfecte beelden uit de tijd van toen.

En gisteren nam de man mij mee naar:

De film met Leonardo da Caprio in de hoofdrol.

Een film over het barse leven van de pelsjagers in Canada/Alaska.

Waar iedereen elkanders concurrent is; waar gestolen en verraden wordt; waar trouw en eerlijkheid een rol speelt; een film over het overleven ondanks alles.

Mooie natuurbeelden; wild en woest.

Een lange film, maar helemaal okay.

Samenwerkingsetentje.

Een thema,

Inspiratie van een HR-lady van een lokaal bedrijf.

Koffie en kransekage,

Een potje biljard en tafelvoetbal.

En een gezamenlijk etentje bij het Mongolian Restaurant.

Om de samenwerking met het arbeidsbureau hoog te houden.

Een kleine bijkomstigheid: het is nu tien over elf in de avond, het waait heel hard en het is 12 graden. 

Merkwaardig weer.

Gehoord.

Ja ja ja, ik heb het gehoord.

In Nederland, België en Frankrijk ziet het er voorjaarsachtig uit.

Daar begint het al op de lente te lijken.

Hier??

Mistig, grauw en grijs...of zal ik zeggen bruin?!

Die eindeloze maand januari is NOG niet voorbij!!

Ik kom licht te kort.

Zon! En warmte!

Volgend jaar boek ik een reis naar Tenerife of daar waar het zomer is. Zeker weten!

Vanmiddag, na werktijd, ging ik een eind lopen...naar buiten...daar is toch meer licht! Hier is het half vijf.

Onder al dit bruine ligt het voorjaar verscholen.

Ooit....

Op de valreep.

Vóór de dooi intrad vanmiddag kregen we toch nog een berg sneeuw op ons dak (en op het trottoir en de oprit).

Sneeuw ruimen dus en dat was niet zo goed voor mijn rug.

Een paar keer per jaar schiet "de spit" erin.

Dochterlief belde op om te vragen of Carl hier mocht komen; zij wilden naar Flensburg om naar kleding voor Casper te kijken. Natuurlijk mocht hij dat, dan konden zij Voltarén tabletten meebrengen uit Duitsland. Die krijg je hier alleen op recept; in Flensburg bij de apotheek.

Die helpen fantastisch bij rugpijn!

Carl en ik hebben natuurlijk een sneeuwpop gemaakt.

En gezongen van: 

       

Snemand Frost og Frøken Tø                  Sneeuwman Vorst en Juffrouw Dooi

Gik en tur ved Søndersø.                         Gingen wandelen bij Søndersø

Fandt en bænk og slog sig ned                Zagen een bank en gingen zitten 

Talte lidt om kærlighed                           Spraken iets over de liefde

Snemand Frost, som var lidt bleg            Sneeuwman Vorst, die wat bleek zag

Spurgte : må jeg kysse dig?                     Vroeg: mag ik je kussen? 

Men da Frøken Tø var varm,                   Maar Juffrouw Dooi was wat warm

Smeltede hans højre arm.                        En zo smolt zijn rechter arm

Da han kysset hendes kind                      Toen hij haar wang kuste

Svandt han ganske langsomt ind             Werd hij langzaam minder 

Da han kysset hendes mund                    Toen hij haar mond kuste 

blev han væk i samme stund                    Verdween hij meteen

På en bænk ved Søndersø                        Op een bank bij Søndersø

Sidder stakkels Frøken Tø                       Zit die arme juffrouw Dooi 

Snemand Frost er smeltet op                   Sneeuwman Vorst is gesmolten   

Hun må ha' ham i en kop.                        Ze heeft hem nu in een kopje

Licht benzine.

Gisteren kwam ik ietsje later dan normaal op mijn werk. De benzinemeter stond op "reserve" en omdat het autootje eindelijk warm en ijsvrij was reed ik mijn werk voorbij om eerst te tanken.

Tja, het kan best zijn dat het niet goed is voor de actie-markt of de Chinese economie, voor mij is het goed dat de benzineprijs is gezakt naar: 1.18 Euro!

Terwijl ik tankte gingen de straatlantarens uit.

Zó licht is het nu al 's morgens en dat doet de mens (vooral deze) goed!

Een kijkje uit het raam op mijn werkplek:

De rijm - de sneeuw ligt nog op de daken.
Morgen gaat het dooien, zeggen "ze".

Dit kiekje maakte ik vanaf mijn werkplek:

Het was een echte rommelige dag vandaag.
TV2 had zijn aankomst gemeld; mijn collega nam de honneurs waar.
Martin en ik gingen afspraken maken op de technische school.
Bjarne was een laatste cursus aan het afsluiten met de deelnemers.
En om twee uur ging ik naar een afscheidsreceptie op de Produktionsskole. Britt ken ik al (en heb er veel mee samen gewerkt) sinds 1994.
Nu begint Britt aan haar otium.
Ik treed af de eerste juni.
Merkwaardig gevoel.

Onder de sneeuwgrens.

De ligging van Fredericia, aan de oostkust van Jutland en met water van twee zijden zorgt ervoor dat de meeste winters hier mild en zacht zijn. Terwijl het grootste deel van Denemarken bedekt is met sneeuw en temperaturen van min 10 verwacht, ligt hier een minimaal laagje sneeuw en schommelen we tussen min twee en vier.

Kan best zijn dat sommigen het jammer vinden, ik vind het wel zo gemakkelijk.

 Nog steeds januari (ik heb een hekel aan januari) maar het is al langer licht.....gelukkig!

Dus ga ik aan het opruimen.

De laatste kerstversiering uit de tuin wordt opgeborgen in de "kast achter de kast".

De mand met elektronische dingen werd gesorteerd..

Oude snoertjes opladers, adapters en weet ik wat al meer kan naar de recycling.

De chef heeft de werkplaats weer op orde; de was is gestreken.

Zo komen we er wel.

Flater ....oeps!

Ik heb twee vriendinnen die Lissi heten.

In mijn telefoon staan ze als Lissi T en Lissi J.

Lissi T gaf mij laatst massage op m'n werk en we hadden het over een te verwachten uitnodiging van Sashi. Waar en wanneer was ietwat onduidelijk. We moesten elkaar ook vlug eens zien, met echtgenoten, voor een glaasje...

In de avond kwam er een sms binnen met een via-via uitnodiging van Sashi. 

"Ga je mee? Groeten Lissi". Alleen klopte het telefoon nummer niet.

"Is dat Sashi's nummer?" schreef ik. 

"Nee, dat is van mijn werk-mobieltje" (Lissi)

"Oh, heb je de baan gekregen?" (ik).

"???" (Lissi)

"Och, dat hoor ik later wel. Komen jullie vrijdag een glas wijn drinken? Koop ik wat kaas en dergelijke" (ik)

"Leuk, gezellig, tot vrijdag". (Lissi)

Er wordt aangebeld vrijdagavond.

Op de stoep staan...... Lissi J en man.

De "verkeerde" Lissi.

Tja, we konden onze verbazing niet verschuilen, moesten  bekennen dat we eigenlijk die andere Lissi hadden uitgenodigd, maar dat ze heeeel erg welkom waren en bla,bla, bla....

Het werd een gezellige avond, maar ik vind en vond het toch vreselijk dat ik zo'n flater heb geslagen. Arme vrienden.

Beggars Opera.

Ik ga zaterdag naar de opera.

Ik heb nog nooit een opera op de "Bühne" gezien.

Ik neem mijn dochter mee.

De "Beggars Opera" (bedelaarsopera) is geschreven door John Gay en is een satirische opera.

Brecht maakte er de "Dreigroschenopera" van.

In 1948 schreef Benjamin Brittain nieuwe composities.

Zelfs de musical "Chicago" heeft het plot geleend.

Het stuk loopt in "den Fynske Opera" en wordt gespeeld door studenten van het muziekconservatorium in Odense.

Ik ben benieuwd.

...of Caroline ook mee wil?

In nog geen honderd jaar!

Niet te geloven!

Ongelooflijk.

Hoe kan ik nu een dochter hebben die morgen 40 wordt?!

Het is alsof de weeën pas zijn begonnen.

Het litteken van de keizersnee is erin gekerfd als duidelijke herinnering.

Kleuterklas, kinderfeestjes, sneeuwstormen en een verjaardag in Frankfurt toen ze au-pair was.

Zelf moeder van drie prachtige (klein)kinderen.

Een winterkind, sterk en wijs. Met een gouden hart!

Mijn kind, onze dochter.

Morgen is ze jarig.

Gefeliciteerd!!

Klus geklaard.

't Is af - de grote order is klaar!

Een gedeelte is afgelopen donderdag met het vrachtbedrijf verstuurd, de rest gaat morgen.

Poeha....wat is het veel werk geweest.

Als we niet zoveel hulp hadden gehad ......

Zo'n grote opgave neem ik niet meer aan, zegt de chef.

Hopen dat ie gelijk krijgt/zich aan zijn eigen woord houdt.

Gisteren gingen we dineren bij Sandra.

Ze houdt niet van feesten en al helemaal niet als ze zelf het middelpunt is. Eigenlijk wilde ze er stilletjes tussen uit knijpen, maar dat kan niet als je lerares bent.

Peter nam affaire en we hadden een gezellige avond met - zoals altijd - een fantastisch diner.

Moeder en dochter.

Vader en zoon

(De foto waar Casper op staat is mislukt).

Nu is het weer om binnen te blijven met warme thee en een breiwerk.

De sneeuw is voor een groot deel gesmolten vandaag.

De temperatuur ligt op 1 graad.

Er valt natte - ijskoude - sneeuw (die niet blijft liggen)

De winter is hier nog helemaal niet voorbij.

Als het stil is...

Als het stil is als je 's morgens wakker wordt, dan heeft het waarschijnlijk gesneeuwd. En inderdaad; de eerste sneeuw dit jaar.

Het zou gaan dooien, dus ik heb stoep niet geveegd.

Het heeft inderdaad gedooid, maar niet genoeg.
De oprit ligt nog onder de sneeuw.

Morgen maar verder zien.

Deze foto heb ik gemaakt vanuit het raam van Messe C, waar we vandaag een bespreking hadden over het komende reilen en zeilen van Skills-Denmark. Dat is een ten-toon-stellen van de kundigheid op vakgebied door leerlingen.

"Wie wint de metsel-of timmerprijs, wie is de beste bakker of slager, wie maakt de mooiste daken of is de beste bloemist?"

25 vakken zijn aanwezig en concurreren om een eerste plaats. De winnaar mag door naar Skills Europa.
Er is zelfs een World Skills.

Wij staan op de beurs om te helpen.
Samen met collega's van UU Vejle, Kolding, Vejen en Billund.
Er worden ca. 50.000 bezoekers verwacht op deze twee dagen.
Het is pas begin februari, maar ja, alles moet natuurlijk goed voorbereid worden.

Aaaah, massage...

Om het welzijn van de mens, de medewerker, het collegiale samenzijn en de werklust te bevorderen krijgen wij om de andere maand een dik half uur massage.

Op m'n werk. De masseuse - een vriendin van mij - komt met haar massagetafel, haar olie en muziek; wij hebben zelf laken en handdoeken bij.

Heeeerlijk!!

Vooral vandaag.

Er wordt namelijk hard gewerkt bij Folierullen, ons bedrijf aan huis.

De chef heeft net voor de kerst een order aangenomen, die eigenlijk te groot is voor een eenmans bedrijf.

In de kerstvakantie hebben we alle dagen een aantal uren gewerkt, dochter en schoonzoon hebben meegewerkt afgelopen weekend, en hoera, vandaag trad de "de-ene-dienst-is-de-andere-waard"-bank in actie.

Hulp van Maibritt - gisteren en vandaag (morgen komt ze ook een paar uurtjes) en hulp van Torben.

Vrijdag komt Jeff....en dan komen we een heel eind.

Ik? Ik werk gewoon met mijn studieberaad.

Daarvoor hoef ik slechts mijn hoofd te gebruiken.

(al mijn nagels zijn naar de knoppen).

Maar natuurlijk werk ik laat in de middag - begin van de avond mee op de zaak.

Anders komen we nooit klaar.

2135 aluminiumplaten, waarvan het plastic afgetrokken moet worden.

De prints worden op de platen gerold.

Kanten schoonsnijden

En dan moeten er nog vier gaten in geboord worden.

Dat zijn 8540 boringen!

Hier wordt gewerkt!

Buren.

De Scandinavische landen hebben al vele jaren een onderling contract dat onder andere vrij reizen toelaat.

Dat is zo geweest de laatste 60 jaar en heeft alle landen veel goeds en gemak gebracht.

Veel Zweden werken in Denemarken of Noorwegen, andersom natuurlijk ook. Het was gemakkelijk om op vakantie te gaan in de buurtlanden; de taal was te verstaan, de gewoontes lijken veel op elkaar, je kon heel gemakkelijk in een van de andere landen studeren. Broederlanden; zoiets als de Benelux.

Tot nu....

Vanaf middernacht voert Zweden ID controle in.

Pas of identiteitskaart moeten worden getoond voordat je het land in mag!!

Wat een misère!.

Veel pendelaars zullen de dupe worden van lange vertragingen. Controles in trein en bus, bij de veerponten en bij de Øresundsbrug (die van tv serie Broen).

 Zweden kan de migratie niet meer aan. Ze kunnen de vluchtelingen en migranten geen dak boven hun hoofd bieden.

Nu kun je zeggen dat het land toch groot genoeg is, maar er wonen maar 7 miljoen mensen die voor de benodigde centen moeten zorgen.

Er is te weinig geld en de vluchtelingen/migranten kunnen zichzelf niet verzorgen.

Wat nu Denemarken??!

Als deze mensen Zweden niet in kunnen - Noorwegen ook niet - blijven ze dan hier bij ons? Wij zijn maar met 5 miljoen Denen.

De regering wil de grens zo lang mogelijk open houden, maar....?

Hoeveel mensen kunnen we hier herbergen?

Wat nu als ook de grens naar Duitsland dicht gaat?

Dat gaat een hoop ellende geven in de grensregio. Noord-Schleswig en Sønderjylland hangen als erwten aan elkaar.

Au Europa !!

Angela Merkel zegt in haar Nieuwjaarsspeech dat nieuw bloed vaak voor vooruitgang heeft gezorgd.....

Europa verandert.

Onze nieuwe buren (die Jacobsen huis kochten) kwamen met een fles wijn en een kaartje, waar ze zich verontschuldigden voor de herrie die ze maakten in verband met een kleine verbouwing. 

Wat attent!! (en heel weinig herrie hoor).

Ik ga ze binnenkort op de koffie vragen !

Vandaag kon het niet, want we hebben de hele dag gewerkt aan de grote order.

Sandra en Peter kwamen helpen.

De kinderen waren ook mee. Caroline speelde met Carl, Casper hielp een paar uurtjes mee.

De chef trakteerde op pizza na afloop.

Ja-nu-ari alweer....

De kerst wordt opgeruimd.